Zorgen om Sherlock

[Gudrun]

Sherlock is 13 en een half en lichamelijk relatief in orde, toch niet slechter dan anders.
Maar zijn dementie wordt erger.
En dat vind ik zo enorm moeilijk want hoe zie je of hij het nog leuk genoeg vindt?
Hij is regelmatig "kwijt' in de zin dat hij de ingang van het huis niet meer vindt. Op zich niet erg, ik ga hem wel zoeken.
Hij eet nog heel graag, maar moeilijker/trager. Ook niet erg.
Als iemand blaft om iets en hij hoort het (dus niet als hij slaapt, dan hoort hij niks) dan blaft hij mee, maar hij stopt dan niet voor ik hem aanraak. Ook niet erg, alleen wat onhandig.
Hij ruikt nog goed denk ik want als er iets lekker is dan is hij altijd klaar voor een beetje.
Hij staat vaak zo maar te staan en valt dan soms staande in slaap, alsof hij vergeet te gaan liggen. Zielig.
Maar hij ligt ook gewoon heel vaak als een pluisbolletje op de bank in een hoekje te slapen. Of ergens waar hij denkt dat ik heen ben (voor een deur of zo liggen wachten) ook al ben ik ergens anders, dat is wel zielig.
En nu en dan vergeet hij te gaan plassen, als ik hem dan buiten breng is hij enorm opgelucht en komt er een hele grote plas, maar deze morgen een giga plas in de bench, doet hij anders echt nooit. Dus ik ga voortaan 's avonds wel mee buiten en kijk dat hij effectief plast.

Ik denk dat hij op aan het geraken is. Maar ik kan hem toch niet zo maar laten inslapen, daar voor is hij fysiek nog veel te goed. Gewoon een oude man. Ergens hoop ik dat hij er iets lichamelijks bij krijgt, cru gezegd, en dan is het klaar. Hij hoest wel vaker dan vroeger, maar dat is gewoon zijn slapper gebleven luchtpijn na de verlamming van vroeger denk ik die nu met oud worden natuurlijk nog slapper is.
Jaar geleden bloedname gedaan, perfect beeld van een gezonde hond, nieren, lever, ontstekingswaardes en zo allemaal prima toen. En toen was hij ook al wat dementerend.

Maar nu.. het is gewoon een lief aandoenlijk verward oud mannetje.
Hoe kan je inschatten of een demente hond het nog fijn genoeg heeft?
Zo moeilijk...

[Gudrun]

Moeilijk ja.

Ik zit in hier in hetzelfde proces met onze Rosca, maar dan meer in het begin denk ik (al is zij ouder dan Sherlock). Ze blaft veel vaker en langer (van dat monotone staccato) dan vroeger, is me vaak aan het zoeken, loopt vaak de badkamer in op zoek naar de waterbak omdat daar in het vorige huis de keuken was, en vergeet soms mee op te staan of dat het etenstijd is.

Ik lees even mee.

Etenstijd vergeten zal hem nooit overkomen, als hij dat vergeet is het echt helemaal op denk ik. Helpt natuurlijk wel dat de anderen ook gaan eten. Maar vaak slaapt hij diep en komt hij niet als ik de rest roep en weg zet om eten te geven, even later als ik effectief de bakken neem is hij er dan toch.

[Veertje]

Moeilijk lijkt me ja.
Hier heb ik dat nooit zo meegemaakt. Wel ouder wordende honden, maar die gingen uiteindelijk allebei wat mankeren en toen was het einde makkelijker te bepalen zoals je zegt (in hoeverre zoiets makkelijk is natuurlijk).

Hopelijk blijft hij gewoon nog lang een aandoenlijk oud mannetje zonder al te veel problemen!

[Mizzsylver]

1 van de moeilijkste dingen van het hebben van een hond, hoe bepaal je dat het genoeg is? Ik zou zeggen je weet het wel wanneer het zo ver is, zo was het voor mij en ook al kon ik me er geen voorstelling van maken, toen het moment daar was wist ik het.

Hopelijk kun je nog een tijdje van hem genieten

[Nanna]

Ga er van uit dat het die hele hond geen ene zák uitmaakt hoe oud hij uiteindelijk wordt.
Oud is ie toch al.
Dan is het puur bekijken: is het nog leuk voor hem én is het nog leuk voor mij. Hij verdient het niet een bron van ergernis te worden.
Ouderdomskwaaltjes horen erbij, maar nogmaals, het moet wel voor iedereen te behappen blijven.
Die grens ligt voor iedereen anders. De ene zeult vrolijk met incoluiers en de volgende staat bij het eerste teken van onzindelijkheid bij de dierenarts. Het is allebei goed. Hou echter altijd het belang van het hondje in het oog.

[Mellow]

Zolang hij nog blij en tevreden oogt lijkt mij dat een prima graadmeter.
Als dat steeds minder wordt dan is het klaar.
Het blijft sws moeilijk

[HillieS]

Dat lijkt me heel lastig te bepalen!
Jamie zit aan het begin van het proces. Hij is onrustig in de nacht en kijkt wazig om zich heen. Dus nu krijgt hij al een tijdje Cholodin, dat lijkt wel wat te doen. Die nachtelijke onrust is grotendeels weg, en hij lijkt ook weer vrolijker.
Succes met bepalen wanneer het genoeg is

[Kruimel]

Pffff, moeilijk. Ik had het met Kátur, het gaat allemaal zo geleidelijk dat je het zelf soms niet overziet. Ik ben toen een tijd gaan bijhouden hoeveel hij echt goed sliep, dus geen hazenslaapjes, hoeveel tijd hij ontspannen was, hoeveel tijd gespannen/verward, dat soort zaken. Toen was het eigenlijk vrij snel duidelijk. Hij had best nog momenten en periodes dat het leven leuk was maar de niet leuke periodes kregen duidelijk de overhand.

[Alfilillo]

Het is vast makkelijker te beslissen als er sprake is van pijn. Anderzijds, pijnloos oud worden en dan sneven lijkt me fijner.

[Gudrun]

Ik zou een schema'tje maken, per dag, per uur. Elk uur een apart vakje. Goede/neutrale uren kleur je groen, slechte uren kleur je rood. Zo kun je overzichtelijk de balans opmaken. Maar makkelijk is het niet nee...sterkte ermee.

Goed idee!
Ik hoop op vandaag gewoon een slechte dag. Hij is nu ein-de-lijk gaan liggen slapen, echt slapen dan.

[Inge O]

Mij klinkt hij eigenlijk niet als een hondje die het slecht heeft, verward, oké, maar dat weet hij zelf niet.

Dat plassen 's nachts zou ook kunnen komen doordat zijn blaassfincter wat zwakker wordt en plots ontspant in zijn diepe slaap, dat heeft Crunch (ongeveer dezelfde leeftijd) ook heel af en toe.

[BieneMaya]

Als het echte incontinentie wordt dan is het bij mij over als de hond normaliter super zindelijk is.
Mijn vorige hond was dat namelijk en zou het écht heel erg gevonden hebben om haar huis te bevuilen.

Sterkte met je beslissing want leuk is anders

[Gudrun]

Mij klinkt hij eigenlijk niet als een hondje die het slecht heeft, verward, oké, maar dat weet hij zelf niet.

Dat plassen 's nachts zou ook kunnen komen doordat zijn blaassfincter wat zwakker wordt en plots ontspant in zijn diepe slaap, dat heeft Crunch (ongeveer dezelfde leeftijd) ook heel af en toe.

Dat denk ik meestal ook.
Maar soms is hij echt zielig ook. Ligt hij buiten opgerold midden in het gras te slapen in het donker omdat hij wel de weg naar buiten kent maar niet meer terug of zo. En hij is doof dus ik zoek me wat af soms.
Net bedacht dat ik maar zo een flikkerhalsband moet halen. Of zo een sleutelhanger ding wat piept als je fluit.
En zoals vandaag, staan te staan en staand in slaap vallen is ook zielig. Maar hij was vandaag echt wel minder dan gisteren, daarom werd het me even benauwd.
Pijn heeft hij denk ik niet, misschien wat ongemakken maar die heb ik ook .
Als hij nu echt ook overdag incontinent zou zijn dan stopt het, hij vindt het afschuwelijk om vies te zijn, was ook zo toen hij verlamd was. Tijgeren en wel om schoon en droog te liggen. Maar zo ver is het gelukkig nog niet. Maar fijn warm douchen en massage met shampoo vond hij best oké deze morgen, maar hoop echt dat hij zoals Crunch maar nu en dan eens een natte nacht heeft.

[~Suzanne~]

Ga er van uit dat het die hele hond geen ene zák uitmaakt hoe oud hij uiteindelijk wordt.
Oud is ie toch al.
Dan is het puur bekijken: is het nog leuk voor hem én is het nog leuk voor mij. Hij verdient het niet een bron van ergernis te worden.
Ouderdomskwaaltjes horen erbij, maar nogmaals, het moet wel voor iedereen te behappen blijven.
Die grens ligt voor iedereen anders. De ene zeult vrolijk met incoluiers en de volgende staat bij het eerste teken van onzindelijkheid bij de dierenarts. Het is allebei goed. Hou echter altijd het belang van het hondje in het oog.

Scheelt mij typen
Ik ken een oudere hond die ook dementerend werd en die er nog soort van om kon lachen als ze aan de verkeerde kant van de deur stond.

Dementerend is op zich niet "erg".. maar idd.. het moet voor de hond te doen blijven. Als de hond er last van gaat krijgen dan is het tijd om in te grijpen. Of, als deze kwaal (of een andere) zo erg wordt dat ook het dagelijks leven ervan op zijn kop gaat staan.
Wat Nanna zegt; elke hond verdient het om waardig uit het leven te kunnen gaan. Ik ben zo blij dat wij dat voor onze dieren kunnen beslissen, wanneer het voor hen niet meer goed en fijn is.

Het idee 'hij is lichamelijk nog goed, het is alleen maar dementie" vind ik grof gezegd een enorme flauwekul-reden. Hoe de hond zich voelt moet de graadmeter zijn.

Suzanne

[Gudrun]

Heb hem net naar buiten gedragen. Hij sliep erg vast en wou niet op.
Eerste keer dat ik hem neer zette ging hij gewoon terug naar binnen en wou in zijn slaap-bench.
Opnieuw naar buiten, op het gras gezet en "plas maar" mijn pupmycommando om te plassen er bij, een dikke zucht en alweer een giga plas. Die is er toch uit.
Nu mag hij lekker warm slapen.

[Hondenpoot]

Dat bijna hopen dat er iets lichamelijks bij komt omdat het dan duidelijk is herken ik wel. Benno was op het laatst eigenlijk nog best fit maar geestelijk een schim van wie hij ooit was. Heel veel uur per dag nog blij maar steeds meer uur ook niet.
Hij werd mager maar uit het bloed bleek niet echt wat.
Na een tijdje werd hij nog wat slechter, maar ook niet super slecht. Nog een check maar nog steeds niet echt rare dingen. Toen voelde ik bijna een soort teleurstelling maar realiseerde me ook dat ik eigenlijk wilde dat iemand of iets anders zei wat ik eigenlijk diep van binnen wist: dat het klaar was.

Niet dat ik daarmee wil zeggen dat het bij sherlock al zo ver is. Dat weet jij het beste. Maar alleen lichamelijk fit is niet het enige wat telt.

Sterkte. Ondanks een mooie leeftijd kan het nog steeds een moeilijke beslissing zijn.

[Gudrun]

Na een goed weekend deze voormiddag een ramp.
De hele tijd beginnen blaffen om niks en niet stoppen voor ik hem aanraakte en erg onrustig.
En plots wist ik waarom! Ik was in de naaikamer bezig en dat gebeurt niet zo vaak en hij was me kwijt.
Even bij hem gaan zitten, zucht, oprollen en slapen slapen slapen....
Plassen ga ik nu ook meestal mee als ik zie dat hij langer dan 4-5 uur neit buiten geweest is. Dan plast hij op het pupmycommando en dan zo een zucht van opluchting er na.
In zijn bench is hij ook op zijn gemak, dus zal hem er maar wat vaker in stoppen (deurtje is docht omdat kika zijn kussen sloopt anders) als ik niet aanwezig ben, dan is het mannetje gerust.
Donderdag moet ik met enkele anderen naar de dierenarts, rabiës voor 2 en 4 titeren, ik neem hem even mee voor een objectievere kijk. Dan kan ze hem in elk geval goed opvolgen, t is weer een hele tijd geleden.

[Mellow]

Arme Sherlock
Ben benieuwd wat eruit komt.

[Alfilillo]

Altijd goed om er iemand anders even naar te laten kijken

[EchoMira]

Hoe kan je inschatten of een demente hond het nog fijn genoeg heeft?
Zo moeilijk...

Ondoenbaar. Van die kant.

Ik heb het gelukkig niet aan de hand maar ik heb natuurlijk wel oude/zieke honden gehad en ik hou me hier aan:

1. Het hoort zo. Je wist van tevoren dat je die hond weer een keer ergens in moet leveren. Dat is altijd zo. Even flink zijn maar we vragen het ons niet af of je het mentaal aan kunt. Toch?
Jij bent de baas. De eigenaar. Jij bepaalt al zijn hele leven wat hij verdient en wat hij moet hebben.
Als je nu ineens andere mensen gaat vragen wat je moet doen ben je uit aan het stellen. Dat weet je zelf alleen maar. Wat moet ik daar over doen?
Jij moet kiezen en alles is goed. Mensen op internet weten niet wat jij moet doen. Dat is niet hoe internet werkt.

2. Als je een goed eind voor hem wil maak je een goed eind. Kwestie van vrij nemen en samen op de bank stukjes frikandel eten. Even plechtig de riedeltjes van zijn leven doornemen. Nog een keertje aanlijnen bij de kapstok en samen een rondje doen.
En dan exact anderhalf uur na je pillen naar het park om even te kijken of het niet te wild op het veld is. Dat is het natuurlijk altijd voor zo'n invalide figuur dus dan maar weer naar huis.
En nooit meer meer dan dat. De regenachtige winterweken zijn de tijd die je wint, hoor.
Zomer gaat het niet meer worden.

3. Over drie olympische spelen ben jij ook dood. Het maakt allemaal geen ruk uit.

Niet rekken maar genieten van de tijd die je hebt. Voor jezelf.
Dingen die niet bij je willen horen moet je loslaten.
Daar is niets mis mee. Maar op een leuke manier loslaten is beter. Nog even een knuffel van een week. Maar dan is het tijd.

Die hond heeft er helemaal niet om gevraagd om een schim van zichzelf te worden. Zo leuk is dat allemaal niet.

Draai er een strik om en gaan. Vooruit meid.

[Kells]

Gudrun, dat kun je alleen zelf goed inschatten. Jij kent je honden het beste. Zelf heb ik eigenlijk nooit advies gevraagd waar het het inslapen betreft, want zoveel mensen, zoveel meningen. Persoonlijk zou ik daar liever niet door beïnvloed willen worden. Sterkte met wat je ook maar beslist.

[Gudrun]

Moest hij nu met alleen rustige hondjes of als enige hond bij een rustig dametje wonen zou het allemaal nog prima lukken denk ik. Met de bedenking of "nog lukken" oké is natuurlijk.
Mee naar buiten om te plassen, zorgen dat je in zijn zicht blijft en verder zoals nu gewoon doen waar hij zin in heeft.
Dus dan vind ik het niet eerlijk om hem nu te laten gaan omdat het hier druk is voor hem. Dan is het mijn taak om te zorgen dat hij die rust wel krijgt, desnoods druktemakers/lastig vallende loopse slettebakken buiten bonjouren, plaats genoeg .
Hij wil ongestoord en rustig slapen, zit nu ook op 6 meter te mopperen omdat Do en Kika naar zijn zin te wild spelen. Denk ik. Ofwel weer zo maar, maar hij kan me zien en horen, ik zit vlakbij.

Met Jinn was het gewoon duidelijk. Kanker en op. Even flink wat cortisone en pijnstillers er in en nog laatste keer schaapjes met de hulp van een bevriende hond om ze voor haar te halen en op afstand bij te houden, nog even wat vrienden dag zeggen, kalmeerpillen er in en naar de dierenarts.

Maar dit is zo een onbestemd grijs gebied.
Hij eet enthousiast en graag, snoept graag, knuffelt graag.
En is op zich nog zindelijk als hij niet vergeet te plassen, maar als ik 3 keer met hem mee ga en zeg dat hij moet is het oké.
Alleen vreselijk in de war.

Ik ga denk ik vaste criteria opstellen en me daar aan houden.
1) graag en goed eten
2) blij zijn met aandacht en knuffelen
3) fysiek niet verder achteruit, dus nog met trapje zelf in en uit de zetel en wat rondprutsen in de tuin of klein blokje om zonder pijn en geen bijkomende mankementjes
4) zindelijk blijven
5) en dan het lastige... max aantal uur per dag echt in de war/onrustig zijn in die mate dat ik zie dat het niet leuk voor hem is.
Dus dat moet ik ook specifiëren: meer dan een uur blaffen om niks ook als ik bij hem ben. Meer dan een uur onrustig heen en weer ronddwalen ook als ik hem tussendoor ergens leg en laat liggen. Meer dan een uur "staan", dus zo maar ergens staan met kop laag zonder iets te doen. En dit 3 dagen na elkaar of 3 weken na elkaar 3 dagen per week. Dit allemaal een uur aan elkaar, nu en dan 5 of 10 minuutjes telt niet. Tenzij het 3 uur in totaal zijn.

Zo iets. Ik heb dat nodig, die duidelijkheid en meetbaarheid, anders voel ik me schuldig, naar beide kanten. Ik wil niet te lang doorgaan want hij mag het niet onaangenaam hebben. Maar ik wil hem ook niet dood laten spuiten als het nog wel leuk is voor hem. Ik wil hem niet missen maar ik kan het natuurlijk wel. Ik erger me niet aan hem, hij is aandoenlijk lief en gewoon oud.

Gisteren was het er over, vorig weekend niet.

[Nanna]

Als het goed voelt om voor jezelf een grens te stellen is dat natuurlijk prima. Al is het maar om je ‘schuldgevoel’ te blussen als het zover is.
Schuldgevoel an sich is natuurlijk nooit nodig bij een oude hond die overduidelijk op zijn retour is.
Maar je moet jezelf er ook prettig bij voelen. Ik snap dat wel.
Opeens zie je het. NU is het tijd.

[BieneMaya]

Ik heb heeeel vroeger een tijd met demente ouderen gewerkt. En wat ik wel erg sneu vond is dat sommigen tijdens een slechte periode zich heel angstig, onrustig en ongelukkig voelden. Ze wisten niet meer wat de bedoeling was, wat er gebeurde. Maar zij konden dat aangeven.
Ik vind het voor een hond sneuer omdat zij dat niet kunnen.

Sterkte met je beslissing!

[Inge O]

Blijft moeilijk, ik zou denk ik juist niets kunnen met strikte criteria, dus dat is voor iedereen anders.

Heb tot nu toe het 'geluk' gehad dat ik oudjes telkens omwille van fysieke problemen moest laten gaan, mentaal waren ze altijd nog prima (wat het op een manier ook weer moeilijk maakt ).