Een waarheid als 10 koeien

[pioenroos]

En eigenlijk is dit denk redelijk vergelijkbaar met wat ik in wolvendocumentaires zie, dus ik hield hun eigen limieten heel strak aan, gewoon omdat ik geen reden zag om ze daarin te pushen.

Interessant Vraag me wel af of dat ook rasgebonden dan is. Ik was vorig jaar op bezoek bij een nestje tollers. Die hadden ook een ruime tuin (erf) tot beschikking. Het viel me toen juist op dat ze zo weinig ruimte namen. Volgens mij gingen ze tot het einde toe nog niet verder dan een meter of 30 misschien 50? Ook niet achter mama aan want die lag juist regelmatig in haar eentje verder weg in de boomgaard om haar rust te pakken.

[Inge O]

En eigenlijk is dit denk redelijk vergelijkbaar met wat ik in wolvendocumentaires zie, dus ik hield hun eigen limieten heel strak aan, gewoon omdat ik geen reden zag om ze daarin te pushen.

Interessant Vraag me wel af of dat ook rasgebonden dan is. Ik was vorig jaar op bezoek bij een nestje tollers. Die hadden ook een ruime tuin (erf) tot beschikking. Het viel me toen juist op dat ze zo weinig ruimte namen. Volgens mij gingen ze tot het einde toe nog niet verder dan een meter of 30 misschien 50? Ook niet achter mama aan want die lag juist regelmatig in haar eentje verder weg in de boomgaard om haar rust te pakken.

Mooi, en onderschrijft mijn stelling dus alleen maar harder .

En ja, daar zal wel een rasfactor spelen denk ik, de 'hardiness' van wartenpupjes is - zeker op die leeftijd, vóór de angstfase dus - nogal uitgesproken.

(hardy²
( bijvoeglijk naamwoord; vergrotende trap: hardier; bijwoord: hardily; afleiding: hardiness )
1 stout
stoutmoedig, dapper, kloekmoedig, koen, flink, vermetel, driest, onverschrokken, onversaagd
2 sterk
stoer, gehard, robuust

(zette ik er maar even bij voor degene die zouden vinden dat daar net zo goed een nederlands woord voor was - nee, geen één die zoveel nuances bij elkaar voegt )

[Alfilillo]

Ik denk dat dat vaak het probleem is. Er wordt niet gekeken naar wat de pups ervan vinden en of het niet teveel is. Er worden dingen aangeboden omdat het zo lijkt te horen maar helemaal niet aangepast aan de pups zelf.

Exact

Wat betreft 'wat pups ervan vinden' : dat kan je natuurlijk moeilijk op die manier beoordelen als pups de eerste weken vooral binnen opgroeien, maar wat mij enórm opviel bij alle nestjes die bij mij geboren zijn (waarvan 10 van de 12 in Lokeren, in steeds dezelfde omgeving = tuinhuis die uitgaf op tuin en bos) is dat ze zich bijna op de cm na op dezelfde afstand van hun 'hol' begaven op dezelfde leeftijd :
- met 3 weken : amper 10cm
- met 4 weken : een paar meter
- met 5 weken : een 10-tal meter
- 6 weken : dan ging het plots snel : 50 meter, inclusief alles wat ze binnen die straal tegenkwamen (stallen, huis enz.)
- 7 weken : makkelijk 100 meter (struinden ze met z'n allen door het bos bv.)
- 8 weken : geen limiet meer, waar wij en/of moeder waren, waren zij ook.

En eigenlijk is dit denk redelijk vergelijkbaar met wat ik in wolvendocumentaires zie, dus ik hield hun eigen limieten heel strak aan, gewoon omdat ik geen reden zag om ze daarin te pushen.

Maar dat is natuurlijk moeilijker als ze die ruimte niet zelf ter beschikking hebben en je dus onvermijdelijk 'sprongen' moet nemen die ze zelf niet kunnen nemen wegens technische hindernissen.
En dan komt het verstand en inzicht natuurlijk om de hoek kijken, en dat mist vrees ik de laatste jaren steeds maar meer.

Interessant. Ik zat juist naar aanleiding van dit topic te denken hoe dit in de natuur gaat. Lily heeft tot 7 weken met moeder en broertje en zusjes in het bos gewoond. Er kwamen wel dagelijks mensen die de moeder gespot hadden voer brengen, maar ze zijn verder dus niet gesocialiseerd met het huiselijke mensenleven. Toch is ze een heel stabiele hond die niet angstig is en snel herstelt. Maar goed, in het bos krijgen de pups natuurlijk ook een heleboel prikkels. Het is leuk om te lezen hoe die ontwikkeling verloopt en hoever ze met 7 weken al van het nest gaan.

[Inge O]

Het is leuk om te lezen hoe die ontwikkeling verloopt en hoever ze met 7 weken al van het nest gaan.

Dat werkt natuurlijk de twee kanten op : met bv. 5 weken is dat juist nog heel beperkt, en toch gaan sommige fokkers dan al met hun puppen zeulen. Voor nogal wat puppen zal dat allemaal wel te verteren zijn, maar voor andere dus niet, en nodig is het dus in ieder geval niet (cfr. dus ook weer jouw Lily ).

Ik denk overigens dat ze de afstand die ze bij mij namen met 7-8 weken ook alleen maar aandurfden in gezelschap van broertjes/zusjes. Een pup alleen wat verder weg was heel zelden, meestal liepen ze in groepjes verdeeld.

[Sirene]

Ik ben tegen, tenzij het gaat om normale manipulaties/veranderingen zoals die ook in de natuur voorkomen, zoals bv. opgetild worden, verandering van hol (dus nieuwe geuren, nieuwe ondergrond).

Ik zie echt niet welke kunstmatige stimulaties plots zoveel waardevoller zouden zijn dan degene waar ze tijdens het normale opgroeien sowieso al mee te maken krijgen. Een opgroeiende pup krijgt elke dág al een zee aan nieuwe prikkels, waarom zou alles wat al tienduizenden jaren bewezen heeft hen de perfecte voorbereiding te geven op een complex leven waarin ze zeer stressbestendig zullen moeten zijn plots niet meer genoeg zijn, en weten wij het weer zoveel beter? Omdat de één of andere 'onderzoeker' er tijd en geld voor kreeg om een flutonderzoekje op te zetten, en zich dat de volgende jaren als een olievlek op zee verspreidde?

Mee eens. Normale omgang, optillen, wegen, nageltjes knippen enzo zijn al stressvol genoeg voor een pupje. Kunstmatige stressdingen verzinnen lijkt me echt niet nodig. Net als dat laten schrikken, ik weet niet in welk programma dat zit (oefenen van de startle reflex ofzo? ) maar NIET DOEN!

[Sirene]

Wat betreft 'wat pups ervan vinden' : dat kan je natuurlijk moeilijk op die manier beoordelen als pups de eerste weken vooral binnen opgroeien, maar wat mij enórm opviel bij alle nestjes die bij mij geboren zijn (waarvan 10 van de 12 in Lokeren, in steeds dezelfde omgeving = tuinhuis die uitgaf op tuin en bos) is dat ze zich bijna op de cm na op dezelfde afstand van hun 'hol' begaven op dezelfde leeftijd :
- met 3 weken : amper 10cm
- met 4 weken : een paar meter
- met 5 weken : een 10-tal meter
- 6 weken : dan ging het plots snel : 50 meter, inclusief alles wat ze binnen die straal tegenkwamen (stallen, huis enz.)
- 7 weken : makkelijk 100 meter (struinden ze met z'n allen door het bos bv.)
- 8 weken : geen limiet meer, waar wij en/of moeder waren, waren zij ook.

En eigenlijk is dit denk redelijk vergelijkbaar met wat ik in wolvendocumentaires zie, dus ik hield hun eigen limieten heel strak aan, gewoon omdat ik geen reden zag om ze daarin te pushen.

Maar dat is natuurlijk moeilijker als ze die ruimte niet zelf ter beschikking hebben en je dus onvermijdelijk 'sprongen' moet nemen die ze zelf niet kunnen nemen wegens technische hindernissen.
En dan komt het verstand en inzicht natuurlijk om de hoek kijken, en dat mist vrees ik de laatste jaren steeds maar meer.

Maar wolfjes gaan natuurlijk niet ineens met 8 wkn bij iemand anders wonen.
Hoe zie je dat dan? Want je kan de natuur wel volgen maar als ze daarna ineens met 8 wkn met de auto worden opgehaald, voor het eerst alleen, voor het eerst van het erf af. En de rest van de dingen die ineens compleet anders zijn?
Het is geen verwijt hoor, ik snap dat pups zich dan flexibel als ze zijn gewoon aanpassen maar kan de overgang niet soepeler worden door wel bv individueel dingen te ondernemen?

[pioenroos]

Ik had het over deze 5 'oefeningen': https://www.akc.org/expert-advice/dog-b ... imulation/
Niet over laten schrikken of andere stressdingen hoor
Waar zou dat goed voor zijn? Dan leer je een pup alleen maar dat de wereld onveilig is en je maar beter goed kan opletten? Zelfs moeders die angstig zijn /paniek hebben tijdens een bepaalde fase dracht geven dit al door aan de pups volgens mij.
En Flora ziet me aankomen Ze vindt het echt gezellig samen en ze heeft graag dat je een pup even oppakt om bij de tepel te leggen alstie piept. Maar je moet niet per ongeluk de pup uit haar blikveld halen met wegen ofzo, daar wordt ze erg onrustig van.

Omdat de één of andere 'onderzoeker' er tijd en geld voor kreeg om een flutonderzoekje op te zetten, en zich dat de volgende jaren als een olievlek op zee verspreidde?

Ik ging ervanuit dat het een gedegen onderzoek was aangezien het zo vaak genoemd wordt. Maar een goede marketing kan natuurlijk ook ja

En ja, daar zal wel een rasfactor spelen denk ik, de 'hardiness' van wartenpupjes is - zeker op die leeftijd, vóór de angstfase dus - nogal uitgesproken.

Het viel mij ook op dat de toller pupjes veel meer bezig waren met elkaar en spelen. Nu hebben de doezennesten die ik gezien hebben geen grote buitenruimte dus wellicht is dat het verschil ook?
Maar doezenpupjes zijn bij voorkeur met mensen (bezoek) bezig en dringen voor om opgepakt te worden. Die tollerpuppen heb ik nauwelijks van dichtbij gezien, ze hadden het te druk met tuinieren

[Inge O]

Maar wolfjes gaan natuurlijk niet ineens met 8 wkn bij iemand anders wonen.
Hoe zie je dat dan? Want je kan de natuur wel volgen maar als ze daarna ineens met 8 wkn met de auto worden opgehaald, voor het eerst alleen, voor het eerst van het erf af. En de rest van de dingen die ineens compleet anders zijn?
Het is geen verwijt hoor, ik snap dat pups zich dan flexibel als ze zijn gewoon aanpassen maar kan de overgang niet soepeler worden door wel bv individueel dingen te ondernemen?

Ja, daar heb je zeker een punt, hoewel misschien ook juist het feit dat ze 'toevallig' zo rond de 8 weken nog weinig grenzen lijken te hebben en meer gericht zijn op 'ontdekken' dat voor een deel ondervangt?

Ik heb overigens weinig problemen met het ondernemen van sommige dingen vanaf zo'n ruim 6 weken (liever misschien 7), maar dat is een arbitraire grens die ik louter baseer op wat ik hier altijd zag bij de pups, én als ik het doe (hier is het geen regel, maar het gebeurt wel af en toe) neem ik altijd de moeder mee, ik vind haar toch een redelijk cruciale steun. De reden daarachter is dat hoe jonger de pup, hoe groter de instinctieve paniek als hij ontdekt dat hij alleen is, maar van zodra moeder erbij is kunnen ze alle 'enge dingen' moeiteloos aan.
Maar ik denk wel dat dat ook erg pupafhankelijk is. Als ik even (op basis van wat ik op het forum las) jouw Meeko als voorbeeld neem zou ik zo inschatten dat het bij hem totaal geen probleem zou geweest zijn om hem wat vroeger alleen mee te nemen, terwijl hij het dan van de andere kant waarschijnlijk ook niet eens nodig had, zo'n pupje is zo flexibel als silicone . Terwijl je zou kunnen denken dat voor Murphy dat soort dingen toch een heel ander impact hadden, en dan is het maar de vraag waar zo'n karaktertje het meeste baat bij heeft.
Ik voel een onderzoekje opborrelen .

[Inge O]

Ik had het over deze 5 'oefeningen': https://www.akc.org/expert-advice/dog-b ... imulation/
Niet over laten schrikken of andere stressdingen hoor
Waar zou dat goed voor zijn? Dan leer je een pup alleen maar dat de wereld onveilig is en je maar beter goed kan opletten? Zelfs moeders die angstig zijn /paniek hebben tijdens een bepaalde fase dracht geven dit al door aan de pups volgens mij.
En Flora ziet me aankomen Ze vindt het echt gezellig samen en ze heeft graag dat je een pup even oppakt om bij de tepel te leggen alstie piept. Maar je moet niet per ongeluk de pup uit haar blikveld halen met wegen ofzo, daar wordt ze erg onrustig van.

Ik ben wel benieuwd naar het echte onderzoek erachter, ik vrees met grote vrezen dat ik er zó levensgrote gaten kan in boren , te beginnen met het feit dat álles wat daarin vernoemd wordt ook zelfstandig door de pups wordt beleefd terwijl ze door 'het hol' en op en af de moeder kruipen en scharrelen.

Omdat de één of andere 'onderzoeker' er tijd en geld voor kreeg om een flutonderzoekje op te zetten, en zich dat de volgende jaren als een olievlek op zee verspreidde?

Ik ging ervanuit dat het een gedegen onderzoek was aangezien het zo vaak genoemd wordt. Maar een goede marketing kan natuurlijk ook ja

Nee, er is jammer genoeg geen enkele relatie tussen de kwaliteit van een 'onderzoek' (zet ik speciaal tussen aanhalingstekens omdat ze die naam vaak niet waardig zijn) en de mate waarin ze verspreid raken. Vergelijk het met filmpjes op TikTok : de domste dingen gaan vaak het hardste viraal.

En ja, daar zal wel een rasfactor spelen denk ik, de 'hardiness' van wartenpupjes is - zeker op die leeftijd, vóór de angstfase dus - nogal uitgesproken.

Het viel mij ook op dat de toller pupjes veel meer bezig waren met elkaar en spelen. Nu hebben de doezennesten die ik gezien hebben geen grote buitenruimte dus wellicht is dat het verschil ook?
Maar doezenpupjes zijn bij voorkeur met mensen (bezoek) bezig en dringen voor om opgepakt te worden. Die tollerpuppen heb ik nauwelijks van dichtbij gezien, ze hadden het te druk met tuinieren

Wahahaha, als je wartenpupjes wil knuffelen moet je zo rond de 4 á 5 weken komen, daarna zien ze jou amper nog staan, tenzij ze in een kleine ruimte zitten die ze al helemaal beu zijn, maar zelfs dan nog.
Ik denk dat ze die Tollertjes in het kwadraat zijn .

Dat was/is ook één van de grootste kritieken die ik heb op puppytesten (één van de, want ik heb er veel ) : ze houden geen rekening met de rasaanleg. Ik herinner me nog een test (die was helemaal gebaseerd op de Campbelltest) van mijn puppen toen ik nog in de RV was : een pupje werd in een vreemde kamer neergezet en werd vervolgens vriendelijk gelokt door een vreemd persoon. Wát dacht dat pupje? Nieuwe ruimte, yesss, op verkenning, vroemmm, de kamer door, alles was belangrijker dan die persoon - en wat kreeg pupje op zijn rapportje : angstig voor mensen, want kwam niet wanneer geroepen .
Die hele test is bedacht om labpuppen te screenen voor geschiktheid voor blindengeleidehond, daar staat mensgerichtheid bovenaan het prioriteitenlijstje, maar dat toepassen op een ras die die eigenschap helemaal niet heeft (en oook niet moét hebben) in die mate is natuurlijk absurd.

[Inge O]

Ik zie het nu nog zo vaak in de sport. Dat zijn allemaal dé kenners uiteraard, extreem begaafde hondenpsychologen. dan gaan ze pups kiezen en testen voor een ander. Uiteraard hebben ze de béste pup mee. En dan gaat het na een paar weken fout..fout van de geleider uiteraard, want De Test was perfect.

Erg .

Maar van dezelfde grootteorde vind ik fokkers die op basis van hun 'kennis' pups toewijzen . Vreselijk vind ik dat toegewijs, alsof ze god-de-vader en maria in één persoon zijn, inclusief voorspellende gaven over de volgende 15 jaar van die pup én zijn toekomstige baasjes.

[Budkes]

Ik zie het nu nog zo vaak in de sport. Dat zijn allemaal dé kenners uiteraard, extreem begaafde hondenpsychologen. dan gaan ze pups kiezen en testen voor een ander. Uiteraard hebben ze de béste pup mee. En dan gaat het na een paar weken fout..fout van de geleider uiteraard, want De Test was perfect.

Erg .

Maar van dezelfde grootteorde vind ik fokkers die op basis van hun 'kennis' pups toewijzen . Vreselijk vind ik dat toegewijs, alsof ze god-de-vader en maria in één persoon zijn, inclusief voorspellende gaven over de volgende 15 jaar van die pup én zijn toekomstige baasjes.

Dat heb ik dus ook. Als ik een pup niet zelf mag kiezen dan begin ik er niet aan.

[Budkes]

Ik zie het nu nog zo vaak in de sport. Dat zijn allemaal dé kenners uiteraard, extreem begaafde hondenpsychologen. dan gaan ze pups kiezen en testen voor een ander. Uiteraard hebben ze de béste pup mee. En dan gaat het na een paar weken fout..fout van de geleider uiteraard, want De Test was perfect.

Erg .

Maar van dezelfde grootteorde vind ik fokkers die op basis van hun 'kennis' pups toewijzen . Vreselijk vind ik dat toegewijs, alsof ze god-de-vader en maria in één persoon zijn, inclusief voorspellende gaven over de volgende 15 jaar van die pup én zijn toekomstige baasjes.

Dat heb ik dus ook. Als ik een pup niet zelf mag kiezen dan begin ik er niet aan.
Nee ik ben geen fokker maar al wel over 40 jaar hondenbezitter + en met plus bedoel ik, ik leef met ze, train ze, ben opgeleid, ben instructeur en werk met ze.
Ik ben geen blanco canvas. Ik wil mijn maatje voor de komende 15 jaar zelf uit kunnen kiezen.

[Lothian]

Ik wil het samen doen. Ik weet wat bij mij, mijn man, mijn roedel en mijn situatie past en ik heb een indruk van wat voor types de pups zijn. Maar het is heel fijn als de fokker dat dan aanvult met zijn/haar blik op de pups want ik heb ze niet wekenlang elke dag meegemaakt.

Zegt ze met 20 jaar hondenervaring maar slechts één pup

[HillieS]

Ik wil het samen doen. Ik weet wat bij mij, mijn man, mijn roedel en mijn situatie past en ik heb een indruk van wat voor types de pups zijn. Maar het is heel fijn als de fokker dat dan aanvult met zijn/haar blik op de pups want ik heb ze niet wekenlang elke dag meegemaakt.

Zegt ze met 20 jaar hondenervaring maar slechts één pup

Ik wil dat inderdaad ook samen. Juist omdat de fokker de puppen iedere dag ziet en ik veel minder.

[Anne&taar]

Ik zie het nu nog zo vaak in de sport. Dat zijn allemaal dé kenners uiteraard, extreem begaafde hondenpsychologen. dan gaan ze pups kiezen en testen voor een ander. Uiteraard hebben ze de béste pup mee. En dan gaat het na een paar weken fout..fout van de geleider uiteraard, want De Test was perfect.

Erg .

Maar van dezelfde grootteorde vind ik fokkers die op basis van hun 'kennis' pups toewijzen . Vreselijk vind ik dat toegewijs, alsof ze god-de-vader en maria in één persoon zijn, inclusief voorspellende gaven over de volgende 15 jaar van die pup én zijn toekomstige baasjes.

Helemaal eens met bovenstaande.
Ik vind het kopen/ verkopen van een pup getuigen van vertrouwen over-en-weer; een fokker die mij pas een pup wil verkopen op oudere leeftijd uit "angst" voor ongepast gesleep, sla ik ook over trouwens.

Vooropgesteld dat ik Michael Ellis geweldig vind, stelt hij hier ook heel terecht dat t sterk afhankelijk is van hoe de pup eea ervaart. Mijn pups, retrievers, draaiden vanaf t begin lekker mee, ook als kleine pup, en ik ben nog nooit een hondje gehad waarbij ik de indruk kreeg dat een ervaring teveel was. Gewoon je gezonde verstand gebruiken en doseren.
Overigens heeft Michael Ellis ook een geniale voordracht over wat hij van een puppetest vindt, haha...

[ellen en de birmanen]

Ik zie het nu nog zo vaak in de sport. Dat zijn allemaal dé kenners uiteraard, extreem begaafde hondenpsychologen. dan gaan ze pups kiezen en testen voor een ander. Uiteraard hebben ze de béste pup mee. En dan gaat het na een paar weken fout..fout van de geleider uiteraard, want De Test was perfect.

Erg .

Maar van dezelfde grootteorde vind ik fokkers die op basis van hun 'kennis' pups toewijzen . Vreselijk vind ik dat toegewijs, alsof ze god-de-vader en maria in één persoon zijn, inclusief voorspellende gaven over de volgende 15 jaar van die pup én zijn toekomstige baasjes.

ik ben dus zo'n fokker die beslist welke pup er naar wie toe gaat. wel hierom dat de meeste pupkopers nog nooit een hond hebben gehad, er geen verstand van hebben, de pups 4x zien hooguit 5x met een beetje mazzel. ik zie de pups elke dag, zie welke ontwikkeling ze door maken, hoe ze reageren in en op bepaalde situaties.
het is anders als er iemand al eerder een pup van ons heeft gehad.
het is wel zo dat ik geen pup met een grote witte nekvlek of een buuf kleur aan iemand die wil showen en fokken of een teef aan iemand verkoopt die eigenlijk een reu wil.
de pupkopers weten dit van begin af aan en als ze het niet willen gaan ze lekker naar een andere fokker.

[Smoushond]

Ik heb dus wel zo’n afstreeplijst de fokster had niet meer gedaan dan een keer mee in de auto naar de dierenarts en dat vond ik fijn. De eerste auto rit naar huis maakte al flink indruk dus dan ga je een pup niet verder meeslepen overal naar toe. Maar omdat ik wel heel erg rustig woon hebben bewust later wel soms wat drukkere plekken opgezocht.

Omdat we ook graag Bertus mee op vakantie willen nemen
Ik loop pas sinds de laatste week op drukkere plekken .Bertus is nu 5 maanden . Hij was niet gewend iemand tegen te komen tijdens een wandeling. Mensen met of zonder hond normaal leren passeren is nu een mooie oefening

[Inge O]

Ik wil het samen doen. Ik weet wat bij mij, mijn man, mijn roedel en mijn situatie past en ik heb een indruk van wat voor types de pups zijn. Maar het is heel fijn als de fokker dat dan aanvult met zijn/haar blik op de pups want ik heb ze niet wekenlang elke dag meegemaakt.

Zegt ze met 20 jaar hondenervaring maar slechts één pup

Jamaar, ik heb gezegd dat ik een hekel heb aan 'toegewijs', niet aan het overvloedig informatie geven aan baasjes en meedenken bij hun keuze hè . En als puntje bij paaltje komt houd ik wel vetorecht, heb ik nog maar een paar keer in moeten zetten als ik zie dat mensen kiezen voor een karaktertje aan één van de beide uitersten van de Gauskurve en ik dan weet dat die echt niet past.

Overigens heeft Michael Ellis ook een geniale voordracht over wat hij van een puppetest vindt, haha...

Ja, hahaha, dacht ik daarna ook aan en wilde hem al tonen aan @Maart . Kijk Maart, hier zullen die domkoppen vast meteen door bekeerd zijn - not.

[Anne&taar]

Michael Ellis is geweldig... en hij brengt alles respectvol en met humor. Jammer dat hij een eindje weg zit. Had maar wat graag bij hem getraind..

[malinois]

Ik kies mn puppen ook zelf, heb inmiddels ruim 25 jaar honden waarvan 20 jaar werkhonden. Ala ik t nu nog niet kan, lukt t nooit meer. Natuurlijk wil ik graag alle advies en info van de fokker. Maar de uireindelijke keus wil ik zelf kunnen maken. En dat is al die jaren prima gegaan. Ik had niet beter kunnen wensen.
Dan de puppybelevingen bij de fokker. Ik heb nog nooit zulke fijne makkelijke honden gehad als de laatste 2. 2 verschillende fokkers, beiden wonen vrij buitenaf op een boerderij. De pups konden zelf in en uit bij beiden. Beiden hadden meer honden die zodra moeders t toeliet ook bij de pups liepen. Zeker bij Xanu herken ik t verhaal van Inge O vwb steeds verder afstand nemen, daar kwam ik bijna dagelijks omdat t niet al te ver was en de fokker vond t ook wel leuk en ik ook natuurlijk. Ik moet ergens nog een filmpje hebben van toen ze 8 weken waren en zelf voor t eerst bij t paard gingen kijken. Dat was eigenlijk de laatste stap die ze nog niet zelf hadden durven nemen eerder. Heerlijke honden stuk voor stuk.

[EchoMira]

Ik wil mijn maatje voor de komende 15 jaar zelf uit kunnen kiezen.

Heel begrijpelijk. Maar het hele nest moet onder de pannen. Er zijn meer mensen die iets te kiezen willen hebben.
Waaronder ikzelf.

Als je bij mij aankomt met "ik wil die of anders niets" dan wordt het anders niets. Of het moet toevallig net zo zijn dat ik die pup ook bij jou wil maar dat is iets anders.

En om eerlijk te zijn denk ik toch dat we er niet uitkomen als je een hond bij je functie zoekt en denkt dat je dat op die leeftijd al kunt bepalen.
Liever wat flexibeler. Dan gaat het straks ook minder snel mis als blijkt dat er toch nog meer aan de hond te beleven valt dan wat je met 8 weken kon zien.

Ik vond het fijn dat de kopers zo vaak wilde komen kijken want uiteindelijk vormt zich de klik tijdens het bezoek en de klik is waar je het van moet hebben. Niet alleen de eigenschappen van de hond. De reacties in de prefrontale cortex ontstaan niet in het luchtledige. Dat is levend spul en volgt op interactie.
Dus als ik als fokker van dat nest geen bijzondere interactie tussen jullie heb gezien kies je kennelijk op basis van iets anders en daar ben ik dan wel benieuwd naar.
Kan kloppen hoor. Maar nee, het is niet zo dat je er een mag aanwijzen en dat je die dan krijgt.

Aan de andere kant weet je als fokker ook maar heel weinig over de koper.
Ik had een pupkoper die kwam kijken. Ik zei dat hij ze uit de ren mocht pakken en naar de speelkamer mocht brengen en toen wist hij niet precies hoe dat moest, dat oppakken. Dan denk ik meteen "oh een twijfelaar. Die moet geen draak meenemen."
Maar dat was helemaal niet waar. Ook niet het tegenovergestelde. Het was gewoon een momentopname en het betekende niets.

Dus eenzijdig toewijzen vind ik ook risicovol. Zeker als je ook nog heel spaarzaam met nestbezoek bent.
Hoe weet je als fokker zo precies wie die koper is?

[_Tiny_]

In principe mogen kopers bij mij zelf kiezen, maar ik stuur er wel in. Heb ook wel eens een koper gehad die maar bleef twijfelen tussen een geschikte pup en een ongeschikte pup. De ongeschikte had een leuker kleurtje. Ondanks mijn verhalen en mijn sturen en ondanks dat ze de laatste week bijna dagelijks langskwamen en maar wikken en wegen, gingen ze op de valreep voor de ongeschikte pup. Toen heb ik de knoop doorgehakt en gezegd die krijg je niet. Of je neemt de rustige pup of niks. Toen ben ik fokkers die pups toewijzen wel beter gaan begrijpen.

[_Tiny_]

Dus eenzijdig toewijzen vind ik ook risicovol. Zeker als je ook nog heel spaarzaam met nestbezoek bent.
Hoe weet je als fokker zo precies wie die koper is?

Als pupkoper heb ik 1 keer aan de hand gehad dat ik een vragenlijst moest invullen met wat ik in een hond zocht. Aan de hand van mijn antwoorden zouden zij de pup aan mij toewijzen. Tussendoor mocht ik 2 keer langskomen. 1 keer apart en 1 keer tegelijk met alle andere kopers. Die heb ik toen laten schieten.

[Inge O]

Het grappige is dat ik zeker weet dat ik bijval zal krijgen van een hoop mensen die écht niet gaan beseffen dat ze zo volledig NIET zijn wat er in het filmpje gezegd wordt

Komt mij bekend voor .

[Lothian]

Ik heb een opleiding bij Hans Schnock gevolgd en hij zei dat het enige wat écht voorspellend is voor later gedrag bij een puppytest de apporteertest is. Als je iets weggooit en de pup pakt het vanzelf op en komt het vanzelf een stukje je kant op brengen is dat een redelijke voorspeller van apporteeraanleg op latere leeftijd. Een pup die dat nooit pakt en brengt wordt waarschijnlijk ook niet dé apporteerster van de Nimrod. Al het andere geeft best wat informatie maar kan met 2 jaar totaal anders zijn.