Een Hondenleven

_Tiny_ schreef: ↑30 jul 2022, 16:45 Frustratie is nooit goed, want dan ga je waarschijnlijk te hard erop en te lang door. Maar je moet het wel menen. Het moet wel vanuit jezelf komen. Als het een aangeleerd kunstje is wat je liever niet wilt doen omdat je alles zielig vindt laat het dan maar helemaal. Dan wordt het van dat halfslachtige "gecorrigeer" waar een hond niks van snapt en allang immuun voor is geworden.

Inderdaad, en dat is ook een heel belangrijk punt in het feit dat mensen gaan invullen dat je wel vaak hard zou moeten doorkomen bij je hond want iets lichts kan toch nooit zo'n effect hebben?
Kan het wel hoor, als je hond je serieus neemt. Over dat 'serieus nemen' heb ik het wel vaker zonder telkens uit te leggen wat ik bedoel (soms wel), maar Tiny vat het hier samen.

Goh, ik moet hier toch best goed over nadenken in hoeverre ik correcties geef. Mijn standaard insteek is eigenlijk wel vrij duidelijk grenzen aangeven, of kaders zo je het noemen wilt. Ik heb die kaders/grenzen al lang niet meer hoeven te communiceren, dat is ook weer een voordeel van een senior ie je van pup af aan hebt, het waren vooral de eerste jaren dat ik duidelijk moest zijn en nu al jaren zijn we een ge-olie'de machine.
Vroeger kon Mo-yi wel haar gewicht in de strijd gooien en dat was wel lastig, bv als ze ergens een hond zag en wij moesten toch echt de andere kant op.
Ik loop altijd met een lange lijn en met twee handen, en dat had ik echt nodig om mn handen vast te zetten op mn heupen en zo door te lopen bv. Ik ben daar toen begonnen met eerst een "kom"te zeggen, handen op de heup en doorslepen maar. Dat hoefde niet zo heel vaak want later was alleen een "kom" voor haar het teken dat ik serieus was, en liep ze mee. Ik leg het misschien niet heel goed uit.
Maar ze snapt daar wel dat discussies niet meer welkom zijn.