Een Hondenleven

Hylos schreef: ↑06 dec 2022, 16:06 Dankje

Het was een heel intens weekend, we hebben samen vele tranen gelaten en veel over Xavi gepraat.
Over al zijn gekke streken, alle gekke routines en alles wat hem zo bijzonder maakte en wat we nu zo missen.
Het is bizar hoe rustig het is zonder hem. Oersaai.
Vos is ook niet haarzelf, ze mist heel erg duidelijk haar sturing en rots in de branding.
Xavi was heel zelfverzekerd en wist altijd exact wat hij ging doen.. Vos hobbelde daar vrolijk achteraan.
Nu plakt ze aan mij vast en wil ze niet alleen de tuin in. Ze is extreem rustig en wat bangig. Arme meid.

Met mij gaat het wel al wat beter. Ik kan niet anders zeggen en denken dan dat ik Xavi een fijn leven heb gegeven en een (relatief) Xavi waardig einde. Het zal altijd wel wat knagen van "had ik nou maar", maar dat heeft ook weinig zin.
Vooruit kijken is verstandiger en dat doen we dan ook zeker.
Met die dikke schat altijd bij ons, heel diep in ons hart.

Hylos schreef: ↑07 dec 2022, 13:47 Ontzetten bedankt hoor, de reacties doen echt goed.

Persistence schreef: ↑06 dec 2022, 22:49 Ach Vos mist haar maatje duidelijk ook, haar anker.
Wie weet komt er snel weer wat op je pad wat leven in de brouwerij brengt.

Je had niks anders kunnen doen, toch? Het was dikke vette pech en hij heeft een prachtig leven bij jullie gehad.

Nou.. er was een kansje dat hij er van kon genezen en nog even rond kon rennen.
Die was heel klein en zou pas duidelijk worden na een zware operatie en na het opsturen en onderzoeken van een biopt.