Een Hondenleven

Tamara/Bayko schreef: ↑28 sep 2023, 14:18 Die vrouw van Sambal kwam me bekend voor. Volgens mij ken ik haar ergens van. Best een treurig verhaal vind ik het eigenlijk. Van sommige 'geredde' buitenlandertjes vraag ik me soms af of ze het niet beter hadden in het land van herkomst, alle goede bedoelingen van de nieuwe eigenaren ten spijt.

Het vlinderhondje wat volgende week voorbij komt in de aflevering over hondensport is een halfbroer van Cody. Nog meer reden om te kijken .

Ik vind dat stichtingen extreem angstige hondjes sowieso niet naar Nederland moeten halen. Dat is voor niemand leuk.

Wat gaaf dat een halfbroer van Cody te zien is volgende week. Welke sport beoefent hij (en zijn baasje)?

CatnDog schreef: ↑28 sep 2023, 15:17

Persistence schreef: ↑27 sep 2023, 23:26 De pocket bully van die man gaat het beste opgevoed worden van deze drie. Hij behandelt hem echt als hond en niet als troetelkind.

Dat denk ik ook.
Toch vond ik de grote berner niet extreem onopgevoed overkomen. Het is niet dat hij zich extreem opdrong of misdroeg.
Ik denk dat het stichtinghondje het meest 'lijdt' onder de manier waarop de eigenares naar haar (was Samal een teef?) kijkt. Het blijft altijd een zielig angstig hondje dat is gered en op de reis naar Nederland zwaar is getraumatiseerd. Doordat ze daar op die manier naar blijft kijken, beperkt ze Sambal in haar vooruitgang. Nu wordt op ieder piepje van Sambal tegemoet gekomen. Ze gaat het huis niet uit omdat ze haar hond niet verder wil traumatiseren. Terwijl non-stichting honden exact dezelfde verlatingsangst kunnen vertonen.

Ik heb de aflevering niet gezien, maar dit is wel heel herkenbaar voor mij ja, en het lijkt wel alsof het meer en meer wordt.
Met medelijden help je je hond niet verder, maar houd je hem klein en zielig. Tenminste, dat denk ik.
Bovendien wordt er altijd heel snel trauma dit, trauma dat geroepen bij buitenlandse honden, terwijl echte trauma's niet zo veel voorkomen, veel vaker is het gewoon een flink gebrek aan socialisatie. Ik denk dan dat je zo'n hond moet helpen om te groeien en de wereld te leren kennen (natuurlijk op een voor de hond te behappen manier), en hem niet in een gouden kooitje op moet sluiten.

Diana schreef: ↑28 sep 2023, 15:27 Ik heb de aflevering niet gezien, maar dit is wel heel herkenbaar voor mij ja, en het lijkt wel alsof het meer en meer wordt.
Met medelijden help je je hond niet verder, maar houd je hem klein en zielig. Tenminste, dat denk ik.
Bovendien wordt er altijd heel snel trauma dit, trauma dat geroepen bij buitenlandse honden, terwijl echte trauma's niet zo veel voorkomen, veel vaker is het gewoon een flink gebrek aan socialisatie. Ik denk dan dat je zo'n hond moet helpen om te groeien en de wereld te leren kennen (natuurlijk op een voor de hond te behappen manier), en hem niet in een gouden kooitje op moet sluiten.

Ik durf te wedden dat als ze bijvoorbeeld in jouw roedel terecht was gekomen, dat ze veel sneller was opgeknapt en was mee gaan draaien met het dagelijkse leven.
Je moet af en toe ook gewoon de boodschappen kunnen doen zonder dat de honden meegaan. Dat hoort erbij. Natuurlijk is dat even wennen, maar je hond moet wel de kans krijgen om dat te leren. De mevrouw vertelt dat ze dan 'het huis afbreekt', maar dan zorg je er natuurlijk even voor dat ze toch even op een plek zit (babyhekje in de hal of iets dergelijks als je geen bench wilt gebruiken) waardoor ze dat niet kan doen.

CatnDog schreef: ↑28 sep 2023, 15:33

Diana schreef: ↑28 sep 2023, 15:27 Ik heb de aflevering niet gezien, maar dit is wel heel herkenbaar voor mij ja, en het lijkt wel alsof het meer en meer wordt.
Met medelijden help je je hond niet verder, maar houd je hem klein en zielig. Tenminste, dat denk ik.
Bovendien wordt er altijd heel snel trauma dit, trauma dat geroepen bij buitenlandse honden, terwijl echte trauma's niet zo veel voorkomen, veel vaker is het gewoon een flink gebrek aan socialisatie. Ik denk dan dat je zo'n hond moet helpen om te groeien en de wereld te leren kennen (natuurlijk op een voor de hond te behappen manier), en hem niet in een gouden kooitje op moet sluiten.

Ik durf te wedden dat als ze bijvoorbeeld in jouw roedel terecht was gekomen, dat ze veel sneller was opgeknapt en was mee gaan draaien met het dagelijkse leven.
Je moet af en toe ook gewoon de boodschappen kunnen doen zonder dat de honden meegaan. Dat hoort erbij. Natuurlijk is dat even wennen, maar je hond moet wel de kans krijgen om dat te leren. De mevrouw vertelt dat ze dan 'het huis afbreekt', maar dan zorg je er natuurlijk even voor dat ze toch even op een plek zit (babyhekje in de hal of iets dergelijks als je geen bench wilt gebruiken) waardoor ze dat niet kan doen.

Precies: je hond moet de kans krijgen dingen te leren, te leren omgaan met de (nieuwe) wereld en het leven als huishond. Dat is precies wat me aan dat soort uitspraken en die omgang met honden stoort, dat ik het gevoel heb dat die honden helemaal de kans niet krijgen om iets te leren en om te groeien. Ik vind dat je honden daarmee echt tekort doet en ze onnodig met angsten blijven leven, alsof daar niets aan te doen zou zijn. Natuurlijk is dat bij de enige hond lastiger dan bij de andere en zijn er ook honden waarvan ik denk: die hebben het veel te zwaar vanwege hun angst op een drukke en onoverzichtelijke plek zoals Nederland. Maar bij heel veel honden is nog enorm veel te bereiken, veel meer dan mensen vaak denken. Maar niet als je ze alleen maar als een zielig hoopje slachtoffer behandelt.

Mijn moeder heeft er ook zo een rondlopen uit het buitenland. Hij is niet getraumatiseerd, het is inderdaad gewoon een flink gebrek aan socialisatie. Gevonden op de vuilnisbelt en heeft eigenlijk gewoon nooit wat leren kennen. Toen hij hier kwam was hij enorm angstig, tegenwoordig is hij op z'n hoogst in sommige situaties wat nerveus. Natuurlijk, als ze hem zou meenemen naar een druk evenement zou hij wel echt bang zijn, maar een béétje rekening houden met de limiet van de hond mag natuurlijk wel, gelukkig vinden ze dat soort dingen beide niet leuk. Maar verder moest hij gewoon meedraaien. Hij heeft de tijd gekregen om te groeien maar niet om te miepen. Het is nu gewoon een redelijk makkelijke hond. Niet voor mij maar voor haar zeker wel.

Bij Froo vragen mensen ook altijd of ze zwaar getraumatiseerd is geweest, maar dat valt best mee. Ze is alleen als pup ondersteboven gestampt door alle andere honden (misschien was zo'n kleine pup tussen dat geweld zetten ook niet zo handig ), dus op dat gebied gaat het inderdaad vermoedelijk nooit meer helemaal goed komen, maar verder heeft ze voor zover ik weet nooit wat ernstigs meegemaakt. Gewoon een kleine hond met een klein emmertje. Ik heb altijd wel een beetje het idee dat sommige mensen denken dat alles wat buitenlands is getraumatiseerd moet zijn of zo.



Ik heb net de eerste aflevering gekeken, want ik was toch nieuwsgierig. Ik heb echt heel smakelijk moeten lachen over hoe die gedragsdeskundige zijn halve paniekaanval probeerde te verbergen. Op zo'n hysterisch optimistisch toontje en dan met die hysterisch gehaaste looppas op zoek naar die pup.

Hier een Nederlands hondje dat als getraumatiseerd bestempeld zou kunnen worden.
Ja, ze was compleet ontworteld door het heen en weer gesleep van oppasadres naar uitlaat naar oppasadres etc en veel wisselingen in de oppassers en uitlaters maar met bewust een vaste basis bieden is ze gestabiliseerd.
Uit logeren sturen is nog steeds moeilijk maar met buren en een uitlaatservice die haar ophalen blijft ze nu gewoon thuis als er geen mogelijkheid is om haar mee te nemen.
En andere honden waren eng, daar heb ik ivm haar hysterie voor gekozen om er helemaal niets mee te hoeven en na verloop van tijd rustige, zeer betrouwbare honden te introduceren.
Nu vindt ze ze nog steeds een beetje spannend, dat mag maar op wat gepiep en getrippel na als ze binnen 3m komen reageert ze bijna niet meer.
Logeerhond Joep heeft ze nu voor de 5e keer om zich heen en hij wordt compleet geaccepteerd door haar, ze hebben zelfs al een keertje gespeeld samen.
Ze dacht ook dat ze dood ging in de trein, dat hebben we gewoon geoefend want ik wilde haar gewoon mee kunnen nemen naar mijn ouders.
Nu ligt ze los in de buggy met Mahdu, kap dicht en alleen als ze erg overprikkeld is kan ze nogal piepen en stuiteren maar hé, ikzelf ben dan vaak ook overprikkeld en moe en ze spiegelt nogal dus het kan best een reactie op mij zijn ipv dat ze zelf (te) overprikkeld is of een combinatie ervan.
Ik heb mijn sociale leven niet (verder) stopgezet voor haar maar het heeft zeker wel gezorgd dat ik iets minder onbezorgd de deur uit kon met haar.

Bij een ander zou ze vast in veel kortere tijd zijn gekomen waar we nu zijn maar we hebben het toch maar gefikst.
Wel zal ik bij een volgende hond kiezen voor een stabielere hond, ik leer heel veel van Dívka maar ben zelf meer gebaat bij een hond die wat steviger in de spreekwoordelijke schoenen staat.

CatnDog schreef: ↑28 sep 2023, 15:20

Wat gaaf dat een halfbroer van Cody te zien is volgende week. Welke sport beoefent hij (en zijn baasje)?

Het is nogal een bezig bijtje dat allerlei sporten beoefent, maar agility is wel favoriet. Ik wist niet dat ze aan dit programma zouden gaan meewerken dus ik ben benieuwd naar de reportage.

Frootje schreef: ↑28 sep 2023, 17:06 Mijn moeder heeft er ook zo een rondlopen uit het buitenland. Hij is niet getraumatiseerd, het is inderdaad gewoon een flink gebrek aan socialisatie. Gevonden op de vuilnisbelt en heeft eigenlijk gewoon nooit wat leren kennen. Toen hij hier kwam was hij enorm angstig, tegenwoordig is hij op z'n hoogst in sommige situaties wat nerveus. Natuurlijk, als ze hem zou meenemen naar een druk evenement zou hij wel echt bang zijn, maar een béétje rekening houden met de limiet van de hond mag natuurlijk wel, gelukkig vinden ze dat soort dingen beide niet leuk. Maar verder moest hij gewoon meedraaien. Hij heeft de tijd gekregen om te groeien maar niet om te miepen. Het is nu gewoon een redelijk makkelijke hond. Niet voor mij maar voor haar zeker wel.

Bij Froo vragen mensen ook altijd of ze zwaar getraumatiseerd is geweest, maar dat valt best mee. Ze is alleen als pup ondersteboven gestampt door alle andere honden (misschien was zo'n kleine pup tussen dat geweld zetten ook niet zo handig ), dus op dat gebied gaat het inderdaad vermoedelijk nooit meer helemaal goed komen, maar verder heeft ze voor zover ik weet nooit wat ernstigs meegemaakt. Gewoon een kleine hond met een klein emmertje. Ik heb altijd wel een beetje het idee dat sommige mensen denken dat alles wat buitenlands is getraumatiseerd moet zijn of zo.



Ik heb net de eerste aflevering gekeken, want ik was toch nieuwsgierig. Ik heb echt heel smakelijk moeten lachen over hoe die gedragsdeskundige zijn halve paniekaanval probeerde te verbergen. Op zo'n hysterisch optimistisch toontje en dan met die hysterisch gehaaste looppas op zoek naar die pup.

Inderdaad. En ik houd heel veel rekening met mijn honden (uit welk land ze dan ook komen) en wat ze wel en niet aankunnen, maar wel met als grondslag dat we daar dan aan gaan werken als het om dagelijkse dingen gaat of angsten die het leven heel erg beperken. Ik neem Arlo ook niet mee naar een druk evenement nee, dat is voor hem ook echt te veel gevraagd. Maar ik ben wel vrij snel met hem begonnen om hem heel rustig en op een voor hem veilige en positieve manier aan dingen bloot te stellen. En soms is dat even spannend, maar ook het overwinnen van iets wat je spannend vindt vergroot het zelfvertrouwen en is weer een positieve ervaring in dat superlege rugzakje. Zolang het maar niet té spannend is en de stappen maar niet té groot zijn. Dus nee, niet miepen, maar gewoon op een normale manier er rekening mee houden dat iedereen, iedere hond en ook ieder mens, zo zijn beperkingen heeft.
Ik denk dat hoe langer je de wereld van de hond zo superklein houdt, hoe groter de stap wordt om die wereld in te gaan.

Amy en Amoz waren in het begin ook geen makkelijke honden, en hoewel Amoz natuurlijk die angstagressie had, denk ik dat hij ook geen trauma had, gewoon erg weinig vertrouwen in mensen. Maar veel mensen die ik tegenkwam in het begin, zeiden dan: 'ach en wee, dat is zeker een heel getraumatiseerde hond, wat zielig, wat zou zo'n beestje toch allemaal hebben meegemaakt, hij is zeker geslagen of mishandeld...' Dat is echt hoe veel mensen dat interpreteren, maar hij had gewoon zes jaar in een asiel gezeten en nog nooit een stap buiten de poorten gezet of een positieve relatie met een mens opgebouwd - natuurlijk vind je dan veel dingen eng, het is net alsof je opeens op een andere planeet bent.

Ik heb natuurlijk in het verleden ook aardig wat honden opgevangen en daar zaten zowel bange als niet-bange honden tussen, maar bij geen enkele hond dacht ik dat er echt sprake was van een trauma. Vaak als mensen dat wel zo benoemen, betekent het ook dat ze er niet mee aan de slag gaan, want ja, trauma. Dat is heel anders dan wanneer je het bekijkt als: dit zijn allemaal dingen die de hond nog moet leren. Hij moet nog gaan ervaren wat het is, dat het geen bedreiging is en hoe met spannende dingen om te gaan en daardoor groeien in zelfvertrouwen.

Wat Froo heeft meegemaakt als superklein hondje in een asiel is denk ik inderdaad wel echt een soort trauma. Maar in de meeste asielen wordt er gelukkig wel op gelet dat kleine, kwetsbare pups bijvoorbeeld apart zitten met een paar andere kleine pups en/of met een paar lieve, kleine oudjes erbij.

Ik stoor me er ook altijd aan als mensen denken dat alle buitenlandse honden bang zijn en trauma's hebben, ik ken meer honden die totaal niet angstig zijn dan honden die wel echt angstig zijn. Maar het stoort me al helemaal bij mensen die dan vervolgens wel voor een buitenlandse hond kiezen en hem de hele dag zielig gaan zitten vinden.

Diana schreef: ↑28 sep 2023, 19:15
Wat Froo heeft meegemaakt als superklein hondje in een asiel is denk ik inderdaad wel echt een soort trauma. Maar in de meeste asielen wordt er gelukkig wel op gelet dat kleine, kwetsbare pups bijvoorbeeld apart zitten met een paar andere kleine pups en/of met een paar lieve, kleine oudjes erbij.

Ja, mij is toen ook gezegd dat Froo gewoon wat pech had gehad dat ze daar in die shelter niet mee opgelet hadden. Aan de andere kant denk ik dat Froo ook gewoon dubbel pech heeft dat ze er qua karakter gevoelig voor was. Haar zusje was daar ook, zelfde formaat, en die is niet bang geworden. Froo is gewoon al een heel overgevoelig hondje. Maar zelfs bij haar en andere honden heb ik wel groei gezien, ze kan immers ook prima aan nieuwe honden in de eigen roedel wennen. Wandelen met Flora die ze niet kende ging ook prima. Helemaal normaal zal ze nooit worden maar het is nu wel leefbaar. Dus ook zij is daarin gegroeid. Ik denk dat je gelijk hebt, het stomste wat we kunnen doen voor onze (buitenlandse) honden is ze zielig gaan zitten vinden.

Frootje schreef: ↑28 sep 2023, 19:28k denk dat je gelijk hebt, het stomste wat we kunnen doen voor onze (buitenlandse) honden is ze zielig gaan zitten vinden.

Das precies wat de vorige eigenaar van Dívka deed, haar overal wat maar neigde naar spannend vermijden en de angst er ahw in aaien en maar blijven zeggen hoe zielig ze was want ze kwam bij een slechte fokker vandaan.
Ik heb haar in de beginfase ook ontzettend afgeschermd, eerst focussen op weer herstellen en aarden.
Maar dingen die eng waren zijn we stapsgewijs wel aangegaan, desnoods met wat stapjes terug en dan in kleinere stapjes weer vooruit.
En ook letterlijk eerst kijken naar de bus, dan 1 halte reizen met de bus en weer teruglopen, dan beide kanten op reizen en daarna verder reizen.
Met de trein hetzelfde eigenlijk, maar op het station wachten is nog steeds lastig want ontzettend druk, veel herrie etc.
In de buggy gaat dat een stuk beter, dan zit ze hoger en is ahw afgeschermd door de dichte kap.

Frootje schreef: ↑28 sep 2023, 19:28

Diana schreef: ↑28 sep 2023, 19:15
Wat Froo heeft meegemaakt als superklein hondje in een asiel is denk ik inderdaad wel echt een soort trauma. Maar in de meeste asielen wordt er gelukkig wel op gelet dat kleine, kwetsbare pups bijvoorbeeld apart zitten met een paar andere kleine pups en/of met een paar lieve, kleine oudjes erbij.

Ja, mij is toen ook gezegd dat Froo gewoon wat pech had gehad dat ze daar in die shelter niet mee opgelet hadden. Aan de andere kant denk ik dat Froo ook gewoon dubbel pech heeft dat ze er qua karakter gevoelig voor was. Haar zusje was daar ook, zelfde formaat, en die is niet bang geworden. Froo is gewoon al een heel overgevoelig hondje. Maar zelfs bij haar en andere honden heb ik wel groei gezien, ze kan immers ook prima aan nieuwe honden in de eigen roedel wennen. Wandelen met Flora die ze niet kende ging ook prima. Helemaal normaal zal ze nooit worden maar het is nu wel leefbaar. Dus ook zij is daarin gegroeid. Ik denk dat je gelijk hebt, het stomste wat we kunnen doen voor onze (buitenlandse) honden is ze zielig gaan zitten vinden.

Jazeker, het karakter speelt natuurlijk ook een enorme rol. Taartje had ook niets van de wereld gezien en kwam van een jager die haar aan een ijzeren ketting van 1 meter hield die in haar nek was ingegroeid, dus ik ga er maar van uit dat ze daar niet superleuk behandeld werd. Maar die hond was niet angstig of onzeker te krijgen, die betrok niets op zichzelf en had een bijzonder optimistisch karakter zonder ooit ergens bang voor te zijn.
Maar ja, dat zien we bij onze honden die van een goede fokker komen die ze alleen maar een fijne basis heeft gegeven net zo goed, dat worden ook allemaal andere honden vanwege karakter en leerervaringen, het zijn geen gekloonde kopieën. Mila is ook een hond die erg gevoelig is en meer aanleg heeft om met angst te reageren bijvoorbeeld. Die had Taartjes vroegere leven echt niet zo zonder kleerscheuren doorstaan. Dus die combinatie van karakter en ervaringen speelt altijd een rol.

Tamara/Bayko schreef: ↑28 sep 2023, 18:14 Het is nogal een bezig bijtje dat allerlei sporten beoefent, maar agility is wel favoriet. Ik wist niet dat ze aan dit programma zouden gaan meewerken dus ik ben benieuwd naar de reportage.

Het is sowieso leuk dat ze een vlinderhondje hebben gekozen i.p.v. bijvoorbeeld een sheltie die je toch vaker bij agility in the spotlight ziet staan.

Aflevering werkhonden.

Wat ik wel bijzonder vond van het broertje van Cody was dat hij eigenlijk meerdere handlers heeft. Is dat normaal in de sport om een hond die talent heeft uit te lenen aan een andere handler (ook als handler moet je talent en een goede conditie hebben).

Ik vond het ongepast en zelfs een beetje intimiderend dat Frans Bromet maar door bleef vragen naar de non-getrouwde status, leeftijd, liefdesverleden van die mevrouw.

Die meneer met zijn Drentse patrijs die emotioneel werd toen hij sprak over zijn hondenwens en het overlijden van zijn vrouw vond ik wel heel ontroerend.

Het verhaal over de filmhonden vond ik ook wel interessant. Dat ze niet zo baasgericht moeten zijn. Dat is natuurlijk wel logisch. Aan de andere kant is het ook wel handig als ze een paar commando's kennen. 'Hij hoeft niet te liggen.' Leer het hem toch maar wel aan...

Tamara/Bayko schreef: ↑28 sep 2023, 18:14

CatnDog schreef: ↑28 sep 2023, 15:20

Wat gaaf dat een halfbroer van Cody te zien is volgende week. Welke sport beoefent hij (en zijn baasje)?

Het is nogal een bezig bijtje dat allerlei sporten beoefent, maar agility is wel favoriet. Ik wist niet dat ze aan dit programma zouden gaan meewerken dus ik ben benieuwd naar de reportage.

Wat leuk dat je Simone en Ziggy ook kent, ze heeft ook een Schotse korthaar en sinds kort een borderpap.

Persistence schreef: ↑05 okt 2023, 20:57 Wat leuk dat je Simone en Ziggy ook kent, ze heeft ook een Schotse korthaar en sinds kort een borderpup.

Een hele vocale collie
Wel leuk al die verschillende honden.

Persistence schreef: ↑05 okt 2023, 20:57

Tamara/Bayko schreef: ↑28 sep 2023, 18:14

CatnDog schreef: ↑28 sep 2023, 15:20

Wat gaaf dat een halfbroer van Cody te zien is volgende week. Welke sport beoefent hij (en zijn baasje)?

Het is nogal een bezig bijtje dat allerlei sporten beoefent, maar agility is wel favoriet. Ik wist niet dat ze aan dit programma zouden gaan meewerken dus ik ben benieuwd naar de reportage.

Wat leuk dat je Simone en Ziggy ook kent, ze heeft ook een Schotse korthaar en sinds kort een borderpap.

Klopt. De BorderPap is een zoon van Ziggy. Geweldig nestje was dat, ik had er zo een pup van willen hebben . De moeder van die pups is een nestzus van Perry

Tamara/Bayko schreef: ↑05 okt 2023, 21:55

Persistence schreef: ↑05 okt 2023, 20:57

Tamara/Bayko schreef: ↑28 sep 2023, 18:14

Het is nogal een bezig bijtje dat allerlei sporten beoefent, maar agility is wel favoriet. Ik wist niet dat ze aan dit programma zouden gaan meewerken dus ik ben benieuwd naar de reportage.

Wat leuk dat je Simone en Ziggy ook kent, ze heeft ook een Schotse korthaar en sinds kort een borderpap.

Klopt. De BorderPap is een zoon van Ziggy. Geweldig nestje was dat, ik had er zo een pup van willen hebben . De moeder van die pups is een nestzus van Perry

Ja ik weet het! En ken de moederhond ook, klein wereldje.

CatnDog schreef: ↑05 okt 2023, 20:48

Wat ik wel bijzonder vond van het broertje van Cody was dat hij eigenlijk meerdere handlers heeft. Is dat normaal in de sport om een hond die talent heeft uit te lenen aan een andere handler (ook als handler moet je talent en een goede conditie hebben).

Het wordt wel vaker gedaan. Als je, zoals Ziggy's baasje nu, een langdurige blessure hebt of iets dergelijks is het voor de hond wel prettig als die met een andere handler gewoon z'n hobby kan blijven uitoefenen. Mits de hond dat zelf ook wil, natuurlijk. Voor Ziggy is het duidelijk geen probleem om meerdere handlers te hebben.

“Ik mocht geen hond van mn vrouw want ze had geen zin om extra te stofzuigen”
Dan pak je toch godver zelf die stofzuiger.
Vond het wel een lullo hoor. Maar hij had wat stiekems. Volgens mij was ie reuzeblij dat ie van die heks af was maar speelde hij licht verdriet. Wel knap gedaan

Leuk inkijkje weer zo in het diverse wereldje

Nanna schreef: ↑05 okt 2023, 22:27 “Ik mocht geen hond van mn vrouw want ze had geen zin om extra te stofzuigen”
Dan pak je toch godver zelf die stofzuiger.
Vond het wel een lullo hoor. Maar hij had wat stiekems. Volgens mij was ie reuzeblij dat ie van die heks af was maar speelde hij licht verdriet. Wel knap gedaan

Ik zat ook te gillen naar de tv; ga gvd dan zelf stofzuigen!

Nanna schreef: ↑05 okt 2023, 22:27 “Ik mocht geen hond van mn vrouw want ze had geen zin om extra te stofzuigen”
Dan pak je toch godver zelf die stofzuiger.
Vond het wel een lullo hoor. Maar hij had wat stiekems. Volgens mij was ie reuzeblij dat ie van die heks af was maar speelde hij licht verdriet. Wel knap gedaan

Ja nou ja, dat was waarschijnlijk ook nog in de tijd dat hij (grotendeels) nog niet met pensioen was.
Dan komt de hond toch al meer op mevrouw neer qua verzorging.
Er zijn wel meer mannen die pas na hun pensioen aan de hond gaan als hun vrouw er niet zo veel in zien

Ik kreeg trouwens ook de indruk dat hij het wel een mooie oplossing vond dat hij nu zijn hond kon hebben

Ik kan helemaal niks met dat soort wijven.
“Mijn huis wil ik keeeeeeeurig aan kánt hebben en een hond *kijkt vies* verhaaaart”
Dat soort types wens ik altijd een tsunami toe. Dat je hele hok wegspoelt. Kijken of je nog wakker ligt van een haar.

Nanna schreef: ↑06 okt 2023, 15:48 Ik kan helemaal niks met dat soort wijven.
“Mijn huis wil ik keeeeeeeurig aan kánt hebben en een hond *kijkt vies* verhaaaart”
Dat soort types wens ik altijd een tsunami toe. Dat je hele hok wegspoelt. Kijken of je nog wakker ligt van een haar.

Ik zie hondenharen niet eens
Dus dat ze er vast wel zullen zijn stoort me totaal niet.

ranetje schreef: ↑06 okt 2023, 15:51

Nanna schreef: ↑06 okt 2023, 15:48 Ik kan helemaal niks met dat soort wijven.
“Mijn huis wil ik keeeeeeeurig aan kánt hebben en een hond *kijkt vies* verhaaaart”
Dat soort types wens ik altijd een tsunami toe. Dat je hele hok wegspoelt. Kijken of je nog wakker ligt van een haar.

Ik zie hondenharen niet eens
Dus dat ze er vast wel zullen zijn stoort me totaal niet.

Ik wel, maar het stoort mij niet. Als je geen hondenhaar op je kleren wil, dan moet je maar niet bij mij op de koffie komen.