Een Hondenleven

Fijn

Gelukkig!

Fijn dat ze weer mag
Nu is het wel weer klaar hoor.
Verder gewoon lekker rondstuiteren

Hartstikke fijn!

Dat is wel een traktatie waard

Fijn

Met terugwerkende kracht zie ik nu duidelijk dat de punten van zorg die ik in mijn eerste bericht noemde (wat rustiger, wat meer drinken, wat aangekomen) nu ook als sneeuw voor de zon zijn verdwenen en dus geen kwestie waren van warmte en/of leeftijd. Mila is echt weer helemaal zichzelf, ze speelt weer veel meer en is weer actief en slank zoals ze altijd was. Ze wil ook weer harde dingen kluiven, dus heeft ook geen last meer van tandvlees of tanden. De bespiering is door het wat minder actief zijn wel wat afgenomen, maar nu ze weer een bezig bijtje is, komen hopelijk haar dikke billen ook weer enigszins terug.
Haar vacht is nog steeds heel dun en verre van weelderig, dat zal ook wel wat tijd nodig hebben om te herstellen. Maar gezien de andere verbeteringen ga ik ervan uit dat dat ook een hormonale oorzaak had. We hebben in ieder geval nog niet te maken met een castratenvacht
Verder merk ik ook geen veranderingen vanwege de castratie, behalve dus alle positieve gevolgen van het weghalen van die cyste en hele hormonentoestand.

Ik neig er nu toch wel sterk naar om Fayah ook maar te laten castreren na haar volgende loopsheid. Ik twijfel nog een beetje omdat ze echt totaal geen last had van de loopsheid en de schijnzwangerschap. Maar goed, dat kan ook over een jaar (of twee) nog, liever in ieder geval als ze nog jong en fit is dan oud en met een bmo.

Wat fijn dat het zo goed gaat met Mila!

Zo, ik schrok heel even toen ik dit topic weer zag verschijnen, maar gelukkig geen problemen
Wat fijn dat ze zo is opgeknapt.
Die bespiering komt vast grotendeels nog wel terug zodat ze weer billen heeft

En beter een castratenvacht dan dun haar met plukken.
Goed zo Mila, nu op naar de 17 jaar. Minstens.

Haha, sorry voor de schrik
Ik wilde gewoon even laten weten dat het nu gelukkig weer helemaal goed gaat, dat ik mijn levendige hondje terug heb en dat ze er niets aan over heeft gehouden, behalve iets dunnere billen

Wat een fijne update!

Wat Fayah en castratie betreft. Dat is natuurlijk afwegen van de voor- en nadelen. Hier een reu en ik vond de nadelen groter dan de voordelen. Maar ik denk dat ik een teef (ook een langharige) eerder zou laten castreren omdat ik daar meer (gezondheids)voordelen zie.
Is het trouwens zo dat bij honden bmo vaker voorkomt dan bij andere dieren/mensen?

Gelukkig!

Wat fijn dat het weer goed gaat met Mila. Het maakt alles toch wat lichter vind ik, als je je geen zorgen hoeft te maken om je hond. Kan ze mooi verder genieten van pup Fayah, die haar inmiddels al voorbij is gegroeid (mooi!). Hopelijk kan Mila nu verder supergezond en blij oud worden.

CatnDog schreef: ↑13 jan 2023, 16:34 Wat een fijne update!

Wat Fayah en castratie betreft. Dat is natuurlijk afwegen van de voor- en nadelen. Hier een reu en ik vond de nadelen groter dan de voordelen. Maar ik denk dat ik een teef (ook een langharige) eerder zou laten castreren omdat ik daar meer (gezondheids)voordelen zie.
Is het trouwens zo dat bij honden bmo vaker voorkomt dan bij andere dieren/mensen?

Ja, ik weet niet precies hoe het bij andere diersoorten zit, maar bij honden komt het in ieder geval relatief vaak voor, het schijnt dat zo'n 25% van de niet-gecastreerde teven ooit een bmo krijgt. Dat is best een flink risico natuurlijk.
Maar Taartje (podenca van mijn avatar) was ook niet gecastreerd en is 13 geworden zonder bmo.

Diana schreef: ↑13 jan 2023, 21:04

CatnDog schreef: ↑13 jan 2023, 16:34 Wat een fijne update!

Wat Fayah en castratie betreft. Dat is natuurlijk afwegen van de voor- en nadelen. Hier een reu en ik vond de nadelen groter dan de voordelen. Maar ik denk dat ik een teef (ook een langharige) eerder zou laten castreren omdat ik daar meer (gezondheids)voordelen zie.
Is het trouwens zo dat bij honden bmo vaker voorkomt dan bij andere dieren/mensen?

Ja, ik weet niet precies hoe het bij andere diersoorten zit, maar bij honden komt het in ieder geval relatief vaak voor, het schijnt dat zo'n 25% van de niet-gecastreerde teven ooit een bmo krijgt. Dat is best een flink risico natuurlijk.
Maar Taartje (podenca van mijn avatar) was ook niet gecastreerd en is 13 geworden zonder bmo.

75% krijgt dus geen bmo. dat is nog altijd een meerderheid. voor mij wegen de voordelen niet op tegen de nadelen.

ellen en de birmanen schreef: ↑14 jan 2023, 12:45

Diana schreef: ↑13 jan 2023, 21:04

CatnDog schreef: ↑13 jan 2023, 16:34 Wat een fijne update!

Wat Fayah en castratie betreft. Dat is natuurlijk afwegen van de voor- en nadelen. Hier een reu en ik vond de nadelen groter dan de voordelen. Maar ik denk dat ik een teef (ook een langharige) eerder zou laten castreren omdat ik daar meer (gezondheids)voordelen zie.
Is het trouwens zo dat bij honden bmo vaker voorkomt dan bij andere dieren/mensen?

Ja, ik weet niet precies hoe het bij andere diersoorten zit, maar bij honden komt het in ieder geval relatief vaak voor, het schijnt dat zo'n 25% van de niet-gecastreerde teven ooit een bmo krijgt. Dat is best een flink risico natuurlijk.
Maar Taartje (podenca van mijn avatar) was ook niet gecastreerd en is 13 geworden zonder bmo.

75% krijgt dus geen bmo. dat is nog altijd een meerderheid. voor mij wegen de voordelen niet op tegen de nadelen.

Ja, precies, zo dacht ik ook altijd. Maar een hond op hogere leeftijd moeten castreren met een bmo is ook geen fijne situatie. Extra risico's vanwege leeftijd en medisch niet helemaal in orde, een spoedoperatie... Het voelt voor mij als kiezen uit twee kwaden.

ellen en de birmanen schreef: ↑14 jan 2023, 12:45

Diana schreef: ↑13 jan 2023, 21:04

CatnDog schreef: ↑13 jan 2023, 16:34 Wat een fijne update!

Wat Fayah en castratie betreft. Dat is natuurlijk afwegen van de voor- en nadelen. Hier een reu en ik vond de nadelen groter dan de voordelen. Maar ik denk dat ik een teef (ook een langharige) eerder zou laten castreren omdat ik daar meer (gezondheids)voordelen zie.
Is het trouwens zo dat bij honden bmo vaker voorkomt dan bij andere dieren/mensen?

Ja, ik weet niet precies hoe het bij andere diersoorten zit, maar bij honden komt het in ieder geval relatief vaak voor, het schijnt dat zo'n 25% van de niet-gecastreerde teven ooit een bmo krijgt. Dat is best een flink risico natuurlijk.
Maar Taartje (podenca van mijn avatar) was ook niet gecastreerd en is 13 geworden zonder bmo.

75% krijgt dus geen bmo. dat is nog altijd een meerderheid. voor mij wegen de voordelen niet op tegen de nadelen.

75% van de niet gecastreerde teven.
Er wordt toch behoorlijk vaak vrij jong gecastreerd, juist bij de teven?
Daardoor krijg ik het gevoel dat die cijfers niet heel veel zeggen.

Zinodo schreef: ↑14 jan 2023, 14:41

Diana schreef: ↑14 jan 2023, 14:16

ellen en de birmanen schreef: ↑14 jan 2023, 12:45

75% krijgt dus geen bmo. dat is nog altijd een meerderheid. voor mij wegen de voordelen niet op tegen de nadelen.

Ja, precies, zo dacht ik ook altijd. Maar een hond op hogere leeftijd moeten castreren met een bmo is ook geen fijne situatie. Extra risico's vanwege leeftijd en medisch niet helemaal in orde, een spoedoperatie... Het voelt voor mij als kiezen uit twee kwaden.

Daarom zit ik eraan te denken om mijn andere twee ook te laten castreren wanneer ze richting de 10 jaar gaan. Dan zullen ze vast een keer toch wel voor de tanden of wat dan ook onder narcose moeten, of niet, maar laten dan toch naar de tanden kijken. Maar om nou een jonge gezonde hond hiervoor te laten castreren, neuh.

Nee, niet als enige reden, maar het is voor mij wel een punt om mee te nemen in de afweging.
Ik ben er nog niet helemaal uit, maar wat Fayah betreft heb ik ook zeker geen haast hoor, ik wacht sowieso tot ze echt volwassen is en ik wil ook kijken hoe de volgende loopsheden verlopen. Van de eerste loopsheid en schijnzwangerschap had ze totaal geen last. Mila had er ook nooit last van (en werd dus überhaupt maar heel weinig loops), wat voor mij een van de redenen was om Mila niet te castreren.

Ik vind het risico wel meevallen eigenlijk. Van mijn vorige drie teven kreeg er eentje een bmo op latere leeftijd, werd gecastreerd en werd bijna 17 jaar oud. Kells kreeg ruim 6 jaar geleden een bmo, werd hiervoor behandeld, kreeg daarna een tweede nest en ze is nu 13 en nog steeds intact. Ook Aislinn is gewoon intact gebleven.