Een Hondenleven

Lekker Willem!

Fijn zeg!

Wat fijn dat Willem zo opknapt!

Wat geweldig dat Willem zo opknapt! Wat goed dat je zo doorgezet hebt met onderzoeken en die medicatie.

Fijn!
Hier hoopte ik al op. Er wordt vaak flink gemopperd op pred, maar het geeft soms spectaculaire resultaten en de bijverschijnselen vallen vaak mee.

Wat geweldig zeg, die verbetering! Zo fijn om je hond weer blij te zien

Ja we zijn er zo blij mee! Het was gisteren zo gaaf om hem rond de vijver te zien, ik heb hem meteen gefilmd. Hij loopt op de schuine stukken soms nog wat wankel, maar ik dénk dat dat niet van pijn is als ik zijn houding goed interpreteer, ik denk dat de onbalans door de slechte bespiering komt?
Het is maar een simpel/rustig filmpje maar voor ons een heel fijn gezicht . En voor het eerst in maanden ook wat interactie met Murf die zich gelukkig heel rustig gedraagt zolang Willem ook rustig loopt. Het is een bijzonder gezicht om Willem en Murf samen te zien lopen, de laatste keer dat er dit soort interactie was tussen die twee was in december.

K@ren schreef: ↑22 apr 2022, 22:14 Nou inderdaad, wat fijn om te lezen dat er nu meer duidelijkheid is en Willem zich zoveel beter voelt! Het zal een opluchting zijn om hem weer zo blij te zien. Dat zijn hang naar aaien maar zo mag blijven

Enórm! We stonden samen zuchtend te kijken naar hoe hij lekker aan het rommelen was. En hem smeltend te aaien, ben heel benieuwd hoe dat verder gaat.

Rebble schreef: ↑22 apr 2022, 22:40 Oh wat heerlijk dat het echt een stuk verbeterd is al. En wat snel, fijn hoor! Ik duim (en ga er vanuit) dat het blijvend herstel is.

Dat hoop ik ook zó. Het was zo kut om hem zoveel pijn te zien hebben en te zien dat hij niets anders wilde dan liggen.

Diana schreef: ↑22 apr 2022, 22:08 Wat enorm fijn dat het zo veel beter gaat, en zo snel ook!

Ik kan me wel vinden in het antwoord van de specialist. Nee, geen enkele test is perfect, maar ik kan me zo ook geen voorbeeld herinneren van een hond die negatief testte op een tekenziekte of Leish en daar toch fikse symptomen van had (dus wel een actieve infectie en geen subklinische). Enkel bij een hond met een autoimmuunprobleem die waarschijnlijk om die reden geen antistoffen aanmaakte en die uiteindelijk wel met een pcr-test positief werd getest. Of natuurlijk bij een heel recente besmetting, maar dan zijn er niet zo langdurig duidelijke symptomen. Ik denk dat je er dus best van uit mag gaan dat het geen mzz is die de polyartritis veroorzaakt.

Dat is ook zo, het is natuurlijk niet een test bij een hond zonder symptomen.

Random schreef: ↑23 apr 2022, 08:32 Fijn!
Hier hoopte ik al op. Er wordt vaak flink gemopperd op pred, maar het geeft soms spectaculaire resultaten en de bijverschijnselen vallen vaak mee.

Dat dus. Zo verwend als we zijn kunnen we meestal wel tonnen kritiek leveren op vanalle soorten medicatie, maar bij correct gebruik maakt diezelfde medicatie vaak letterlijk een wereld van verschil (ik bedoel jou niet hoor Zamunda, jij bent daar wel nuchter in).

Hopelijk mag de pred dit toverstukje voor Willem weer eens super demonstreren (wat ze al bezig is, maar ik bedoel ook blijvend) .

Wat een fijn filmpje .

Hoe zijn de prognoses? Toen Alfil die polyradiculoneuritis had, ook idiopatisch dus auto-immuun, moest hij er in principe helemaal van herstellen vanaf het moment dat het immuunsysteem zou ´beseffen´ dat het gezonde cellen aan het aanvallen was. Is dat bij deze vorm van artritis ook zo, of zal hij altijd een lichte dosis van de pred nodig hebben?

Nog even wat betreft de parasieten: kun je die met een pcr-test wel 100% zeker aantonen? Ik weet nog dat er bij Alfil toen op verschillende parasieten is getest met een pcr test, dus niet alleen bloed. ( Wel allemaal negatief dus het was echt zijn eigen immuunsysteem dat op hol geslagen was.) Zo ja, dan kun je dat nog overwegen als je zeker wil zijn.

Inge O schreef: ↑23 apr 2022, 09:05

Random schreef: ↑23 apr 2022, 08:32 Fijn!
Hier hoopte ik al op. Er wordt vaak flink gemopperd op pred, maar het geeft soms spectaculaire resultaten en de bijverschijnselen vallen vaak mee.

Dat dus. Zo verwend als we zijn kunnen we meestal wel tonnen kritiek leveren op vanalle soorten medicatie, maar bij correct gebruik maakt diezelfde medicatie vaak letterlijk een wereld van verschil (ik bedoel jou niet hoor Zamunda, jij bent daar wel nuchter in).

Hopelijk mag de pred dit toverstukje voor Willem weer eens super demonstreren (wat ze al bezig is, maar ik bedoel ook blijvend) .

Ik ben er vooral hartstikke blij mee! Natuurlijk is het kut als je hond er veel bijwerkingen van heeft, vooral als het om een hoge dosis gaat die blijvend gegeven moet worden maar het middel ís er wel en als de kwaal erger is dan is het dus niet ideaal maar wel het enige alternatief. Althans, wellicht is dan de methylvariant nog een betere optie, wat jij zei.

Het maakt hier ook echt een wereld van verschil, hij lijkt sinds een paar uur na de eerste pred en doxy ook weer moeiteloos op te staan (en oh wat ging dat de laatste tijd vaak moeizaam, soms kwam hij gewoon echt niet zelf omhoog maar helpen snapte hij dan ook weer niks van), bizar dat effect na een paar uur!

Ik las trouwens dat de doxy er ook een bijdrage aan levert, die heeft ook een anti-inflammatoire werking.

En het is misschien heel stom maar toen ik die eerste avond dat gigantische verschil zag was ik de volgende dag een beetje teleurgesteld dat Willem toch steeds weer vrij snel naar binnen wilde na het plassen. Ik kon hem wel beter kijken en wilde hem zo graag weer lekker zien rommelen. Terwijl het natuurlijk al super was hoe snel het werkte en hoe makkelijk hij weer opstond, maar na al die maanden kan het me nu niet snel genoeg gaan. Maar ten eerste is het natuurlijk nog even afwachten of er geen schade is en ten tweede zal er nog wat opgeruimd moeten worden in de gewrichten neem ik aan. Gisteren hebben we in elk geval genoten van zijn gerommel, hopelijk zet dat door en zien we weer die Willem die het heerlijk vindt om buiten helemaal vrij te zijn.

Alfilillo schreef: ↑23 apr 2022, 09:12 Nog even wat betreft de parasieten: kun je die met een pcr-test wel 100% zeker aantonen? Ik weet nog dat er bij Alfil toen op verschillende parasieten is getest met een pcr test, dus niet alleen bloed. ( Wel allemaal negatief dus het was echt zijn eigen immuunsysteem dat op hol geslagen was.) Zo ja, dan kun je dat nog overwegen als je zeker wil zijn.

Een pcr-test geeft wel zo goed als 100% zekerheid als deze positief is, maar een negatieve pcr-test zegt weer veel minder (ook deels afhankelijk van het weefsel dat ervoor wordt gebruikt). Leishmania maar ook bijvoorbeeld Ehrlichia kunnen zich heel ver in het lichaam verstoppen, bijvoorbeeld in de organen. Een negatieve pcr-test op een lymfeklierweefsel zegt dan dus dat dáár geen parasieten te vinden waren, maar die kunnen zich best ergens anders in het lichaam verstoppen. Bij een actieve infectie is het DNA van de parasiet overigens vaak wel goed te vinden met een pcr, maar dan heb je in bijna 100% van de gevallen ook gewoon een positieve bloedtest (titerwaarde).
In dit geval zou ik dat dus ook niet doen. Maar als Willem opeens na de eerste opleving heel erg achteruit zou gaan op de pred, zou dat wel in de richting van een mzz kunnen wijzen en dan zou het eventueel nog wel een optie zijn.

Alfilillo schreef: ↑23 apr 2022, 09:12 Wat een fijn filmpje .

Hoe zijn de prognoses? Toen Alfil die polyradiculoneuritis had, ook idiopatisch dus auto-immuun, moest hij er in principe helemaal van herstellen vanaf het moment dat het immuunsysteem zou ´beseffen´ dat het gezonde cellen aan het aanvallen was. Is dat bij deze vorm van artritis ook zo, of zal hij altijd een lichte dosis van de pred nodig hebben?

Nog even wat betreft de parasieten: kun je die met een pcr-test wel 100% zeker aantonen? Ik weet nog dat er bij Alfil toen op verschillende parasieten is getest met een pcr test, dus niet alleen bloed. ( Wel allemaal negatief dus het was echt zijn eigen immuunsysteem dat op hol geslagen was.) Zo ja, dan kun je dat nog overwegen als je zeker wil zijn.

Het was PCR op hepatozoon, op de rest was het ELISA (dus op de antilichamen), maar de parasieten vind je veel minder goed dan de antilichamen. Dus áls je de parasiet in je materiaal hebt zitten vind je die inderdaad met PCR, maar de parasiet zit niet overal dus je kunt hem op die manier ook heel makkelijk missen omdat hij dan niet in je materiaal zit.

En bij Willem geldt inderdaad hetzelfde, het immuunsysteem zo lang onderdrukken dat het stopt met eigen cellen aanvallen en dat ook niet weer opnieuw gaat doen. Na een tijdje ga je afbouwen met de pred en dan merk je dus of het immuunsysteem nog steeds van de wap is (en dus weer eigen cellen aanvalt dus pijn) of dat het nu die cellen met rust laat. Soms moet je dus weer terug naar de hogere dosis en die langer aanhouden, dat is een beetje uitproberen. Maar als het goed is dan zou hij uiteindelijk net als Alfil weer zonder de pred moeten kunnen.
Als dat afbouwen (steeds) niet lukt dan wordt het eerst arthrocentese en komt daar niks uit dan zit er ergens in het lichaam nog een trigger en moet je die gaan zoeken (en dat kan een hele ingewikkelde zoektocht worden). Voor nu ga ik ervan uit dat Willem 'gewoon' fijn en probleemloos kan afbouwen met de pred over een tijdje.

Wat goed en vooral ook dat hij ook in gedrag zo veranderd. Dat hij naar je toe komt om geaaid te worden. Heavy werd er ontzettend hongerig van

Ik had zoiets met shetje Koffie, kort nadat hij als veulen bij mij kwam. Steeds maar zweren op zijn tandvlees, echt triest om te zien, en telkens weer gaven AB tijdelijk effect en daarna begon het opnieuw. Ook paardenda bij gehad en die wist ook niks te verzinnen, dus daarna maar gewoon mijn eigenzinnige zelf gespeeld en het behandeld met cortico's als auto-immuunziekte : binnen de maand was hij van zijn zweren af, en nooit weer teruggezien .

Dank voor de uitleg @Diana en @Zamunda
Bij Alfil hadden ze destijds een ruggenmergpunctie gedaan en daar niks gevonden (de ontsteking zat in de zenuwen op de plek waar ze het kanaal uitlopen). Maar inderdaad ook antibiotica gegeven terwijl we op de pcr-uitslagen wachtten voor het geval dat. Toen ze negatief bleken te zijn, gestopt met ab.

Zamunda, ik hoop ontzettend dat het immuunsysteen 'tot inzicht komt' en Willem over een tijd weer helemaal zichzelf is zonder pred.
Wat betreft herstel: dat ging hier heel langzaam. Uit onwetendheid heb ik er toen helaas wat teveel druk op gezet. Gewoon het ritme volgen dat Willem aangeeft!

Wat een prachtige update
Fijn dat hij het zo goed doet op de medicatie.
Die spieren komen vast wel weer als hij zich weer prettig kan bewegen.

Wat fijn dat er al zoveel effect te zien is Dat hij maar lekker weer mag gaan rondscharrelen zonder pijn!

Wat een fijne berichten Willem ga vooral zo door

Jaaa, go go go Willem!

Mooie update go Willem

Dat wat wankele op de schuine lijkt inderdaad een bespieringkwestie als ik het zo zie.
Wat ziet het er goed uit op t filmpje verder zeg!

Alfilillo schreef: ↑23 apr 2022, 11:48 Dank voor de uitleg @Diana en @Zamunda
Bij Alfil hadden ze destijds een ruggenmergpunctie gedaan en daar niks gevonden (de ontsteking zat in de zenuwen op de plek waar ze het kanaal uitlopen). Maar inderdaad ook antibiotica gegeven terwijl we op de pcr-uitslagen wachtten voor het geval dat. Toen ze negatief bleken te zijn, gestopt met ab.

Dat was dan ook wel een hele zoektocht bij Alfil zeker?

Alfilillo schreef: ↑23 apr 2022, 11:48Zamunda, ik hoop ontzettend dat het immuunsysteen 'tot inzicht komt' en Willem over een tijd weer helemaal zichzelf is zonder pred.
Wat betreft herstel: dat ging hier heel langzaam. Uit onwetendheid heb ik er toen helaas wat teveel druk op gezet. Gewoon het ritme volgen dat Willem aangeeft!

Ah. Willem heeft natuurlijk al een enorme verbetering laten zien maar het is goed om mijn verdere verwachtingen flink te temperen. Ik ben ook wel voorzichtig met hem, toen ik hem iets langer buiten liet dan dat hij zelf aangaf was dat ook maar even langer. Ik deed het vooral omdat hij zo vast kan zitten in een bepaalde gewoonte (plassen en direct naar binnen), wilde hem even over zijn mentale drempel helpen (gelukt gelukkig). Verder mag hij het helemaal zelf weten en genieten we van de korte momenten dat hij scharrelt.
Heb vandaag dus ook gewoon weer zijn tempo gevolgd maar hij wilde na de ochtendplas dus pas tegen zessen weer naar buiten (en de rest van de tijd ligt hij dus in zijn mand). Dan moet ik me dus wel inhouden maar gelukkig ging hij toen hij dan eindelijk wel meekwam wel lekker aan het scharrelen bij de vijver.
Maar geduld dus .

Smoushond schreef: ↑23 apr 2022, 10:15 Wat goed en vooral ook dat hij ook in gedrag zo veranderd. Dat hij naar je toe komt om geaaid te worden. Heavy werd er ontzettend hongerig van

Dat merk ik nu bij Willem nog niet heel erg, wel wat meer honger denk ik. Maar vannacht en eind van de middag heeft hij wel z'n eten eruit gegooi, dat is wel jammer. Hopelijk blijft het hierbij, dinsdag de laatste doxy dus als het daarvan komt zou het dan over moeten zijn.

Inge O schreef: ↑23 apr 2022, 10:16 Ik had zoiets met shetje Koffie, kort nadat hij als veulen bij mij kwam. Steeds maar zweren op zijn tandvlees, echt triest om te zien, en telkens weer gaven AB tijdelijk effect en daarna begon het opnieuw. Ook paardenda bij gehad en die wist ook niks te verzinnen, dus daarna maar gewoon mijn eigenzinnige zelf gespeeld en het behandeld met cortico's als auto-immuunziekte: binnen de maand was hij van zijn zweren af, en nooit weer teruggezien .

Bijzonder eigenlijk hè dat we iets hebben waarmee we zo'n constructieve invloed op het immuunstysteem kunnen uitvoeren, goed dat je eraan dacht.

billy schreef: ↑23 apr 2022, 16:25 Wat heerlijk dat het beter gaat

Truus krijgt een halve tablet Prednoral en die drinkt en plast meer, en is altijd bezig met eten zoeken.
Maar ze is van de ellendige jeuk af en dat is het beetje ongemak wel waard.

Misschien zou voor Truus die methylprednison waar Inge O het over had wel minder bijwerkingen geven?

HillieS schreef: ↑23 apr 2022, 18:20 Dat wat wankele op de schuine lijkt inderdaad een bespieringkwestie als ik het zo zie.
Wat ziet het er goed uit op t filmpje verder zeg!

Wel hè? Nu heel langzaam weer spieren opbouwen.

Zamunda schreef: ↑23 apr 2022, 19:06

HillieS schreef: ↑23 apr 2022, 18:20 Dat wat wankele op de schuine lijkt inderdaad een bespieringkwestie als ik het zo zie.
Wat ziet het er goed uit op t filmpje verder zeg!

Wel hè? Nu heel langzaam weer spieren opbouwen.

Inderdaad ja, en inderdaad niet te snel willen ja. Ook al wil je dat natuurlijk wel.

Zamunda schreef: ↑23 apr 2022, 19:06 Dat was dan ook wel een hele zoektocht bij Alfil zeker?

Ah. Willem heeft natuurlijk al een enorme verbetering laten zien maar het is goed om mijn verdere verwachtingen flink te temperen. Ik ben ook wel voorzichtig met hem, toen ik hem iets langer buiten liet dan dat hij zelf aangaf was dat ook maar even langer. Ik deed het vooral omdat hij zo vast kan zitten in een bepaalde gewoonte (plassen en direct naar binnen), wilde hem even over zijn mentale drempel helpen (gelukt gelukkig). Verder mag hij het helemaal zelf weten en genieten we van de korte momenten dat hij scharrelt.

Nee, geen lange zoektocht, maar het aftakelingsproces gaat bij polyradiculoneuritis ook heel snel naar een (bijna) totale verlamming van o.a. de poten. Op vrijdag ging ik naar de da, die zich traumatoloog noemt, en die me de totaal verkeerde diagnose van patella luxatie gaf. Eén of twee dagen later was duidelijk dat het helemaal mis was, dus gingen we naar een meer specialistische kliniek. In eerste instantie dachten ze hernia, maar op basis van allerlei onderzoeken (rofo´s, echo´s, mielografie, bloedonderzoek...) konden ze me op maandag vertellen dat het idiopatische polyradiculoneuritis was.

Lastig die mentale blokkades. Alfil heeft dat exact zo . Echt vreselijk lastig als je niet weet of er iets lichamelijks of mentaals aan de hand is. Vaak is het een combi. Het is altijd weer een kwestie van aanvoelen in hoeverre je moet/kan pushen.

Fijn om te lezen dat je al zo snel vooruitgang ziet!