Een Hondenleven

Wat vervelend en ook héél herkenbaar, die angst voor naderende of kijkende mensen en de reactie erop. Toevallig dat alle honden teefjes zijn waarvan ik dit lees.

De beschrijving van een te trage schildklier komt verder toch helemaal niet overeen met Cato?
https://mcvoordieren.nl/kennisbank/schildklier-hond/

Doyaquba schreef: ↑19 nov 2021, 21:13 Daar kan ik wellicht wat meer mee spelen inderdaad. Nog meer rust inbouwen. Maar voor gewoon de behoeftes moet ze het toch wel doen met waar ik woon. Gelukkig is ze daar altijd wel snel mee klaar...wil ze weer naar huis

Als ze zelf al aangeeft naar huis te willen dan zou ik het minder erg vinden om niet zo lang te lopen. Je voelt je toch een soort van verplicht om je hond voldoende beweging te geven, maar denk je dat ze er last van zou hebben als je thuis wat meer met haar doet ipv wandelen? En dan in het weekend wel lekker naar losloopgebied.

In het algemeen, ik snap dat van een industrieterrein niet zo goed. Dat is toch oersaai (en minder prikkels, oke) maar ook alleen maar beton, geen gras. Die van mij poepen echt niet op een stoep. Voor een hond is er toch ook weinig te snuffelen?

Persistence schreef: ↑19 nov 2021, 23:11 Wat vervelend en ook héél herkenbaar, die angst voor naderende of kijkende mensen en de reactie erop. Toevallig dat alle honden teefjes zijn waarvan ik dit lees.

De beschrijving van een te trage schildklier komt verder toch helemaal niet overeen met Cato?
https://mcvoordieren.nl/kennisbank/schildklier-hond/

Doyaquba schreef: ↑19 nov 2021, 21:13 Daar kan ik wellicht wat meer mee spelen inderdaad. Nog meer rust inbouwen. Maar voor gewoon de behoeftes moet ze het toch wel doen met waar ik woon. Gelukkig is ze daar altijd wel snel mee klaar...wil ze weer naar huis

Als ze zelf al aangeeft naar huis te willen dan zou ik het minder erg vinden om niet zo lang te lopen. Je voelt je toch een soort van verplicht om je hond voldoende beweging te geven, maar denk je dat ze er last van zou hebben als je thuis wat meer met haar doet ipv wandelen? En dan in het weekend wel lekker naar losloopgebied.

In het algemeen, ik snap dat van een industrieterrein niet zo goed. Dat is toch oersaai (en minder prikkels, oke) maar ook alleen maar beton, geen gras. Die van mij poepen echt niet op een stoep. Voor een hond is er toch ook weinig te snuffelen?

Trage schildklier is niet herkenbaar, ze eet goed en is slank, plast en drinkt normaal dus inderdaad lijkt dat me niet het probleem. Maar uitsluiten kan geen kwaad.

Industrieterrein wat ik bedoel heeft een mooi stukje gras met bomen waar nooit iemand loopt want er is geen paadje tussendoor. Maar dat is een optie. Goed niet een heel leuke optie verder maar als het echt even nodig is. Ze is vrij makkelijk qua beweging en heeft veel minder nodig om aan haar meters te komen dan Donner dus dat scheelt inderdaad wel. Ik merk wel dat s ochtends vroeg en s avonds laat veel beter gaat dus ik probeer dan die rondes langer te maken en die in de middag zo kort mogelijk en dan thuis wat oefeningen denk ik. Vroeg en laat zijn er gewoon veel minder mensen op straat en vooral geen gillende en rennende kinderen. Die zijn het ergste.

Ik gok dat het iets hormonaals is in de ontwikkeling. Allemaal teefjes die rond de puberteit dit ontwikkelen. Maar kan je het voorkomen?
Ik vraag me zo vaak af wat ik fout heb gedaan. Ondanks corona zo goed geprobeerd haar overal mee te socialiseren. Overal mee naartoe nemen, veel verschillende mensen zien.

Ik kan gelukkig doordeweeks ook vaak op rustige tijdstippen naar losloopgebieden, voordeel van onderwijs baan

Het aangeven naar huis te willen is 1 ding maar ze wil nu soms niet eens meer mee naar buiten en dat vind ik wel een probleem. Je moet toch plassen. Eenmaal buiten is het dan echt plassen op de hoek en weer rechtsomkeert. Dat is dus vooral na zo'n dag als vandaag als haar emmertje vol zit. Ze durft dan trouwens ook niet de tuin meer in op zo'n moment (soort binnenplaats)

Zo jammer dat ze al niet eens meer mee wandelen wilt.

In dit topic worden op P2 nog goede tips gegeven voor trainen op naderende mensen: https://www.hondenforum.nl/plaza/viewto ... 5&start=30

Ze wil wel mee naar buiten op zo'n moment maar alleen met Donner. Dat kan ik helaas niet altijd handelen fysiek dus wil dat niet altijd honoreren. Vanavond wel gedaan, dan is het goed. Maar ja het is wel lastig, steeds iets bedenken.

Ik had je topic toenertijd gelezen, zal het nog eens doorlezen. Probleem is bij haar dat ze eigenlijk geen eten aanneemt buitenshuis en ook niet heel voergemotiveerd is. Dus ik ben weer begonnen met een bijtlapje meenemen. Als we mensen zijn gepasseerd kan ze dan daarin bijten ipv wegrennen. Dat helpt goed alleen vergeet ik het soms (dat mag ik dus niet doen haha). Misschien werkt het ook als ik haar daarmee beloon na het mensen kijken. Ze blaft overigens alleen binnenshuis naar mensen of als mensen haar echt lokken om te aaien. In alle andere gevallen is het vooral het willen vluchten

Bij Imp is het verschil wel dat haar moeder Spriet wel degelijk veel stress heeft gehad tijdens de dracht en begin zoogtijd. Die zat uren aan een stuk in dat benchje te blaffen omdat de hondjes alleen thuis waren. Ook de reden waarom ze weg moesten daar, trieste omstandigheden waar eigenaar niks aan kon doen. Intussen is wel bekend dat stress tijdens dracht zeker invloed kan hebben op de wijze waarop pups met prikkels/stress kunnen omgaan. Dat schijnt vaker tot uiting te komen als de pup volwassen begint te worden. Imp vind ik wel precies in dat plaatje passen. In dat geval zou het echt een nog groter geluk zijn overigens dat ze met 4 weken hier kwam, nog net op tijd, binnen een week veranderde ze ook enorm van erg onzeker kefpupje naar dappere dodo. Die stapte hier niet als dapper dingske uit de bench in elk geval. Spriet wel, god was wij zij blij weer veel gezelschap te hebben.

Maar dat vind ik dan weer niet passen bij de andere honden die hier genoemd worden. Dan zou je het bij meer pups in het nest moeten merken en jullie weten zelf alles over de honden en hoe de dracht was etc en of daar een periode van meer stress bij zat.

Bij Cato klinkt het voor mij ook alsof haar stressemmer altijd vrij vol zit en daardoor snel overloopt. Te weinig rust om die tussendoor goed te legen. Ik zou zelf denk ik ook inzetten op wandelen op rustige plekken, korte rondjes ook echt kort houden en inzetten op rust en hersenwerken etc als een lange wandeling niet lukt. Industrieterrein klinkt ook goed, daar heb je vaak veel meer ruimte om uit te wijken maar ook rust qua mensen/honden.

Doyaquba schreef:Ze wil wel mee naar buiten op zo'n moment maar alleen met Donner. Dat kan ik helaas niet altijd handelen fysiek dus wil dat niet altijd honoreren. Vanavond wel gedaan, dan is het goed. Maar ja het is wel lastig, steeds iets bedenken.

Ik had je topic toenertijd gelezen, zal het nog eens doorlezen. Probleem is bij haar dat ze eigenlijk geen eten aanneemt buitenshuis en ook niet heel voergemotiveerd is. Dus ik ben weer begonnen met een bijtlapje meenemen. Als we mensen zijn gepasseerd kan ze dan daarin bijten ipv wegrennen. Dat helpt goed alleen vergeet ik het soms (dat mag ik dus niet doen haha). Misschien werkt het ook als ik haar daarmee beloon na het mensen kijken. Ze blaft overigens alleen binnenshuis naar mensen of als mensen haar echt lokken om te aaien. In alle andere gevallen is het vooral het willen vluchten

Inderdaad. Samen is het best wel wat “geweld”
En als ik niet gezien had hoe ze hier op een vreemde reageerde had ik niet doorgehad hoe diep haar angsten zitten.
Hoop echt dat je haar er mee kan helpen.

Angst, herkenbaar. Ik begrijp dat het specifiek om mensen gaat. Is dat niet iets dat je zou kunnen trainen, met hele kleine stapjes? En daarbij begrijp ik dat kleine stapjes niet altijd gaat, omdat ze nou eenmaal naar buiten moet waar nou eenmaal mensen zijn. In die gevallen zou ik, net als Mijke aangeeft, de wandelingen heel voorspelbaar houden: zelfde wandeling, zelfde tijd. Maar daarnaast dus trainingsmomenten, waarbij je specifiek op mensen gaat trainen.

Op zich wel fijn dat je weet waar ze bang voor is. Alfil is soms bang en ik heb dus geen idee waarom. Ja, van knallen is hij bang, maar ook als hij die al lang niet heeft gehoord heeft hij die momenten van angst. Net zoals jij beschrijft: klein stukje naar buiten en dan weer naar huis willen, waar hij dan overigens wel helemaal relaxt is. Ik denk dat het bij hem onzekerheid is naar aanleiding van de Guillain-Barré die hij vorig jaar heeft gehad, in combinatie met een wat instabiele aard.

Persistence schreef: ↑19 nov 2021, 23:11 Wat vervelend en ook héél herkenbaar, die angst voor naderende of kijkende mensen en de reactie erop. Toevallig dat alle honden teefjes zijn waarvan ik dit lees.

Wie weet is het dan toch een groot deel hormoon geralateerd, die angsten, zoals Inge O. ook zegt. Een verstoorde hormoonhuishouding komt bij de reu dan misschien wel op andere vlakken tot uiting.
Aan de andere kant zou je dan denken dat castratie of hormoontherapie (als dit bestaat voor honden) een oplossing kan zijn, alhoewel castratie ook weer angst kan versterken.

Succes Doyaquba. Lijkt me niet makkelijk en volgens mij gaat dit iets van de lange haal zijn voordat je de juiste knopjes hebt gevonden, of een manier van omgaan met de angsten van Cato. Wel lastig dat ze buiten niet voergericht is, want dit maakt trainen wel iets makkelijker. Maar als ze verder gek is van speelgoed of het bijtlapje komt het ook wel goed met belonen, afleiden, counterconditioning.

Tamara schreef: ↑20 nov 2021, 10:12 Wie weet is het dan toch een groot deel hormoon gerelateerd, die angsten, zoals Inge O. ook zegt. Een verstoorde hormoonhuishouding komt bij de reu dan misschien wel op andere vlakken tot uiting.

Angstagressie in de breedste zin; angst verbergen achter onaardig gedrag. Van tongelende patser tot reuenvreter en dat zijn er veel.

Tibbe was van wat ik gehoord heb een vrij, brutaal pupje, haantje de voorste.
Vroegcastratie, slechter wordend zicht en de kaarten waren geschud.

Persistence schreef: ↑19 nov 2021, 23:11 In het algemeen, ik snap dat van een industrieterrein niet zo goed. Dat is toch oersaai (en minder prikkels, oke) maar ook alleen maar beton, geen gras. Die van mij poepen echt niet op een stoep. Voor een hond is er toch ook weinig te snuffelen?

Hier zijn de industrieterreinen wel groen hoor, Imp vindt het trouwens fantastisch dat ze op de weg kan lopen.
En Fitz vindt het heerlijk dat hij hele einden vooruit mag lopen. In het donker is de boel mooi verlicht.

Voor Fitz en Djinn zijn er te weinig prikkels, die worden vervelend van onderprikkeling, maar voor Maddie en Imp ideaal.

Wel opvallend dat Cato ook een minder grote bewegingsbehoefte heeft dan je zou verwachten.
Imp ook.

Ik denk niet dat je echt iets fout gedaan hebt, al ken ik dat gevoel maar al te goed
Ik heb dat met Imp ook uitgebreid geanalyseerd, maar kan gewoon niets verzinnen. Vooral omdat ik het gewoon niet zag aankomen

Het is (bij Imp) ook geen standaard angst. Angst waar training zin heeft. Er valt wel bij te schaven, maar dan verschuift het gewoon.

Het enige waar Imp iets aan heeft, qua ondersteuning, is cbd olie. Dat ben ik gaan geven vanwege mogelijke anti-allergie eigenschappen, maar ze is er ook iets flexibeler van geworden.

Wat naar joh, voor haarzelf en voor jou. Zou je kunnen trainen op meer zelfverzekerdheid tov bewegende en lawaaiige dingen? Een “noisebox” maken thuis en daar voertjes in doen. Dan heeft ze geen stress van buiten zijn maar kan ze het in haar eigen tempo bekijken en ervaren. Trainen voor de situatie en niet in de situatie.

Hoe is ze op de hondenclub, misschien dat je daar met mensen kan oefenen die doen wat jij zegt en het voorspelbaar is wat er gaat gebeuren. Dat ze bvb gaan stilstaan en ze kan snuffelen of kijken zonder stress en dat jij dan als ze rustig van die mensen kan weglopen ipv dat ze gaan bewegen en ze wil vluchten.

Hopelijk krijg je het nog een eind opgelost want stress is nooit fijn

Tamara schreef: ↑20 nov 2021, 10:12

Persistence schreef: ↑19 nov 2021, 23:11 Wat vervelend en ook héél herkenbaar, die angst voor naderende of kijkende mensen en de reactie erop. Toevallig dat alle honden teefjes zijn waarvan ik dit lees.

Wie weet is het dan toch een groot deel hormoon geralateerd, die angsten, zoals Inge O. ook zegt. Een verstoorde hormoonhuishouding komt bij de reu dan misschien wel op andere vlakken tot uiting.
Aan de andere kant zou je dan denken dat castratie of hormoontherapie (als dit bestaat voor honden) een oplossing kan zijn, alhoewel castratie ook weer angst kan versterken.

Was er maar een chemische castratie voor teven om te zien hoe het gedrag dan zou zijn.
Is Cato nog intact? En Imp? Bella wel.

Ik vraag me af of angst versterkt wordt bij teven na castratie. Heb wel gelezen dat ze feller, reactievermogen kunnen worden als dat er al een beetje inzit. Maar zou dat dan komen omdat ze nog onzekerder, of misschien wel juist zelfverzekerder zijn geworden?

Persistence schreef: ↑19 nov 2021, 23:11
De beschrijving van een te trage schildklier komt verder toch helemaal niet overeen met Cato?
https://mcvoordieren.nl/kennisbank/schildklier-hond/

Het daardoor veroorzaakte angstgedrag kan al voorkomen bij waardes waarbij andere symptomen nog totaal niet zichtbaar zijn.
Uiteraard zeg ik niet dát dat haar probleem is maar het feit dat ze geen andere typische symptomen heeft zegt niks.

Kayltje schreef: ↑20 nov 2021, 10:45 Het is (bij Imp) ook geen standaard angst. Angst waar training zin heeft. Er valt wel bij te schaven, maar dan verschuift het gewoon.

Is bij Maf net zo. Er valt bij haar dus ook niks te counterconditionen want er is niet iets specifieks waar ze angst voor heeft (behalve kinderen en fietsen, maar dat komt omdat ze in haar jeugd nare ervaringen had met kinderen op fietsen), ze heeft angst voor situaties en dan lijkt het wel of ze eerder schrik heeft om te schrikken.
Nu is het bij haar ondertussen veel en veel beter, hopelijk verbetert het bij Cato ook nog.

Doyaquba schreef: ↑20 nov 2021, 00:01 Dus ik ben weer begonnen met een bijtlapje meenemen. Als we mensen zijn gepasseerd kan ze dan daarin bijten ipv wegrennen.

Toch wel een héél sterk punt dat ze daar nog wel interesse in blijft hebben, dat zou ik in ieder geval heel sterk inzetten.

Persistence schreef: ↑20 nov 2021, 12:56
Was er maar een chemische castratie voor teven om te zien hoe het gedrag dan zou zijn.
Is Cato nog intact? En Imp? Bella wel.

Ik vraag me af of angst versterkt wordt bij teven na castratie. Heb wel gelezen dat ze feller, reactievermogen kunnen worden als dat er al een beetje inzit. Maar zou dat dan komen omdat ze nog onzekerder, of misschien wel juist zelfverzekerder zijn geworden?

Imp is (jong) gecastreerd. Na de eerste loopsheid.
Helaas kan ik dus niets zeggen over beter/minder.

Fijn dat het bij Mafje wel verbeterd is.
Bij Imp (3.5) heb ik het idee dat het aan blijft trekken.
Maar Imp is ook wel een “schildklier-typje”, dus ik “hoop” dat de oorzaak daar zit.

Mizzsylver schreef: ↑20 nov 2021, 12:10 Wat naar joh, voor haarzelf en voor jou. Zou je kunnen trainen op meer zelfverzekerdheid tov bewegende en lawaaiige dingen? Een “noisebox” maken thuis en daar voertjes in doen. Dan heeft ze geen stress van buiten zijn maar kan ze het in haar eigen tempo bekijken en ervaren. Trainen voor de situatie en niet in de situatie.

Hoe is ze op de hondenclub, misschien dat je daar met mensen kan oefenen die doen wat jij zegt en het voorspelbaar is wat er gaat gebeuren. Dat ze bvb gaan stilstaan en ze kan snuffelen of kijken zonder stress en dat jij dan als ze rustig van die mensen kan weglopen ipv dat ze gaan bewegen en ze wil vluchten.

Hopelijk krijg je het nog een eind opgelost want stress is nooit fijn

Bewegend en lawaai is het probleem niet, juist niet of langzaam bewegende mensen. Kinderen altijd, mensen alleen als ze lopen of stilstaan of gewoon ergens zitten. Mensen op een fiets is bijvoorbeeld weer geen probleem.

Op de club kent ze natuurlijk iedereen dus daar gaat het prima. Bij een nieuw iemand blijft het kat uit de boom kijken en dan na 2 of 3 keer is het weer goed en komt ze spelen of knuffelen.

Het was toen ze jonger was heel erg sterk op honden gericht, maar nu dus steeds meer op mensen en minder op andere honden. Die vindt ze ook wel spannend, maar wel al steeds vaker gewoon heel leuk.

Persistence schreef: ↑20 nov 2021, 12:56

Tamara schreef: ↑20 nov 2021, 10:12

Persistence schreef: ↑19 nov 2021, 23:11 Wat vervelend en ook héél herkenbaar, die angst voor naderende of kijkende mensen en de reactie erop. Toevallig dat alle honden teefjes zijn waarvan ik dit lees.

Wie weet is het dan toch een groot deel hormoon geralateerd, die angsten, zoals Inge O. ook zegt. Een verstoorde hormoonhuishouding komt bij de reu dan misschien wel op andere vlakken tot uiting.
Aan de andere kant zou je dan denken dat castratie of hormoontherapie (als dit bestaat voor honden) een oplossing kan zijn, alhoewel castratie ook weer angst kan versterken.

Was er maar een chemische castratie voor teven om te zien hoe het gedrag dan zou zijn.
Is Cato nog intact? En Imp? Bella wel.

Ik vraag me af of angst versterkt wordt bij teven na castratie. Heb wel gelezen dat ze feller, reactievermogen kunnen worden als dat er al een beetje inzit. Maar zou dat dan komen omdat ze nog onzekerder, of misschien wel juist zelfverzekerder zijn geworden?

Cato is nog intact, ze is ook nog maar 1,5 jaar maar heb haar ook op 'fokkersvoorwaarden' (voor zover je daarvan kan spreken maar ze is dus officiëel van mijn moeder, dus castratie is geen optie).
Cato haar moeder is inmiddels gecastreerd en die is er juist veel stabieler door geworden, maar goed die was gewoon chagrijnig en snappy rond de loopsheid, heel ander verhaal dus.

Crutz schreef: ↑20 nov 2021, 08:07

Doyaquba schreef:Ze wil wel mee naar buiten op zo'n moment maar alleen met Donner. Dat kan ik helaas niet altijd handelen fysiek dus wil dat niet altijd honoreren. Vanavond wel gedaan, dan is het goed. Maar ja het is wel lastig, steeds iets bedenken.

Ik had je topic toenertijd gelezen, zal het nog eens doorlezen. Probleem is bij haar dat ze eigenlijk geen eten aanneemt buitenshuis en ook niet heel voergemotiveerd is. Dus ik ben weer begonnen met een bijtlapje meenemen. Als we mensen zijn gepasseerd kan ze dan daarin bijten ipv wegrennen. Dat helpt goed alleen vergeet ik het soms (dat mag ik dus niet doen haha). Misschien werkt het ook als ik haar daarmee beloon na het mensen kijken. Ze blaft overigens alleen binnenshuis naar mensen of als mensen haar echt lokken om te aaien. In alle andere gevallen is het vooral het willen vluchten

Inderdaad. Samen is het best wel wat “geweld”
En als ik niet gezien had hoe ze hier op een vreemde reageerde had ik niet doorgehad hoe diep haar angsten zitten.
Hoop echt dat je haar er mee kan helpen.

Gek hè, het is dus ook niet bij iedereen, want jij had heel snel het vertrouwen, maar zeker bij mannen duurt dat vaak een wandeling.

Kayltje schreef: ↑20 nov 2021, 17:16 Fijn dat het bij Mafje wel verbeterd is.
Bij Imp (3.5) heb ik het idee dat het aan blijft trekken.
Maar Imp is ook wel een “schildklier-typje”, dus ik “hoop” dat de oorzaak daar zit.

Iets waar ik nog verder over zat te denken en misschien het proberen waard is : bij Mafje is de grootste verbetering er in één opmerkelijke sprong gekomen na mijn verhuis naar onze nieuwe plek, 3 jaar geleden. Aaan de rust kan het niet liggen, het waren/zijn allebei rustige plekken, er is maar één iets waarbij ik dan denk 'hmmm, toeval ?', en dat is dat we nu aan zee wonen.
Aan de zee krijg je meer jodium binnen, en laat jodium nu juist een onmisbaar element zijn om de schildklier goed te laten werken.

Kan absoluut toeval zijn hoor, maar ik zou het toch de poging waard vinden om eens een tijdje een klein joodsupplement bij te geven.

Iedereen bedankt voor alle tips. Wat ik er nu even uithaal:

-Dagboekje bijhouden, wat zijn de triggers, welke dagen zijn goed
-Vaker met Donner samen uitlaten als ze er even doorheen zit
-Langer wandelen op rustige tijdstippen en zo kort mogelijk of op andere rustige plaatsen in de middag
-Altijd speelgoed mee waar ze zich op kan uitleven als ze weer iets dappers heeft gedaan
We gaan ook weer lekker veel op het bankje in het park zitten om mensen te kijken. Ik zal eens kijken of ze wel eten van de grond pakt als ik het strooi. Uit mijn hand doet ze niet.

Vanmiddag op training moest ze langs een blaffende herder lopen. Heel spannend en het balletje aan touwtje werd helemaal gesloopt daarna, maar ze deed het wel
Ze kan best veel leren en waar ze vroeger alleen maar bezig was met de omgeving is ze nu super gefocust op mij, alleen kost het me zo veel energie en Donner is een beetje de dupe omdat hij zo braaf en makkelijk is
Maar goed misschien moet ik het me af en toe ook makkelijk maken en dan maar wat binnen met haar spelen en even extra lang met Donner naar buiten 1 op 1.

Inge O schreef: ↑20 nov 2021, 17:58

Kayltje schreef: ↑20 nov 2021, 17:16 Fijn dat het bij Mafje wel verbeterd is.
Bij Imp (3.5) heb ik het idee dat het aan blijft trekken.
Maar Imp is ook wel een “schildklier-typje”, dus ik “hoop” dat de oorzaak daar zit.

Iets waar ik nog verder over zat te denken en misschien het proberen waard is : bij Mafje is de grootste verbetering er in één opmerkelijke sprong gekomen na mijn verhuis naar onze nieuwe plek, 3 jaar geleden. Aaan de rust kan het niet liggen, het waren/zijn allebei rustige plekken, er is maar één iets waarbij ik dan denk 'hmmm, toeval ?', en dat is dat we nu aan zee wonen.
Aan de zee krijg je meer jodium binnen, en laat jodium nu juist een onmisbaar element zijn om de schildklier goed te laten werken.

Kan absoluut toeval zijn hoor, maar ik zou het toch de poging waard vinden om eens een tijdje een klein joodsupplement bij te geven.

Het is bij Cato erger geworden bij verhuizen naar Utrecht. Nu is dat wel stad en druk en niet meer het friese platteland (naast het ijsselmeer) maar zal er eens naar kijken!

Niemand tegen gekomen op het stuk achter het spoor voor de verandering. Maar wel in de straat er naartoe en naar huis. Die blik...ze is gewoon zo'n prikkelspons... natuurlijk slaapt ze dan ook veel thuis

Maar goed afgezien van de heen en terugweg (2*2 minuten) was het 20 minuten rustig snuffelen en een beetje met mij spelen dus we hadden mazzel. Wel blij dat ze steeds meer snuffelt! Morgenmiddag zoeken we weer het bos op

Fijn! Snuffelen is goed, mooi dat ze dat al meer doet

Ik zat me hier daarnet weer te verbazen toen ik Mafje 'zo zot als een deur' met Karma zag spelen, ze genoot met volle teugen. Ook gisteren tijdens agility was ze véél meer ontspannen dan vroeger - iéts moet er veranderd zijn maar geen idee dus wat.

Maar : er is dus nog hoop voor Cato.

Inge O schreef: ↑21 nov 2021, 17:07 Ik zat me hier daarnet weer te verbazen toen ik Mafje 'zo zot als een deur' met Karma zag spelen, ze genoot met volle teugen. Ook gisteren tijdens agility was ze véél meer ontspannen dan vroeger - iéts moet er veranderd zijn maar geen idee dus wat.

Maar : er is dus nog hoop voor Cato.

Wat fijn!
Bij agility merk ik vaak dat ze erg gefrustreerd raakt als ze iets nog niet begrijpt. Bijvoorbeeld raakvlakken. Dan gaat ze na 1 of 2 keer heel hard rondjes rennen.

Inge O schreef: ↑20 nov 2021, 17:58 Kan absoluut toeval zijn hoor, maar ik zou het toch de poging waard vinden om eens een tijdje een klein joodsupplement bij te geven.

Hier op terugkomend. Het is de poging zeker waard
Imp krijgt nu zo’n 3 week jodium extra, 150 mcg, en ze is actiever, vrolijker. En lijkt ietsjes minder angstig.
Nu ga ik haar weer even niet geven, om met een maand haar bloedwaarden te laten bepalen.
Ik wil wel zeker weten dat ze nog niet op medicatieniveau zit, want er is natuurlijk meer ellende aan de schildklier dan alleen angst.

Betreft het -geen schildkliertype- zijn van Cato, trouwens, dat was Imp eerst ook niet. Pas vanaf 2.5 werd ze echt slomer en voller. Toen begonnen haar allergieën ook serieus op te spelen. De angst was ver daarvoor al aanwezig

Dit supplement krijgt ze.
https://www.deonlinedrogist.nl/drogist/ ... s-60ml.htm