Een Hondenleven

Mo-yi kan soms tweeledig reageren op vreemden buiten als die naar haar toe willen komen. Eerste en meeste reactie is; heee leuk, interessant! of ze doet of ze die persoon goed kent en heel lang niet gezien heeft.
Tweede reactie is maar af en toe, en dan is ze wat schuchter, die mensen denken dan dat ze eenkennig is ( wat niet zo het geval is ). Sommigen - grote- mensen willen net iets TE graag hallo zeggen, of spreken met harde stem, of houden hun hand boven dr hoofd, ietwat te opdringerig denk ik.
Als ze mn buuf van de ene kant ziet, dan gaan dr oortjes plat, liedjes zingen ( oehwoewwoehh) en kruipt ze zo tegen haar aan. Buurman van de andere kant wil wel graag steeds even aaien, maar daar is Mo toch een stuk voorzichtiger.
Het is niet dat ze dat standaard bij mannen heeft, dat zie je weleens van honden, het is toch de manier van benaderen/praten/houding, denk ik.
Oh en kinderen is ze gek op. Hoewel ikzelf bijna geen kinderen zie, als we er 1 tegen komen ohhh dan smelt ze zowat. Jaaaaren geen kind gezien, en hier iets verderop werd een knulletje geboren, twee jaar later was dat jochie luid aanwezig, gillen ook enzo. Als ik langs hun tuin liep met Mo-yi en hij stond daar, begon ie al te gillen en te wijzen. En Mo wilde er maar wat graag heen, zo voorzichtig als ze met m was. Vorig jaar stond ie hier op t gazon te schreeuwen van plezier van de sneeuw, glijden en sneeuwballen gooien en Mo vond dat aandoenlijk ofzo, zo'n blik had ze wel. Uiteindelijk butste hij tegen haar aan en hield zich aan haar vast en ze liet dat allemaal toe, ze genoot ervan leek wel.

Donner vindt kinderen fantastisch, al heeft ie er eigenlijk nooit veel mee gedaan als pup. Hij brengt ze graag z'n bal en als ze die dan een keertje gooien komen ze niet meer van hem af. Ook laatst met een kindje van 2 gewandeld en hij liep de helft van de tijd met het kindje mee. Zonder springen en druk doen

Cato vindt kinderen maar eng, vooral als ze gillen of op stepjes rijden. Het wandelen samen ging wel goed, dan negeert ze het en gaat ze haar eigen ding doen, na een half uurtje wilde ze wel even voorzichtig snuffelen. Knap kind heel goed. Maar gewoon op straat loopt ze er altijd met een boog omheen. Als pup heeft ze wel wat buurkinderen gezien en kinderen van ander bezoek, maar dan ging ze ook altijd haar eigen gang. Dus ik weet niet zeker of het een socialisatieding is. De onvoorspelbare bewegingen van kinderen zijn lastig voor een hond. Zeker een hond die sowieso al moeite heeft met dingen die anders zijn dan anders. Bezoek enzo ook, eerste 5 minuten moet je haar negeren, anders komt ze de hele middag niet bij je in de buurt.

Ik had daar wel liever eerder wat mee gedaan. Eigenlijk ging de socialisatie best goed want die zomer was alles even open qua corona, maar daarna (tweede lockdown) is ze veel dingen spannend gaan vinden. Had toen meer situaties op moeten zoeken.

Bij Donner had ik niets veranderd. Ik heb hem niet gesocialiseerd want hij was al ouder maar kinderen, honden, katten, grote dieren, het is allemaal prima. Toen ik hem net had wilde hij nog wel op auto's af, dat wel gelijk aangepakt maar verder tophond bij toeval.

Soms denk ik wel eens dat het veel meer karakter is dan socialisatie hoor

Ik weet wel zeker dat het meer karakter is. Mijn Newfoundlander was op het debiele af gek met kinderen. Toch is ie daar niet mee opgegroeid bij de fokker.
Het is denk ik ook wel wat rasafhankelijk. Ik denk dat een Golden in aanleg vele malen kindvriendelijker is dan bijvoorbeeld een Afghaan. Die laatste vindt het, uitzonderingen daargelaten, meestal maar vieze dingen

Lothian schreef: ↑01 jan 2022, 18:00 Beetje door dit topic en omdat er gisteren weer een klein kindje bij ons langs was.

Waar heb je steken laten vallen rondom de socialisatie?
Heb je aan dat stuk te weinig aandacht besteed, of het wel geprobeerd maar verkeerd aangepakt?

Taro vindt kleine kinderen eng. Of eigenlijk vindt hij mensen eng die zomaar contact met hem maken
- andersom vindt hij géén probleem, ik moet opletten dat hij gezellige picnickers op een bankje niet komt lastigvallen . Maar als die handen zijn kant op komen is hij direct weg. En kleine kinderen hebben die neiging bovengemiddeld. Hij komt ze liever helemaal niet bekijken.

Hij heeft veel te weinig kinderen ontmoet. En er vooral te weinig grijphandjesloze ervaringen mee opgedaan. ]Echt een tekortkoming vanuit mij dus. Deels een tekort aan kinderen in mijn omgeving. Deels had het ook niet echt mijn prioriteit. Maar ik had het achteraf wel anders aangepakt.

Ook een puntje van de fokker hoor dat die niet even 1 week 13 kindjes in huis heeft laten komen om de pups te socialiseren

Oes vind groetere kinderen wel leuk, maar van die hele kleine die druk doen en rare dingen (kruipen enz) moet ze ook weinig hebben hoor. En die is wel gesocialiseerd met kinderen enz.

Célie schreef: ↑02 jan 2022, 14:19 Ook een puntje van de fokker hoor dat die niet even 1 week 13 kindjes in huis heeft laten komen om de pups te socialiseren

Vieze broodfokker. Altijd hetzelfde gelul met die moffen.

Kátur kwam van een fokker met jonge kinderen waar ongeveer de hele school op visite was geweest. Verder woonden moeder en pups in de stal en kwamen af en toe binnen in huis. Kátur was helemaal idolaat van kinderen, trok zich van weinig in de buitenwereld iets aan afgezien van harde geluiden (vuurwerk), sliep na 10 nachten door en was van zichzelf in huis al heel snel zindelijk. Logi en Brimi komen van een andere fokker, daar geen kinderen op bezoek, wel in huis en zodra ze mobiel werden de deur naar de tuin open alwaar schapen, ezels, kippen, eenden en ander gedierte plus een vijver waar ze allemaal een keer in gevallen zijn. Ze zijn gek op kinderen, vooral Brimi, waren bij thuiskomst in principe zindelijk in huis mits de mogelijkheid om de tuin in te gaan, sliepen 's nachts door, trokken zich verder nergens iets van aan behalve harde geluiden (vuurwerk).
Mijn meest stabiele hond was mijn Duitse Herder die als pup in de schuur woonde met moeder en nestgenoten bij een boer in een uithoek en die met 10 weken bij mij kwam wonen. Die kon met alle honden, alle mensen, alle kinderen, was prima schotvast en in snel tempo zindelijk. Die kon ik naast mijn rugzak afleggen op station Utrecht terwijl er groepen voetbalsupporters en pelotons ME met krijsende honden voorbijkwamen.

Niet echt steken laten vallen in de socialisatie maar wat ik met Ramble ‘gelijk’ ga doen is vaker alleen meenemen naar de heide en dan gelijk al aan de slag met honden negeren ik heb genoeg honden in de omgeving waar hij mee kan en mag spelen dus vind het wel erg handig om daar al tijd in te investeren :-D

EchoMira schreef: ↑02 jan 2022, 14:30

Célie schreef: ↑02 jan 2022, 14:19 Ook een puntje van de fokker hoor dat die niet even 1 week 13 kindjes in huis heeft laten komen om de pups te socialiseren

Vieze broodfokker. Altijd hetzelfde gelul met die moffen.

Mijn eerste hondje heb ik met 2 jaar uit het asiel gehaald. Zelf weinig aan gesocialiseerd dus. Zij kon vooral niet met volwassenen (behalve mijn toenmalige vriend en mijzelf) maar van kinderen liet zij zich alles welgevallen.

Mijn eerste bc was als jonge hond vrij onzeker over van alles en nog wat, deed tot zeker anderhalf jaar regelmatig deemoedsplasjes. Zij is uitgegroeid tot een mooie dominante zelfverzekerde hond. Ik heb echter geen idee wat mijn aandeel daarin is geweest.
Mijn tweede bc is erg reactief en snel angstig. Aan die angst heb ik wel het nodige proberen te doen zodat het voor mij behapbaar is en het leven voor haar goed leefbaar. Door dat reactieve reageert ze ook feilloos op mij en kan ik veel met haar totdat de angst de overhand neemt. De angst heb ik er niet uit kunnen "socialiseren" en in retrospectief weet ik ook niet of ik dingen anders of beter met haar aan had kunnen pakken. Ze hangt ook erg aan mij, ik ben haar wereld. Dat had ik wel graag anders gezien.

Finn was op zichzelf, sommige mensen kon hij meer van hebben dan andere mensen en ik zag het aan zijn gedrag of hoofd eigenlijk wie hij ok vond en wie hij minder prettig vond.
Bluf was open en vond iedereen leuk en gezellig, maar vond het fantastisch als ze mensen 'klem" wist te zetten.. die vonden haar leuk gaven aandacht en dan had ze ze waar ze ze hebben wilde, die konden geen kant meer op omdat men haar dan vaak toch wel wat groot vonden en dan durfden ze haar niet weg te duwen
Chara deed recent hetzelfde bij dezelfde vriend, en nee het zijn niet dezelfde honden maar het gedrag is soms wel gelijk. Ze bedoelen er niets mee, maar op een of andere manier voelen ze dat iemand niet tegen ze in zal gaan en dan heb je een grote lompe schoothond die ze ook nog recht in gezicht aan gaan kijken.
Had ik het gezien had ik haar weggehaald, maar ik had het niet door. Maar zowel Bluf als nu Chara zit manipuleren er wel een beetje in, maar mensen echt kwaad doen door gericht en fel te bijten zit er dan weer niet in.
Maar wel iets om toch weer op te letten, want ik wil niet dat mensen zich ongemakkelijk voelen als ze hier op visite zijn door bepaald gedrag

Kinderen gaan, maar daar ben ik altijd bij ook bij Aki en ook bij Chara. Bij Aki hebben we wel buiten en soms met kinderen over de vloer het wel laten wennen, en dan zie je snel genoeg hoe ze er op reageren. En dat is gewoon prima.
En ook bij mensen met een beperking (spasme, gillen e.d.) reageert Aki eigenlijk ok, en recent toen ik bij een instelling liep waar bewoners ook met wandelen buiten waren reageerde Chara wat verwonderd op de bewegingen en de geluiden, maar ze bleef rustig, dus zo ik het kon inschatten kan ze daar ook prima mee overweg.

Niet alles kun je ook socialiseren van pup af aan, zeker niet als je je hond al wat ouder krijgt. Dan is het soms gewoon goed kijken en inschatten hoe ze op bepaalde situaties reageren.

EchoMira schreef: ↑02 jan 2022, 14:30

Célie schreef: ↑02 jan 2022, 14:19 Ook een puntje van de fokker hoor dat die niet even 1 week 13 kindjes in huis heeft laten komen om de pups te socialiseren

Vieze broodfokker. Altijd hetzelfde gelul met die moffen.

Hij probeerde z'n ordinaire vuilnisbakfikken als exclusieve lurchers te slijten. Alarmbellen hadden moeten rinkelen.

Het enige wat ik bij de volgende beter wil doen qua socialisatie/habituatie zijn andere honden. Ik doe dat veel te weinig maar eigenlijk zou het zoveel fijner zijn als ze gewoon met andere honden kunnen.

Bij Minou zijn katten buiten echt hopeloos en dan vooral als ze een belletje om hebben. Ze moeten weg! Gaat helaas gepaard met veel geluid.
Hele tijd stappen vooruit kunnen maken, tot we buren kregen met hele vervelende katten die overal maling aan hebben en gewoon gaan zitten uitdagen. Heb al een keer gezegd dat ik haar loslaat en ze gewoon op laat jagen, maar daar heb ik alleen mezelf mee.

Hele drukke kinderen op straat weet ze niet wat ze ermee aan moet. Nooit aan gedacht om daarmee te socialiseren, maar nu met een eigen kleine in huis, is het geen probleem.

Het onzeker zijn tegenover andere honden. Nadat ze was aangevallen, heb ik van de hondenschool niet de juiste begeleiding gehad om haar minder bang te maken voor andere honden. Ben daarna zelf maar alle honden gaan ontlopen (stom). Nu moet elke vreemde hond, groot, klein, jong en oud weg geblaft worden. Tijdens de loopsheid is ze wat gemoedelijker en door haar zo aan honden te laten wennen gaat het goed en heeft ze al een aantal waar ze goed mee op kan schieten.