Een Hondenleven

De meiden maken me eigenlijk dag gewoon blij. Een dikke plus dat er wordt geblaft als de bel gaat en toch niets fijner dan hondenpootjes achter je, terwijl je de voordeur opent voor wie dan ook.

De laatste keer dat ik echt dikke waterlanders had was na een foute boel uitslag pathologie van de kat. Janken alsof de wereld vergaat en de Tibbe? Die zit er gewoon naast te spinnen zo van, “hè wat zitten we hier gezellig spin spin” Erg komisch moment achteraf.

Soms moet het zo zijn, iemand die onverwacht op je pad komt en de beste keuze blijkt te zijn. Die band gaat alleen nog maar sterker worden. Heerlijk van genieten.