Een Hondenleven

Ach Nelson, sterkte met het verlies.

Uma is gecremeerd. Ik heb wel een pootafdruk. Ze had zo’n maffe poot en ik wilde dat onthouden. Haar as gaat mee verhuizen naar ons nieuwe huis. Ze vond het daar zo leuk in de tuin. Ze wordt straks uitgestrooid onder de boom waar de eekhoorn in woont. Ze werd altijd helemaal wild van eekhoorns en stond tegen de boom op en keihard te schelden. Hard kwispelend.

Het liefst wilde ik in de tuin begraven, maar daar waren de honden te groot voor en mijn tuin te klein. Mijn eigen honden werd 1 na een goed afscheid opgehaald, waarna meneer de ophaaldienst mij nog een schuldgevoel aan probeerde te praten en me wilde overhalen om alsnog individueel te laten cremeren
Bluf bij de dierenarts ook gelaten, of nee.. we hebben haar zelf in de kofferbak van de auto van de dierenarts getild..
Voor Jol heb ik het aan mijn vriend overgelaten als hij had willen laten cremeren dan had dat ook ok geweest, maar haar hebben we ook bij de dierenarts gelaten.

Joe de kat was ik niet bij inslapen, hij is mee naar huis genomen en thuis in de tuin begraven.

Voor de toekomst weet ik het niet. Heb het idee dat mijn vriend er nu anders over denkt. Maar blijft wel het feit dat wij niet echt iets met as hebben of uitstrooien.
Wel heb ik foto's hangen die domweg ook mooi zijn. De meesten hingen er al bij leven, dus het is niet persé dat ik ze laat afdrukken om ze min of meer in leven te houden na hun dood.

Halsbanden bewaren we wel, en niet altijd gedragen door de anderen.

De katten gaan hier de tuin in.
Branco en Jannie heb ik individueel laten cremeren. Die staan hier op de kast, met het idee om ze uit te strooien.
Maar ergens diep in me wil ik dat (nog) niet dus blijven ze lekker staan.
Mocht Toos komen te overlijden dat komt ze erbij staan.

Cremeren en weer naar huis. Ze staan boven nu bij mij. En als ik straks ga dan moeten ze allemaal met me mee in de kist. Gewoon los erin want anders krijg je daar weer gezeik over. Strooi het maar onder me of in mn kleren. Als ze maar meegaan. Van Xito en Xena heb ik een heel klein beetje as in een hangertje laten doen.

malinois schreef: ↑22 jan 2023, 15:15 Cremeren en weer naar huis. Ze staan boven nu bij mij. En als ik straks ga dan moeten ze allemaal met me mee in de kist. Gewoon los erin want anders krijg je daar weer gezeik over. Strooi het maar onder me of in mn kleren. Als ze maar meegaan. Van Xito en Xena heb ik een heel klein beetje as in een hangertje laten doen.

“ In Nederland mag het as van een huisdier of ander mens niet mee in de kist. Ieder persoon moet apart gecremeerd of begraven worden, om asvermenging te voorkomen.“

Nanna schreef:

malinois schreef: ↑22 jan 2023, 15:15 Cremeren en weer naar huis. Ze staan boven nu bij mij. En als ik straks ga dan moeten ze allemaal met me mee in de kist. Gewoon los erin want anders krijg je daar weer gezeik over. Strooi het maar onder me of in mn kleren. Als ze maar meegaan. Van Xito en Xena heb ik een heel klein beetje as in een hangertje laten doen.

“ In Nederland mag het as van een huisdier of ander mens niet mee in de kist. Ieder persoon moet apart gecremeerd of begraven worden, om asvermenging te voorkomen.“

Ja dus dan doen jullie t maar gewoon stiekem. In mn kleren, dichtritsen en klaar.
En reken erop ik kom spoken als t niet gebeurd...

malinois schreef: ↑22 jan 2023, 15:33

Nanna schreef:

malinois schreef: ↑22 jan 2023, 15:15 Cremeren en weer naar huis. Ze staan boven nu bij mij. En als ik straks ga dan moeten ze allemaal met me mee in de kist. Gewoon los erin want anders krijg je daar weer gezeik over. Strooi het maar onder me of in mn kleren. Als ze maar meegaan. Van Xito en Xena heb ik een heel klein beetje as in een hangertje laten doen.

“ In Nederland mag het as van een huisdier of ander mens niet mee in de kist. Ieder persoon moet apart gecremeerd of begraven worden, om asvermenging te voorkomen.“

Ja dus dan doen jullie t maar gewoon stiekem. In mn kleren, dichtritsen en klaar.
En reken erop ik kom spoken als t niet gebeurd...

Dan zorg je dat je altijd al kleding klaar hebt die men bij je moet aantrekken na overlijden en ergens in 1 van die stukken maak je zelf van te voren een zakje aan de binnenkant waar je al vast as in doet.
Aan de buitenkant maak zo'n vastgemaakt klepje zodat het een nepzakje lijkt.
Klaar, opgelost.

Nanna schreef: ↑22 jan 2023, 15:25

malinois schreef: ↑22 jan 2023, 15:15 Cremeren en weer naar huis. Ze staan boven nu bij mij. En als ik straks ga dan moeten ze allemaal met me mee in de kist. Gewoon los erin want anders krijg je daar weer gezeik over. Strooi het maar onder me of in mn kleren. Als ze maar meegaan. Van Xito en Xena heb ik een heel klein beetje as in een hangertje laten doen.

“ In Nederland mag het as van een huisdier of ander mens niet mee in de kist. Ieder persoon moet apart gecremeerd of begraven worden, om asvermenging te voorkomen.“

oh dat wist ik niet
wat een geneuzel
leek mij ook een mooi idee

maar je kan de as erna toch vermengen, alles in 1 pot gooien ( als je zelf dan tenminste gecremeerd gaat worden dan )

Ik zou niet weten wat er zo erg is aan as-vermenging

Mellow schreef: ↑22 jan 2023, 15:46

malinois schreef: ↑22 jan 2023, 15:33

Nanna schreef:
“ In Nederland mag het as van een huisdier of ander mens niet mee in de kist. Ieder persoon moet apart gecremeerd of begraven worden, om asvermenging te voorkomen.“

Ja dus dan doen jullie t maar gewoon stiekem. In mn kleren, dichtritsen en klaar.
En reken erop ik kom spoken als t niet gebeurd...

Dan zorg je dat je altijd al kleding klaar hebt die men bij je moet aantrekken na overlijden en ergens in 1 van die stukken maak je zelf van te voren een zakje aan de binnenkant waar je al vast as in doet.
Aan de buitenkant maak zo'n vastgemaakt klepje zodat het een nepzakje lijkt.
Klaar, opgelost.

Mevrouw wenst deze hele hoge en brede hakken aan te krijgen.
"maar ze liep nooit op hakken?"
sshhhhhh

Je mag de as naderhand natuurlijk wel vermengen.
Het mag alleen niet mee de oven in.
Vooropgesteld dat je gecremeerd wordt. Bij begraven lijkt het me gedoe.

Als het even kan, wil ik ook het stoffelijk overschot van de hond aan de wetenschap doneren. https://www.afscheidvaneenhuisdier.nl/h ... etenschap/ Een stuk halsband of riem als sleutelhanger is voor mij genoeg qua aandenken. Denk ik nu hoor, misschien sta ik er tegen die tijd heel anders in.

Over mijn lijk ben ik in elk geval erg pro-hergebruik, alles waar een ander nog een beter leven door kan hebben, mag van mij grbuikt worden.

Marlett schreef: ↑22 jan 2023, 16:23 Als het even kan, wil ik ook het stoffelijk overschot van de hond aan de wetenschap doneren. https://www.afscheidvaneenhuisdier.nl/h ... etenschap/ Een stuk halsband of riem als sleutelhanger is voor mij genoeg qua aandenken. Denk ik nu hoor, misschien sta ik er tegen die tijd heel anders in.

Over mijn lijk ben ik in elk geval erg pro-hergebruik, alles waar een ander nog een beter leven door kan hebben, mag van mij grbuikt worden.

O, dat lijkt me ook wel wat. Zeg net tegen Tanja: Als jij dood ga doneer ik je aan de wetenschap.
Gerard gelijk: Helemaal niet. Haha.

Mijn honden zijn tot nu toe allemaal individueel gecremeerd en ik vermoed dat ik het bij de volgenden ook zo ga doen. Ze staan gezellig op een hoopje in de kast. Of nee, momenteel nog in een verhuisdoos . Nog in het metalen blik waarin hun as is meegekomen vanuit het crematorium. Behalve Pasja, voor hem heb ik een urne gekocht (de linkse).



De laatste twee honden in een crematorium kortbij, maar ik denk dat ik volgende keer terug naar een ander ga, waar ik vroeger ook ben geweest.
Omwille van het flauwe gedoe, zo'n beetje... Zoals:
- binnenkomen in de wachtzaal en daar begroet worden door twee Chihuahua's van de eigenaars, en die hondjes waren erg 'needy' naar aandacht. Echt, ik dacht op dat moment: hou je f*cking honden bij, ik wil GEEN HOND rond me, ik wil MIJN HOND .
- pluspunt: ik mocht op verzoek wel de hond zelf meteen naar de verbrandingsruimte brengen, de man daar was heel respectvol maar ook heel nuchter. 'Wil je pootafdruk' > ja. Okee, doen we effe. 'Wil je dat ik wat haar wegscheer, of wil je dat misschien zelf doen? > Ja, prima, doen we nu meteen.
- maar wat me -nu nog steeds- heel erg dwarszat: ik had expliciet gezegd dat ik NIET wilde dat Pasja opgebaard werd. En ook dat ik geen foto's meer wilde. Kreeg ik een heel boekje mee met foto's waarop hij opgebaard lag met zo'n idiote kunstbloem en een beertje. Ik was ZO boos...

Dus volgende keer naar het andere crematorium, waar ze het meteen goed oppikten dat ik geen gedoe wou, en dat ook gewoon respecteerden.

(En iedereen die dat 'gedoe' zoals ik het noem, juist wel fijn aanvoelen vindt: ook prima natuurlijk)

Perle schreef: ↑22 jan 2023, 17:02
(En iedereen die dat 'gedoe' zoals ik het noem, juist wel fijn aanvoelen vindt: ook prima natuurlijk)

Wij kregen daar ook wat van, van dat gedoe. Ja we willen nog wel even bij haar/hem zitten afscheid nemen, nee niet opbaren. Gelukkig ook niet gebeurt.

Bij ophalen: "mag hij weer fijn mee naar huis, dat voelt toch altijd weer fijn." Nou nee we rijden gelijk naar het bos en gaan hem daar uitstrooien met zijn zus die we al bij ons hebben. "O ja, mooi stuk bos daar bij het kasteel." Nee, niet bij het kasteel, aan de andere kant daar waar het losloopgebied is bij de sloot waar ze graag even het water in gingen.
En zo nog een paar missers van opmerkingen, laat mensen uitpraten en hou het bij open vragen. We kregen wel sterk het idee dat we tot de nuchtere minderheid behoren. Ik denk dat er zo overal wel wat is, maar hopelijk komen we daar de eerste 15 jaar niet weer..

Ik wil er nog niet aan denken dat totaal vreemden mee lopen te kwelen over mijn dooie hond.
Omdat de beroepscode dat vraagt.
Schiet een end op met je professionele meeleefbek.

Ze zijn bij allemaal gecremeerd en uitgestrooid. Begraven is niets voor mij en ik zet ze ook niet in de kast.

Omega schreef: ↑22 jan 2023, 17:46
Bij ophalen: "mag hij weer fijn mee naar huis, dat voelt toch altijd weer fijn." Nou nee we rijden gelijk naar het bos en gaan hem daar uitstrooien met zijn zus die we al bij ons hebben.

Of hij rolt nog anderhalf jaar heen en weer door de kofferbak. Bemoei je niet.

Nanna schreef: ↑22 jan 2023, 18:00 Ik wil er nog niet aan denken dat totaal vreemden mee lopen te kwelen over mijn dooie hond.
Omdat de beroepscode dat vraagt.
Schiet een end op met je professionele meeleefbek.

Ach, kan er eigenlijk wel om lachen als iemand van het crematorium net doet alsof het zo erg is, maar goed, ik ben ook wel een beetje erg nuchter.

Als je echt meeleeft hou je je bek. De kapper trippelt toch ook niet in de etalages kijkend naar huis omdat jij nieuw haar hebt?

Ik heb die ervaring gelukkig niet. Ik heb ze laten ophalen bij de da door t crematorium en werd 's middags gebeld dat ik hem/haar weer kon ophalen. Bij de da mn wensen achtergelaten. Toen ik daar kwam werd voor mijn gevoel heel diplomatiek gevraagd hoe ik erover dacht en hij was meteen heel nuchter qua opmerkingen en vragen. Geen gemiep idd, heel prettig. Dat had hij met 1 vraag al uitgevogeld. Hij vertelde ook dat sommige andere mensen er weer heel anders instonden, die wilden graag muziek etc bij t ophalen etc etc. Heeft waar ik bij was een klein beetje as in mn hangertje gedaan, het op mijn verzoek ook dichtgelijmd voordat ze er weer uit kwamen spoken. Nee ik hoop dat t nog heel veel jaren duurt voor ik er ooit weer hoef te komen maar daar was weinig op aan te merken.

Shib had ik een paar uur na inslapen naar t crematorium gebracht. Opbaren hoefde niet, wel zelf in de oven gelegd en ik wou ook niet zonder zijn as weer naar huis dus 1,5 uur door de lommelse Sahara geslenterd met Lou en daarna een warm blik as mee terug naar huis. Dat blik staat ook nog gewoon thuis in de woonkamer.

Met Lou hoop ik dat t ook zo kan. En met alle honden daarna ook.

Mijn honden zijn gecremeerd met wat er verder mee moest (dus niet individueel).
Rana had een stel duiven mee en Ita een konijn, dat vond ik wel passend.
Je krijgt dan geen as terug, uitstrooien gebeurt dan op het veld van het crematorium heb ik begrepen.

Ik hoef er verder ook niks mee, heb niets met een pot as o.i.d.
De herinneringen heb ik toch wel

Sem ligt in mijn tuin begraven, net als een aantal katten. Ik had al jaren het plan om Sem te laten cremeren en dan de as ergens uitstrooien, maar toen het moment van inslapen daar was voelde dat cremeren helemaal niet meer goed. Ik wilde Sem in z'n geheel mee en in m'n eigen tuin, daar hoorde hij. Ik heb er verder niks bij staan qua foto's of kruis ofzo. Het is dat de tegels nog niet goed liggen anders wist niemand dat hij daar ligt. Van m'n katten weet ik niet eens meer precies waar ze in de tuin liggen, dat wordt bij een volgende kat dus even gokken waar ik moet graven

Nanna schreef: ↑22 jan 2023, 10:25 Ik ben helaas een stuk prozaïscher. Ik laat ze achter bij de dierenarts.
En als ze daarna een tweede leven beginnen als tubetje lijm dan is dat maar zo.
Zodra de ziel uit het lijf is is het voor mij klaar. Dan rest niets dan een kadaver.
Maar als een ander het wel prettig vindt om te cremeren of begraven, be my guest hoor. Ik heb daar niets op tegen en begrijp het ook wel.
Maar het is niks voor mij.

Voor mij geldt hetzelfde, al moet ik bekennen dat ik het er bij Bronco voor het eerst wel moeilijk mee had.
Vooral het achterlaten in de spreekkamer. Hij lag alsof hij sliep met zijn kop tussen zijn voorpoten. Het voelde alsof ik hem in de steek liet. Ik had hem nog nooit ergens alleen achter gelaten. Vond het zo moeilijk om de deur uit te lopen en die achter me dicht te trekken.
Nu ik dit schrijf begin ik weer te janken (en ik ben absoluut geen janker). Godver, deze zat zo belachelijk diep.

Hylos schreef: ↑22 jan 2023, 19:38

Gretha schreef: ↑22 jan 2023, 19:29

Nanna schreef: ↑22 jan 2023, 10:25 Ik ben helaas een stuk prozaïscher. Ik laat ze achter bij de dierenarts.
En als ze daarna een tweede leven beginnen als tubetje lijm dan is dat maar zo.
Zodra de ziel uit het lijf is is het voor mij klaar. Dan rest niets dan een kadaver.
Maar als een ander het wel prettig vindt om te cremeren of begraven, be my guest hoor. Ik heb daar niets op tegen en begrijp het ook wel.
Maar het is niks voor mij.

Voor mij geldt hetzelfde, al moet ik bekennen dat ik het er bij Bronco voor het eerst wel moeilijk mee had.
Vooral het achterlaten in de spreekkamer. Hij lag alsof hij sliep met zijn kop tussen zijn voorpoten. Het voelde alsof ik hem in de steek liet. Ik had hem nog nooit ergens alleen achter gelaten. Vond het zo moeilijk om de deur uit te lopen en die achter me dicht te trekken.
Nu ik dit schrijf begin ik weer te janken (en ik ben absoluut geen janker). Godver, deze zat zo belachelijk diep.

Dat vond ik met Xavi ook heel erg moeilijk.
Dat lijfje wat je zó goed kent, nog warm.. het enige wat je nog van hem hebt. Dat achterlaten was niet te doen.