Een Hondenleven

Ach jee. Heel veel sterkte met het verlies van Gijs.

Heel veel sterkte!

Heel veel sterkte

Oh wat verdrietig, ik had zo gehoopt dat door de operatie, hij nog wat mooie tijd kon krijgen.

Heel veel sterkte met het verlies van je mooie vriendje, wat zal je hem missen

Heel veel sterkte.

Wat ontzettend verdrietig. Veel sterkte.

Sterkte met het verlies van Gijs

He bah wat een verdriet, heel veel sterkte

Wat erg voor je… net de hoop dat het de goede kant opgaat, dan voelt het toch als donderslag bij heldere hemel.
Heel veel sterkte.

Wat verdrietig en zo jong nog, heel veel sterkte

Wat ontzettend verdrietig en toch nog onverwachts dat je Gijs moest laten gaan. Ik begrijp je verdriet heel goed.
Heel veel sterkte

Ach wat verdrietig zo’n afloop,sterkte

Agh wat naar. Ze kunnen ze diep onder je huid kruipen. Zo’n rot ziekte die roet in het eten gooit. Veel te jong, wat zal je hem missen. Heel veel sterkte

Heel veel sterkte!

Ah wat sneu sterkte met het verwerken!

Heel veel sterkte met dit grote verlies

Er was dus wel wat meer aan de hand.
Wat verdrietige voor je

wat verdrietig en nog zo jong...heel veel sterkte gewenst

Heel veel sterkte met het verlies van je mooie Gijs

heel veel sterkte met dit onverwachte verlies.

Heel veel sterkte

Wat een klap. Heel veel sterkte.

Wat verdrietig zo jong. Heel veel sterkte. Dag mooie lieve Gijs.

Dank allemaal, hartverwarmend al die berichtjes.
Het is nu inmiddels wat gezakt. Vrijdag was een ontzettend rare dag en een flinke schok en kon eigenlijk vooral alleen maar huilen. Dat ik hem mee naar huis had genomen erna was wel fijn eigenlijk, raar maar ook goed ergens.
Hij heeft hier thuis nog een tijd gelegen en elke keer liep ik even naar hem toe om hem een aai te geven, een knuffel. Mo-yi ook, die is er uiteraard nuchterder onder maar ze checkte even, hij doet niks meer..en vervolgens zat ze vooral mij wat aan te kijken, meer omdat ik zo over de emmer was denk ik.
Soms denk ik nog dat ik hem hoor drinken en kijk ik op, of lijkt het alsof hij van de tafel zo overstapt en zich nestelt op mn schoot om op mn arm te hangen en te spinnen. Dat zal wel even zo blijven misschien, maar de heftige emoties zijn wel gezakt.
Het is naar dat de jongste van hier er nu als eerste tussenuit is gepiept.
Gelukkig is Mo er nog, zij krijgt nu de extra knuffels en af en toe een extra ronde lopen buiten.
Mo-yi hefet trouwens haar wortle(s) niet meer aangeraakt bedenk ik me nu. Ze is er altijd zo van overtuigd dat Gijs er ooit eens met dr wortel vandoor gaat dus ze gooit dan haar poot op dr wortel en roept "van mij!" en soms ging Gijs dan express ( volgens mij ) recht voor dr neus zitten.

Shit zeg, heel veel sterkte!