Zinodo schreef: ↑21 sep 2023, 20:55
Vier weken is inderdaad wel kort. Ook bij ons zou het na 4 weken pas eens een keer beginnen met landen als we een nieuw huisdier zouden toevoegen, en het is hier altijd een vol huis, ze kennen niet anders. En dan hebben wij nog niet eens een shakespeariaanse drama hoofdrolspeelster in huis.
Bij jullie is het verschil met eerder nog veel groter, het waren jullie tweetjes en nu is er een Pup en die is Aanwezig natuurlijk.
Ik wil zeggen geef het tijd, maar geef je Zieltje ook gewoon wat anders te doen dan zich de hele dag lopen opvreten over hoe zij nu is afgestoot en vervangen en ach en wee..
Nomi is bij ons ook heel gevoelig voor stemmingen en kan ook heel goed zo'n verdwijntrucje als Dirkje, maar ze is gelukkig ook heel gemakkelijk weer op te vrolijken met wat zij leuk vindt. Ook als dat betekent dat iemand die zij niet zo leuk vindt meegaat of aanwezig blijft. Probeer zoiets ook met Dirkje? Want feitelijk blijft de pup gewoon altijd ergens bij jullie, hij gaat niet lucht worden omdat zij dat wil en ook geluid zal hij wel eens maken. Maar we doen gewoon onze leuke dingetjes verder, hoor.
Het is zoeken naar een balans tussen ‘niets aan de hand, kóm! We gaan wat leuks doen!’ En ‘het leven is zo moeiiileeeek….’ serieus nemen.
Ik denk dat het haar goeddoet als ik zelf ontspannen ben en er nuchter mee omga dat ze het moeilijk heeft. Mijn bedrukte stemming drukt ook op haar. Maar ik kan niet voorkomen dat ik me soms zorgen maak om Dirkje. Maar ook om Otje. Hij is door mij wél gewenst. Zonder Otje is het afgelopen met het hoeden. Dat is Dirkjes’ lust en leven. Ze leeft voor schapen.
Ik denk écht dat Dirkje in de toekomst gelukkig is als ze met Otje samen aan het werk kan bij de kudde.
Als ik Otje terugbreng naar de fokker is het werken bij de kudde definitief afgelopen voor Dirkje.
Ze kan het niet meer alleen. De kans dat ze weer stokkreupel is naderhand is te groot.
Ik kan haar niet uitleggen dat Otje hier is zodat zij weer aan het werk kan. Otje is natuurlijk veel meer dan dat maar je snapt me wel.
Ze heeft een paar hondenvrienden. Door dik en dun. Ze voelt zich vrij bij hen, tettert ze in hun oren, blokt ze en is altijd blij om ze te zien.
Bij de één heeft het een jaar wekelijks wandelen geduurd voor ze ontdooide en de ander ziet ze elke paar weken een dagje nu meer dan een jaar. En pas sinds kort wil ze met hem rennen.
Daarom hoop ik erop dat ze bij Otje ook gewoon meer tijd nodig heeft. Maarja, voor die andere honden was ze nooit bang. Voor Otje soms wel.
Hakkene schreef: ↑21 sep 2023, 21:26
Jouw Dirkje is net als mijn Jet. Ik heb hier ergens een topic over de hond met de papegaai. Dan is 4 weken misschien niet lang, voor Dirkje lijkt het me verschrikkelijk sneu.
Los van wat je zelf wilt, die pup…. Je wilt je oudje ook niet weg zien kwijnen toch? Het is geen dwarsigheid (hier niet iig), maar echte angst. En ik kreeg het niet weg geoefend.
Ik dacht steeds een stap vooruit te doen, leek ook echt… maar dan “verzon” ze weer iets anders om bang voor te zijn. En toen op een gegeven moment Jet hele dagen achterin de tuin zat te kleumen omdat ze niet meer binnen wilde zijn… heb ik de knoop doorgehakt. De papegaai heeft een co-ouder en een permanente logeerplek (en is supergelukkig). Kon het niet aanzien om Jet zo ongelukkig te zien. Sinds de papegaai de deur uit is, heb ik weer een blije hond.
Maar goed, dit is misschien een wat andere situatie. En het is iets dat je alleen zelf kunt inschatten, denk ik. Diep van binnen weet je vast of ze er wel of niet aan gaat wennen, jij kent haar.
Hoe dan ook, nare situatie. Hoop dat het goedkomt!
Ik heb jouw topic ook gevolgd. M’n hart brak voor Jet.
Het telkens opnieuw een nieuwe angst erbij ‘bedenken’ herken ik ook.
Ik vrees ervoor dat dit nieuwe gedrag bij Dirkje gaat inslijten en dat ze alleen nog maar bang is hier thuis zonder dat ze nog weet waarom.
Ze is sowieso overgevoelig voor geluiden. Helaas een raseigenschap. Als mijn telefoon gaat staat haar hart ook stil. Bellen in haar nabijheid kan niet. Ze trekt dat niet maar ze heeft gelukkig haar eigen kamertje waar ze zich dan kan terugtrekken. Zo zijn er vele geluiden waarvan ze verschiet. Daar moet ze ook mee dealen.
Otje die aan een hoefje kluift en tegen de tralies van zijn bench komt doet haar ineen duiken en ga zo maar door.
Ik kan de wereld veilig voor haar maken maar ik kan geen leefgeluiden voorkomen.
Ik hoop dat ze nog bijtrekt als Otje wat ouder is en ze gewend is aan de verandering hier thuis.
Als het echt niet goedkomt gaat Otje weg maar dat is het laatste dat ik doe.
Ik heb nog hoop dat ze hem uiteindelijk accepteert.
CatnDog schreef: ↑21 sep 2023, 22:40
Ach, wat een nare situatie.
De enige tip die ik je kan geven is: heb geduld. Het kan beter worden. Ik heb zelf geen ervaring met een volwassen hond + pup combi, alleen met katten + pup combi. Dat heeft ook echt wel een tijdje geduurd. Het was een proces waarbij het begon met de pup zien als indringer en dat draaide langzaam bij naar acceptatie 'hij hoort er blijkbaar bij'. Echt klef zijn ze nooit met elkaar geworden, maar ze kunnen wel prima op hun gemak met elkaar leven. Daarbij moet ik zeggen dat angst hier niet echt een rol heeft gespeeld. De katten vonden de pup gewoon te druk en stom, maar ze hebben hun territorium altijd als hun territorium gezien en zijn niet gaan verkassen (naar boven of naar buiten of iets dergelijks).
Misschien kan je 'foei' als correctiewoord gebruiken voor de pup? Ik vind het zelf een heel stom woord (en heb het dus nooit gebruikt), maar het klinkt heel anders dan 'nee'.
Ik heb nog steeds goeie hoop dat het goedkomt. Wil de handdoek nog niet in de ring gooien. Daarvoor vind ik het nog te vroeg. Maar jongens wat zal ik blij zijn als het beter gaat met Dirkje.
Ik vond de tip van EchoMira goed om Otje andere commando’s aan te leren zodat Dirkje het niet op zichzelf betrekt.
Vergt van mij aandacht omdat ik de meeste commando’s vrij gedachteloos gebruik. Moet ik zelf maar wat meer gaan opletten.
Nanna schreef: ↑21 sep 2023, 23:14
Dan gaat dat vanzelf heus wel goedkomen. Ot wordt ouder en meer een echte reu plus dat ze moeten gaan samenwerken. Ik ben helemaal niet bang dat ze hem in de toekomst ook niet hoeft.
Komt goed. Ze loopt nu gewoon de dramaqueenerige Borderneuroot uit te hangen.
Blij met je bericht. Geeft me vertrouwen. Het is inderdaad een autistische Borderneuroot.
Tineke schreef: ↑22 sep 2023, 03:40
Wat moeilijk lijkt me dat voor Dirkje , maar ook voor jou want het haalt toch wat plezier weg bij de blijdschap van een pup.
Ik zou het voor nu nog even aankijken, voor mijzelf zou ik daar wel een termijn aan stellen en als het dan niet zou verbeteren zou ik toch ,hoe verdrietig ook, pup terug naar fokker doen.
Het idee dat mijn oudere hond niet gelukkig meer zou zijn zou voor mij toch de doorslag geven.
Maar laten we hopen dat Dirkje spoedig toch wat bijtrekt , al is het maar in simpelweg weer haar zelf zijn ,spelen hoeft geeneens, dat zou fijn zijn.
Ik hoop voor je dat dit zo zal gaan lopen want het is hartstikke jammer natuurlijk dat het nu zo verloopt.
Ja, ik vind het echt zo jammer. Had juist voor een pup gekozen en geen herplaatser omdat ik hoopte dat ik daarmee voorkwam dat ze onder de indruk zou zijn.
Ik hoop echt dat ze bijtrekt. Veel wandelen, spelen en Otje zo gauw hij een paar uurtjes alleen kan blijven thuislaten tijdens de behendigheidsles van Dirkje.
Hij moet nu mee en ik vind dat niet leuk voor haar maar ook dat kan even niet anders. Hij is nog te klein om zolang alleen thuis te blijven.
Het gekke is dat ze fel werd tegen haar beste hondenvriend toen ik Ot voor het eerst mee had naar hondenschool. Hij mocht niet bij de pup komen.
Later vond ze het wel prima.
runninggirl schreef: ↑22 sep 2023, 06:41
Ik vind 4 weken ook kort hoor. Marhu had 5 weken nodig om Lazar in huis een beetje leuk te gaan vinden, en zij is heel sociaal met alle honden. Ze liep echt weg als hij bij haar kwam in het begin. Nu liggen ze vaak samen.
Lazar had nu ook zelf 6 weken nodig om Ravi te accepteren. Ze is er nu 6 maand en hun band verbetert nog steeds in huis.
Bedankt voor het delen. Geeft mij ook weer frisse moed.
Smoushond schreef: ↑22 sep 2023, 08:08
Wat jammer dat het zo gaat. Een beetje domper op het puppygeluk. Maar ik ben wel blij te lezen dat je schrijft dat jij de pup wel leuk vind
wij hebben met Heavy en Bertus ook een tijdje de boel moeten regelen en scheiden. Dat was dan omdat Heavy te groot was en Bertus te klein. Later werd Bertus te wild en was Heavy daar weer te zacht voor enz
Heavy was 10 toen Bertus kwam en dat is toch best al een leeftijd en dan is zo’n pup gewoon heel vermoeiend.
Nu gaat Dirkje buiten liggen dat is prima maar ik begrijp dat het met regen en kou niet kan ,heb je de ruimte om ze te scheiden? Zo’n puppyren is echt ideaal hiervoor en zo kan Dirkje ook wennen aan in de buurt van pup zijn zonder dat pup naar haar toe kan komen met die vreselijke tandjes
Dirkje is ook al 9 jaar. Ze heeft wel de eerste 7 jaar met Ben samengeleefd dus een andere hond in huis is niet nieuw maar toen ze kwam was ze zelf de pup.
Ik ben aan het bedenken hoe ik binnen kan zorgen dat Otje niet bij haar kan komen maar ze zelf wel weg kan.
Puppyren past niet in m’n kamer. Het heeft m’n aandacht.
Diana schreef: ↑22 sep 2023, 09:58
Ach, wat jammer zeg, ik kan me helemaal voorstellen dat je ermee worstelt om Dirkje zo te zien.
Hier ook een dame die normaal niet van pups houdt (Mila), maar op de een of andere manier werd Fayah wel heel makkelijk en snel geaccepteerd. Mila is ook niet het type dat zich passief gaat wegcijferen zoals Dirkje, ze zou eerder proberen een pup het huis uit te jagen dan zichzelf te laten verjagen
Dus bij Mila ging ik ervan uit dat ze een paar weken flink chagrijnig zou zijn en het daarna wel bij zou trekken, maar dat gebeurde al in een paar dagen.
Met opvangers had ik de ervaring dat Mila ze meestal op een leeftijd van tussen de 4-5 maanden opeens wel redelijk te pruimen vond. Als het échte pupperige eraf was en ze net wat minder onbenullig waren. Hoe oud is Otje nu?
Aangezien ze zich op de wandelingen wel normaal gedraagt en minder moeite heeft met Otje, zou ik eens gaan bedenken of je die situatie meer kunt vertalen naar de thuissituatie. Is Otje bijvoorbeeld aangelijnd als jullie wandelen?
Otje is nu ruim 12 weken. Echt een heel jong mannetje nog. Ik heb ook het gevoel dat ze rond een half jaar een omslag maakt. Maar dat is nergens op gebaseerd. Alsof ze dan gewend is aan de nieuwe situatie, Otje niet meer als een ongeleid projectiel rondrent en als hij dat doet dat ze daar ook aan gewend is.
Als ze hem eens weg snauwt als hij in de weg loopt of haar bal probeert te pakken beloon ik dat gedrag. ‘Goedzo! Vertel het hem maar hoor! Knap kind!’ En een dikke knuffel. Dat doet haar wel goed geloof ik.
Tijdens de wandeling is Otje soms aangelijnd. Maar hij loopt ook wel los en zit regelmatig in zijn koets (kinderbuggy) zodat we ook weer langere wandelingen kunnen maken.
wij hebben met Heavy en Bertus ook een tijdje de boel moeten regelen en scheiden. Dat was dan omdat Heavy te groot was en Bertus te klein. Later werd Bertus te wild en was Heavy daar weer te zacht voor enz 
Hij luisterde meteen en ging onder de buggy vandaan. 
