Een Hondenleven

Hakkene schreef:Is het zo dat als je ervoor zorgt dat een reu genoeg te doen heeft, voldaan is, moe is… dattie dan sowieso minder bezig is met loopse teven?

Oprechts vraag… ben zelf meer een teven mens, heb 1 gecastreerde reu gehad (hondje van mn oma, die overleed). Ik lees steeds over plaslikkende reuen die van slag zijn, vandaar mn vraag.

Ik denk niet zo'n gekke vraag. Mijn honden weten echt wel of er een loopse teef gelopen heeft, dat merk ik aan hun geklapper en gesnuffel. Maar ze piekeren er niet over om er dan vandoor te gaan op zoek naar de desbetreffende dame. Eten laten ze nergens voor staan ook niet voor loopse teven. Ze eten eigenlijk altijd, zo niet zijn ze doodziek. Toen we naar Zweden gingen met dock diven was 1 van de teven van een teamgenote dekrijp. Hij zat dus naast deze teef in de bench in de hal, op de boot, in de bus etc. Op hetzelfde dock (ze draaide gewoon mee met de demo, niet apart of achteraan gewoon tussendoor) en ik heb geen sec iets aan hem gemerkt wat anders was dan zonder dekrijpe teef. Hij deed zn ding en sprong gewoon 3 PR's .

Hier zijn ze bezig met Piiri als ze loops, het zijn wel gezonde intacte reuen uiteraard Op de hoogdagen wil Treskor niet eten, dat duurt dan een dag of 3-4.
En ‘s nachts slaapt Piiri dan in de bench want liggen ‘s morgens de kussens uit de zetel door heel het huis verspreid

Maar dat vind ik maar logisch en niet zielig. Zonder fysiek aanwezige teef zijn ze daar niet mee bezig.

Hakkene schreef: ↑11 feb 2024, 18:56 Is het zo dat als je ervoor zorgt dat een reu genoeg te doen heeft, voldaan is, moe is… dattie dan sowieso minder bezig is met loopse teven?

Oprechts vraag… ben zelf meer een teven mens, heb 1 gecastreerde reu gehad (hondje van mn oma, die overleed). Ik lees steeds over plaslikkende reuen die van slag zijn, vandaar mn vraag.

Mijn reuen raakten nooit van slag. Dat klappertanden is niet zo dramatisch hoor
Veel met mijn honden doen moet sowieso aangezien het nogal high energy types zijn. Doe ik dat niet, dan merk ik dat ze niet happy zijn. Maar dat heeft niets met loopse teven te maken.

Maart schreef:Hier zijn ze bezig met Piiri als ze loops, het zijn wel gezonde intacte reuen uiteraard Op de hoogdagen wil Treskor niet eten, dat duurt dan een dag of 3-4.
En ‘s nachts slaapt Piiri dan in de bench want liggen ‘s morgens de kussens uit de zetel door heel het huis verspreid

Maar dat vind ik maar logisch en niet zielig. Zonder fysiek aanwezige teef zijn ze daar niet mee bezig.

Dan heb je een intacte teef thuis, dat is iets anders dan buiten vind ik. Toen ik Xena nog had probeerden mijn toemalige reuen ook wel indruk te maken, maar Xena pinde ze gelijk op de grond. Ze moest echt niks van eigen reuen qua dekken hebben. Van vreemde daarentegen... daar drukte ze haar muts vol in de neus. Maar eigen absoluut niet. Die mochten er nog niet eens naar kijken

Hakkene schreef: ↑11 feb 2024, 18:56 Is het zo dat als je ervoor zorgt dat een reu genoeg te doen heeft, voldaan is, moe is… dattie dan sowieso minder bezig is met loopse teven?

Een volle dag is altijd goed tegen obsessief gedoe. Maar of het ook dusdanig vermindert dat je er geen last van hebt...

De echte vraag is waarom je er last van hebt als een reu met loopse teven "bezig is".

Geen idee. Ik word er zelf nerveus van, dus doe mij maar een teef

Jonge reuen kunnen er nogal eens onrustig van worden . Als het goed is wordt dat wel minder als ze volwassen zijn

Gelukkig denken jullie er dus allemaal ongeveer hetzelfde over als ik, ik begon na de zoveelste discussie echt even aan mezelf te twijfelen. Dat is dan wel vaak met mannelijke vrienden/familie dus het zal inderdaad wel zo zijn dat die zo'n reu dan vermenselijken. Toch kan ik me ergens wel voorstellen dat het misschien gezondheidsrisico's geeft als een reu nooit z'n kwakje kwijt kan zegmaar, maar als dat in de natuur ook zo gaat zal dat misschien wel meevallen.
Colin heeft er meestal niet zo'n last van, de afgelopen week wel want het betreffende teefje woont aan de overkant, zoekt hem ook op en heeft uiteraard voor de deur geplast. Hij heeft huilend als een wolf voor het raam gestaan, ik werd er knettergek van dus kan me voorstellen dat dat voor hem ook niet leuk is. Maargoed dat is dan 2-3 dagen op een hondenleven, geen reden voor castratie vind ik.

Nou mijn reu heeft dus pas een teefje gedekt en ik krijg steeds de opmerking : als hij er maar niet nóg drukker van gaat worden of straks is hij niet meer te houden en heeft hij de smaak te pakken enz

Nee een intacte reu is niet zielig ook niet wanneer hij in zijn leven "z'n kwakje niet kwijt kan". Ik heb eigenlijk altijd reuen(gehad)en ook wel wat teven (al dan niet gesteriliseerd)en werkelijk waar nog nooit hinder ondervonden van hun reu zijn. Ik vindt een loopse teef meer gedoe. Plasjes op likken en de daarbij behorende klappertanden laat ik maar beperkt toe maar verder hebben mijn reuen ook nooit last gehad van een loopse teef of in elk geval niet in die hoedanigheid dat ik er dan ook last van had.
Een castraat vindt ik vaak veel sneuer en meestal vanwege de reden tot castratie maar ook omdat het daarna niet echt meer wat is....

Bij een reu ben ik tegen castratie, door de bank genomen, maar met de stelling dat ‘het daarna niks meer is’ ben ik het niet eens.
Zat pittige gecastreerde reuen. Het zijn echt niet allemaal slome vetzakken die aan alle kanten bereden worden door intacte reuen.

Smoushond schreef: ↑11 feb 2024, 21:37 Nou mijn reu heeft dus pas een teefje gedekt en ik krijg steeds de opmerking : als hij er maar niet nóg drukker van gaat worden of straks is hij niet meer te houden en heeft hij de smaak te pakken enz

Haha ja zo kan het natuurlijk ook nog, dan weet hij zgn opeens wat hij mist.

Castratie is ook zeker niet een soort wondermiddel waardoor de hond zachtaardiger of makkelijker wordt. Ook nog iets wat ik te horen krijg: "ja jij castreert 'm zeker niet omdat je pitbull anders niet stoer genoeg is".

Hier aan de overkant loopt een gecastreerde pitbull genaamd King. Ik heb hem weleens op de foto gezet. Vroeg gecastreerd maar kan niet los want vecht met alles. Tot zover de oplossing ‘ballen eraf’.

Ik denk ook dat Colin juist vanwege z'n ballen redelijk sociaal is, teefjes gaan altijd wel goed en met reuen wisselend. Net een husky teefje dat al zwijmelend op 'm af kwam, helemaal gezellig. Zonder ballen was dat anders gegaan denk ik.

Ik ken bijna alleen maar gecastreerde reuen, hetzij om medische redenen gecastreerd op latere leeftijd, hetzij omdat ze via een stichting geadopteerd zijn, de dierenarts het adviseerde of er praatjes geloofd werden over (al dan niet binnenshuis) markeren, rijgedrag etc.
Sommige zijn idd van die vormeloze luiwammesen zonder enige vorm van karakter die al dik worden als ze naar een koekje kijken zegmaar, andere zijn ontzettend pittig en weten precies hoe het werkt als een teefje loops is en alles daartussenin.

Mijn eigen reutje is ook gecastreerd, zo kwam hij bij me en je kunt die ballen er moeilijk weer terug aan plakken.
Hij is qua gedrag en uiterlijk niet bepaald een 'echte' reu, veel mensen denken dat hij een teefje is omdat hij een wat zachter, vriendelijker uiterlijk heeft en hij is ook helemaal niet bezig met puntjes maken naar andere honden oid.
Hij dartelt overal gezellig tussendoor, vindt een hoop andere honden vooral gezellig en als ze niet vriendelijk zijn, te lomp of weet ik veel wat dan gaat hij er met een boogje omheen.
Labradors, SPA's en andere voor hem te lompe types ontwijkt hij wel maar vooral omdat ze hem hebben onderuitgeschoffeld of zonder aantoonbare reden tegen de grond hebben gesmeten oid en hij dat type nu associeert met minder gezellige ontmoetingen en pijn in het lijf.
Vallen ze hem lastig of doen ze hem pijn dan geeft hij dat netjes aan en wanneer ze daar niet op reageren dan valt hij uit; vooral iets als 'grrrrwéfwéfwéf! ' en in de lucht happen naar de andere hond.
Ondanks dat hij zelf niet bezig is net puntjes maken bij andere honden is hij wel de lul bij andere reuen, hij is oa bereden en tegen de grond gegooid door loslopende reuen gewoon omdat het kan.

Of een volgende reu intact is of niet hangt van een paar factoren af, mijn intacte teef bijvoorbeeld.
Ik heb geen zin in scheiden of honden uit logeren sturen maar ik wil ook geen nestjes dus als Dívka nog intact is komt er geen intacte reu bij mocht er tzt een hond bij komen.
Is ook meteen de reden dat ik geen intacte reuen aanneem voor oppassen.

Ik heb mijn hele leven reuen gehad, op 1 teefje na. Alleen als er een medische reden is wordt hier gecastreerd en dat was tot nu toe 2x.
Ik heb nu 4 intacte reuen thuis. 2 die regelmatig gedekt hebben, 2 die nog nooit gedekt hebben. Ze zijn allemaal even lief of vervelend op hun eigen manier ongeacht ervaring.
Buiten merk ik aan alle 4 of er loops teven zijn, dan staan ze alle 4 te dringen om één plasje tot ze er alle 4 weer klaar mee zijn. Soms moet ik de één wat meer aansporen om door te lopen dan de ander maar ook daarin maakt al dan niet gedekt hebben geen verschil. Het is meer hoe hun kop staat die dag.
Het enige verschil tussen de ervaren dekreuen en de maagden merkte ik hier thuis als de enig teef Frank loops was. De ervaren reuen hadden geen enkele interesse in haar totdat ze dekrijp was, de andere 2 waren zeker 3 weken verschrikkelijk vervelend.
Ze zijn ook geen van allen agressief naar andere honden, reuen of teven. De één is wel geïnteresseerd in andere honden, de ander niet.
Geen haar op mijn hoofd die erover de denkt om een reu te laten castreren zonder medische noodzaak.

Mijn reuen kwamen beide gecastreerd bij mij, dus ik kan het niet vergelijken met hoe ze waren voordat ze gecastreerd waren. Maar zowel Amoz als Arlo waren/zijn geen vette, vormloze luilakken, dus wat dat betreft is mijn ervaring niet negatief - ik heb liever energieke en vitale dan heel rustige honden, dus ik zie het zelf niet echt als een voordeel als een reu rustiger zou worden van castratie. Ze waren/zijn allebei ook geen pispaaltjes en supersociaal met zowel teven als reuen.
Amoz was overigens nog steeds erg geïnteresseerd in loopse teven, plasjes van loopse teven en wilde ook dekken als teven dekrijp waren. Dus het is ook niet zo dat dat gedrag altijd volledig verdwijnt na castratie en dat ze dus op dat gebied 'niet meer zielig' zouden zijn na die castratie. Veel teven pikken het ook van een intacte reu helemaal niet zomaar om gedekt te worden, is dat dan ook zielig?
Dus nee, ik vind het niet zielig, er zijn wel meer dingen die honden graag willen en die ze niet kunnen doen of die we ze niet toestaan, dus het hoort volgens mij gewoon bij het leven.

Fabienne schreef: ↑11 feb 2024, 23:22 Nee een intacte reu is niet zielig ook niet wanneer hij in zijn leven "z'n kwakje niet kwijt kan". Ik heb eigenlijk altijd reuen(gehad)en ook wel wat teven (al dan niet gesteriliseerd)en werkelijk waar nog nooit hinder ondervonden van hun reu zijn. Ik vindt een loopse teef meer gedoe. Plasjes op likken en de daarbij behorende klappertanden laat ik maar beperkt toe maar verder hebben mijn reuen ook nooit last gehad van een loopse teef of in elk geval niet in die hoedanigheid dat ik er dan ook last van had.
Een castraat vindt ik vaak veel sneuer en meestal vanwege de reden tot castratie maar ook omdat het daarna niet echt meer wat is....

Waarom vind je een loopse teef meer gedoe?

Wat is er eigenlijk mis met gedoe?
Je kunt ook geen hond nemen. Verreweg het minste gedoe.

Smoushond schreef: ↑11 feb 2024, 20:11 Jonge reuen kunnen er nogal eens onrustig van worden . Als het goed is wordt dat wel minder als ze volwassen zijn

ja dit en als ze al eens een teef hebben mogen dekken.

blacky schreef: ↑12 feb 2024, 13:53

Smoushond schreef: ↑11 feb 2024, 20:11 Jonge reuen kunnen er nogal eens onrustig van worden . Als het goed is wordt dat wel minder als ze volwassen zijn

ja dit en als ze al eens een teef hebben mogen dekken.

Inderdaad ik liep gisteren achter die loopse teef met Bertus en hij werd helemaal niet druk zoals hij eerder wel werd

Ik had er nooit zoveel "last"van. Finn snauwde zelfs Bluf af als zij nog niet dekrijp was maar wel avances probeerde te maken.
Als het wel tijd was, dan kon ik ze niet uit het oog verliezen in huis, maar buiten kon ik ze gewoon nog wel samen uitlaten.

Aki is met intacte teef Jol opgegroeid, maar ook alleen daar was het irritant als ze dekrijp was, maar ook die twee konden tegelijk nog worden uitgelaten.

Aan Aki zie ik zeker wel als er loopse teven in de buurt gemarkeerd hebben, maar hij zal zich niet losrukken of als hij losloopt op zoek gaan naar die loopse teef. Finn deed dat vroeger ook niet.

-
Heb wel sporadisch eens een reutje bij Bluf gehad die park was door gerend en dus was weggelopen bij de bazen, maar heel vaak is dat niet gebeurd eerlijk gezegd in alle jaren dat ik intacte teven had.

En eigen reuen zijn volgens mij normaal in hun gedrag, maar blijven eten, gaan niet joelen en ook niet overdreven macho, in de zin dat ze continue willen wedijveren met andere reuen of zo.

Diana schreef: ↑12 feb 2024, 07:39 Mijn reuen kwamen beide gecastreerd bij mij, dus ik kan het niet vergelijken met hoe ze waren voordat ze gecastreerd waren. Maar zowel Amoz als Arlo waren/zijn geen vette, vormloze luilakken, dus wat dat betreft is mijn ervaring niet negatief - ik heb liever energieke en vitale dan heel rustige honden, dus ik zie het zelf niet echt als een voordeel als een reu rustiger zou worden van castratie. Ze waren/zijn allebei ook geen pispaaltjes en supersociaal met zowel teven als reuen.
Amoz was overigens nog steeds erg geïnteresseerd in loopse teven, plasjes van loopse teven en wilde ook dekken als teven dekrijp waren. Dus het is ook niet zo dat dat gedrag altijd volledig verdwijnt na castratie en dat ze dus op dat gebied 'niet meer zielig' zouden zijn na die castratie. Veel teven pikken het ook van een intacte reu helemaal niet zomaar om gedekt te worden, is dat dan ook zielig?
Dus nee, ik vind het niet zielig, er zijn wel meer dingen die honden graag willen en die ze niet kunnen doen of die we ze niet toestaan, dus het hoort volgens mij gewoon bij het leven.

Fabienne schreef: ↑11 feb 2024, 23:22 Nee een intacte reu is niet zielig ook niet wanneer hij in zijn leven "z'n kwakje niet kwijt kan". Ik heb eigenlijk altijd reuen(gehad)en ook wel wat teven (al dan niet gesteriliseerd)en werkelijk waar nog nooit hinder ondervonden van hun reu zijn. Ik vindt een loopse teef meer gedoe. Plasjes op likken en de daarbij behorende klappertanden laat ik maar beperkt toe maar verder hebben mijn reuen ook nooit last gehad van een loopse teef of in elk geval niet in die hoedanigheid dat ik er dan ook last van had.
Een castraat vindt ik vaak veel sneuer en meestal vanwege de reden tot castratie maar ook omdat het daarna niet echt meer wat is....

Waarom vind je een loopse teef meer gedoe?

Meer gedoe in de zin van rekening houden waar/wanneer en hoe laat je gaat wandelen en ogen op steeltjes om te voorkomen dat er een ongewenste dekking plaats vind. Niet elke mede hondeneigenaar heeft zijn hond onder controle of lijnt hem aan als dat nodig is. En de 'angst' voor een BMO telt ook mee. Nou heb ik ook gewoon meer met reuen dan met teven dus daar zal het zeker ook aan liggen.

Fabienne schreef: ↑12 feb 2024, 22:20

Diana schreef: ↑12 feb 2024, 07:39 Mijn reuen kwamen beide gecastreerd bij mij, dus ik kan het niet vergelijken met hoe ze waren voordat ze gecastreerd waren. Maar zowel Amoz als Arlo waren/zijn geen vette, vormloze luilakken, dus wat dat betreft is mijn ervaring niet negatief - ik heb liever energieke en vitale dan heel rustige honden, dus ik zie het zelf niet echt als een voordeel als een reu rustiger zou worden van castratie. Ze waren/zijn allebei ook geen pispaaltjes en supersociaal met zowel teven als reuen.
Amoz was overigens nog steeds erg geïnteresseerd in loopse teven, plasjes van loopse teven en wilde ook dekken als teven dekrijp waren. Dus het is ook niet zo dat dat gedrag altijd volledig verdwijnt na castratie en dat ze dus op dat gebied 'niet meer zielig' zouden zijn na die castratie. Veel teven pikken het ook van een intacte reu helemaal niet zomaar om gedekt te worden, is dat dan ook zielig?
Dus nee, ik vind het niet zielig, er zijn wel meer dingen die honden graag willen en die ze niet kunnen doen of die we ze niet toestaan, dus het hoort volgens mij gewoon bij het leven.

Fabienne schreef: ↑11 feb 2024, 23:22 Nee een intacte reu is niet zielig ook niet wanneer hij in zijn leven "z'n kwakje niet kwijt kan". Ik heb eigenlijk altijd reuen(gehad)en ook wel wat teven (al dan niet gesteriliseerd)en werkelijk waar nog nooit hinder ondervonden van hun reu zijn. Ik vindt een loopse teef meer gedoe. Plasjes op likken en de daarbij behorende klappertanden laat ik maar beperkt toe maar verder hebben mijn reuen ook nooit last gehad van een loopse teef of in elk geval niet in die hoedanigheid dat ik er dan ook last van had.
Een castraat vindt ik vaak veel sneuer en meestal vanwege de reden tot castratie maar ook omdat het daarna niet echt meer wat is....

Waarom vind je een loopse teef meer gedoe?

Meer gedoe in de zin van rekening houden waar/wanneer en hoe laat je gaat wandelen en ogen op steeltjes om te voorkomen dat er een ongewenste dekking plaats vind. Niet elke mede hondeneigenaar heeft zijn hond onder controle of lijnt hem aan als dat nodig is. En de 'angst' voor een BMO telt ook mee. Nou heb ik ook gewoon meer met reuen dan met teven dus daar zal het zeker ook aan liggen.

Ik zie het probleem totaal niet. In de afgelopen 35 jaar heb ik altijd intacte teven gehad en sinds 7 jaar loopt er een intacte reu tussen de twee dames. Vanaf
komende donderdag zijn dat er zelfs drie. Mijn loopse teven lopen ook gewoon los tijdens de wandelingen, tegelijk met de reu. Ik moet er alleen even op letten dat ik ze terug roep wanneer ik een andere reu in de verte zie aankomen. Op die twee hoogtij dagen laat ik ze afzonderlijk uit om knokpartijen tussen reuen te voorkomen en de teven geen overlast te bezorgen.

Fabienne schreef: ↑12 feb 2024, 22:20

Diana schreef: ↑12 feb 2024, 07:39 Waarom vind je een loopse teef meer gedoe?

Meer gedoe in de zin van rekening houden waar/wanneer en hoe laat je gaat wandelen en ogen op steeltjes om te voorkomen dat er een ongewenste dekking plaats vind. Niet elke mede hondeneigenaar heeft zijn hond onder controle of lijnt hem aan als dat nodig is. En de 'angst' voor een BMO telt ook mee. Nou heb ik ook gewoon meer met reuen dan met teven dus daar zal het zeker ook aan liggen.

Ah, oké. Ik wandel bijna nooit op drukke plekken, dus voor mij maakt het niet zo veel verschil. De collies luisteren gewoon prima als ze loops zijn, dus roep ik op tijd bij me als ik een andere hond in de verte zie en loop een andere kant op. Ik heb dus nooit het gevoel dat ik ogen op steeltjes moet hebben; komt er toch eens een keer een reu naar ons toe, dan laat ik de loopse hond zitten en breng ik de reu terug naar de baas of wacht tot die de hond op komt halen. Maar dat is met Mila in heel haar leven misschien drie keer gebeurd of zo. Mila was sowieso wel makkelijk toen ze nog intact was (nu sinds een jaar gecastreerd), want heel selectief en liet zich echt niet zomaar door een willekeurige vreemde reu dekken. Dus met haar hoefde ik eigenlijk alleen op te passen met bekende reuen die ze heel leuk vond, de rest kreeg bij haar de kans sowieso niet, of er was eerst een uitgebreid voorspel nodig en dan had ik dus alle tijd om in te grijpen Fayah is niet zo assertief, dus met haar is het misschien wel iets meer oppassen, maar nu wonen we in Spanje waar we zelden andere honden tegenkomen tijdens de wandelingen, dus is het ook niet meer echt een punt of iets waar ik veel rekening mee moet houden.