Een Hondenleven

Diana schreef: ↑24 okt 2021, 19:32 Wat opvallend dat hij inderdaad zo sterk reageert op de ondergrond. Misschien dat daarin toch een clou zit? Loop je op die drie tijdstippen steeds dezelfde wandelingen of elke keer/dag andere wandelingen?

´s Avonds altijd een rondje door de wijk en dat wil hij bijna altijd. Dat is dus over asfalt. ´s Ochtends en ´s middags doen we een langere wandeling in het berg/bosgebied hier voor de deur. Die wandelingen zijn niet altijd hetzelfde, maar wel allemaal bekend voor hem. Tenzij hij aangeeft dat hij die kant niet op wil, en dan lopen we dus over asfalt aan de rand van het dorp, waarna hij soms ´opgewarmd´ is en wel gewoon het bos in wil. Een keer wilde ik trouwens een wat andere wandeling maken (hij ging heel goed) en een pad vervolgen waar we normaal een bocht naar huis maken, en toen stond hij direct stil. Dat heeft dan dus niks met pijn te maken. Bij bosgebied moet je overigens niet denken aan zachte zandpaden of paden bedekt met zachte dennenaalden, maar over het algemeen aan stenige grindpaadjes.

Wat apart! Maar wel fijn om 't zo helder te krijgen!

Ik herken 't trouwens wel van Lou. Zij heeft heel erg haar voorkeuren voor ondergrond en omgeving. Maar bij haar is 't dan andersom. Asfalt en brede paden zijn stom. Bospaadjes, hoe smaller en steniger, hoe beter. Bij haar schaar ik 't wel echt onder gedrag (ofja voorkeuren en eigen wil).

Is dit altijd al zo geweest of is het sinds zijn ziek zijn?

Nee, zeker niet altijd. Voor die Guillain-Barré had hij nergens last van.

Gaat het nog steeds goed met Lou op de pijnstilling?

Hmmm... bij mensen kan herstel tot ene jaar duren en er kunnen restverschijnselen zijn zoals vermoeidheid en gevoelsstoornissen in de benen.
Als je dat bekijkt in combinatie met de ondergrond dan zou ik ook denken aan iets als tintelingen in de voetjes of zo.
En 's morgens is dus minst goed, misschien toch wat stijver of opstartproblemen?

Misschien eens kijken wat hij doet met standaard 's morgens een echt klein P en P rondje?
Lastig he.. konden ze maar praten.

Gudrun schreef: ↑24 okt 2021, 22:22 Hmmm... bij mensen kan herstel tot ene jaar duren en er kunnen restverschijnselen zijn zoals vermoeidheid en gevoelsstoornissen in de benen.
Als je dat bekijkt in combinatie met de ondergrond dan zou ik ook denken aan iets als tintelingen in de voetjes of zo.
En 's morgens is dus minst goed, misschien toch wat stijver of opstartproblemen?

Misschien eens kijken wat hij doet met standaard 's morgens een echt klein P en P rondje?
Lastig he.. konden ze maar praten.

Ja, echt, konden ze maar praten...
Standaard een klein rondje ´s ochtends omdat hij er dan op kan vertrouwen dat hij geen lange wandeling ´hoeft´? Of stel je dat om een andere reden voor?

Iets van gevoelsstoornissen heb ik ook aan gedacht. Het valt me ook op dat als ik tussen zijn kussentjes duw met mijn vinger, hij vaak nauwelijks reageert. Lily daarentegen, trekt direct haar poot weg. Vindt ze geen lekker gevoel. Hoe zit dat bij jouw honden?

Als je ‘s ochtends het avondrondje doet, maakt dat verschil? Of met sokjes/schoentjes?

Algemene vraag: hoe komt iedereen aan pijnstillers zonder overleg met dierenarts? Ik krijg echt niks zomaar mee, en als het wel nodig is maar enkele pillen. Zelfs uit voorzorg voor trektocht Noorwegen destijds kreeg ik niks.

Alfilillo schreef: ↑24 okt 2021, 22:31

Gudrun schreef: ↑24 okt 2021, 22:22 Hmmm... bij mensen kan herstel tot ene jaar duren en er kunnen restverschijnselen zijn zoals vermoeidheid en gevoelsstoornissen in de benen.
Als je dat bekijkt in combinatie met de ondergrond dan zou ik ook denken aan iets als tintelingen in de voetjes of zo.
En 's morgens is dus minst goed, misschien toch wat stijver of opstartproblemen?

Misschien eens kijken wat hij doet met standaard 's morgens een echt klein P en P rondje?
Lastig he.. konden ze maar praten.

Ja, echt, konden ze maar praten...
Standaard een klein rondje ´s ochtends omdat hij er dan op kan vertrouwen dat hij geen lange wandeling ´hoeft´? Of stel je dat om een andere reden voor?

Iets van gevoelsstoornissen heb ik ook aan gedacht. Het valt me ook op dat als ik tussen zijn kussentjes duw met mijn vinger, hij vaak nauwelijks reageert. Lily daarentegen, trekt direct haar poot weg. Vindt ze geen lekker gevoel. Hoe zit dat bij jouw honden?

Klein rondje 's morgens omdat dat op dit moment het meest lastige rondje is. Dan "hoeft" het niet plus je omzeilt eventuele opstartproblemen.

Voetzooltjes kan ik hier gewoon masseren.

Persistence schreef: ↑24 okt 2021, 22:33 Als je ‘s ochtends het avondrondje doet, maakt dat verschil? Of met sokjes/schoentjes?

Algemene vraag: hoe komt iedereen aan pijnstillers zonder overleg met dierenarts? Ik krijg echt niks zomaar mee, en als het wel nodig is maar enkele pillen. Zelfs uit voorzorg voor trektocht Noorwegen destijds kreeg ik niks.

Metacam krijg ik via dierenarts maar is nooit op, heb dus een flesje op voorraad.
Tramadol/contramal en medrol krijg ik op voorschrift voor mezelf, gebruik het uiterst zelfde maar heb ik dus wel in huis, even dosis aanpassen (in overleg dierenarts hoor) en als het echt moet krijgt Sherlock ook even.

Dierenarts kent me al lang en weet dat zowel ikzelf als echtgenoot medisch geschoold zijn en dat ik de honden zo min mogelijk medicatie geef en weet waar ik op moet letten qua bijwerkingen en zo... dat helpt natuurlijk.

Persistence schreef: Algemene vraag: hoe komt iedereen aan pijnstillers zonder overleg met dierenarts? Ik krijg echt niks zomaar mee, en als het wel nodig is maar enkele pillen. Zelfs uit voorzorg voor trektocht Noorwegen destijds kreeg ik niks.

Ik krijg een flesje als ik zeg dat t nodig is. Hij weet dat ik t niet geef als t niet nodig is, kent me al jaren inmiddels dus weet ook dat ik t zelf kan bepalen of t nodig is. In de praktijk betekend dat dat ik er altijd 1 op voorraad heb. En als die leeg dreigt te raken dan bel ik hem op voor een nieuwe.
En hij weet ook dat als ik twijfel hem toch gelijk contacteer. En dan sparren we eigenlijk eerst ook voor hij me laat komen. Ik ben derhalve ook erg blij met hem als dierenarts en in zijn vertrouwen. Hij legt mij altijd ook alles uit en laat mij zelf ook veel doen als ik bij hem ben op de praktijk.

@Persistence en @Gudrun : Ik zal ´s ochtends een tijdje standaard het rondje door de wijk doen. Kijken of dat verschil maakt. Wel een beetje lullig voor Lily, want dan mist ze een deel van haar lange wandeling door het bos, maar het zij zo.
Op de vraag van Persistence: ik had met de da/fysio die Alfil afgelopen jaar behandeld heeft overlegd welke pijnstiller ik kon gebruiken. Vervolgens de da hier in het dorp gebeld of ik daar previcox kon kopen en dat was geen probleem. De assistentie vroeg wel of dat op aanraden was van een da.

Even een updateje: het gaat goed! Ik ga ´s ochtends standaard de wijk in, en ik weet niet of dat hem vertrouwen geeft, maar hij geeft nooit meer aan niet mee te willen (*klopt af*). Regelmatig geeft hij zelfs aan van daaruit het bos in te willen, dus dan doen we een langere ronde.
Bovendien is Lily nu loops en dat geeft Alfil altijd een positieve boost. Hij is nu extra vrolijk en ondernemender .
Ik hoop dat deze lijn doorzet.

Alfilillo schreef: ↑01 dec 2021, 13:16 Even een updateje: het gaat goed! Ik ga ´s ochtends standaard de wijk in, en ik weet niet of dat hem vertrouwen geeft, maar hij geeft nooit meer aan niet mee te willen (*klopt af*). Regelmatig geeft hij zelfs aan van daaruit het bos in te willen, dus dan doen we een langere ronde.
Bovendien is Lily nu loops en dat geeft Alfil altijd een positieve boost. Hij is nu extra vrolijk en ondernemender .
Ik hoop dat deze lijn doorzet.

Fijn! Hopelijk blijft het zo

Fijn!

Nog even een updateje. We zijn ruim een half jaar verder, bijna twee jaar na de Guillain-Barré. Het is eigenlijk heel goed gegaan de afgelopen tijd. Ik heb het echter wel heel voorspelbaar gehouden en zo min mogelijk druk erop gelegd. Ingezet op ontspanning. De lange wandeling niet langer dan een minuut of 40 en altijd in ons ´territorium´, dat is hemelsbreed zo´n kilometer van huis af, omdat hij voorheen aangaf niet voorbij de grens te willen.
Nu is hier echter het knallen weer langzaamaan begonnen (23 en 24 juni zijn dé vuurwerkdagen, en dan heb ik het over heel heftig knalspul). De afgelopen dagen doe ik daarom alleen ´s ochtends een lange wandeling met Alfil (dat wil hij weer nu het ´s ochtends zo vroeg licht wordt) en de rest van de dag mag hij in de tuin.
Vanochtend kreeg ik het idee om eens een extra lange wandeling te maken, ons territorium uit en flink wat klauterstukken over rotsige paadjes (daar had hij het eerste jaar na zijn aandoening moeite mee). Het ging wonderwel . Hij bleef niet aan de territoriumgrens stilstaan zoals voorheen en liep de hellingen prima op. Aan het eind van de wandeling sprintte hij zelfs een stuk omhoog en had nog energie om even euforisch op Lily te rijden . Die liep inmiddels met haar tong op haar knieen en vond het wel best.
Ook al kan ik het niet aantonen, ik heb het idee dat het herstel van de zenuwen toch nog doorgegaan is tijdens de afgelopen maanden. Hij blokkeert nog wel steeds snel bij angst en schrikken (zoals nu het vuurwerk), wat deels in zijn karakter zit en misschien versterkt is door die ervaring van de GBS waarbij hij opeens zijn kracht verloor. Maar ik ben blij met deze ontwikkeling.

Wat een fijne update!

Wat geweldig om te lezen!

Mooie evolutie !

Dat is een super mooie update
verder herstel kan vast wel als hij goed in beweging blijft.
Wat fijn voor hem en ook voor jou

Wat fijn dat hij toch nog vooruitgang laat zien. En natuurlijk vooral dat hij lekker in z'n vel zit en weer kan genieten van het leven. Hopelijk doorstaat hij de dagen met vuurwerk ook goed, sterkte!

Dank voor de lieve reacties

Wat fijn zeg, mooi dat je ook zo goed naar hem geluisterd hebt en je zo dus ook meteen kunt zien of hij iets wel of niet wil. En nu vanochtend vond hij die extra wandeling dus een goed idee en hoe .

Fijn!

Oh ik lees dit nu pas, wat een leuke update zeg!
Ja, ik geloof het zo dat het herstel verder gegaan is ondertussen.
En een pak zekerheid en vertrouwen in jou natuurlijk er nog extra bij omdat je zijn grenzen hebt gerespecteerd en hem veilig gehouden in zijn beleving en daar pluk je nu de vruchten van.