Een Hondenleven

Random schreef: ↑01 nov 2024, 16:51 Dank je wel voor deze reactie, dat geeft steun.
Inmiddels een dierenarts gevonden die vanavond wil langskomen voor euthanasie. Arme kinderen, arme hond.

die hond vind ik niet zielig, die is dood beter af. beter dan iedere keer herplaatst worden omdat het nergens gaat.

Wat naar dat de situatie zo snel is geescaleerd. Sterkte voor alle betrokkenen.

ellen en de birmanen schreef: ↑01 nov 2024, 19:58

Random schreef: ↑01 nov 2024, 16:51 Dank je wel voor deze reactie, dat geeft steun.
Inmiddels een dierenarts gevonden die vanavond wil langskomen voor euthanasie. Arme kinderen, arme hond.

die hond vind ik niet zielig, die is dood beter af. beter dan iedere keer herplaatst worden omdat het nergens gaat.

Ben ik in grote lijnen met je eens.
In de shelter had hij zeker geen leven en zou hij op den duur samen met andere hondjes vergast zijn. Nu heeft hij een paar maanden een hondenleven gehad. Met heerlijk lange wandelingen en zwempartijen en spelen met andere honden. Lekker eten, speeltjes, een warme slaapplek.

Het trieste is voor het baasje dat wanhopig zei: Ik heb zo mijn best gedaan, ik heb hem zoveel liefde gegeven, ik had zo graag een beetje liefde terug gekregen. Maar nu moet ik zowat vechten voor mijn leven, hij springt me gewoon naar mijn keel.

Het was een echte horror-dag met die afwerende organisaties, dierenartsen, de hondenbrigade die zou komen en toch weer niet, de eigen dierenarts die de hond niet meer in de praktijk wilde zien. En uiteindelijk de d.a. die wel wilde komen. Die hond de hele dag grommend en dreigend in de gebarricadeerde woonkamer.

En toen werd het nog vechten met het dier, baasje en zijn vader moesten de hond tegen de grond houden. Die lag te grommen en te happen. Alleen op het laatst, toen hij begon weg te zakken, was er ruimte voor nog een laatste knuffel en wat lieve woordjes.

Ik heb veel respect voor het baasje dat op deze manier zijn verantwoording naar de hond toe kon nemen. Want die heeft nu in ieder geval rust.
Hij zegt er veel van geleerd te hebben en zichzelf te hebben overschat. Want ik had hem natuurlijk zeer dringend gewaarschuwd dat dit geen gezinshonden zijn en niet hier thuishoren, maar bij een kudde in de bergen.

De verwerking kan nu beginnen.

Van de stichting hebben ze niets meer vernomen.

Triest. Sterkte voor de baas.

Ik ben niet eens kwaad op die baas alhoewel die beter zn huiswerk had moeten doen. Maar vooral op die stichting. Eerst een hond hierheen halen die hier TOTAAL NIET past, slijten als leuke huishond en daarna bij de problemen die uiteraard ontstaan niet thuis geven. Echt, kotssss.
Maar goed, ik ga er blind van uit dat de volgende lichting alweer in het busje zit. Het is precies daarom dat ik me never nooit een stichtinghond zal aanschaffen. Omdat ze er maar zelden eerlijk over zijn. Of gewoon de kennis niet hebben.

Wat afschuwelijk, nog zo'n strijd op het einde
Ik wens de baas veel sterkte, want dit gaat niet in je kouwe kleren zitten.

Wat enorm sneu voor alle betrokkenen. Sterkte voor hen.

Ik heb geen medelijden met de eigenaar en ben al lang blij dat de hond geen andere willekeurige voorbijgangers of honden heeft gebeten.
Ik vind het wel zielig voor de hond, die hadden ze lekker daar in moeten laten slapen dat had hem een hoop stress en gesleep bespaard. Die paar wandelingen en zwempartijtjes wegen, wat mij betreft, niet op tegen de stress die het die hond gegeven heeft.
Of zou het uit ontspanning voort zijn gekomen dat hij de familie begon aan te vallen?
Misplaatst reddersgedrag en zelfoverschatting ten koste van de hond.

In die richting denk ik ook weleens, maar blijf wel degelijk voelen voor de eigenaar. Zelfoverschatting zeker, maar heeft daar wel de prijs voor betaald in moeten beslissen over dit levenseinde. Dat neemt hij met zich mee..

We weten niet hoe het leven en/of sterven daar verlopen zouden zijn. Dat is hearsay, maar wat ik er over gehoord heb is bepaald niet fijn.
Met mij en Yunes had het ook verkeerd kunnen aflopen, ondanks al mijn ervaring. Het opvangen van een buitengewoon angstig rescue hondje was voor mij een onderschat en toch ook weer totaal nieuw gebeuren.

Ik heb geluk gehad.
Dit blijft mij ook beheersen merk ik, het wat als, en een intens mededogen met deze hond. Ik neem het de hele dag met me mee en droom er ook nog eens van. Maar het is een gedane zaak.