Een Hondenleven

Bij wegschietende katten en grotere vogels willen Charlie en Tosca allebei in de achtervolging, maar we wonen vlakbij een toom stadsganzen en die kunnen we op een meter passeren zonder dat ze verblikken of verblozen.

Maarrrrr..... bij loslopen is Tosca een linke, die gaat er het liefst als de bliksem vandoor. Ik heb het een tijd beter gehad met haar, maar de drang om te rennen in combinatie met iets achtervolgen is te groot.
Charlie is te lui en/of slim daarvoor, die weet dat hij thuis weer voer krijgt, waarom dan al die moeite doen?

Jet heeft 1x een mol gevangen, heel woest mee geschud en vliegles gegeven, daarna stond ze ernaar te kijken "omg deed ik dat?! " En 1x een muis, met van die opgeblazen wangen had ze 'm in d'r bek, keek een beetje moeilijk en in slowmotion liet ze 'm weer los en keek 'm nog even na toen hij wegrende Tot zo ver mijn Terriër

Verder heeft ze gelukkig nooit de kans om ergens op te jagen, want als ze een ree, konijn, eekhoorn of wat dan ook spot wil ze er erg graag achteraan. We lopen veel in wildrijk gebied (Veluwe en Veluwezoom) Maar altijd in aanlijngebied.

Goofy niet die gaat nog op de loop voor een vlieg
Zaar vroeger op muisjes maar nu niet meer daar is ze vind ze zelf te oud voor
Daisy is een fanatieke muizenjager alles wat ze vangt eet ze ook op
en de kippen die in het bos lopen wilt ze af en toe als ze de wind in de oren heeft ook achterna gaan
ze heeft er ooit een een paar veren afhandig gemaakt maar daar is de baas zo kwaad om geworden dat ze ze nu meestal met rust laat
en als ze het even vergeet dat het niet mag is een boze Daisy Veenendaal voldoende om te stoppen
andere vogels jaagt ze op en als ze wegvliegen dan is ze er ook klaar mee
al moet ik eerlijk zeggen dat ze hier op de plaats een paar vogeltjes te pakken had en met veren en al op heeft gegeten

Nikki schreef: ↑18 okt 2021, 20:19 Jet heeft 1x een mol gevangen, heel woest mee geschud en vliegles gegeven, daarna stond ze ernaar te kijken "omg deed ik dat?! " En 1x een muis, met van die opgeblazen wangen had ze 'm in d'r bek, keek een beetje moeilijk en in slowmotion liet ze 'm weer los en keek 'm nog even na toen hij wegrende Tot zo ver mijn Terriër

Nee maar eenden horen in het water en vogels in de lucht. Dus die jagen ze daar dan wel heen
Vorige week had ik een muis in de woonkamer en Hanna had hem in een rap tempo te pakken.. Dat kleine ding
Ze liet hem alleen weer los en toen was ik hem kwijt
De volgende dag vond ik hem dood onder de verwarming dus ze kan het wel

Ja, beiden.
Bij Bronco is dat niet zo'n probleem, omdat hij altijd aan de lijn zit. Het kost je alleen je schouder- en polsgewricht als er een ree, haas of kat je pad kruist.

Tux luistert met militaire precisie, behalve als er wild in het spel is.
Ze heeft ook een geweldig goede neus en pikt een spoor feilloos op (Bronco ook trouwens). Maar dan kan ik haar nog terug roepen en aanlijnen.
Bij een bepaalde blik het bos in gaat ze ook aan de lijn.
Al 2x spatte een haas voor haar neus weg, dan ben ik haar echt even kwijt. Gelukkig komt ze wel weer terug.
Een halfwas haas heeft een ontmoeting met Tux met de dood moeten bekopen. Die blik in haar koppie toen ze dat beest (net zo groot als zijzelf) in haar bek had!
Ik weet niet wat ik heb, of wat ik ermee moet, maar het is van mij! Ik heb haar met haas en al van de grond getild en haar bek open moeten maken om de haas eruit te halen.
Bronco was daar ook bij, maar reageerde eigenlijk niet. Voor hem is het alleen enorm spannend als het weg rent.

Triss vindt jagen op eekhoorns, hazen en fazanten erg leuk! Maar dan wel netjes over de paden. Een beetje door de struiken en of bagger rennen dat doet deze dame niet. En aangezien de hazen en fazanten niet op de paden blijven, is de lol er snel vanaf.
En, is niet echt jagen, maar ze kan er niet tegen als meerkoetjes ruzie hebben, daar vindt ze iets van, en dat laat ze blijken ook. Dat is het enige moment waarop ze slecht terug te roepen is. Maar goed, ze gaat het water niet in, dus ook niet ver weg.

Mijn Hera totaal niet. Katten, hazen, reeen, kippen, schapen of wat dan ook, ze kijkt er nog niet naar. Wat een heerlijkheid zo'n hond.

Iirtu is een ander verhaal. Die loopt dan ook maar weinig los. Ze gaat niet actief op zoek maar als ze iets tegenkomt dan sprint ze er wel achteraan. Ze is ook een fanatiek muizenvanger.

Mahdu rent hooguit even achter een konijn aan omdat ze zo lollig wegrennen maar is binnen 2-3 minuten weer terug en blijft ook aardig in de buurt al zie je hem dan niet omdat hij in de bosjes rent ofzo.
Echt jagen doet hij niet, hij vindt alle dieren lief en interessant, zelfs insecten en spinnetjes etc.

Dívka daarentegen die krijst en stuitert aan de lijn als er een konijn voorbij komt rennen.
Loopt ze los dan ben ik haar ook direct kwijt en kan ik wachten tot ze uitgejaagd is en dat duurt gerust een half uur.
Of ze echt wat vangt weet ik niet, ik denk het niet, maar ze gaat er blind achteraan en is direct onbereikbaar.
Zij loopt dan ook enkel nog aangelijnd tenzij we op een omheind veld lopen, dan kan ze alsnog achter een konijn aanrennen maar niet de weg op belanden oid.

Annie pakt de muisjes op atelier, dat doet ze bijzonder effectief. En ze heeft ook wel eens buiten een jonge gans gepakt, maar ik kan zonder zorgen met haar langs de ganzen in het park. Ook in het bos merk ik niet dat ze op jacht wilt. Bij haar is het volgens mij vooral als de prooi bereikbaar is en ze zich baasloos waant dat ze er achteraan wilt.

De duinen zijn trouwens een uitzondering. Dan kan ik de boom in en loopt ze met zo'n hysterische blik in d'r ogen rond te loeren naar konijntjes. Daar durf ik haar echt niet los te laten.

Nelson vindt het een leuk spelletje om achter bewegende beestjes aan te rennen. Ik geloof niet dat mocht het hem lukken hij wat doet met het slachtoffer

De enige keer dat ik Pippa heb zien 'jagen', was toen ze een stel kippen opjoeg onder aanmoediging van de garagehouder van wie de kippen waren Ik was daar helemaal niet blij mee.

Voor de rest is ze echt een hele slechte jager. De hazen huppelen letterlijk op tien meter voorbij. Ik heb ze gezien, zij niet

Mijn honden werken, d.w.z. ze jagen/hetzen geen wild. Ze doen waar ze voor geboren werden. Ze staan voor en that's it! We trainen dat aangelijnd als dat nodig is.

3 totaal niet, 3 wel.

Enige wat ik eraan doe is heel erg goed opletten in welke gebieden ik loop.
2 van die 3 kunnen er goed los, zijn goed terug te roepen, 1 komt NOOIT van de lijn niet eens zozeer vanwege het jagen alhoewel hij daar ook niet betrouwbaar in is maar meneer ziet het nut van luisteren niet, heel erg jammer voor hem (en voor mij want ik heb een hekel aan honden aan riempjes) maar die komt dus enkel en alleen in de honden speeltuin los.

Hier 2 tegenpolen. De een kan los makkelijk langs alles, de ander raakt in extase van alles wat leeft en beweegt en moét erachteraan.

Toen Timon klein was wel, we hebben hem regelmatig uit konijnenhollen moeten vissen, en hij wilde wel een stukje achter een ree aan maar gaf dat altijd snel op, nu weet hij wel dat ze veel snelller zijn. Fazanten vind hij gelukkig niet interessant, dat scheelt, en hij is bang voor wilde zwijnen. Op vossen reageert hij hetzelfde als op andere honden.

Diana schreef: ↑18 okt 2021, 12:40 Mijn honden werken ook samen als ze jagen, het is altijd Amy die uiteindelijk de prooi pakt en de rest bewaakt de vluchtwegen. Dit filmpje laat wel goed zien hoe fanatiek ze al dan niet zijn en hoe de taken zijn verdeeld:

Amoz, niet op de struiken Dat staartje en de houding van Amy is mooi, helemaal klaar voor de vangst. Ze is een fanatieke hond

billy schreef: ↑18 okt 2021, 22:18 Truus niet en Dirk wel, zou raar zijn als hij het niet zou willen.

Duitse Niet-Jagende terriër... nee, dat bestaat niet

Gretha schreef: ↑18 okt 2021, 20:59 Een halfwas haas heeft een ontmoeting met Tux met de dood moeten bekopen. Die blik in haar koppie toen ze dat beest (net zo groot als zijzelf) in haar bek had!
Ik weet niet wat ik heb, of wat ik ermee moet, maar het is van mij! Ik heb haar met haas en al van de grond getild en haar bek open moeten maken om de haas eruit te halen.
Bronco was daar ook bij, maar reageerde eigenlijk niet. Voor hem is het alleen enorm spannend als het weg rent.

O, ik zie het al voor me. Al dat gewicht van zo'n haas tussen haar kaken. Gelukkig kon je de haas uit de bek halen.

Lanai jaagt totaal niet, behalve dat ze graag muisjes uit graaft en in de holen van konijnen graaft. Maar ze is zo op mij gericht dat ze niet bij me weg zou lopen. Ze heeft wel een fascinatie voor eekhoorns tegenwoordig, en daar trekt ze wel een sprintje voor.

Feta is een echt jachthondje; maar het is hanteerbaar omdat ik goed op let en omdat ze terug te roepen is als ik op tijd ben. Ze zal niet weglopen, gelukkig. Ze jaagt op zicht en geluid, en heeft er ook de neus voor ontwikkeld om beestjes op te sporen. Wel grappig: als ik de dummy verstop draait Fet haar pootjes er niet voor om en heeft dat ding sneller terug gevonden dan dat ik met mijn ogen kan knipperen. Lanai doet er in vergelijking een eeuwigheid over voordat ze een met de gevonden dummy aan komt zetten.

Manu is eindelijk wat gematigd. Laatst ging hij achter een haas aan maar kon ik hem zowaar terugroepen. Dat is wel ook omdat hij weet dat hij die toch niet bij kan houden.
Als Manu jaagt gaat hij voor doden. Niet voor opjagen of leuk een spoortje uitsnuffelen. Nee, hij gaat door tot hij het heeft, schudt en laat het liggen.
Men laat zich bedonderen omdat hij heel relaxed naast het konijnenhok kan slapen. Hij heeft er niet eens naar gekeken dus je kunt heus wel even gauw wat van boven pakken. Mijn zus dacht dat een aantal jaar geleden. Ze kwam binnen de minuut terug en Manu had het hok open en het konijn al doodgeschud. Dat is ook Manu. Een vreselijke kant van hem maar het zit er. En ik heb ontzettend hard m’n best gedaan te leren wanneer hij nou de knop omzet en het is me nu redelijk gelukt.
Ik weet ook waar ik hem niet los moet laten. Inmiddels gaat hij niet meer actief op zoek gelukkig maar als het voor z’n neus opduikt kan ik hem echt niet meer terugroepen. Ik kijk nu altijd naar z’n houding of hij los kan. Dan ben ik op tijd. Zodra de staart iets meer gaat krullen of hij trekt z’n wenkbrauwen op, gaat hij vast. Dan luistert hij nog.

Uma jaagt ook. Zij jaagt wel actief. Dat is weleens lastig want als zij Manu een signaal geeft dat ze denkt wat te ruiken of horen, gaan ze samen. En dat jut Manu natuurlijk weer op.
Uma jaagt op maar pakt niks. Zij gaat achter een fazant aan en gaat tegen de verkeerde boom staan blaffen en wild piepend of zelfs gillend rondjes rennen. Manu staat stilletjes onderaan de goede boom te wachten. Ik denk dat ik zo het verschil in jagen het beste aan kan geven
Uma is nu alleen doof. Dat is soms handig maar hierdoor is ze wel juist eerder in jachtstand omdat ze nu vaker op zicht jaagt. En zelfs dwarrelende blaadjes of een plastic zakje is reden voor alarm. Dan vliegen ze met z’n tweeën ineens op een plastic zak af
Zij is trouwens enorm fel op katten. Ze zoekt ze onder elke auto en dan wel alleen in het donker. Ze doet dan weer helemaal niks als ze oog in oog staat. Dan wil ze weer naar mama

Tamara schreef: ↑19 okt 2021, 10:21

Diana schreef: ↑18 okt 2021, 12:40 Mijn honden werken ook samen als ze jagen, het is altijd Amy die uiteindelijk de prooi pakt en de rest bewaakt de vluchtwegen. Dit filmpje laat wel goed zien hoe fanatiek ze al dan niet zijn en hoe de taken zijn verdeeld:

Amoz, niet op de struiken Dat staartje en de houding van Amy is mooi, helemaal klaar voor de vangst. Ze is een fanatieke hond

Ja, klopt, en je ziet goed dat Amy eigenlijk de enige fanatiekeling is, Amoz en Taar doen maar een beetje mee voor de lol
Mila is uiteraard de opzichter

Ik heb terriers, dus als ik die hun gang laat gaan jagen ze graag. Maar ze zijn terug te roepen. Penny was andere koek, die ging rustig een uur weg. Gelukkig ging ook dat weer over, maar dat was wel een vervelende periode met haar. Als ze overigens iets te pakken krijgen, dan maken ze het ook dood. Ben blij dat dat bijna nooit gebeurt.

Tamara schreef: ↑19 okt 2021, 10:25

Gretha schreef: ↑18 okt 2021, 20:59 Een halfwas haas heeft een ontmoeting met Tux met de dood moeten bekopen. Die blik in haar koppie toen ze dat beest (net zo groot als zijzelf) in haar bek had!
Ik weet niet wat ik heb, of wat ik ermee moet, maar het is van mij! Ik heb haar met haas en al van de grond getild en haar bek open moeten maken om de haas eruit te halen.
Bronco was daar ook bij, maar reageerde eigenlijk niet. Voor hem is het alleen enorm spannend als het weg rent.

O, ik zie het al voor me. Al dat gewicht van zo'n haas tussen haar kaken. Gelukkig kon je de haas uit de bek halen.

Dat wel ja, alleen had de haas er niks meer aan. Teveel interne schade.
Ik riep eerst boos "los", maar dat werkte averechts. Toen zou ze er mee weglopen.
Trots roepen "wat heb je daar voor moois" was een betere techniek. Toen kon ik haar pakken.

Tamara schreef: ↑19 okt 2021, 10:32
Feta is een echt jachthondje; maar het is hanteerbaar omdat ik goed op let en omdat ze terug te roepen is als ik op tijd ben. Ze zal niet weglopen, gelukkig. Ze jaagt op zicht en geluid, en heeft er ook de neus voor ontwikkeld om beestjes op te sporen. Wel grappig: als ik de dummy verstop draait Fet haar pootjes er niet voor om en heeft dat ding sneller terug gevonden dan dat ik met mijn ogen kan knipperen. Lanai doet er in vergelijking een eeuwigheid over voordat ze een met de gevonden dummy aan komt zetten.

Die goede neus is lastig, maar ik vind het ook mooi.
Mijn moeder en ik liepen een keer samen met onze honden op een groot open veld met een bosrand er omheen.
M'n moeder heeft een Welsh Springer Spaniel en een ruwhaar standaard teckel.
Aan de overkant van het veld 300m verderop zag ik een ree staan. Die verdween gelukkig als snel het bos in en de honden hadden hem niet gezien.
Dus rustig door gewandeld (Tux wel aangelijnd uit voorzorg). Op het punt waar het ree gestaan had liepen de honden van mijn moeder gewoon door. Van die 2 van mij gingen meteen de neuzen naar de grond.
Uhmmm, wie heeft ook alweer jachthonden

ecco is een jager en die mag dus ook niet los. als hij wat ziet dan maakt hij geluid en daar reageert toller daisy weer op. s'avonds onder auto's gluren of er katten zitten en dan gillen en dan gaat het hele zooitje mee gillen.
af en toe strontvervelend.

Kobe heeft nul jachtinstinct.
Hij liep ooit bijna een ree ondersteboven, rende er tien meter achteraan en dat was het... Kwam netjes terug en verder geen interesse.
Tika hou ik goed in de gaten want die reageert dus wel op alles wat beweegt. Vogels, ritselen in de bosjes... Mevrouw wil er achteraan.
Die houd ik dus kort bij me als ze los loopt. Ze mag niet van het pad af en moet zich steeds melden. Gelukkig is haar bal heilig, dus door daar met haar mee te spelen tijdens de losloopwandelingen gaat het nog steeds goed. Als ik weet dat er weer reekalfjes zijn blijft ze aan de lijn.