Een Hondenleven

Ik kreeg de tip om een maandverband te gebruiken zodat er niet zo makkelijk door de stof heen gelikt kan worden.

Ik heb hier nog een medical pet shirt liggen, nieuw in de verpakking in maat L. Die wil ik je zo opsturen hoor.

Isabel schreef: ↑21 nov 2024, 08:45 Ik kreeg de tip om een maandverband te gebruiken zodat er niet zo makkelijk door de stof heen gelikt kan worden.

Ik heb hier nog een medical pet shirt liggen, nieuw in de verpakking in maat L. Die wil ik je zo opsturen hoor.

wat een goed idee!! Ga ik zeker proberen!
Hij heeft zo'n romper, maar die likt ie dan nat en dat werkt natuurlijk ook niet, echt goeie tip, nogmaals dank en ook super bedankt voor je lieve aanbod, maatje L (hij was alweer halve kilo afgevallen, met nu 13,4 wordt m niet)

Susam schreef: ↑21 nov 2024, 08:08

Tineke schreef: ↑21 nov 2024, 07:54

Susam schreef: ↑21 nov 2024, 07:46 ja ik moet voorzichtig doseren met voeding omdat we niet weten hoe en wat, maar hij heeft in ieder geval levensvreugde genoeg en wil de buurkat al opeten.
Iemand tips, behalve de gevreesde kap die geen optie is, om hem te laten stoppen met likken aan zijn wond, likt door pak heen?

Een mooncollar en je hebt die plastic kappen tegenwoordig ook in zacht materiaal de comfy cone.

voor een hond als Sambal is dat gewoon geen optie helaas. Dat wordt blinde paniek en dat kan ie nu niet gebruiken.

Voorzichtig positief. Duimen draaien.
Ollie is ook zo n obsessieve en psychotische likker bij een plek(je) of wond(je) of geschoren huid, en komt altijd bij de meest onmogelijke plekken.
Alle wondbedekking is dan alleen maar extra irritatie.
Enige wat helpt is afleiding en tegenhouden. (en ondertussen de wondjes dicht kijken, maarja dat zet geen zoden aan de dijk )
Zwaar voor jullie, zeker omdat het al zo lang duurt

Isabel schreef: ↑21 nov 2024, 08:45 Ik kreeg de tip om een maandverband te gebruiken zodat er niet zo makkelijk door de stof heen gelikt kan worden.

Wat een super idee

Sterkte @Susam dit zijn toch echt positieve berichten

letterlijk de hele nacht op geweest met Sammie. Hij bleef niet van zijn rompertje/wonde af en was super oncomfortabel, echt heel naar. Om middernacht liepen we met ijspegels aan de neus door het dorp (hij met vier truien over elkaar aan), gepoept geplast, terug naar bed om daar verder te sabbelen. Eet echt super goed, drinkt wat minder, poept goed, we hebben straks controle bij de dierenarts.

Duimen voor de controle straks.
Zou Sambal echt erg in paniek raken van een mooncollar? Je kan hem ook eerst leeg om proberen te doen en daarna in kleine stapjes opblazen? Ze zijn voor de hond erg comfortabel en dan hebben jullie mss wel meer rust.

succes straks!

Is Sambal gewend aan een muilkorf? Dan zou je die aan de voorkant kunnen afplakken met tape en kunnen jullie (jij) in ieder geval een aantal uurtjes slapen.

Dat heeft hier pasgeleden wel gewerkt nadat mijn hulk uit zijn shirt was gescheurd en hij nog een dag of 5 niet aan zijn wond mocht komen.
Ik deed hem dan 's nachts en als ik bijvoorbeeld ff wilde douchen die muilkorf om.
Maar hij is dus wel een muilkorf gewend.

Een harde plastic kap en ook een comfy cone werkten bij hem ook niet want dat veroorzaakte inderdaad dikke paniek.

Hoe was de controle?

Ben ook benieuwd hoe het gaat.

tweede nacht op rij hele nacht op, de wond ziet er goed uit, zijn pielletje en de huid eromheen is ook geschoren en dat is nu geirriteerd en rood, daarvoor heeft hij cortisone zalf maar dat werkt tot noch toe voor geen meter.
Hij is vet gestrest en angstig en wilde vanochtend niet eens uit, daarover maak ik me ook echt zorgen, want hij heeft al Clomicalm (ook wat opgehoogd) en hij was net super stabiel. Een en ander door een aso buurman wiens scooter het niet doet en die hij gewoon een uur blijft doorstarten met keiharde knallen die uit de uitlaat komen. Al twee keer aan de deur geweest, uitgelegd hond met hechtingen enz, antwoord: ik probeer er rekening mee te houden, maar mijn scooter moet het wel doen, dus zaterdag gaan we er weer aan werken. Sambal wil niet eens meer via de achterpoort (grenzend aan hun huis) uit en alleen nog maar via de voordeur en dan wil ie niet langs hun huis. Ik heb vanochtend vroeg een lange snuffelwandeling gedaan en heeft ie in ieder geval goed gepoept en wilde wat verder dan direct naar huis.
De dierenarts is voorzichtig optimistisch dat hij zo goed eet, maar vanochtend dan net weer even niet. Gisteravond eerste keer bidhouding sinds de operatie, maar dat zou ook kunnen omdat we voorzichtig iets te knabbelen hebben geprobeerd anders dan zijn "normale " hypoallergene snoepjes (om hem proberen af te leiden van het gelik).
Het blijft onrustig en zorgelijk.
Ik vind het echt heel erg intensief allemaal, dag en nacht, nu inmiddels dik 6 weken. Als het goed is, zijn dinsdag de uitslagen van de biopten er, moet hij voor B12 nummer 5 en controle weer naar de dierenarts.

Jeetje wat heftig. Is er met vrienden oid niet iets te regelen dat iemand een paar uur bij hem is zodat jij even kan slapen? In jouw huis bedoel ik. Dit kan je toch niet volhouden.

Dat is heel heftig voor je. Ik hoop echt dat er binnenkort meer rust in de tent komt voor jullie

Sterre schreef: ↑23 nov 2024, 08:28 Jeetje wat heftig. Is er met vrienden oid niet iets te regelen dat iemand een paar uur bij hem is zodat jij even kan slapen? In jouw huis bedoel ik. Dit kan je toch niet volhouden.

ja gelukkig nu geregeld en iemand bood ook al aan de nachten hier te komen slapen, maar Sam wil alleen mij en is nu zo onstabiel mentaal, dat wordt m niet. De dierenarts belt straks ff om te kijken wat we kunnen doen de komende nachten.

Pff, ik heb even bijgelezen, maar het is echt met ups en downs nog , he?

Wat zielig ook dat hij zo bang is, en dan iemand met zo'n scheit brommer voor je deur, kan me helemaal voorstellen dat je die er nu ff niet bij wil hebben...

Mijn duimen draaien voor Sambal dat hij toch de positieve kant opgaat ...

Ging afgelopen nacht wat beter?

Ik heb de clomicalm opgehoogd en dat scheelde een hele slok op een borrel. De wond ziet er goed uit, ik smeer honingzalf en op de rode niet wond huid gedeeltes een cortisone zalf, ook dit brengt wat meer rust.
Het is zeker nog geen rozegeur en maneschijn, zo had hij vannacht opeens berehonger en wilde alleen maar eten. Dat ben ik nog aan het opbouwen dus kleine beetjes met tijd ertussen enz. Mentaal is het niet tof, hij is gestrest en angstig. Hij mag wat verder wandelen dus in de auto naar rustige stukken en dat vond ie heerlijk en ontspande hem. Het is nog steeds een complete dagtaak, maar hoe gelukkig kun je dan zijn toen hij gisteravond voorzichtig op zijn rug draaide en zo een poosje sliep. Morgen is de volgende controle, B12 en de uitslagen, nog 24 uur!!

Het zijn die kleine stapjes vooruitgang waar een mens zo blij van worden kan. Het is als een beloning voor alles wat je voor hem doet.
Het geeft je de kracht om door te gaan.

Susam schreef: ↑25 nov 2024, 05:44 Ik heb de clomicalm opgehoogd en dat scheelde een hele slok op een borrel. De wond ziet er goed uit, ik smeer honingzalf en op de rode niet wond huid gedeeltes een cortisone zalf, ook dit brengt wat meer rust.
Het is zeker nog geen rozegeur en maneschijn, zo had hij vannacht opeens berehonger en wilde alleen maar eten. Dat ben ik nog aan het opbouwen dus kleine beetjes met tijd ertussen enz. Mentaal is het niet tof, hij is gestrest en angstig. Hij mag wat verder wandelen dus in de auto naar rustige stukken en dat vond ie heerlijk en ontspande hem. Het is nog steeds een complete dagtaak, maar hoe gelukkig kun je dan zijn toen hij gisteravond voorzichtig op zijn rug draaide en zo een poosje sliep. Morgen is de volgende controle, B12 en de uitslagen, nog 24 uur!!

Goed van je dat je die clomicalm verhoogd hebt. Er gebeurt nu zoveel vreemds voor hem.

ja en de wandelingen zijn pure stress voor hem, we gaan nu minderen met tramadol, ik denk dat dat ook al veel doet.

Dat klinkt voorzichtzig hoopvol, op naar morgen

Klinkt toch weer (voorzichtig) positief
Ben heel benieuwd wat de dokter morgen zegt.

Duimen draaien hier voor morgen.

het is morgen! WEEeEEeeEeEeeE! Ik ben zo benieuwd en hoopvol, het gaat best goed met Sambal. Hij is natuurlijk nog moe en probeert veel aan de wond te likken, maar eet, drinkt, wandelt. Het is veel managen met name want hij wil grote rondes en jagen en op mandjes rijden en dat mag allemaal nog niet. Mijn rug begint nu wel doormidden te knakken van dat op de grond slapen (ik ben oud) maar hopelijk krijgen we straks groen licht voor trappen lopen en dan kan ik weer mijn eigen mand in. Ik ben heeeeeel voorzichtig begonnen naast de vezels wat premix bij zijn gestoomde voer te doen (half schepje) om weer wat vitaminen en mineralen erin te krijgen, ik ga ook nog even door met elektrolyten. Zijn vacht voelt al iets zachter!
Tot straks!

Mijn duimen draaien in de turbostand.