Inmiddels is de dame al weer anderhalf. De tweede loopsheid hebben we er net weer op zitten. Ik herkende het van de vorige keer nog dat ik dacht “wat heeft ze toch”. Dat was nu weer. Kan het niet zo goed uitleggen maar huppelt dan maar beetje in het rond, 0 concentratie en dan bam, een week later is het prijs.
Vik is weer super braaf geweest. Hij merkt het zeker wel op maar als we zeggen dat het niet mag doet hij ook niks. Het heeft zo zijn voordelen, zo’n brave border
Vie wordt steeds meer volwassen. Ze wordt steeds zekerder. Als ze ergens van schrikt is ze ook beter bereikbaar. Dus dat is heel fijn! Met trainen (behendigheid) doet ze het echt zo leuk. Ze werkt al goed op afstand (wat mij telkens weer verrast
) en ook echt samen. Het is zo lekker om met haar te trainen. De raakvlakken en paaltjes beheerst ze nog niet maar de rest gaat heel goed. Raakvlakken gaat wel goed nu en als het dadelijk weer langer licht is hoop ik dagelijks even te kunnen trainen en ik verwacht dat ze het dan zo doorheeft. Hopelijk kan ik dit jaar eens een wedstrijdje gaan lopen.
Verder is ze heel blij en actief maar pakt ze ook steeds beter haar rust. Ze is heel sociaal maar ik moet wel in de gaten houden of het niet te veel wordt. Als ze moet wordt of het wordt te druk dan kan ze fel worden. Geen punt, gewoon op tijd afkappen.
Ze is echt de ideale mix van de twee rassen. De scherpe randjes qua werklust van de border zijn wat minder, wat socialer maar net iets minder power dan de poedel. We zijn heel blij met haar!
)
