Ik ontdek dit topic nu pas en herken een hoop.
Dívka (intacte teef, 5 jaar) is angstig, al zolang als ik haar ken maar ze was 11 maanden bij onze eerste ontmoeting en toen kwam ze gelijk een weekend logeren.
Uitlaten was drama; piepen, heen en weer schieten aan de lijn etc want er reed groot verkeer door de straat terwijl ze dat prima kende, maar thuis bleek het ook drama te zijn.
Haar vorige baasje was ook nogal van het koetsjiekoetsjie en zoveel mogelijk vermijden want 'ze is zó zielig want ze heeft een slechte start gehad' waarmee ze eigenlijk bevestigde dat alles heel eng was.
Ik ben zelf van het iets meer doorpakken, als we iets nieuws gaan doen bedenk ik vooraf elk mogelijke scenario zodat ik voorbereid ben en vanaf dat punt doen we het gewoon en wat ze ook doet, ik kan gepast reageren en bijsturen.
Voor haar werkt het heel erg om zoveel mogelijk vanuit rust te werken en als ze alsnog hysterisch gaat stuiteren om haar naar de bench te sturen, evt de deur dicht om haar te dwingen rust te nemen en zelf met een kop thee ofzo te gaan zitten en ontspannen.
Ik zie ook dat over- en onderprikkeling zorgt voor verergering van haar gedrag maar das best een fijn lijntje om op te balanceren soms.
We wisselen hier af, 3-4 dagen in de week doen we wat actiefs (half uurtje los laten rennen, naast de fiets, kilometers maken naast de buggy, mee naar tuincentrum oid) en de andere dagen doen we snuffelrondes en in en om huis aanklooien.
Zegmaar om de dag actief om daarna een dag even te laten bezinken.
In heel drukke periodes of met veel vuurwerk doe ik een Beaphar No Stress band om (evt samen met een thundershirt), het is geen wondermiddel maar het haalt net de randjes vd stress af waardoor ze iets bereikbaarder is en sneller herstelt.
Uit logeren sturen doe ik trouwens niet meer, ik kan haar elke keer vervroegd ophalen omdat ze het op een huilen en gillen zet zodra de oppas even de deur uit gaat.
Ik regel nu alles zo dat ze uitgelaten wordt tussendoor, mee gaat of in pension gaat.
En als ze met mij ergens logeert en ik moet boodschappen doen ofzo dan steek ik haar in de hondenbuggy en gaat ze mee als er niemand anders aanwezig is die even bij haar blijft.
Aan Mahdu heeft ze heel veel, hij is ontzettend stabiel en hoewel hij het 'irritante kleine broertje' kan uithangen trekt ze zich erg aan hem op.
Hij laat haar zien dat veel dingen heus zo eng niet zijn en heeft haar ook geleerd dat andere honden prima te pruimen zijn.
Waar ze voorheen letterlijk liep te gillen als een andere hond contact maakte is ze nu een stuk stiller.
Ik heb heel bewust het contact met andere honden op straat vermeden door consequent over te steken en waar dat niet kon een barrière te vormen of haar onder de arm te nemen.
Ik los het op en zij hoeft er niets mee.
Ze was altijd compleet hysterisch aan het stuiteren en gillen als we vreemde honden tegenkwamen en haar gedrag lokte vervelende reacties uit wat haar angsten niet goed deed.
Dus onder het mom van beter geen ervaringen opdoen dan nare waren vreemde honden taboe.
Toen ze daarin steeds relaxter werd mocht ze af en toe snuffelen aan halfdooie zeer betrouwbare honden en nu nog kies ik uit met wie ze wel of niet contact mag maken.
Ik heb ook gedacht aan castratie/sterilisatie maar ik hoor teveel dat instabiel gedrag versterkt kan worden en dat de vacht een rampzalige plofvacht wordt.
Ik ben er voorlopig nog niet over uit iig.
ze is actiever, vrolijker. En lijkt ietsjes minder angstig.
