Een Hondenleven

Lothian schreef: ↑12 apr 2022, 12:19 Hij zit natuurlijk nog helemaal in je systeem... ik kan me voorstellen dat het echt wel anders is dan met Taartje. Dat was goed zo, hoe verdrietig ook, en dit is dat niet. Of in ieder geval nu nog niet.

Och, je katten ook... dat vind ik toch wel bijzonder hoor sneu maar ook heel lief.

Ik denk dat dat een reactie was op de verandering of op mijn verdriet. Dat hadden de honden ook, Mila week niet van mijn zijde de eerste 3-4 dagen en Amy probeerde me steeds op te vrolijken. Maar dat was echt duidelijk een reactie op mij.

misschien steunden Amoz en jij ook wel heel wederzijds op elkaar. Dat maakt het een extra hard gelag. Maar ik hoop/denk dat je er uiteindelijk wel vrede mee kunt hebben, dankzij de fantastische tijd die jullie samen hebben gehad.

Alfilillo schreef: ↑12 apr 2022, 13:04 misschien steunden Amoz en jij ook wel heel wederzijds op elkaar. Dat maakt het een extra hard gelag. Maar ik hoop/denk dat je er uiteindelijk wel vrede mee kunt hebben, dankzij de fantastische tijd die jullie samen hebben gehad.

Ja, dat is ook zo. Ik noemde hem niet voor niets mijn steun en toeverlaat, mijn rots in de branding. Dus op momenten als deze mis je zo'n soort aanwezigheid nog extra hard.

Er vrede mee hebben kan ik wel, de dood hoort nou eenmaal bij het leven en daar kan ik me dus ook wel bij neerleggen, zeker als het om een dier op leeftijd gaat. Maar dat helpt helaas niet tegen het gemis.

Ik kan me heel goed voorstellen dat de klap en het gemis veel lastiger te verwerken is als het zo onverwacht en plotseling gaat. Dat is gewoon meer traumatisch dan een oude hond waarvan je al een poos weet dat het er aan zit te komen. Je hebt ook helemaal geen 'laatste dingen' kunnen doen samen zo.
Maar tegelijkertijd is het voor de hond zelf eigenlijk bijna ideaal (voor zover dat kan bij dood gaan). Als je dan toch dood gaat, dan het liefst zonder pijn en lijden vooraf en terwijl je in slaap bent, toch? Hopelijk kun je daar een beetje troost uit putten.

Dank jullie wel

Diana schreef: ↑12 apr 2022, 14:42

Alfilillo schreef: ↑12 apr 2022, 13:04 misschien steunden Amoz en jij ook wel heel wederzijds op elkaar. Dat maakt het een extra hard gelag. Maar ik hoop/denk dat je er uiteindelijk wel vrede mee kunt hebben, dankzij de fantastische tijd die jullie samen hebben gehad.

Ja, dat is ook zo. Ik noemde hem niet voor niets mijn steun en toeverlaat, mijn rots in de branding. Dus op momenten als deze mis je zo'n soort aanwezigheid nog extra hard.

Er vrede mee hebben kan ik wel, de dood hoort nou eenmaal bij het leven en daar kan ik me dus ook wel bij neerleggen, zeker als het om een dier op leeftijd gaat. Maar dat helpt helaas niet tegen het gemis.

Dat is ook gewoon moeilijk

Jeetje ik vond hem altijd zo'n prachtige hond met krachtige en zachte uitstraling tegelijk.

Heel veel sterkte

Wat een plotseling afscheid van je mooie Amoz. Heel veel sterkte met het verwerken van dit gemis.

Een enorme klap als alles zo vreselijk snel gaat
Hij blijft door je herinneringen wel voor altijd bij je

Heel veel sterkte

Ik vond Amoz altijd een prachtig dier (zoals zo velen lees ik ik), en het verbaast me ook echt dat hij al 14 jaar was!

Amoz Wat was je moedig om Amoz mee naar huis te nemen, wat heb je je onvoorwaardelijk voor hem ingezet, de hond gezien die hij was en alle vertrouwen gegeven. Amoz vindt ik zo'n hoopvol verhaal, van wat je allemaal kunt bereiken samen met een hond, hij zou eigenlijk in een soort 'hondengeschiedenis boek' moeten staan om ons eraan te herinneren wat er allemaal mogelijk is als je doet zoals jij hebt gedaan. Hij kwam op mij over als een enorm dankbare hond, die alles terug probeerde te geven en er ook voor jou wilde zijn. Heel veel sterkte met het gemis

Flo schreef: ↑22 mei 2022, 17:36 Amoz Wat was je moedig om Amoz mee naar huis te nemen, wat heb je je onvoorwaardelijk voor hem ingezet, de hond gezien die hij was en alle vertrouwen gegeven. Amoz vindt ik zo'n hoopvol verhaal, van wat je allemaal kunt bereiken samen met een hond, hij zou eigenlijk in een soort 'hondengeschiedenis boek' moeten staan om ons eraan te herinneren wat er allemaal mogelijk is als je doet zoals jij hebt gedaan. Hij kwam op mij over als een enorm dankbare hond, die alles terug probeerde te geven en er ook voor jou wilde zijn. Heel veel sterkte met het gemis

Dankjewel
Ik mis hem nog steeds verschrikkelijk, het heeft echt een gat achtergelaten in mijn hart, mijn leven en mijn roedel.