Een Hondenleven

Sirene schreef: ↑23 apr 2022, 18:21

Floortje schreef: ↑23 apr 2022, 18:10
Fijn is dat.
Hier thuis is dat ook. Uren kunnen we erover discussiëren en inzichten delen. We verschillen vaak van mening maar nemen ook dingen van elkaar aan.
Ik zit hier op het forum, hij niet, maar de keren dat we met iemand van hier afgesproken hebben heeft hij het nog steeds over. Hij is helemaal fan van @Sirene en @ellen en de birmanen

Van mij?! Wat grappig joh!

Ja echt.
Hij (wij) hebben er echt veel aan gehad. Hij vond het heel fijn om met een no-nonsens type als jij naar Ysta te kijken en vooral de kleine wandeling achteraf heeft hem veel vertrouwen gegeven.
Het gaat supergoed met Ysta trouwens, ze is veel relaxter nu.

Vroeger toen ik nog thuis woonde mocht Roan van mijn ouders meer dan van mij

Maar luisteren naar hun ..
Ok naar m’n pa wel beter dan naar m’n moeder , en daar flikte hij ook dingen bij die bij mij en m’n pa ook never nooit geaccepteerd zouden worden
Dus dat deed hij dan ook niet

Op 1 lijn lagen we dus echt niet

Ex en ik dan weer wel , alleen hij had wat meer overgewicht
Maar we hadden wel dezelfde regels

Nu ben ik alleen , als t dan mis gaat ligt t aan mij

Floortje schreef: ↑23 apr 2022, 18:10

blondie schreef: ↑23 apr 2022, 15:04 Ik ben dus gezegend met een partner die ook enorm graag dieren om zich heen heeft, en eigenlijk dolgraag nog een hond erbij wil.

Fijn is dat.
Hier thuis is dat ook. Uren kunnen we erover discussiëren en inzichten delen. We verschillen vaak van mening maar nemen ook dingen van elkaar aan.
Ik zit hier op het forum, hij niet, maar de keren dat we met iemand van hier afgesproken hebben heeft hij het nog steeds over. Hij is helemaal fan van @Sirene en @ellen en de birmanen

heb ik zo'n indruk gemaakt op hem? dat was dan werkgerelateerd

ellen en de birmanen schreef: ↑23 apr 2022, 18:56

Floortje schreef: ↑23 apr 2022, 18:10

blondie schreef: ↑23 apr 2022, 15:04 Ik ben dus gezegend met een partner die ook enorm graag dieren om zich heen heeft, en eigenlijk dolgraag nog een hond erbij wil.

Fijn is dat.
Hier thuis is dat ook. Uren kunnen we erover discussiëren en inzichten delen. We verschillen vaak van mening maar nemen ook dingen van elkaar aan.
Ik zit hier op het forum, hij niet, maar de keren dat we met iemand van hier afgesproken hebben heeft hij het nog steeds over. Hij is helemaal fan van @Sirene en @ellen en de birmanen

heb ik zo'n indruk gemaakt op hem? dat was dan werkgerelateerd

Nee, want in het museum hadden jullie elkaar niet herkend toch?
Maar hetzelfde als met Sirene, gewoon een prettige persoonlijkheid en fijn om met een superervaren hondenmens van gedachten te wisselen.

Tara schreef: ↑23 apr 2022, 19:09 Ik prijs me wat dat aangaat rijk met Meneer Taar, die is op sommige punten consequenter dan ik, en andersom, maar de kaders liggen wel vast en zijn ook in grote lijnen gelijk. Ook al vinden we soms iets anders, we gaan niet elkaars gezag ondermijnen. Dát vind k ik pas naar tegenover de honden.

Precies dit.
Het scheelt denk ik wel als je allebei een hondenmens bent.
Mijn vriend en ik hadden allebei al een hond toen we elkaar ontmoetten. Met hun eigen opvoeding en aanpak. En nu met de tweede lichting hebben we weer ieder onze eigen hond (hij Ysta, ik Rakoes). We zorgen er samen voor, maar we hebben onze eigen visie en respecteren die ook van elkaar.

Maar we hebben het er wel over. Soms betekent dat je ongelijk toegeven, en soms mag je een I told you so dansje doen
Maar over het algemeen gaat het reuze harmonieus. Dat is het fijnst voor de honden én ons.

Wij konden er ook wel om lachen, we waren het er bijvoorbeeld allebei wel over eens dat als man zelf Laissah had gehad (zonder mij dus) hij echt geen land met haar had kunnen bezeilen, ze zou het hele huishouden overgenomen hebben . Maar met onze verschillende 'grenzen' had ik bij Lais een stuk minder last, dat verschil uitte zich vooral in man lastig vallen. Bij Mister lag dat heel anders, die werd er heel vocaal van en als ik ergens slecht tegen kan dan is het dus wel nerveus joelen, krijsen, neusfluiten en trippelen. Ja dan kan ik een stuk minder lachen over de verschillen, maar ik ben inderdaad dan ook behoorlijk onverdraagzaam als het over nerveuze herrie gaat.

Maar die nerveuze herder komt er dus gewoon niet meer, daar zijn wij als combinatie gewoon niet geschikt voor. Een tweede Lais zou wel welkom zijn, dat kan ik prima handelen. Verder hebben we allebei veel geleerd de afgelopen tien jaar en dat zie ik nu in de opvoeding van Murf (die wel een veel makkelijker hond is en uiteraard van pup af hier) duidelijk terug.

Bij Raaf en Willem komen de verschillen trouwens slechts heel subtiel tot uiting, dus of je kunt lachen/schouders ophalen of baalt van de verschillen hangt ook heel erg samen met het karakter van de hond.

Zamunda schreef: ↑23 apr 2022, 19:26 Bij Raaf en Willem komen de verschillen trouwens slechts heel subtiel tot uiting, dus of je kunt lachen/schouders ophalen of baalt van de verschillen hangt ook heel erg samen met het karakter van de hond.

Dat ben ik ook wel zeker . Denk dat dat bij de wartjes erg mee zou vallen, maar bv. bij Beauceron Vonkje op mij hetzelfde effect zou gehad hebben als Mister op jou.

Van sommige hier beschreven scenario's zou ik gillend gek worden!
Nu zijn het ook mijn honden en niet die van hem.
Hij doet er niet veel mee, laat ze ook nooit uit zonder me en ik heb hem een-de-lijk aan het verstand gebracht dat er geen lekkers van tafel gegeven wordt en al zeker niet als Kika en de kleintjes samen in de buurt zijn.
Als ik te ziek zou zijn om Kika uit te laten mag hij dat niet. Niemand bijna, alleen mijn oudste dochter maar die heeft sowieso geen tijd met werk en haar eigen honden en 1 vriendin. Dan weet ik 100% zeer dat ze niet los kan, niemand aanvalt en niet onder een auto terecht komt.
Hij is minder oplettend en minder voorzichtig (kan ook vb ook wel eens de hele roedel zonder toezicht samen laten voor een paar uur als ik er niet ben en hij even weg moet, ik splits dan altijd op in 2 groepen) maar voor de rest doet hij wat hij doet en zegt wel precies zoals ik.

Hier weinig last van de honden zijn in de regel echt mijn afdeling. Partner geeft ze snaaiwerk, maakt ze af en toe helemaal gek en laat ze uit indien ik het echt niet zou kunnen maar verder bemoeid hij zich er vrijwel niet mee. Opvoeding doet hij ook niet aan, dat betekend dus dat ze bij hem zitten de schooien als hij wat eet maar dat is dan ook wel het enige wat er mis gaat. Luisteren doen ze ook naar hem al kost het hem wat meer moeite maar echt last hebben we er niet van. Izzy hangt overigens wel echt aan hem. Als hij eens niet thuis is met eten dan krijgt ze de zenuwen, dat is echt zijn prinsesje, ze slaapt ook altijd aan zijn kant. Droef hangt veel meer aan mij.

Ik ben toch wel blij dat het "onze" honden zijn, en dat de honden niet een uitgesproken voorkeur hebben voor de een of de ander. Soms valt het wel op bij andere mensen dat wanneer de een of de ander er mee loopt de honden ineens ander gedrag vertonen.
Maar vind het dus ook fijn dat mijn vriend best vaak op mijn intuïtie vertrouwd, toen we Chara ook kregen hadden we in huis wel wat situaties en was ik wel blij dat ik vanuit eigen ervaring met eerdere volwassen overgenomen honden snel kon schakelen om op een milde manier toch onze zin te krijgen ipv verbieden of boos worden vanwege bepaald niet acceptabel gedrag.
Puur omdat ik dat zelf al eens had meegemaakt.

Hij is dan weer wat losser en kan meer vertrouwen geven op momenten waar ik dan twijfel, zoals bij het huisje wat niet omheind was.. Ik baalde dat we de lange lijn niet hadden meegenomen. Hij zei, we kijken het eerst even aan en anders hebben we nog touw in de auto
En het ging goed, en dat vertrouwen had ik moeten hebben want thuis aan de voorkant gaat het ook goed omdat ik dat in stapjes heb aangeleerd

Zomaar eten geven of van bord een restje geven gaat hier niet meer, heel soms doet mijn vriend het toch en dan merk je direct dat het een verkeerde zet is geweest. Bij Chara moeten we echt consequent zijn en blijven dat we niets wat van ons is geven als we gezellig zitten.
Of dingen op tafel leggen en dan zeggen "toe maar" pak dan?!

Dan grijp ik wel in, "schat, niet van tafel laten eten..doen ze later dan ook makkelijker als het níet mag " Hele kleine dingetjes, waar ik dan wat meer over nadenk of heb gedacht, maar ook weer omdat ik dat van een vorige hond heb geleerd. Het is moeilijker om dingen áf te leren, dan aan te leren.

Maar goed, dat houd je toch. Mijn vriend vond het grappig om "grote vogel!" te zeggen bij een reiger en dan joeg Aki de vogel omhoog. Dat is nu nog steeds zo. "Poesjes" zeggen om op te fokken heb ik wel fel op gereageerd, dat gelazer wil ik niet. Jol was door schoonpa gek gemaakt daarmee, en die ging dan als een blinde en Aak leek dat over te nemen. Gewoon niet doen

Tineke schreef: ↑23 apr 2022, 15:28 Jan zijn moeder verwende Rio ook altijd enorm.
Ze ging wel 10 keer op en neer naar de keuken om een stukje worst voor hem af te snijden.
Als ze niet vlug genoeg ging duwde hij haar die kant op en daar kon ze om schateren.
Geen haar op zijn hoofd die dacht dat zoiets thuis ook zo zou gaan hoor.
En zij hadden het samen echt heel leuk , hij kwam er dolgraag en zij op haar beurt was stapeldol op hem.
Geen seconde heb ik gemeend daar een einde aan te moeten maken omdat ik dat zelf nooit zo zou doen.

Hier precies hetzelfde, de honden ( helaas maar 1 meer ) mogen niet in de keuken bij mij. Ik wil niet over je struikelen etc
Bij mijn ouders staan ze nog net niet op aanrecht.
Kodi heeft er laatst een weekend gelogeerd volgens mij kwam hij 5 kilo dikker terug maar iedereen had dikke pret. ♡

Dat mag van mij ook echt niet. Dingen als poesjes of pak ze roepen. Maar dat doet Hans ook niet. Hij maakt ze wel wild vaak maar het is ook leuk voor ze dus dat laat ik maar. Ik laat alles want wij hebben de hondjes samen en dus zijn het net zo goed zijn honden. Alleen lukt met twee baasjes de opvoeding net wat minder goed. Voordeel is dat twee baasjes betekent dat er lekker veel gelopen wordt en ze meer aandacht krijgen en daarom neem ik de opvoed errors er met liefde bij. De honden vinden het prima zo.

Poesjes zeggen we beiden weleens als er weer een kat aan het gaas van de volière hangt. Dat fluisteren we tegen Aislinn en zetten we de achterdeur open. We hopen dat de kat in kwestie zo geschrokken is dattie niet meer terug komt.

Ik ben de duidelijke hier. En het maakt niet uit of ik Maya net een plak worst heb gegeven en haar een kwartier later weg stuur met een zachte Nee, nu niet als ze weer komt kijken of er wat te halen valt. Dan loopt ze weg namelijk als dat ik haar nooit wat zou geven van mijn bord.

Maar bij mijn dochter was ze anders. Respectlozer. En mijn dochter en ik hebben daar wel veel ruzie over gehad omdat zij dan boos was op Maya als die weer eens met de poten in haar buik ramde of haar een kopstoot gaf.
En dat Maya dus gewoon niet luisterde naar mijn dochter.

Na een zoveelste ruzie had ik mijn dochter een Maya verbod gegeven. Sinds een maand doet mijn dochter nu wat ik ook doe en Maya luisterd als een tierelier.
Eindelijk is het kwartje gevallen dat je kunt doen en laten met Maya wat je wilt. Zolang je maar duidelijk bent.
Dus bv. een Nee, nu niet en daarna dan ook negeren ipv haar alsnog gaan aaien of een plak worst te geven.

Doe wat je zegt en je hebt aan Maya geen kind