Een Hondenleven

Ik denk dat je het wel weet. Het is gewoon heel kut en moeilijk maar je maakt de juiste keuze wel. Heel veel sterkte

Vanmorgen heeft hij terug wat gegeten.
En hij is wat beter en alerter dan gisteren.
Morgen voormiddag als het nog fris is buiten maar eens een fotoshootje doen.

Wat moeilijk, heel veel sterkte

Ik sluit mij aan bij Tara haar bericht hierboven. Wennen doet het nooit en dat is inderdaad maar goed ook. Neem de tijd en doe wat jou goed dunkt Gudrun.

Tara schreef: ↑30 jul 2022, 20:44 Je velt een doodvonnis, en ook al handel je uit liefde, dat is wel wat het is.

Nee.
Dat is niet wat het is.

Ik heb vanaf dag één geweten dat ik die hond weer een keer ergens laat gaan, behalve als ik zelf vroeg dood ga.
Ik vind het raar om daar over dan verrast te gaan lopen kijken.

Als ik een hond in laat slapen op 12 jarige leeftijd dan vind ik dat een ruimschoots geslaagd verhaal. Het is onontkoombaar en daarom vind ik het raar dat je dat niet al verwerkt voor het komt.
Natuurlijk vind ik het hemeltergend dat Echo ooit een keer dood gaat. Ik snap het gevoel wel. Ik snap alleen die nadruk op "nog 8 maanden in plaats van 3 weken" niet.

Waarom is dát beter?
Dat snap ik niet.

Wat je uitstelt wordt ook een keer nu.
Waar zijn we mee bezig?

EchoMira schreef: ↑30 jul 2022, 22:31

Tara schreef: ↑30 jul 2022, 20:44 Je velt een doodvonnis, en ook al handel je uit liefde, dat is wel wat het is.

Nee.
Dat is niet wat het is.

Ik heb vanaf dag één geweten dat ik die hond weer een keer ergens laat gaan, behalve als ik zelf vroeg dood ga.
Ik vind het raar om daar over dan verrast te gaan lopen kijken.

Als ik een hond in laat slapen op 12 jarige leeftijd dan vind ik dat een ruimschoots geslaagd verhaal. Het is onontkoombaar en daarom vind ik het raar dat je dat niet al verwerkt voor het komt.
Natuurlijk vind ik het hemeltergend dat Echo ooit een keer dood gaat. Ik snap het gevoel wel. Ik snap alleen die nadruk op "nog 8 maanden in plaats van 3 weken" niet.

Waarom is dát beter?
Dat snap ik niet.

Wat je uitstelt wordt ook een keer nu.
Waar zijn we mee bezig?

Ik loop er niet verrast over kijken.
Ik had hem willen laten gaan toen hij een week verlamd was... maar gelukkig vond de dierenarts het te vroeg, is hij gerecupereerd en heeft nog lange goede jaren geleefd.

Ik ben alleen zo egoïstisch om mijn kleine rosse zo lang mogelijk bij me te willen hebben, mits hij geen pijn of erg ongemak heeft. Daar ligt de grens. Niet of hij op is of uitdooft maar wel of hij geen last heeft. Veel slapen mag. Dement zijn mag. Incontinent zijn niet en dat is hij niet (en dan niet voor mij ivm het opkuisen, maar hij heeft 1 keer in zijn bench geplast een jaar geleden of zo en hij vindt dat vreselijk, stond toen echt in een hoekje om niet nat te worden, hij is erg schoon op zichzelf). Pijn hebben ook niet, de hele tijd misselijk zijn en daardoor? niet eten ook niet. Dus ja, alle alarmbellen gingen af toen hij niet at. Deze avond terug quasi normaal gegeten, avondje de andere weg gesloten en hem, Pippa en Richaarke bij ons gelaten. Rust, maar hij leek niet anders dan anders. Dat was dus ook meer voor mezelf dus en dat mag.

Het gaat er niet om of het beter is, wat je uitstelt wordt inderdaad een keer nu maar dan kan je een hond ook systematisch op 12 ??? laten inslapen want ja...

Nog 8 maanden ipv 3 weken? Graag! Mits aan bovenstaande voorwaarden voldaan, en dat wil ik aftoetsen.

Als hij nu blijft zoals deze avond gaat hij maandag wel even op controle, ik twijfel aan eventuele ruglast, of hij last heeft of gewoon heel weinig bespiering en wat stram. Dierenarts kent hem goed genoeg om dat mee te beoordelen. En afhankelijk daar van zien we wel weer verder.

Daarnet buiten kwam hij naar me toe om een aaitje, en toch nog even stil staan voor de foto.
Flatterende pose

Ach wat een lief ding.
Ik hou van een sheltie.

Klinkt alsof je al wat duidelijker hebt.

Aaahhh, wat een lief manneke .

Hier ook nog graag 8 maand ipv. 3 weken hoor, heb hier 2 ouwetjes dus ben me er al tijden heel erg bewust van. Bij geen van tweeën is er op dit ogenblik reden voor ongerustheid maar toch ben ik het wel natuurlijk - elke minuut is er één .

Wat een lieve foto van een heel mooi mannetje.

Wat een ontzettend lieve foto

Vanmorgen at hij terug, niet van harte maar toch. Op weg naar de dierenarts om Do op te halen (tandjes) even gestopt bij de dierenwinkel omdat de aquariumpomp stuk was. Sherlockje mee uit natuurlijk, lekker in slakkentempo langs de rekken gesnuffeld en zowaar een snoepje gepikt wat hij moeizaam maar genietend op at.

Dierenarts vond niks raars en zeker niet om in te slapen.
Ze vermoedt dat hij misschien vrijdag/zaterdag rugpijn had omdat hij toen ook rilde bij aanraking maar kon nu niks vinden. Hart en longen oke, buikje oke, wat onstabiel maar voor zijn leeftijd echt nog niks geks.

Omdat hij toch meer drinkt nog even een urinestaal opvangen morgenvroeg voor de zekerheid maar volgend de dierenarts kan hij zoals hij nu is nog gerust een tijd mee. Zijn hoestje is gewoon door slappe trachea, rest van die verlamming toen en dat wordt met ouder worden natuurlijk ook erger maar niks om me zorgen over te maken.

Bij verandering of achteruitgang mag ik gewoon bellen en dan zien we verder. Invasieve dingen vindt ze gelukkig ook niet meer aan te raden nu. Gewoon klinisch mee kijken en comfort voorop. Fijn zo een dierenarts!

Ah, dat is best mooi nieuws!

Ah gelukkig maar!
Je weet ook zelf wel dat je het per dag moet aanzien. Op deze leeftijd kan het ook zo ineens weer omslaan, maar daar ben je zelf bij om in te schatten of het nog "om aan te zien/kijken is" of niet.