Een Hondenleven

Pauline schreef: ↑30 aug 2022, 15:51 naar station lopen, met trein de stad uit, daar weer stukje lopen naar bos en dan een rondje bos.

Ah, ik zie het .

Foto's maken doe ik maar af en toe. Ik heb dit allemaal al om bij te houden











en zo 1 a 2 x per jaar komt mijn eigen hond er ook eens op. Ik lees soms van andere mensen 'ik heb 2000 digitale foto's op mijn telefoon en ik weet zelf niet eens meer wat het allemaal is en ik kan ze ook wel weggooien eigenlijk' maar dat is niet de manier waarop ik met foto's omga.
Ze komt nog wel eens op de foto maar dat doe ik dus maar af en toe.

Dat zijn nogal wat andere foto's
Neemt niet weg dat het wel noodzakelijk is dat je laat zien dat Jinte een taille krijgt

uit de serie van een paar weken geleden. Geen Dolfje Weerwolfje maar Eefje Wentelteefje:
(zo gevuld is ze dus echt niet meer)




en hier zag ze een andere hond voorbij komen

Wel graag nu een nieuwe serie

Zinodo schreef: ↑30 aug 2022, 16:45 Ik snap helemaal wat je bedoelt met andere type foto's. Toch kunnen simpele telefoonkiekjes ook heel waardevol zijn hoor.

ik wil er gewoon niet teveel, zodat het wat overzichtelijk blijft. Er komt heus nog wel een fotomoment maar ik ben niet zo iemand die elke week de hond loopt te kieken. Van de vorige honden heb ik bij elkaar wel een albumpje vol, per hond dus, en daar kom je met 'af en toe' al aan.

Waar waren we gebleven. Bij het naderende weegmoment, inmiddels anderhalve week geleden.
Tot mijn verrassing bleek ze precies evenveel te wegen als twee weken daarvoor: 33,8 kilo. Op het oog had ik echt ingeschat dat er weer iets af was.
"Ik vind haar niet eens zo héél dik", zei de dierenarts, al voelend. "Er zit ook nog een laag vacht op hè.... Als ze nog 2 kilo afvalt kan het er denk ik wel mee door."
Voor mij een cultuuromslagje, ik heb nog niet eerder een hond gehad van deze grootte die meer dan 30 kilo woog in normale doen. Maar goed, ik was toch al van plan het precieze gewicht maar een beetje los te laten; ze is al in snel tempo een paar kilo's kwijtgeraakt en is duidelijk in betere conditie dan toen ze hier kwam.

Bij de neusenting tegen kennelhoest was ik gewend een wriemelende hond stil te moeten houden, waarbij de dierenarts met een soort dartswerptechniek de entstof erin mikte. Jinte staat gewoon stil en laat in haar neus druppelen. Eenmaal van de tafel af ging ze erbij liggen "ik hoor het wel als jullie klaar zijn". Makkelijke patiënt dus.


Wandelingen worden gaandeweg groter. We komen op steeds meer plekken waar ik al heel wat voetstappen heb liggen met de vorige honden samen, maar die voor haar nieuw zijn. De eerste twee boswandelingen zijn ook al geweest. Met de vorige honden hoefde ik daar nooit zo over na te denken, maar van huis naar station en terug + in andere plaats van station naar bos en terug is bij elkaar opgeteld al zo'n 4 kilometer. Met de puddingconditie die ze in het begin had was dat al heel wat.
Maar goed, nu kan ze dat prima en ook nog een rondje bos erbij. Geen groot bos, als je doorstapt ben je het in amper 20 minuten rond, wel een fijne plek.

Qua activiteit in het bos is het wel een verschil met Zorro. Die zocht een grote tak of houtblok en dan had hij een Draagtaak. Trok sprintjes zodat hij een heel stuk vooruit was, of bleef een eind achter om te snuffelen en kwam dan in racetempo weer bij.
Jinte hobbelt bij je in de buurt, snuffelt hier en daar wat, maar raakt zelden op flinke afstand. Ze heeft één keer een grote tak beetgepakt en wat aan een eind gekauwd, maar het ding voor haar gooien was duidelijk weer niet de bedoeling. Toen er een diertje in een boom verdween (kan een vogel geweest zijn of een eekhoorn, niet gezien wat het was) was ze wel heel alert.

Ontmoetingen met honden blijken loslopend niet zo'n punt te zijn. Ze gaat er dan ook eerst bij liggen, maar als ze de ruimte hebben om het zelf te regelen gaat het verder prima. Aan de lijn wil ze alleen kennismaken met honden die ze eerst een poosje op afstand heeft kunnen observeren; een te snelle benadering zorgt voor uitvallen dus gewoonlijk passeren we andere honden op straat op afstand.
Van de week was het wel dikke mik in het park met een hond waarvan ik vroeg of dat nu zo'n silken windhond was (ik had er alleen op dit forum van gehoord, dacht eigenlijk dat ze kleiner waren). Ja, was het antwoord, en is dit dan zo'n... Hollandse herder? Jawel, ook in één keer goed, en de eerste keer dat iemand het ras kent. De ex-fokkers van ruwharen hier in de buurt tel ik dan even niet mee. Hun Pyreneese herdershondje viel trouwens ook wel in de smaak bij Jinte; toen hij niet snel genoeg animo tot spel toonde, pakte ze maar haar riem in de bek en ging daarmee de hoelahoepdans doen. Furby stond erbij en keek ernaar.

Een opvallende verschijning op straat is ze zeker. Tot en met mensen die op fiets of scooter er even voor omrijden om te vragen wat voor ras het is of te melden dat ze het zo'n mooie hond vinden.
"Wolf" hoor ik vaker, niet alleen van kinderen. En uit een groep jongens: "Mevrouw, is dat een schaap?"

Er is ook wat nieuw beeldmateriaal, dat komt zo.

Twee filmpjes, ieder ca. een minuut. Gisteren gemaakt.


Op de eerste doet ze weinig bijzonders, beetje lopen en snuffelen. Is gewoon om te laten zien hoe ze er nu uitziet. Het is 6 weken na de foto's in dit topic.





Bij water wil ze altijd even bij de oever kijken. Of het nou een sloot, een meertje of een kanaal is.
Ze schat in of de oever laag genoeg is zodat ze ook weer zelf uit het water kan komen. Twijfelt ze daarover, dan gaat ze er niet in. Verstandig dus.
Op deze plek was ze er al eerder in geweest. Met de snuit in het water, een slokje drinken, en dan door de voorpoten gaan zodat haar borstkas nat wordt is haar systeem, dat doet ze altijd zo.

Wat een leuke update weer! Ik zat me net gister af te vragen hoe het er mee ging, mooi om haar die stappen te zien maken zo snel. Zou het ook kunnen dat ze niet is afgevallen, omdat ze wat spier aangezet heeft?

Hier liep van de week ook een ruwhaar voorbij, die vond ik er ook erg weerwolvig. Toevallig noemde iemand Ranja gister ook een wolf, maar dat zie ik zelf dan weer niet zo

Wat een leuk verslag weer over Jinte. Lijkt erop of het erg goed gaat met haar en ook tussen jullie.

Ik vind haar ook helemaal niet dik ogen op de filmpjes je ziet mooi haar taille.

Ze ziet er goed uit hoor, dat gewicht kan ook spiermassa zijn. Leuk zo'n vriendelijke weerwolf, misschien wil ik er ooit ook zo eentje in huis

De topic doorgelezen.

Meer liefde kan een hond zich niet wensen.
Wat een gouden mand met diamanten heeft deze hond gevonden.

Ik geniet van je verhalen.

Weer een paar weken verder. Haar conditie is nu zo goed dat we gewoon een uitstapje met de trein naar een losloopgebied kunnen doen zonder dat er per se tussendoor gerust moet worden. Wanneer ze een hond ontmoet waar ze mee wil spelen, merk je nog wel dat ze wat te dik is want het rennen gaat niet zo soepel. Kleinere honden werpen meestal een zorgelijke blik op haar postuur en houden speelcontact dan maar wat af. Niet dat ze beukt of platwalst hoor; tijdens haar verblijf bij de fokster, voordat ze bij mij kwam, was de jonge dwergpinscher haar speelkameraadje en die twee stoeiden heel wat af in de tuin.

Zo gauw het mijn vorige honden duidelijk was dat de voordeur uit en rechtsaf betekende dat we naar het station gingen, wilden ze dus bij de middagwandeling alleen nog maar rechtsaf en keken wat teleurgesteld als het een keer links werd, want dat betekende aangelijnde wandeling in plaats van rennen in het bos. Jinte weet nu wel de weg naar het station maar hoeft niet per se elke dag daarheen, linksaf is ook genoeg keus in routes om het afwisselend te houden. Dat zijn niet altijd kleine stukjes, we kunnen o.a. een stuk Leidsche Rijn ingaan (het nieuwe stadsdeel aan de andere kant van het kanaal) of naar De Meern lopen en dan met de bus weer terug.
Naar station Lunetten hebben we ook al eens gewandeld, dan ben je dus echt wel de halve stad door. Vandaar met de bus weer naar het centraal station en dan nog ruim 1 km naar huis.

Ook zonder dat ze moe is, vindt ze in het gras liggen en alles dat voorbij komt in de gaten houden gewoon leuk. Bij een ochtendronde door het grote park kan ze soms heel vastberaden het gazon op stappen, na enig snuffelen kiest ze een plek en hare majesteit houdt ligging. Daar wil ik dan best eventjes bij blijven staan, en zelf ook wat om me heen kijken. Onlangs kwam er een spraakzame man voorbij die o.a. zei dat mensen tegenwoordig alleen nog maar op beeldschermen kijken en niet meer de tijd nemen voor hun omgeving. Sta ik daar dus midden tussen mens en hond met dezelfde boodschap voor me.

Aan sommige dingen merk je dat er wel opvoeding in haar is gestoken. Wanneer ze iets eetbaars, of althans naar eten ruikend, oppakt van straat en ik zeg 'geef dat maar hier', trekt ze een strakke kop van 'kun je net denken'. Haal ik echter het zakje hondesnoepjes tevoorschijn, dan is ze meteen welwillend, laat het gevondene vallen en komt een snoepje aannemen. Er zal dus wel geoefend zijn met ruilen.

Een andere 'ruil' die ze blijkbaar heeft geleerd, is dat er niet in gezichten gelikt wordt maar dat ze zich wel op ellebogen en voeten mag uitleven. Wanneer ze 's morgens komt kijken of ik al wakker ben, leidt dat soms tot een kiekeboespelletje waarbij ze met gespitste oren staat te kijken of daar een teen van onder het dekbed verschijnt. Laat ik haar haar gang gaan, dan kan het een complete voetmassage worden. Daarna verwacht ze ook wel dat ik wakker ben en opsta.

Dit was wat achterstallig schrijven dat ik vorige week al had willen doen. In een volgende post nog iets over de afgelopen week.

Ik heb net even het hele topic gelezen. Leuk om je verhalen te volgen!
Jinte lijkt me een heerlijk relaxte huisgenoot!
Hopelijk volgen er nog vele, heerlijke wandelingen samen.

Goed, afgelopen week dus. Zoals ik al eerder had verteld, zou ik een paar dagen naar Frankrijk gaan en waren we al op kennismakingsbezoek geweest bij een hondenpension.
Eerst lijkt het altijd nog ver weg als je besluit om op reis te gaan, en dan ineens is het al heel dichtbij. Ik had er wel wat twijfels over omdat het me voor Jinte wat veel leek binnen het jaar: eerst met de oude bazen verhuisd naar het bejaardenhuis, toen het daar niet meer ging naar de fokster waar ze pardoes in een groep honden belandde, na drie weken aan mij overgedragen, en dan nu twee maanden later alweer in een kennel gedropt.
Om de reis af te zeggen leek me ook weer wat drastisch. Het zou wel gaan. Als extraatje heb ik kort tevoren nog een flesje rescue remedy druppels gekocht en haar daar wat van gegeven, dat zou kalmerend moeten zijn in stressvolle situaties. En zelf ook maar een paar druppeltjes genomen omdat ik tegelijk ook wel vond dat ik liep te mutsen.
De dag van brengen was daar, donderdagochtend, we gingen er met de tram naartoe en eenmaal daar aangekomen herkende ze de plek van een maand geleden. "O, hier zijn we al eerder geweest!" Met de staart omhoog voor me uit het erf op, en in het kantoortje wist ze ook nog goed dat er koekjes op de balie stonden.
Een medewerkster nam haar over en verdween om de hoek. Ze liep mee zonder om te kijken.
Ik had gevraagd of er eventueel een foto van haar in het pension gemaakt kon worden, en vrijdagmiddag werd er gemaild:
"Het gaat goed met Jinte. Ze zit met een andere hond samen. Hier zijn twee foto's."








Dat zag ik pas maandagavond toen ik weer terug was, op reis had ik geen internet. Ze kijkt in elk geval redelijk opgewekt, dacht ik.
De volgende ochtend ophalen. "Komt u maar mee." Ze zat in de voorste binnenkennel, nog steeds met die labrador samen, werd eruit gelaten en liep straal langs me heen naar buiten.
Ze had natuurlijk geen idee dat ik haar weer op zou komen halen, dus ze had helemaal niet op me gerekend. Haar gepakt en aangelijnd en toen was er weer enige herkenning.
"Het is een lieve, makkelijke hond. Ze gaat ook goed met de andere honden."
"Mooi, dan heb ik nu een vaste plek waar ik haar kan brengen. Over een half jaar komt ze weer."
Eenmaal op straat kwam er alsnog iets van een begroeting, ze heeft aandachtig geconstateerd dat we weer naar huis toe gingen, en het gewone leven heeft zijn loop hernomen.

Dat is dan prima gegaan!

Ja, op zich had ik ook geen probleem met in pension doen, vroeg me alleen af of het niet te veel verhuizingen achter elkaar zouden worden. Maar ze vond het dus prima.

Mijn reisje naar Frankrijk had als bestemming het clubweekend van de ABNF. Dat is de Association des Bergers Neerlandais de France, oftewel de vereniging voor de drie Nederlandse rassen uit FCI-groep 1. De schapendoes, de Saarloos wolfhond en de Hollandse herder.
Op zo'n weekend (zaterdag gedragstesten, zondag clubmatch) loop ik de hele dag rond met analoog fototoestel en deelnemerslijst, om zoveel mogelijk Hollandse herders vast te leggen voor het Nederlandse rasarchief. Mijn eigen hond heeft dan niet zoveel aan me, vandaar dat die in pension gaat.
De vier deelnemende ruwharen waren allemaal naaste familie van Jinte. Van de foto's die naderhand op facebook verschenen, vind ik deze twee dan ook leuk om hier te laten zien.

Dit zijn de vier deelnemende honden bij elkaar (foto: Wyss). De grijze rechtsachter is moeder Kiki. Jinte is afkomstig uit haar eerste nest.
Links met de rozet is reu Pieter, uit Kiki's tweede nest.
In het midden zit Yulivee, zij is uit het derde nest van Kiki.
De pup vooraan heet Holly en is een dochter van Pieter.





Kiki in de tentoonstellingshal (foto: Gaillot). De jongen waar ze bij staat was geen bekende voor haar, hij kwam eens kennismaken met de honden en werd toen meteen gecharterd als oppashulp terwijl de exposanten in de ring waren.

Pauline schreef: ↑29 sep 2022, 12:24 De pup vooraan heet Holly en is een dochter van Pieter.

Dat zou zó een Picardische kunnen zijn.

mm neuh, dit is toch echt wel een hollandersmoeltje. Een picard is net weer wat anders. Een verwant type hond is het wel.

**
Voor degenen die nog meer van het ABNF-weekend willen zien: kijk dan op facebook op de pagina van Aloyse Cesbron. Zij heeft heel veel digitale foto's gemaakt.

Pauline schreef: ↑29 sep 2022, 12:40 mm neuh, dit is toch echt wel een hollandersmoeltje. Een picard is net weer wat anders.

Nou, ik had er één met dezelfde kleur en heb er foto's van waarop je (op deze leeftijd) het verschil amper zou zien.

Inge O schreef: ↑29 sep 2022, 15:29 Nou, ik had er één met dezelfde kleur en heb er foto's van waarop je (op deze leeftijd) het verschil amper zou zien.

laat 's zien hier?

Pauline schreef: ↑29 sep 2022, 18:48

Inge O schreef: ↑29 sep 2022, 15:29 Nou, ik had er één met dezelfde kleur en heb er foto's van waarop je (op deze leeftijd) het verschil amper zou zien.

laat 's zien hier?

Als je ze bij elkaar zou zien zullen er natuurlijk verschillen zijn, maar zo vanaf de foto vind ik hen zeer gelijkend.

Die kop van pieter!! Hahahaha!

Ik zou best een hollander willen.