Een Hondenleven

Ik investeer vrij weinig in begrijpen hoe de hond zich voelt. Ik vind dat mensen hun honden veel te veel psychologiseren.
Het maakt weinig uit. De moderne maatschappij is gewoon voor elke hond meer dan hij aankan en het enige wat het mogelijk maakt om toch met je hond alles te kunnen doen is dat je hem als baas er doorheen leidt.
Er is niet een hond die van nature samen met een andere hond in de lift stapt en zich dan acceptabel gedraagt. Er is niet een hond die geen reactie heeft op iemand die op krukken loopt, laat staan op vuurwerk.

De crux is dat je hond weet dat jij het wel allemaal snapt en altijd voor hem zal kiezen. Maar ook dat luisteren niet vrijblijvend is.
Nou gaan mensen weer roepen dat "de harde aanpak niet werkt" maar het is niet hard en jouw aanpak werkt ook niet.
Ondertussen kun je je hond niet laten volgen, negeert hij je als je instructies geeft en loopt hij bol van de stress alles alleen te doen.

Begin nou gewoon een keer met hoe het tussen jou en je hond zit. Dat overenweertje van begrip. Ja begrip voor zijn gevoel, maar zeker ook begrip rondom om wie de keuzes maakt en begrip over wat er gebeurt als de hond toch eenmansacties te moeten gaan vertonen.

Een hond is geen kind. Het groeit er niet vanzelf in als je maar geduld hebt. Zelfs bij kinderen duurt dat langer dan de gemiddelde hond leeft.
Je moet actief aanleren dat jij de baas bent en nee dan bedoel ik niet dat je ruw met je hond om moet gaan. Ik bedoel dat je zelf overzicht hebt en weet wat je wil en zelfs dat heeft de gemiddelde baas al niet.

Diana schreef: ↑29 aug 2024, 10:01 Amy heeft dat ook en zij zoekt dat ook op, zij kiest van nature voor het avontuur en de spanning en niet voor de rust, ze is een beetje een adrenalinejunkie. Wandelingen waarbij zij 100% geen enkele spanning opbouwt, zijn eigenlijk onmogelijk (die spanning loopt al flink op als ze een vogel spot of een beestje ruikt).

Danu heeft het dan niet met jagen maar is precies ook zo'n adrealinejunkie. Als ze mag kiezen hoe we wandelen wil ze naar het winkelcentrum om zichzelf dan op te gaan naaien over vreemde mensen en onbekende honden

Thuis ontspant ze snel maar tijdens de wandeling heb ik nog niks echt gevonden als acceptabele uitlaatklep. Zelf blaft ze graag in het wilde weg maar ik kan me daar niet helemaal in vinden

Snuffelen doet ze niet zo graag, geen tijd voor want er is nog zoveel te beleven

EchoMira schreef: ↑29 aug 2024, 10:27 Het maakt weinig uit. De moderne maatschappij is gewoon voor elke hond meer dan hij aankan en het enige wat het mogelijk maakt om toch met je hond alles te kunnen doen is dat je hem als baas er doorheen leidt.

Ik realiseer me dat ook steeds meer bij Danu. Ze merkt álles op en heeft óveral een mening over. Haar 'mening' ombuigen lukt niet. Haar streng vertellen dat ja, die hond of mens is stom maar we lopen er wél met je bek dicht langs en daarna doen we weer wat leuks, werkt wél.

pioenroos schreef: ↑29 aug 2024, 12:15
Diana schreef: ↑29 aug 2024, 10:01 Amy heeft dat ook en zij zoekt dat ook op, zij kiest van nature voor het avontuur en de spanning en niet voor de rust, ze is een beetje een adrenalinejunkie. Wandelingen waarbij zij 100% geen enkele spanning opbouwt, zijn eigenlijk onmogelijk (die spanning loopt al flink op als ze een vogel spot of een beestje ruikt).
Danu heeft het dan niet met jagen maar is precies ook zo'n adrealinejunkie. Als ze mag kiezen hoe we wandelen wil ze naar het winkelcentrum om zichzelf dan op te gaan naaien over vreemde mensen en onbekende honden
Thuis ontspant ze snel maar tijdens de wandeling heb ik nog niks echt gevonden als acceptabele uitlaatklep. Zelf blaft ze graag in het wilde weg maar ik kan me daar niet helemaal in vinden Snuffelen doet ze niet zo graag, geen tijd voor want er is nog zoveel te beleven

EchoMira schreef: ↑29 aug 2024, 10:27 Het maakt weinig uit. De moderne maatschappij is gewoon voor elke hond meer dan hij aankan en het enige wat het mogelijk maakt om toch met je hond alles te kunnen doen is dat je hem als baas er doorheen leidt.
Ik realiseer me dat ook steeds meer bij Danu. Ze merkt álles op en heeft óveral een mening over. Haar 'mening' ombuigen lukt niet. Haar streng vertellen dat ja, die hond of mens is stom maar we lopen er wél met je bek dicht langs en daarna doen we weer wat leuks, werkt wél.

Ja, hier werkt dat ook goed om die opwinding te voorkomen. 'Nee, we gaan niet jagen, doorlopen jij.' Dus bij gedrag waarbij de hond ook in staat is om een andere keuze te maken (bij gedrag dat voortkomt uit angst is het bijvoorbeeld lang niet altijd haalbaar, natuurlijk geheel afhankelijk van de mate van angst). Ik laat dat niet maar allemaal aan de hond over, want niet al mijn honden maken dan uit zichzelf de keuze die ik wenselijk vind of zijn daar op een andere manier in te sturen dan door ze simpelweg op te dragen wat ze wél moeten doen.

Dus sturen naar het gewenste gedrag en dat vervolgens belonen en natuurlijk herhalen, herhalen, herhalen, werkt hier in dergelijke situaties ook het beste.
Maar bij Amoz' angst voor vreemde mensen in het begin was ik ook sturend. Hij moest altijd aan de andere kant gaan lopen als we iemand passeerden bijvoorbeeld, zodat ik tussen hem en de ander in liep/stond. Dat werd echt binnen een paar dagen een gewoonte, waar hij natuurlijk alleen maar baat bij had. En waardoor hij al snel helemaal geen reactie meer vertoonde als we mensen buiten tegenkwamen, omdat hij had ervaren dat ik er wel voor zorgde dat die niet bij hem in de buurt konden komen. Een hond moet dan wel bereikbaar genoeg zijn en niet in blinde paniek alle kanten op schieten, want dan valt er weinig te sturen.

EchoMira schreef: ↑29 aug 2024, 10:27 Ik investeer vrij weinig in begrijpen hoe de hond zich voelt. Ik vind dat mensen hun honden veel te veel psychologiseren.
Het maakt weinig uit. De moderne maatschappij is gewoon voor elke hond meer dan hij aankan en het enige wat het mogelijk maakt om toch met je hond alles te kunnen doen is dat je hem als baas er doorheen leidt.
Er is niet een hond die van nature samen met een andere hond in de lift stapt en zich dan acceptabel gedraagt. Er is niet een hond die geen reactie heeft op iemand die op krukken loopt, laat staan op vuurwerk.

De crux is dat je hond weet dat jij het wel allemaal snapt en altijd voor hem zal kiezen. Maar ook dat luisteren niet vrijblijvend is.
Nou gaan mensen weer roepen dat "de harde aanpak niet werkt" maar het is niet hard en jouw aanpak werkt ook niet.
Ondertussen kun je je hond niet laten volgen, negeert hij je als je instructies geeft en loopt hij bol van de stress alles alleen te doen.

Begin nou gewoon een keer met hoe het tussen jou en je hond zit. Dat overenweertje van begrip. Ja begrip voor zijn gevoel, maar zeker ook begrip rondom om wie de keuzes maakt en begrip over wat er gebeurt als de hond toch eenmansacties te moeten gaan vertonen.

Een hond is geen kind. Het groeit er niet vanzelf in als je maar geduld hebt. Zelfs bij kinderen duurt dat langer dan de gemiddelde hond leeft.
Je moet actief aanleren dat jij de baas bent en nee dan bedoel ik niet dat je ruw met je hond om moet gaan. Ik bedoel dat je zelf overzicht hebt en weet wat je wil en zelfs dat heeft de gemiddelde baas al niet.

Uitprinten en in een lijstje.

Smoushond schreef: ↑28 aug 2024, 12:40
De meeste honden springen niet zomaar vanzelf het water in zonder angst de eerste keer
Bertus wel

Mijn Luna ook, die zag twee border collies in het water ze nam een sprint en whoppa zo te water, ik meteen in de stress want de meeste franse bullen kunnen niet (goed) zwemmen, Luna wel haha zwom meteen naar de kant en ze vond het heerlijk.

Hoe gaat het nu?

Een Hondenleven

Hulp bij BAT-training

Re: Hulp bij BAT-training

Re: Hulp bij BAT-training

Re: Hulp bij BAT-training

Re: Hulp bij BAT-training

Re: Hulp bij BAT-training

Re: Hulp bij BAT-training