Vandaag een enerverende dag. Eerst met de kinderen in de bakfiets naar het tuincentrum om een tuigje te kopen. Ze bleek toch te klein voor het kleinste tuigje wat ik hier heb liggen.
Lekker op mijn arm rondgekeken om daarna als een blok in slaap te vallen.
Vraagje hoe jullie hier tegenaan kijken.
Vanmiddag ging ze nog even mee en daar was ook een vriendin met haar 5 maanden oude chosky pes (schijf ik dat goed?) pup. En daar kwam een kant naar voren die ik niet goed kan plaatsen.
Ze begon mega te grommen en daarna werd ze helemaal lijp en vloog die hond gewoon aan. We hebben het maar even laten gaan en uiteindelijk dimde ze wel in.
Mijn man is toen op afstand gaan zitten en ze mocht tussen zijn benen steun zoeken. Maar zodra ze ging grommen is hij weggestapt. Toen ze rustig keek beloond. Toen ging het wel een stuk beter uiteindelijk.
Toen ik haar de eerste keer uit de situatie haalde zat ze wel te shaken. Maar daarna ging ze vol de aanval in. De andere hond was toen op afstand.
Er was daar nog een grote, volwassen hond en daar gedroeg ze zich prima naar. Ook vanavond met wandelen kwamen we een hond tegen en deed ze ook netjes. Onderdanig, beetje onzeker maar als ze de tijd krijgt komt ze wel los.
Vriendin dacht dat het misschien kwam omdat ze denkt de pup aan te kunnen? Ik heb hier zelf mijn twijfels bij omdat ik dat dan ook bij Jip zou verwachten (die is nog kleiner en ook wel oud) en ik me ook afvraag in hoeverre een pup van 8 weken daar mee bezig is?
Ik wil hier wel wat mee maar vind het lastig omdat ik de beweegreden niet goed snap.
Verder is ze echt een schatje hoor