Een Hondenleven

Rosanne schreef: ↑12 okt 2021, 10:54

elskeadrianne schreef: ↑12 okt 2021, 10:49 Sorry verkeerde bericht gequote, oeps.

Ja klopt! Brego is een ODH. Ik dacht al die geit is een ODH. zou af en toe met zijn streken wel kunnen klopen trouwens.

Hahaha Leuk!!

Pom was als pup lastiger dan als puber, heeft sowieso best even geduurd voor ik de goeie knoppen had gevonden. Ondertussen is ze best wel heel braaf

Karel was makkelijk, hij heeft het me helemaal niet moeilijk gemaakt. Duurde ook lang voordat ie echt een beetje volwassen werd. Toen hij een jaar was ongeveer werd Pom loops, daar had ie toen nog geen enkele interesse in. Een half jaar later wel, maar dat heeft dus echt wel lang geduurd bij hem.

Ulan doet al van 7 weken af en toe een poot omhoog
De fokker had t nog niet eens gezien toen haha

Hij kwam met 15 weken , en dan deed hij t zo eens 1x pd
Maar sinds donderdag echt elke ronde dat die poot omhoog gaat
Mijn vorige reuen waren pas een maand of 9 voor dat begon
En Ditch zelfs bijna 4 jaar

sabine schreef: ↑12 okt 2021, 11:02 Pom was als pup lastiger dan als puber, heeft sowieso best even geduurd voor ik de goeie knoppen had gevonden. Ondertussen is ze best wel heel braaf

Karel was makkelijk, hij heeft het me helemaal niet moeilijk gemaakt. Duurde ook lang voordat ie echt een beetje volwassen werd. Toen hij een jaar was ongeveer werd Pom loops, daar had ie toen nog geen enkele interesse in. Een half jaar later wel, maar dat heeft dus echt wel lang geduurd bij hem.

Zo grappig om te zien hoe verschillend dat per hond kan zijn, maar ook de tijd die ze dan nodig hebben om echt volwassen te worden.

** Angela ** schreef: ↑12 okt 2021, 11:41 Ulan doet al van 7 weken af en toe een poot omhoog
De fokker had t nog niet eens gezien toen haha

Hij kwam met 15 weken , en dan deed hij t zo eens 1x pd
Maar sinds donderdag echt elke ronde dat die poot omhoog gaat
Mijn vorige reuen waren pas een maand of 9 voor dat begon
En Ditch zelfs bijna 4 jaar

Oscar was ook nog maar een kleine pup toen hij voor het eerst zijn poot omhoog deed. Eerst dacht ik nog zie ik dat nou goed? Hij keek zelf ook een beetje verbaasd achterom toen het achterpootje aarzelend een stukje omhoog ging
Maar al snel ging het hoger en trotser en met meer zelfvertrouwen. Een turf hoog was ie pas.

Mijn andere reuen waren inderdaad ook rond de 8 a 9 maanden.

Wat koddig zo klein en dan al zo stoer hun pootje omhoog.

Ik heb bij geen van mijn honden iets gemerkt van lastig pubergedrag. Natuurlijk werden ze wel langzamerhand volwassen en hoorden daar verandering bij als wat zelfstandiger en stabieler worden, maar tussen het pup zijn en volwassen worden zat geen lastige fase of zo.

Rosanne schreef: ↑12 okt 2021, 12:30 Wat koddig zo klein en dan al zo stoer hun pootje omhoog.

Deze was hij net 17 weken , had m genomen om aan mn pa te laten zien
Poot gaat elke dag wel een klein stukje hoger

** Angela ** schreef: ↑12 okt 2021, 14:17

Rosanne schreef: ↑12 okt 2021, 12:30 Wat koddig zo klein en dan al zo stoer hun pootje omhoog.

Deze was hij net 17 weken , had m genomen om aan mn pa te laten zien
Poot gaat elke dag wel een klein stukje hoger

Echt te schattig.

Met mijn Duitse Herder teven merkte ik eigenlijk niks qua puberteit, heel fijn!
Perry, mijn eerste border collie en reu, merkte ik het wel bij. Hij werd onzekerder naar andere mensen en honden. Hij durfde best conflicten aan met jongere reuen, nu nog moet ik daarmee opletten. Hij ging ook veel verder van mij vandaan, hij had me niet meer zo hard nodig
Nu hij bijna 2,5 jaar is, zie ik gelukkig weer de Perry die hij voor de puberteit was. Relaxed, rustig en iets meer conflict vermijdend.
Ik denk wel echt dat reuen er veel meer last van hebben dan teven, al is het alleen al vanwege de hormonen die door hun lichaam gieren

Ha, wat leuk dat hier al een topic over is. We hebben het zwaar hier in huis, zowel ik en mijn man, als Vito en de katten. De reden? De vijf maanden oude witte draak Loes die na 5 seconden alweer vergeten is dat bepaalde dingen niet mogen. De hele dag grenzen opzoeken, om doodmoe van te worden. Gaat wel weer over.
Ik kan er ook wel om lachen hoor, mijn man wilde perse een keer een bullterriërpup, maar die is voorgoed genezen denk ik. Doe maar een herplaatser met een rugzak, veel makkelijker

Luna schreef: ↑13 nov 2021, 12:36 Ha, wat leuk dat hier al een topic over is. We hebben het zwaar hier in huis, zowel ik en mijn man, als Vito en de katten. De reden? De vijf maanden oude witte draak Loes die na 5 seconden alweer vergeten is dat bepaalde dingen niet mogen. De hele dag grenzen opzoeken, om doodmoe van te worden. Gaat wel weer over.
Ik kan er ook wel om lachen hoor, mijn man wilde perse een keer een bullterriërpup, maar die is voorgoed genezen denk ik. Doe maar een herplaatser met een rugzak, veel makkelijker

Die begint ook al lekker vroeg met haar 5 maanden. Komt wel weer goed, het is een fase. Zeggen ze.

Brego is nu wel echt de puberteit in gegaan. Geurtjes zijn opeens overal mega interessant. Soms wat banaantjes in zijn oren als hij moet komen. Maar tot nu toe valt het mij alles mee. Kan nog veranderen natuurlijk, we gaan het mee maken.

Meestal kregen ze rond de 10 maanden in de gaten dat niet luisteren ook een optie was. Omdat ik meestal brave en behoorlijk baasgerichte pups heb (behalve Jack dan) en mezelf dan gelukkig prijs laat ik de touwtjes soms wat te snel te los.

Als ik dat merk zorg ik er voor dat ik niet veel regels heb maar de regels die ik heb worden opgevolgd. Ik zorg altijd voor een situatie waarin ik toch nog kan belonen en ik maak het niet te moeilijk voor ze.

Na de ervaring met 6 keer een pup zou ik daar nu wat meer op tijd op bedacht zijn want ik werd er toch nog elke keer weer door overvallen . Dus dat ik niet teveel vraag in een bepaalde periode, maar dat wat ik vraag wel opgevolgd wordt op een leuke manier.

Jackira schreef: ↑15 nov 2021, 23:50 Na de ervaring met 6 keer een pup zou ik daar nu wat meer op tijd op bedacht zijn want ik werd er toch nog elke keer weer door overvallen . Dus dat ik niet teveel vraag in een bepaalde periode, maar dat wat ik vraag wel opgevolgd wordt op een leuke manier.

Ik laat me ondertussen niet meer overvallen, niet voor wat 'hierkomen' betreft, de rest vind ik niet zo belangrijk, dat komt wel.
Ervaring hier leert dat een betrouwbare 'hier' (en daarmee bedoel ik het komen in moeilijke situaties, met een ras/hond die dat al niet van nature doet) alleen maar moeilijker wordt na de 4 maand. Natuurlijk kan je ook langer wachten, maar dan valt het maar te bezien wanneer ze weer wat makkelijker bereikbaar worden .

Inge O schreef: ↑16 nov 2021, 09:04

Jackira schreef: ↑15 nov 2021, 23:50 Na de ervaring met 6 keer een pup zou ik daar nu wat meer op tijd op bedacht zijn want ik werd er toch nog elke keer weer door overvallen . Dus dat ik niet teveel vraag in een bepaalde periode, maar dat wat ik vraag wel opgevolgd wordt op een leuke manier.

Ik laat me ondertussen niet meer overvallen, niet voor wat 'hierkomen' betreft, de rest vind ik niet zo belangrijk, dat komt wel.
Ervaring hier leert dat een betrouwbare 'hier' (en daarmee bedoel ik het komen in moeilijke situaties, met een ras/hond die dat al niet van nature doet) alleen maar moeilijker wordt na de 4 maand. Natuurlijk kan je ook langer wachten, maar dan valt het maar te bezien wanneer ze weer wat makkelijker bereikbaar worden .

Ja dat is beter inderdaad. Ik denk altijd te vroeg dat ik er al ben. Want dan gaat het heel goed en dan ben ik niet meer alert genoeg. En dan is het achter de feiten aan lopen. Wat ook meestal wel snel weer goed komt want het karakter van mijn honden is wel dat ze samen willen werken met de baas. Alleen ik heb ze dan teveel ruimte gegeven.

Jackira schreef: ↑16 nov 2021, 09:15 En dan is het achter de feiten aan lopen.

Ja, en ondertussen worden ze slimmer en slimmer, en hun trukendoos groter en groter .

_Tiny_ schreef: ↑12 okt 2021, 12:25
Oscar was ook nog maar een kleine pup toen hij voor het eerst zijn poot omhoog deed. Eerst dacht ik nog zie ik dat nou goed? Hij keek zelf ook een beetje verbaasd achterom toen het achterpootje aarzelend een stukje omhoog ging
Maar al snel ging het hoger en trotser en met meer zelfvertrouwen. Een turf hoog was ie pas.

Mijn andere reuen waren inderdaad ook rond de 8 a 9 maanden.

Guus ook, die stond met 7 weken op het kerkhof tegen de bomen te pissen. Wij dachten eerst ook dat we het niet goed zagen, maar al snel ging hij helemaal niet meer zitten.
Kind van z'n vader

Inge O schreef: ↑16 nov 2021, 09:22

Jackira schreef: ↑16 nov 2021, 09:15 En dan is het achter de feiten aan lopen.

Ja, en ondertussen worden ze slimmer en slimmer, en hun trukendoos groter en groter .

Ja inderdaad

Inge O schreef: ↑16 nov 2021, 09:04

Jackira schreef: ↑15 nov 2021, 23:50 Na de ervaring met 6 keer een pup zou ik daar nu wat meer op tijd op bedacht zijn want ik werd er toch nog elke keer weer door overvallen . Dus dat ik niet teveel vraag in een bepaalde periode, maar dat wat ik vraag wel opgevolgd wordt op een leuke manier.

Ik laat me ondertussen niet meer overvallen, niet voor wat 'hierkomen' betreft, de rest vind ik niet zo belangrijk, dat komt wel.
Ervaring hier leert dat een betrouwbare 'hier' (en daarmee bedoel ik het komen in moeilijke situaties, met een ras/hond die dat al niet van nature doet) alleen maar moeilijker wordt na de 4 maand. Natuurlijk kan je ook langer wachten, maar dan valt het maar te bezien wanneer ze weer wat makkelijker bereikbaar worden .

Oh, dan mag ik er weleens werk van gaan maken . Ik roep hem nu op z'n naam maar dat is natuurlijk geen echt 'hier'-commando. Hoe pak jij het aanleren van de hier aan, in het eerste begin zeg maar? Ik weet nog wel van jaren geleden dat je vertelde dat als ze eenmaal het commando kennen je ze het natuurlijk steeds moeilijker maakt en er altijd alert op bent dat er een moment komt dat ze niet komen en je dan iets naar (of naast?) ze gooit. Deed jij dat nou met je sleutelbos?

Klinkt als gedoe Ik heb bij Oor die toen al 6 maanden was gewoon bij de appie al het niet rauwe vlees gekocht dat ik kon vinden, gekeken wat ze het lekkerst vond (gegrild gehakt dus), en dat in m'n zak gedaan. En dan lekker vaak roepen. Eerst op makkelijke momenten en dan steeds moeilijker. Werkte als een tierelier, kind kan de was doen!

Zamunda schreef: ↑16 nov 2021, 20:38 Oh, dan mag ik er weleens werk van gaan maken . Ik roep hem nu op z'n naam maar dat is natuurlijk geen echt 'hier'-commando. Hoe pak jij het aanleren van de hier aan, in het eerste begin zeg maar? Ik weet nog wel van jaren geleden dat je vertelde dat als ze eenmaal het commando kennen je ze het natuurlijk steeds moeilijker maakt en er altijd alert op bent dat er een moment komt dat ze niet komen en je dan iets naar (of naast?) ze gooit. Deed jij dat nou met je sleutelbos?

Ik denk niet meteen dat dit bij jouw en Manuma's streepjes een probleem zal zijn van wat ik er zo over lees, ze hebben denk ik toch wel grotendeels de makkelijker herdergenen op dat punt.

Ik heb met de herders die ik had - behalve mijn Cattle dog, maar zij was voornamelijk dingo - nooit iets speciaals aan het hierkomen moeten doen, je zei de eerste letter van hun naam en daar stonden ze al, tot op het irritante af soms .

Dat gooien (ernáást, ja ) heb ik al een hele rij puppen na elkaar niet moeten doen, dat deed ik alleen maar bij (wartjes-)puppen die - in een binnenruimte - er een punt van maakten om pertinent niét te komen als ik ze riep, die moest ik dan even uit die impasse helpen en ik hoefde het eigenlijk nooit vaker dan één keer te doen (ging ook samen met andere dingen die ik dan deed op dat moment natuurlijk, niet dat ik zomaar *whammm* deed en dacht dat de pup dan automatisch zou komen).

Mijn allerbelangrijkste 'wapens' bij het aanleren van een hier bij puppen die het in zich hebben om die vraag regelmatig te negeren zijn

- zo weinig mogelijk 'hier' roepen bij een pup (ik doe het nooit meer dan een paar keer per dag) en alleen als ik weet dat ik er de tijd/mogelijkheid voor heb om het tot een goed einde te brengen als het mislukt (dat zie ik dan bij een jonge pup ook als mijn eigen fout, ik had het maar beter moeten inschatten dat pups' hoofd er niet naar stond)
- e n o r m werken met de stem en daarbij vreselijk veel belang hechten aan het zeer snel schakelen tussen streng en supervriendelijk al naargelang hun reactie
- het hen zo makkelijk mogelijk maken als ze in een dwarse bui zijn, maar wel afwerken waar we aan begonnen zijn
- a l t i j d eindigen met een geslaagde actie, uit de finale beloning van wat goed ging leren ze super, maar wél in combinatie van het laten horen wat ik niet goed vind/vond (zie punt 1).

En nee, bij opvoeding werk ik nooit met snoep (en nee, dat is niet 'uit principe').

Mahdu was net geen 10 maanden oud toen hij hier kwam en wat een überpuber was hij zeg.
Maar hij was me ook standaard 3 stappen voor in het uitvreten van rottigheid, vond (en vindt) zichzelf ontzettend grappig en was herplaatst wegens 'vals en onhandelbaar' (wat hij absoluut niet is).
Hij was énorm aan het uittesten hoe ver hij kon gaan qua ondeugendheid etc.
Ik geloof dat ik hem dagelijks 1-2x een uurtje in de bench heb gestoken met een knaagje om even op adem te kunnen komen en te bedenken hoe ik hem voor kon zijn ipv constant achter de feiten aan te hollen.
Na een week of drie was de ergste ellende over, raakten we meer op elkaar ingespeeld en voor het laatste stukje en een frisse blik zijn we later cursus gaan doen.
De zin 'het is een fase, het gaat echt over' heeft in die eerste periode meerdere malen per dag geklonken hier.

Zijn poot optillen bij het plassen deed hij rond de 12 maanden en enkel als hij ergens tegenaan kon plassen.
Op gras/de straat plast hij nog steeds met 4 pootjes op de grond en hij is inmiddels bijna 5 jaar.

Heb geen pup.. alhoewel

Van Chara vraag ik me nog steeds af hoe oud ze nu daadwerkelijk was toen ze bij ons kwam.
Heel lang hebben we haar ook niet los gelaten, ze was wel al wat groot en snel, kende nog niet echt commando's, reageerde fel op katten en vee en belust op eten wat her en der te vinden is.
We oefenden wel altijd de gangbare commando's en vrij rap kon ze ook aan de 8 meter flex lopen, en zo hebben we pup Aki eigenlijk ook de basisbeginselen van luisteren aangeleerd.

Hier werkte ik met alle honden eigenlijk met geluidjes voor de aandacht en dan een commando eraan gekoppeld als ik de aandacht had, en het liefst balbeloning, of toch dat snoepje in de hand bij bepaalde oefeningen.

Bij Bluf (2,5 jaar toen ik haar kreeg) moest ik werken aan haar soms uit de focus halen. Eerst werken aan een betrouwbaar hier, maar soms was haar drift om achter iets aan te gaan te groot en reageerde ze niet op stem, bij haar heb ik als ze dus een focus op iets anders had wel gebruik gemaakt van het effect om iets naast haar te gooien, dan keek ze op naar mij, had ik contact en kon ik wel weer terugroepen en belonen.

Chara laat ik nu ook steeds vaker stukken los, ze is niet meer zo hyper op katten en andere dieren, wat ik nu ineens wel weer opmerk is dat ze kinderen die rennen of spelen met een bal heel verleidelijk vindt, en merkbaar opgewonden raakt en erheen of mee wil gaan rennen.
Die fase had Aki met een maand of 6.

Op dit moment speel ik daar dan dus weer op in door haar aandacht te vragen, even wachten met los laten lopen en als ik merk dat ze geneigd is tot reageren op mijn stem, dan geef ik het voordeel van de twijfel en laat haar wel los. Niet met de rennende kinderen natuurlijk nog in het vizier, maar mochten die terug komen of andere verleidingen (mensen met boodschappen tassen ) dan weet ik dat de kans groot is, dat ik met stem nog kan voorkomen dat ze erheen schiet.

Het is en blijft toch een kwestie van oefenen en geleerde in praktijk blijven brengen voor mijn gevoel. Ik wil haar niet eeuwig aan de lijn laten lopen.
En soms moet ik sorry zeggen tegen personen maar goed, ze is niet agressief.
En weet inmiddels ook dat als ze meeroepen negeert omdat ze iets anders interessanter vindt, dat ze dikke vette schijt eraan heeft als ik stil blijf staan of op haar in ga lopen.
Het is effectiever als ik zeg "Kom Aak, wij lopen lekker verder, dag Chara!" dan kijkt ze en ziet ze dat we daadwerkelijk weglopen en komt ze als een speer aangerend

Geeft geen garantie trouwens deze optie, Bluf destijds dacht dan dikke doei vrouwtje ik vermaak mezelf wel en vind jullie toch wel terug Bij haar heb ik het dus iets anders aan moeten vliegen destijds

Ik merk nooit zo heel veel van de puberteit, alles is een fase Nu heb ik altijd teven en ik merk wel wanneer de eerste loopsheid eraan komt, meestal rond een jaar. Dan worden ze lastig, feller, sloperiger, slechter luisteren, vreemd reageren op de training.

Wel investeer ik echt veel in de recall, dmv spelletjes en als het even uitkomt een cursus. De hondenschool waar ik die het liefste doe heeft geen vast programma dus het is altijd afwachten of het met een pup goed uitkomt.

Kenzi heeft eigenlijk nooit echt dwars pubergedrag laten zien.
Maar die was altijd al redelijk zelfstandig en die 2 grote zussen ernaast hebben haar ego ook redelijk gevoed zullen we maar zeggen

Ze heeft ook altijd al flinke afstanden genomen (gewoon 100 meter rechtdoor rennen en daarna weer terug koekjes bietsen en weer terug vooruit) en toen ze 10 weken oud was stond ze stil, ik roep, zij kijkt en ik zag haar twijfelen.
Die 2 grote zaten toen toevallig aan de lijn en ik ben gewoon keihard de andere kant op gerend. Het kind heeft nooit meer gedacht dat hierkomen of luisteren optioneel was