forum over honden
https://www.eenhondenleven.com/
Ja ze zijn vooral heel druk met elkaar.
Chupa heeft het toch wel zwaar met hem hoor, Barrie blijft hem opzoeken zodra hij gaat lopen en wil dan steeds Chupa zijn snuit of onderkaak beethouden. Echt superirritant. Natuurlijk zeggen we er wat van maar het heeft dus nog geen blijvend effect. Soms liggen ze even lief ergens maar Chup wil gewoon verder geen contact, die gaat dus continu verliggen als hij vindt dat ie te weinig ruimte krijgt.Borderbende schreef: ↑13 jan 2022, 06:52 Wat leuk zo de broertjes samen. Stelletje stoerlapjes... hihihihi. Zoet ook de foto`s met Chupa.
geeft me alleen zo weinig bruikbare ervaringen om wél op terug te kunnen vallen)
Ach en zo zijn er nog wel een aantal dingen waarmee ik worstel en me eigenlijk weinig raad mee weet. Tuig aantrekken, is echt nog steeds een ramp, hij laat gewoon zijn plas er bij lopen 
halsband begon van de week hetzelfde verhaal te worden. Eenmaal aan gaat het goed en wil hij ook weer graag mee naar buiten 
Weet je zeker dat dit veroorzaakt wordt door de angst voor andere honden? Zou het ook kunnen dat dit op dit moment zijn basisemotie is, buiten, en dat hij misschien net daarom oa. ook honden zo wantrouwt?Yvette schreef: ↑16 jan 2022, 22:16 Komt ook wel omdat Barrie andere honden nog steeds spannend vindt, de ene dag meer als de andere dag maar over het algemeen ontloopt hij het meeste liever. Dat blijft wel echt een ding, soms denk ik het gaat echt beter en dan ineens is het weer helemaal bal en loopt ie alleen schichtig om zich heen te kijken.
Toevallig de dag voor deze Meeko-meet na m'n werk in het bosje daar, hij was echt helemaal ongerust, vond alles eng en het duurde zeker 20 minuten voor hij een beetje ontspande. Ik liep met mijn collega en haar Norwich maar dat maakte voor hem geen enkel verschil. De dag dat ik met Nikki had afgesproken kwam ie eigenlijk al relaxed uit de auto en was het wel prima.
Deemoed is geen angst, het is eerder een soort van zelf aangevraagde time out : het verzoek indienen om even niet mee te hoeven doen.
.
Ze zijn vreselijk leuk maar het is ook een uitdaging.
Pak alleen dit er even uit.
dat is dus net Barrie.
Dat zou ik juist niet doen, veel kans dat hij straks ook de uitnodiging voor een spelletje beladen gaat vinden.
.Bij Nikki werkte het wel.Inge O schreef: ↑17 jan 2022, 10:05Dat zou ik juist niet doen, veel kans dat hij straks ook de uitnodiging voor een spelletje beladen gaat vinden.
Gewoon vriendelijk toespreken en verder het gedrag op zich totaal negeren en zonder aarzelen verderdoen waar je mee bezig was.
En als het klaar is, is hij de beste
Prima dat het zo uitpakte, ik heb er hier een paar waarbij dat zeker niet zo zou zijn dus vandaar mijn reserve.Mellow schreef: ↑17 jan 2022, 10:13Bij Nikki werkte het wel.Inge O schreef: ↑17 jan 2022, 10:05Dat zou ik juist niet doen, veel kans dat hij straks ook de uitnodiging voor een spelletje beladen gaat vinden.
Gewoon vriendelijk toespreken en verder het gedrag op zich totaal negeren en zonder aarzelen verderdoen waar je mee bezig was.
En als het klaar is, is hij de beste
Die dook elke keer weg van haar halsband (of tuig) en ging met de staart tussen de poten op haar mat liggen.
Bij mij komen wilde ze niet meer.
Ik pakte de halsband en riem en nam ook gelijk de flostouw of bal mee en ging dan een spelletje met haar doen.
Zo was ze super vrolijk en als ze dan helemaal blij bij mij zat dan knuffelde ik haar en klik, zo de halsband om.
Daarna nog even doorspelen en op zelfde manier de riem eraan en rest aanlijnen en weg.
Nu staat ze als eerste helemaal blij in de gang als ik de riemen/halsbanden pak.
) maar doordat ik er een commando aan gekoppeld heb is het vooruit dan maar en daarna toch een koekje. Dakar vond andere honden en omgeving ook spannend en daar heb ik toen wat stapjes terug gedaan en alleen op pad en korte stukjes en veel laten kijken en erover nadenken, wat bij hem werkte is geen ontbijt en dan ontbijt met wandelen (oefeningetjes) hij ging juist ‘teveel’ aan rally optrekken en vergat dan mij helemaal dus daarom ook veel alleen op pad. Ze zullen zeker niet allen hetzelfde zijn hoor maar misschien heb je wat aan de tips ik zat soms ook met mijn handen in het haar gezien Rally eigenlijk super ‘braaf’ was en bijna alles vanzelf ging ik met Dakar echt heb moet leren kijken naar hem en voor mijn gevoel ‘baby’ stapjes heb ik er nu een heerlijke goed luisterende hond aan 
Ik denk inderdaad dat het gewoon een fase in zijn ontwikkeling is inderdaad. Ik denk niet dat ie zenuwachtig door het bos loopt omdat er honden kunnen komen. In de trimsalon bijvoorbeeld toont hij totaal geen angst naar welke hond dan ook. Zelfs als hij daar wel een keer zijn neus stoot (van de week toevallig een teckel die hem in zijn neus snepte na eerst 3 waarschuwingen te hebben gegeven) dan herstelt hij daar heel snel en goed van, kwestie van seconden. Buiten is hij veel minder zeker en nog duidelijk zoekende naar de juiste manier van ontmoeten. Dat is ook prima natuurlijk.Inge O schreef: ↑17 jan 2022, 09:11Weet je zeker dat dit veroorzaakt wordt door de angst voor andere honden? Zou het ook kunnen dat dit op dit moment zijn basisemotie is, buiten, en dat hij misschien net daarom oa. ook honden zo wantrouwt?Yvette schreef: ↑16 jan 2022, 22:16 Komt ook wel omdat Barrie andere honden nog steeds spannend vindt, de ene dag meer als de andere dag maar over het algemeen ontloopt hij het meeste liever. Dat blijft wel echt een ding, soms denk ik het gaat echt beter en dan ineens is het weer helemaal bal en loopt ie alleen schichtig om zich heen te kijken.
Toevallig de dag voor deze Meeko-meet na m'n werk in het bosje daar, hij was echt helemaal ongerust, vond alles eng en het duurde zeker 20 minuten voor hij een beetje ontspande. Ik liep met mijn collega en haar Norwich maar dat maakte voor hem geen enkel verschil. De dag dat ik met Nikki had afgesproken kwam ie eigenlijk al relaxed uit de auto en was het wel prima.
Denk je echt alleen maar deemoed? Hij springt blij op als ik hem roep om mee te gaan, tot hij ziet dat ik riem of tuig ga pakken. Riem maakt twijfel, de ene keer komt hij dan wel in de gang waarna ik de deur dicht kan doen, andere keer niet en blijft hij uit mijn buurt. Bij het pakken van zijn tuig, of de verdenking ervan, gaat hij zich proberen te verstoppen in de kamer of in zijn bench en komt daar echt niet uit. Dan doe ik zijn riem daar dus om anders komen we nergens.
Ja het is een faaaaaseManuma schreef: ↑17 jan 2022, 09:35 Het is een fase
Het is een fase
Het is een fase
Het is een fase
Het is een fase
Het is een fase
Zo ga ik mijn leven door momenteel
Voor die aandacht buiten, als je hem niet vocaal om aandacht vraagt maar gewoon eens onvoorspelbaar gaat lopen? Dus af en toe omdraaien, stilstaan, een rondje om de boom of even achteruit. Dan gaat hij vanzelf naar je kijken gok ik, en dat beloon je dan. Je wandelt even als buurtgek maar ik heb zo zelfs Manu wat aandachtiger gekregen. Ik vond het ook nog best wel leuk want ik voelde me veel minder ‘falen’ dan met het vocaal aandacht vragen waar ik geen reactie op kreeg.
en zoals altijd heeft ie meegelezen en was hij vandaag heel braaf. Wat je hierboven schrijft doe ik eigenlijk al vaak, hij let ook wel op mij, loopt bijvoorbeeld altijd aan de goede kant van een paaltje mee en zo niet weet ie niet hoe gauw hij terug moet om wel de goede kant te kiezen en als ik daar een spelletje van maak vindt hij dat ook leuk. Ik zie ook zijn oor draaien als ik wat zeg. Hij wacht als ik dat vraag. Maar even naar me kijken en echt contact maken om samen iets te doen zodat we buiten wat kunnen oefenen dat lukt me dus niet 
Ja komende maanden zullen wel hard werken wordenManuma schreef: ↑17 jan 2022, 09:35 Ik hoop dat je nacht slaap je iets geholpen heeft. Ik snap heel goed wat je voelt hoor, dat weet je al denk ik
Ze worden nu ook wel wat meer getrokken door die leuke, wijde wereld denk ik. Meeko klom gisteren op een teef en begon te karren
Kom ik hier nog wel even klagen af en toe, dat helpt 
Ik voel me er al weer beter over dan gister. Gister waren we met z'n allen naar een groot stuk, de mannen gingen naar de speeltuin met de auto's racen en spelen, 100 meter verderop ofzo, hij kon hun niet zien of horen. Ik bleef met Barrie op het eerste grote veld om te spelen en kijken of we wat samen konden doen. Geen strakke saaie appèl of statische oefeningen, eigenlijk was alles wel goed. Maar ik kon dus ondanks m'n voorbereidingen van speeltjes en snackjes helemaal geen contact krijgen en dan word ik echt een beetje moedeloos. Beetje vermoeidheid er bij en toen was de emmer ff vol 
Wat fijn dat het nu goed gaat, je moet elkaar ook op alle vlakken leren kennen natuurlijk.Mellow schreef: ↑17 jan 2022, 09:54Pak alleen dit er even uit.
Puck is dus ook braaf geboren en die 'verwachting' had ik dus ook bij Sem.
Omdat Sem dus grotendeels door Puck werd opgevoed hoefde ik weinig te doen.
Dus Sem is ook heel braaf.
Heeft soms wel even bananen in de oren maar omdat hij blind is is hij altijd wel dicht in de buurt en wegrennen doet ie niet.
Nikki daarintegen
Alles is leuker dan luisteren/kijken/opletten naar de baas.
Vooral als ze los was.
Ik was lucht.
Nu blijft ze aangelijnd en ben ik ook 1 op 1 training met haar aan het doen.
Zij is nu dus al bijna 1,5 jaar en het gaat super goed.
Wanneer en of ze ooit overal weer los kan weet ik niet maar aan de lijn luistert ze zo goed nu
Nikki had dat 'pestgedrag' dus naar Sem toe, hem bij zijn hoofdhaar pakken en dan de kamer doorslepen
Daar ben ik toch wel een keer flink van geflipt en sindsdien doet ze het niet meer.
Betreft aanlijnen, misschien geen tuig meer doen en buiten jachtlijntje erom?
Zo min mogelijk gedoe en als hij dan plast kan je het makkelijker negeren. Even zijn deemoedsgedrag ombuigen met een spelletje?
Dank jeAlfilillo schreef: ↑17 jan 2022, 12:19 Het is allemaal al gezegd: ´het is een fase´. Je hebt kinderen, dus je weet hoe het werkt. Kan het zijn dat hij nu een angstfase doormaakt dus wat terughoudender is met alles?
Wat betreft de deemoedplasjes: Lily deed dat ook veel lange tijd. Als we thuis kwamen, liet ze elke keer een plasje lopen. Ook bij het ontmoeten van andere honden ging ze op haar zij of rug liggen en deed ze een plasje. Maar het was niet echt angst hoor. Gewoon een blijk van onderdanigheid. Bij het volwassen worden stopte het. Net als Inge O zegt, gaf ik er eigenlijk geen aandacht aan.
En nu je het zegt, halsband omdoen vond ze ook niet zo fijn. Om over een tuig maar niet te spreken, dat heb ik één keer geprobeerd, nooit meer. Bij haar ging/gaat het vooral om het overhangen wat ze niet fijn vindt. Om naar buiten te gaan, moeten we een trap af, en ze bleef dan zelf al een paar treden hoger staan en ik helemaal beneden, zodat ik de halsband van onderaf om moest doen en dat vond ze prettiger. Ik moet zeggen dat ze er nu niks meer om geeft de om de band om te krijgen, maar overhangen is nog steeds niet haar ding.
Komt goed allemaal. Het hoeft niet allemaal perfect.
Ja een fase... Hou maar op over de kinderen, daar kan ik helemaal een topic of drie over volschrijven Hun gemoedstoestand is helemaal een rollercoaster, vergeleken daarbij is mijn hond een engeltje Fijn om te lezen dat je dingen herkent. Ik kreeg nog meer berichten dat ik niet de enige ben die het momenteel zo ervaart dus dat scheelt toch, ik ben niet alleen.jenn90 schreef: ↑17 jan 2022, 13:44 Ik herken ook veel in de puppy tijd van Dakar, daar heb ik in het begin alleen maar halsband/riem gedaan en daar ook commando aan gekoppeld van neus zodat hij zelf zijn neus erin moet steken, tuig was ook stom (vind hij eigenlijk nog steeds
dus daar valt ongetwijfeld wat in te verbeteren. 
en voor brokken moet ie eerst een dag hongeren (bij wijze van spreken) wil ik hetzelfde effect krijgen, ik twijfel ook of hij niet juist een beetje narrig wordt van minder eten en dan buiten de rest kunnen verdienen. Dat gevoel ik heb wel een beetje namelijk, was dat bij Dakar niet zo?Oké, dacht ik al, en dat wil ook zeggen dat je helemaal niet moet focussen op zijn wantrouwen naar andere honden : hij is op zo'n moment gewoon gespannen, en alles wat hem in die spanning bevestigt (naar zijn gevoel) daar reageert hij op. En nee, op zo'n momenten van spanning zal hij heel moeilijk echt contact met je kunnen maken, maar ik lees ook ergens iets over het afpakken van een handschoen van iemand, dus zó gespannen en zó wantrouwend is hij gelukkig ook niet
.Ja, dat is deemoed, op dat moment hè. Ik bedoel dus niet dat hij 'een onderdanige, teneergeslagen hond' zou zijn, wél dat hij op dat moment probeert om zich te onttrekken aan wat jij met hem van plan bent, en dat doet hij door zich deemoedig te tonen want dat is honds om te zeggen 'nee, nee, nee, niet doen, kijk dan hoe braaf ik ben, ik speel even niet mee, niet doen, niet doen!'
Ik denk dat dit echt nog te hoog gegrepen is nu : als je met z'n allen gaat, laat hem dan, dat is voor zijn herderse genen nog niet het moment op zich op iets anders te kunnen focussenYvette schreef: ↑17 jan 2022, 23:50 Gister waren we met z'n allen naar een groot stuk, de mannen gingen naar de speeltuin met de auto's racen en spelen, 100 meter verderop ofzo, hij kon hun niet zien of horen. Ik bleef met Barrie op het eerste grote veld om te spelen en kijken of we wat samen konden doen. Geen strakke saaie appèl of statische oefeningen, eigenlijk was alles wel goed. Maar ik kon dus ondanks m'n voorbereidingen van speeltjes en snackjes helemaal geen contact krijgen
.Ik zat al te zoeken naar een fan-knop ja.
Het tegenovergestelde van de negeerknop.
Bedankt dat je steeds weer de moeite neemt om alles te lezen en te reageren, dat wordt echt gewaardeerdInge O schreef: ↑18 jan 2022, 08:58Oké, dacht ik al, en dat wil ook zeggen dat je helemaal niet moet focussen op zijn wantrouwen naar andere honden : hij is op zo'n moment gewoon gespannen, en alles wat hem in die spanning bevestigt (naar zijn gevoel) daar reageert hij op. En nee, op zo'n momenten van spanning zal hij heel moeilijk echt contact met je kunnen maken, maar ik lees ook ergens iets over het afpakken van een handschoen van iemand, dus zó gespannen en zó wantrouwend is hij gelukkig ook niet
Ja, dat is deemoed, op dat moment hè. Ik bedoel dus niet dat hij 'een onderdanige, teneergeslagen hond' zou zijn, wél dat hij op dat moment probeert om zich te onttrekken aan wat jij met hem van plan bent, en dat doet hij door zich deemoedig te tonen want dat is honds om te zeggen 'nee, nee, nee, niet doen, kijk dan hoe braaf ik ben, ik speel even niet mee, niet doen, niet doen!'
En door de rest ook zie ik Ja je hebt gelijk, zo had ik dat helemaal niet bekekenInge O schreef: ↑18 jan 2022, 08:58Ik denk dat dit echt nog te hoog gegrepen is nu : als je met z'n allen gaat, laat hem dan, dat is voor zijn herderse genen nog niet het moment op zich op iets anders te kunnen focussenYvette schreef: ↑17 jan 2022, 23:50 Gister waren we met z'n allen naar een groot stuk, de mannen gingen naar de speeltuin met de auto's racen en spelen, 100 meter verderop ofzo, hij kon hun niet zien of horen. Ik bleef met Barrie op het eerste grote veld om te spelen en kijken of we wat samen konden doen. Geen strakke saaie appèl of statische oefeningen, eigenlijk was alles wel goed. Maar ik kon dus ondanks m'n voorbereidingen van speeltjes en snackjes helemaal geen contact krijgen
Eerlijkheid gebied me ook te zeggen dat ik eerder op de middag ook al thuis met hem had geclickerd. Bolletje zat gewoon vol denk ik nu.
Ik denk dat hij ineens weer een ontwikkelingssprong gemaakt heeft, hij was maandag en gister weer een toppertje, binnen zijn eigen kunnen natuurlijk. Ik was echt supertrots op mijn kleine aap! 
Dat snap ik wel, dat is ook wel heel erg moeilijk want hij weet dat de rest *daar* is en hij wil niet gescheiden van ze, dus daar is hij dan druk mee bezig. Ga dan maar lekker genieten van hoe gaaf hij samen met de kinderen isYvette schreef: ↑17 jan 2022, 23:50Soms bedenk ik wat, bereid het helemaal voor en dan lukt er niks
.Ik denk inderdaad dat dit wel een sleutel is in die oefeningen buiten willen doen.jenn90 schreef: ↑17 jan 2022, 13:44 Ik herken ook veel in de puppy tijd van Dakar, daar heb ik in het begin alleen maar halsband/riem gedaan en daar ook commando aan gekoppeld van neus zodat hij zelf zijn neus erin moet steken, tuig was ook stom (vind hij eigenlijk nog steeds
Dat lokken legt hem druk op bij iets waar hij al een torenhoge druk bij voelt dus dat ga je vanaf nu echt niet meer doen bij tuig/halsbandIk had van Sonja filmpjes gekregen over stapjes qua aanleren tuig zelf aan trekken maar ik kom niet zo ver, ik moet hem blijven lokken anders gaat hij echt zijn neus er niet doorheen doen. Dat is ook mijn eigen trainingsvalkuil moet ik zeggen hoor, ik ben nogal van het lokken
. Leg dat ding op de grond en beloon voor elke blik en elk stapje die richting in. Ik zou dat wel met een ander tuig en halsband doen, niet dat je het ene moment aan het oefenen bent en het andere moment datzelfde ding toch tegen zijn zin om moet doen. .Je kunt ook (tijdelijk) zijn ochtendmaaltijd vervangen door worst.Maaltijd mee naar buiten doe ik soms, maar met vlees is dat echt wel een ding natuurlijk
Het zou goed kunnen dat hij er gewoon te ongerust voor is nu, dat hij door de afleiding van het vlees de situatie nog onveiliger vindt omdat je hem over zijn grenzen heen dwingt om de omgeving minder in de gaten te houden. Dus dan zou ik zoals ik hierboven schreef tegen het huis aan beginnen, laat hem daar maar rustig en nog veilig genoeg zijn eten verdienen, niet op plekken waar hij het helemaal niet vertrouwt.ik twijfel ook of hij niet juist een beetje narrig wordt van minder eten en dan buiten de rest kunnen verdienen. Dat gevoel ik heb wel een beetje namelijk, was dat bij Dakar niet zo?