Natalie schreef: ↑05 sep 2023, 09:01
Dan kunnen we in eigen tuin afscheid nemen en dan kan Abel er ook nog even bij.
Hoe reageert Abel erop? Is hij verzichtig? Trekt hij zich terug of probeert hij Jip juist uit te nodigen tot actie?
Ik ben heel benieuwd hoe Abel donderdag gaat reageren, ik vind het heel lastig te voorspellen. Ik lees bijvoorbeeld wel eens dat de hond 2 seconden even snuffelt en dan alweer weg loopt. Vooralsnog merk ik weinig aan Abel. Samen spelen hebben ze nooit echt gedaan, maar Jip was wel altijd de stabiele factor hier in huis. Abel trok zich erg aan hem op. Ik ben er ook best wel bang voor dat Abel straks niet (meer) alleen thuis kan zijn. Nu is hij altijd samen met Jip.
Abel heeft in de ochtend de onhandige gewoonte om na de wandeling heel hard op Jip af te rennen. Jip reageerde daar vaak op door juist naar mij toe te rennen. Nu blijft Jip gewoon liggen, hij heeft de puf er niet meer voor. Dat vindt Abel wel wat gek. Maar verder is alles eigenlijk gewoon als altijd, bij Abel dan.
Wat een ontzettend verdrietig nieuws. Heel veel sterkte donderdag, hopelijk houdt de opleving van vanochtend aan tot dat moment, zodat hij toch nog een paar enigszins Jip-waardige dagen heeft
Ik heb geprobeerd een beetje te werken vandaag, maar er komt echt niets uit. Mijn hoofd functioneert niet. Een uur geleden belde Wagenrenk mij, maar ik moest ineens zo hard huilen dat ik maar niet heb opgenomen. Natuurlijk wist ik dat het moeilijk zou zijn, maar ik durf echt aankomende dagen niet naar kantoor toe. Iedere keer als ik ergens de naam van Jip hoor of lees, dan barst het los. Ik heb het collega's al wel laten weten en iedereen reageert begripvol gelukkig, maar jezus, wat is dit lastig.
Ik ben hier al een tijdje niet meer online geweest, maar wil je toch even heel veel sterkte toewensen voor aankomende donderdag en nog een extra dikke knuffel voor Jip
Natalie schreef: ↑05 sep 2023, 15:59
Ik heb geprobeerd een beetje te werken vandaag, maar er komt echt niets uit. Mijn hoofd functioneert niet. Een uur geleden belde Wagenrenk mij, maar ik moest ineens zo hard huilen dat ik maar niet heb opgenomen. Natuurlijk wist ik dat het moeilijk zou zijn, maar ik durf echt aankomende dagen niet naar kantoor toe. Iedere keer als ik ergens de naam van Jip hoor of lees, dan barst het los. Ik heb het collega's al wel laten weten en iedereen reageert begripvol gelukkig, maar jezus, wat is dit lastig.
Ik hoop dat je het al gedaan hebt, maar neem vrij. Blijf thuis..werk komt wel weer
Wat verdrietig dat alle goede zorgen Jip helaas niet hebben kunnen redden. Ik snap helemaal dat je uiteindelijk de knoop doorhakt om je lieve vriendje een verdere lijdensweg te besparen. Heel veel sterkte gewenst voor morgen.
Groetjes van Tamara en een poot van Cody
In liefdevolle herinnering:
Bayko *06-01-2002 +08-09-2012
Cyntha *20-04-2003 +02-05-2017
Wat een lieve reacties allemaal, dank jullie wel
Vandaag is de vaste oppas van Jip even langs geweest. Zij laat 'm al drie jaar lang één dag in de week uit en deed onderweg altijd wat apporteer- en zoekspelletjes. Hij is echt dol op haar. Ze vroeg of ze nog afscheid mocht nemen en dat vind ik alleen maar fijn. Het was hartverscheurend om dat voorzichtige kwispeltje weer even te zien. Ik had haar al gewaarschuwd dat ze er rekening mee moet houden dat hij helemaal op is; een superblij welkom zat er echt niet meer in. De gedachte dat dit de beste beslissing is voor Jip verzacht de pijn wel een beetje, morgen komt geen dag te vroeg. Hij heeft van de oppas nog een paar stukjes worst en kaas gekregen, maar dat neemt hij dan echt met heel veel twijfel aan. Wat is het de laatste twee weken toch verschrikkelijk hard achteruit gegaan. Hij krijgt nog steeds de hoogste dosering prednison, maar het doet echt niets meer. Zo bizar.
Laatst gewijzigd door Natalie op 06 sep 2023, 16:36, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik heb niet eerder gereageerd in jullie topic maar wel meegelezen en wat een vreselijke uitkomst na zo'n lang en slopend traject. Ik leef met jullie mee en wens jullie veel sterkte morgen en de komende tijd.
Dankjewel allemaal, ik moet steeds huilen van al jullie lieve berichten. Ik heb ook nog een hartverwarmende reactie van de internist ontvangen. Hij had dinsdag nog een buikecho willen maken, maar ik zag daar de meerwaarde niet meer van in. Hij wilde het telefonisch met mij doorspreken, maar ik kreeg geen woord uit m’n strot dus ik heb het verhaal per mail uitgelegd. Zijn antwoord:
Beste Natalie,
Ik had al een vermoede dat het zo iets was. Ik vind het oprecht heel pijnlijk. Jullie waren zo gemotiveerd en waren bereid om alles te doen voor Jip. Voor mij ook een enorm frustratie, ik had zo veel hoop maar helaas heeft de ziekte dit keer gewonnen. Een enorm verlies.
Ik wens jullie heel veel sterkte! Het zal niet meevallen maar jullie hebben echt alles voor hem gedaan.
Liefs,
We hebben echt alles gedaan ja, niet om zijn leven te rekken maar omdat we echt dachten dat we het onder controle zouden krijgen. Zo verrot dit
Natalie schreef: ↑07 sep 2023, 10:50
Dankjewel allemaal, ik moet steeds huilen van al jullie lieve berichten. Ik heb ook nog een hartverwarmende reactie van de internist ontvangen. Hij had dinsdag nog een buikecho willen maken, maar ik zag daar de meerwaarde niet meer van in. Hij wilde het telefonisch met mij doorspreken, maar ik kreeg geen woord uit m’n strot dus ik heb het verhaal per mail uitgelegd. Zijn antwoord:
Beste Natalie,
Ik had al een vermoede dat het zo iets was. Ik vind het oprecht heel pijnlijk. Jullie waren zo gemotiveerd en waren bereid om alles te doen voor Jip. Voor mij ook een enorm frustratie, ik had zo veel hoop maar helaas heeft de ziekte dit keer gewonnen. Een enorm verlies.
Ik wens jullie heel veel sterkte! Het zal niet meevallen maar jullie hebben echt alles voor hem gedaan.
Liefs,
We hebben echt alles gedaan ja, niet om zijn leven te rekken maar omdat we echt dachten dat we het onder controle zouden krijgen. Zo verrot dit
en nog een extra dikke knuffel voor Jip 
sterkte 
