Een Hondenleven

Yvette schreef: ↑20 feb 2022, 22:54
Dat is natuurlijk wel wat er gezegd wordt maar ik heb daar een eigen visie op. Als ik zie wat sommige collega's soms plukken aan zachte vachten en hoe hardnekkig sommige klanten volhouden dat hun fluffy hondje toch echt geplukt moet worden omdat dat zo hoort dan weet ik wel beter. Net als bejaarde honden plukken, bij het gros van de honden moet je daar gewoon mee stoppen op een dag omdat ze het niet goed meer aankunnen. Ik doe het in elk geval niet meer. Als ik het zielig vind worden om wat voor reden dan ook dan is het de keuze om te knippen/scheren of een deurtje verder.

goeie insteek

Alfilillo schreef: ↑22 feb 2022, 15:27
Yvette schreef: ↑20 feb 2022, 22:54
Dat is natuurlijk wel wat er gezegd wordt maar ik heb daar een eigen visie op. Als ik zie wat sommige collega's soms plukken aan zachte vachten en hoe hardnekkig sommige klanten volhouden dat hun fluffy hondje toch echt geplukt moet worden omdat dat zo hoort dan weet ik wel beter. Net als bejaarde honden plukken, bij het gros van de honden moet je daar gewoon mee stoppen op een dag omdat ze het niet goed meer aankunnen. Ik doe het in elk geval niet meer. Als ik het zielig vind worden om wat voor reden dan ook dan is het de keuze om te knippen/scheren of een deurtje verder.
goeie insteek

Dank je, ik moet soms lullen als brugman. Wat mensen zelf niet zien vinden ze niet zielig

met ontklitten net zo, helaas...

Rashondjes met een plukvacht zijn vaak best goed te plukken als je het gewoon van jongs af aan doet. Dan kan dat het hele leven en het is inderdaad veel mooier.
Rimpel in de huid knijpen en de haartoppen afwerken.
Maar zodra er iets tussen komt of de genetische eigenschappen toch minder exact zijn werkt dat niet meer en dan toch door gaan staan hakken vind ik inderdaad mishandeling.

Maar ik vind veel van wat er in de trimsalon gebeurt uberhaupt niet senang.

EchoMira schreef: ↑22 feb 2022, 23:24 Rashondjes met een plukvacht zijn vaak best goed te plukken als je het gewoon van jongs af aan doet. Dan kan dat het hele leven en het is inderdaad veel mooier.
Rimpel in de huid knijpen en de haartoppen afwerken.
Maar zodra er iets tussen komt of de genetische eigenschappen toch minder exact zijn werkt dat niet meer en dan toch door gaan staan hakken vind ik inderdaad mishandeling.

Ik werk inmiddels alweer 12 jaar als trimster en heb al die tijd ook veel geplukt maar laatste jaren zijn we de ruwharen wat aan het afbouwen. Er zijn steeds minder collega's die plukken waardoor we er veel te veel in ons bestand kregen, dat is lichamelijk niet vol te houden. Ook binnen rashonden zit soms veel verschil in hoe makkelijk het plukt, het is echt niet heel standaard dat die allemaal fijn te plukken zijn.

EchoMira schreef: ↑22 feb 2022, 23:24 Maar ik vind veel van wat er in de trimsalon gebeurt uberhaupt niet senang.

Wat dan nog meer bijvoorbeeld? Heb je ervaring?

Hoe weet je dan dat een ruwhaar wel makkelijk te plukken is? Als het er gewoon uit komt zetten als je het vastpakt? Of moet je alsnog wat trekken? En als een ruwhaar niet te plukken is, regelt die vacht dan gewoon zichzelf? Of moet dat dan geschoren worden?

Ik heb nog nooit een ruwhaar echt van dichtbij bestudeerd dus ik stel vast domme vragen.

Wil je het echt weten?

Ik vind de hele positie van een hond aan een galgje op een tafel bij een vreemde thuis al traumatisch.
Dat is gewoon niet passend bij het wezen dat ik zelf zie.

Verder heb ik vooral een hekel aan nageltjes terugdringen met een dremel. Het gestack dat er bij hoort.
Dagelijks gevinger in je ooghoeken omdat die stralend wit moeten blijven. Oren die ontstekend na het uitrukken van het oorhaar.

Ik snap dat het nodig is. En dat er spaanders vallen maar je ook naar de positieve kant moet kijken enzo. Dat snap ik echt. Maar het zou niet nodig moeten hoeven zijn. Laat staan dat we er een industrietje omheen gaan punniken.

Ik hou me hier een beetje in omdat ik weet dat er veel leuke lezers wel iets met vachtverzorging hebben en ik wil niet doen alsof ik dat al harram vind.
Maar er zit een lopende bandlogica in een succesvolle trimsalon die ik gewoon niet oke vind.

Het is niet dat honden er niet tegen kunnen. Dat kunnen ze wel en dat is ook niet wat ik bedoel.
Wat ik bedoel is dat ik als ik elke dag uren bezig ben met de verzorging van een dier dat dat dier dan ook in vol vertrouwen met me meedanst omdat hij weet dat ik dat soort dingen nooit toe zou staan.
Waarom zou je een hond tot in de puntjes verzorgen als hij je daarna niet vertrouwt?
Elke winkel is nu een winkel waar de baas de riem aan het personeel kan geven en zelf weg gaat. Oke.

Zelfs zonder het trimmen zou ik mijn whippets niet inleveren om door een vreemde gewassen te worden.
Dat is niet de band tussen mens en hond. Ik reken het gewoon niet goed.

En ik ben opgegroeid met bouvierkruisingen en beardies in huis. Ik snap heus wel dat er soms gewoon even iets gedaan moet worden maar waarom kan dat niet gewoon thuis op de bank?

De hond wordt in die sectoren altijd zo'n artikel. Ik hou daar niet zo van.

@EchoMira Tja... heel bijzondere kijk...

Frootje schreef: ↑23 feb 2022, 00:04 Hoe weet je dan dat een ruwhaar wel makkelijk te plukken is? Als het er gewoon uit komt zetten als je het vastpakt? Of moet je alsnog wat trekken? En als een ruwhaar niet te plukken is, regelt die vacht dan gewoon zichzelf? Of moet dat dan geschoren worden?

Ik heb nog nooit een ruwhaar echt van dichtbij bestudeerd dus ik stel vast domme vragen.

Je moet wel aan dat haar trekken voor het eruit komt anders was het plukken ook niet nodig maar zou het er gewoon uitvallen.
Als het niet te plukken is dan blijft het gewoon zitten en groeit het door tot het de natuurlijke maximale lengte heeft bereikt, dat verschilt per hond. Als je dat gewoon blijft borstelen dan hoef je er niet perse iets aan te doen, als je het zelf graag korter wilt kun je het inderdaad scheren of knippen.

Yvette schreef: ↑23 feb 2022, 06:50 @EchoMira Tja... heel bijzondere kijk...

Frootje schreef: ↑23 feb 2022, 00:04 Hoe weet je dan dat een ruwhaar wel makkelijk te plukken is? Als het er gewoon uit komt zetten als je het vastpakt? Of moet je alsnog wat trekken? En als een ruwhaar niet te plukken is, regelt die vacht dan gewoon zichzelf? Of moet dat dan geschoren worden?

Ik heb nog nooit een ruwhaar echt van dichtbij bestudeerd dus ik stel vast domme vragen.
Je moet wel aan dat haar trekken voor het eruit komt anders was het plukken ook niet nodig maar zou het er gewoon uitvallen.
Als het niet te plukken is dan blijft het gewoon zitten en groeit het door tot het de natuurlijke maximale lengte heeft bereikt, dat verschilt per hond. Als je dat gewoon blijft borstelen dan hoef je er niet perse iets aan te doen, als je het zelf graag korter wilt kun je het inderdaad scheren of knippen.

Ik kreeg nu al de vraag over Bertus of het niet eens tijd is voor de kapper

in de smouzengroep
Ik hou van dat rommelige dus nee zolang hij nergens last van heeft doe ik niks

Frootje schreef: ↑23 feb 2022, 00:04 Hoe weet je dan dat een ruwhaar wel makkelijk te plukken is? Als het er gewoon uit komt zetten als je het vastpakt? Of moet je alsnog wat trekken? En als een ruwhaar niet te plukken is, regelt die vacht dan gewoon zichzelf? Of moet dat dan geschoren worden?

Ik heb nog nooit een ruwhaar echt van dichtbij bestudeerd dus ik stel vast domme vragen.

Je hoeft er helemaal niet zoveel kracht op te zetten als het plukrijp is. Als ik bij Fred aan iets zou trekken wat niet plukrijp is dan merk je dat ook meteen aan zn reactie. Dan draait hij z'n kop om omdat het niet fijn voelt.
Fred heeft ook geen geweldige plukvacht dus dat doen we ook met een combi plukken en waar nodig (z'n poten voornamelijk) werken we bij met schaar/tondeuze.

Krijg het filmpje hier niet....Hazel staat los op de trimtafel en haar nagels worden geknipt. Ondertussen haalt Hazel de smeerleverworst van zo'n likmat. Zo kan t ook

Yvette schreef: ↑23 feb 2022, 06:50 @EchoMira Tja... heel bijzondere kijk...

Tja, sorry hoor. Maar dat is nu eenmaal het beeld dat er is en dat beeld is niet uit de lucht komen vallen.
Vind je het goed als ik de verantwoordelijkheid voor welk imago de sector heeft gewoon even bij de sector zelf laat?
Top.

EchoMira schreef: ↑23 feb 2022, 00:11 Wil je het echt weten?

Ik vind de hele positie van een hond aan een galgje op een tafel bij een vreemde thuis al traumatisch.
Dat is gewoon niet passend bij het wezen dat ik zelf zie.

Verder heb ik vooral een hekel aan nageltjes terugdringen met een dremel. Het gestack dat er bij hoort.
Dagelijks gevinger in je ooghoeken omdat die stralend wit moeten blijven. Oren die ontstekend na het uitrukken van het oorhaar.

Ik snap dat het nodig is. En dat er spaanders vallen maar je ook naar de positieve kant moet kijken enzo. Dat snap ik echt. Maar het zou niet nodig moeten hoeven zijn. Laat staan dat we er een industrietje omheen gaan punniken.

Ik hou me hier een beetje in omdat ik weet dat er veel leuke lezers wel iets met vachtverzorging hebben en ik wil niet doen alsof ik dat al harram vind.
Maar er zit een lopende bandlogica in een succesvolle trimsalon die ik gewoon niet oke vind.

Het is niet dat honden er niet tegen kunnen. Dat kunnen ze wel en dat is ook niet wat ik bedoel.
Wat ik bedoel is dat ik als ik elke dag uren bezig ben met de verzorging van een dier dat dat dier dan ook in vol vertrouwen met me meedanst omdat hij weet dat ik dat soort dingen nooit toe zou staan.
Waarom zou je een hond tot in de puntjes verzorgen als hij je daarna niet vertrouwt?
Elke winkel is nu een winkel waar de baas de riem aan het personeel kan geven en zelf weg gaat. Oke.

Zelfs zonder het trimmen zou ik mijn whippets niet inleveren om door een vreemde gewassen te worden.
Dat is niet de band tussen mens en hond. Ik reken het gewoon niet goed.

En ik ben opgegroeid met bouvierkruisingen en beardies in huis. Ik snap heus wel dat er soms gewoon even iets gedaan moet worden maar waarom kan dat niet gewoon thuis op de bank?

De hond wordt in die sectoren altijd zo'n artikel. Ik hou daar niet zo van.

Ik snap wat je bedoeld. Ik heb in verschillende trimsalons gewerkt en kort mijn eigen salon gehad, maar no way dat ik mijn hond door een ander laat trimmen. Laat staan dat ik weg ga. Tenzij het een rot in het vak is die ik heel hoog heb en ik er bij mag blijven. Maar dat is ook maar 2 keer gebeurt. Je eigen hond trimmen geeft een heel persoonlijke band met het dier. Het versterkt het vertrouwen, je leert elkaar op een andere manier kennen. Hoe lief de meeste trimster ook zijn (want het zijn echt wel dierenliefhebbers) is de eerste paar keren in een trimsalon alleen gelaten worden best traumatisch voor een hond. Opeens ben je moederziel alleen in een vreemde omgeving met een vreemd mens die vanalles met jou doet wat je eng vindt en je overal aanraakt waar je baas je nooit aait. Doodeng. Als hond ben je alle controle kwijt en we weten dat juist controle belangrijk is voor welbevinden. Ik vergelijk het met je 5 jarige alleen bij de tandarts achter te laten. (Welke mafketel heeft ooit de schooltandarts bedacht? Al die bange zenuwachtige kinderen die zonder hun ouders in een stoel moeten liggen waar een vreemde in hun mond wroet.) Of met zelf naar de tandarts gaan. Je weet dat het geen pijn gaat doen en toch kijk je er tegen op. Want het gaat niet over pijn, het gaat over controleverlies. Een hond voelt hetzelfde. Daarom heb ik het altijd heel belangrijk gevonden dat mijn klanten erbij bleven en ik heb altijd mijn best gedaan om ze zoveel mogelijk zelfredzaam te maken. Ik wil je zelfs wel leren hoe je helemaal zelfstandig je hond kunt trimmen zodat je nooit meer een salon nodig bent. Geen enkel probleem. Maar dat is best zeldzaam natuurlijk onder de trimmers.

Maar goed, ik ben niet voor niks gestopt met trimmen natuurlijk. Ik ben een watje.

Hier gaan ze op de eettafel. Languit. En dan gaat tante eens fijn tandjes schoonbikken, nageltjes knippen, voetjes bijwerken en er een leuk gezichtje in knippen. Ze liggen er als lappenpoppen bij

Omdat ze weten dat daarna het grote feest komt. Zang dans en een plak leverworst! De volgende patiënt staat dan al te hippen.

_Tiny_ schreef: ↑23 feb 2022, 10:07 Ik snap wat je bedoeld. Ik heb in verschillende trimsalons gewerkt en kort mijn eigen salon gehad, maar no way dat ik mijn hond door een ander laat trimmen. Laat staan dat ik weg ga. Tenzij het een rot in het vak is die ik heel hoog heb en ik er bij mag blijven. Maar dat is ook maar 2 keer gebeurt. Je eigen hond trimmen geeft een heel persoonlijke band met het dier. Het versterkt het vertrouwen, je leert elkaar op een andere manier kennen. Hoe lief de meeste trimster ook zijn (want het zijn echt wel dierenliefhebbers) is de eerste paar keren in een trimsalon alleen gelaten worden best traumatisch voor een hond. Opeens ben je moederziel alleen in een vreemde omgeving met een vreemd mens die vanalles met jou doet wat je eng vindt en je overal aanraakt waar je baas je nooit aait. Doodeng. Als hond ben je alle controle kwijt en we weten dat juist controle belangrijk is voor welbevinden. Ik vergelijk het met je 5 jarige alleen bij de tandarts achter te laten. (Welke mafketel heeft ooit de schooltandarts bedacht? Al die bange zenuwachtige kinderen die zonder hun ouders in een stoel moeten liggen waar een vreemde in hun mond wroet.) Of met zelf naar de tandarts gaan. Je weet dat het geen pijn gaat doen en toch kijk je er tegen op. Want het gaat niet over pijn, het gaat over controleverlies. Een hond voelt hetzelfde. Daarom heb ik het altijd heel belangrijk gevonden dat mijn klanten erbij bleven en ik heb altijd mijn best gedaan om ze zoveel mogelijk zelfredzaam te maken. Ik wil je zelfs wel leren hoe je helemaal zelfstandig je hond kunt trimmen zodat je nooit meer een salon nodig bent. Geen enkel probleem. Maar dat is best zeldzaam natuurlijk onder de trimmers.

Maar goed, ik ben niet voor niks gestopt met trimmen natuurlijk. Ik ben een watje.

Eens. Ik heb in mijn hele leven denk ik twee keer een hond laten trimmen, de eerste keer door iemand die ik heel goed ken en de tweede keer hier in het dorp maar ik bleef er toen wel bij. Dat was meteen ook de laatste keer, Crunch is geen watje maar ze vond elke minuut ervan vre-se-lijk, dus gaat me niet meer gebeuren.

Wat ik vooral erg vind is hoelang honden stil rechtop moeten blijven staan, zeker oudere honden kunnen dat gewoon niet meer, al helemaal geen úren na elkaar.

Maar goed, trimsters zijn er wel nodig want mensen willen al dat gedoe rond verzorging het liefste niet zelf hoeven doen. Begrijp ik niks van.

Yvette schreef: ↑23 feb 2022, 06:50Je moet wel aan dat haar trekken voor het eruit komt anders was het plukken ook niet nodig maar zou het er gewoon uitvallen.
Als het niet te plukken is dan blijft het gewoon zitten en groeit het door tot het de natuurlijke maximale lengte heeft bereikt, dat verschilt per hond. Als je dat gewoon blijft borstelen dan hoef je er niet perse iets aan te doen, als je het zelf graag korter wilt kun je het inderdaad scheren of knippen.

Dat het er niet vanzelf uitkomt snapte ik inderdaad, maar je hebt natuurlijk trekken en trekken. Bij Saar de Sheltie kwamen de plukken vacht altijd los en dat was geen porum. Als ik er dan heel even lichtjes aan trok kon ik ze er zo uithalen en dan zag ze er weer knap uit.

Dat voelde ze helemaal niet want al die haren zaten allang niet meer vast en er was ook niks voor nodig om ze er tussenuit te plukken. Maar dat is een heel ander soort vacht en een ander idee van ‘plukken’ natuurlijk. Vandaar dat ik het me afvroeg, want als het er met heel lichte druk al uit komt dan denk ik dat het vrij makkelijk is om te bepalen of je een plukhond hebt, zelfs voor een leek als ik.

Ik vind rommelig hartstikke schattig, gewoon borstelen dus!

Barkley schreef: ↑23 feb 2022, 08:20 Je hoeft er helemaal niet zoveel kracht op te zetten als het plukrijp is. Als ik bij Fred aan iets zou trekken wat niet plukrijp is dan merk je dat ook meteen aan zn reactie. Dan draait hij z'n kop om omdat het niet fijn voelt.
Fred heeft ook geen geweldige plukvacht dus dat doen we ook met een combi plukken en waar nodig (z'n poten voornamelijk) werken we bij met schaar/tondeuze.

Helder.

Ik had gelezen dat Pup een plukvacht zou krijgen en ik wil gewoon graag zelf de vachtverzorging doen. Dat soort dingen vind ik leuk. Maar ik wil mijn hond niet onbedoeld veel ongemak bezorgen doordat het toch eigenlijk geen geschikte vacht blijkt te zijn daarvoor.

En als ik dan lees dat sommige trimmers ook gewoon eigenlijk-niet-plukvachten plukken krijg ik ook niet heel veel zin om Pup dan toch maar naar de trimmer te brengen.

Ik heb ruwhaar teckels getrimd. Bij sommige honden hoefde je er maar overheen te vegen en de vacht viel er al af hij wijze van spreken. Die waren binnen het kwartier netjes.
Anderen hadden van die zachte fuckvachten. Die werden geplukt waar dat kon, meestal op de rug, en de rest was hoppeta met de effileerschaar want we zitten hier niet in Guantanamo bay waar je na het plukken ook nog even gewaterboard wordt om de lijdensweg te vervolmaken.

Meteen een mooie les voor mensen met zin in een ruwhaar teckel. Neem de pup met de kortste vacht want die krijgt het beste haar. Laat die schattige wolbaal maar zitten.

EchoMira gedeeltelijk eens, daarom ook bij de vorige trimmer weggegaan, maar we hebben nu een trimster die aan huis komt, het ontstoken oren na het oorhaar eruithalen heeft Timon gelukkig nooit gehad, ze gebruikt daar een soort poeder voor, dat doet ze als eerst, poeder in de oren, dan gezellig koffie, dan het lichaam trimmen en als laatste zijn kop en oren.

Nagels heeft ze nog nooit met een dremel gedaan. Maar ik kan me voorstellen dat dat in sommige trimsalons wel gebeurt. Tijdens het trimmen houdt ik Timon vast, meestal gaat hij erbij zitten of liggen, wel op de trimtafel anders houden onze ruggen het niet. Het gaat heel gemoedelijk en hij is altijd vrolijk als hij haar ziet. Meestal doet ze drie honden per dag, ze neemt er echt de tijd voor, een heel leuk mens. Bij Timon gaat het plukrijpe haar er vanzelf uit, even met een kan erdoor, maar dat is dus precies het probleem, het is niet tegelijk plukrijp en ook bij de vorige trimmer hadden we met z'n allen al besloten dat hij voortaan geschoren wordt en ik houdt het ondertussen met een borstel bij. Klitten heeft hij meestal in zijn oksel, vanwege het tuig, dat houdt ik ook zelf bij tussen de trimbeurten door.

Dat er mensen zijn die dat niet doen vind ik erg zielig voor hun honden. Resultaat is wel dat hij er nooit helemaal uitziet zoals dat zou moeten, daarom plaats ik bijna nooit foto's van hem. Om er geen of vervelend commentaar op te krijgen terwijl hij voor ons de beste hond ter wereld is ga ik niet uit zitten lokken. Ik hou van hem en daar gaan andere mensen met hun meningen en opmerkingen over hoe het volgens hen zou moeten geen verandering in brengen.

Frootje schreef: ↑23 feb 2022, 11:51

Barkley schreef: ↑23 feb 2022, 08:20 Je hoeft er helemaal niet zoveel kracht op te zetten als het plukrijp is. Als ik bij Fred aan iets zou trekken wat niet plukrijp is dan merk je dat ook meteen aan zn reactie. Dan draait hij z'n kop om omdat het niet fijn voelt.
Fred heeft ook geen geweldige plukvacht dus dat doen we ook met een combi plukken en waar nodig (z'n poten voornamelijk) werken we bij met schaar/tondeuze.
Helder. Ik had gelezen dat Pup een plukvacht zou krijgen en ik wil gewoon graag zelf de vachtverzorging doen. Dat soort dingen vind ik leuk. Maar ik wil mijn hond niet onbedoeld veel ongemak bezorgen doordat het toch eigenlijk geen geschikte vacht blijkt te zijn daarvoor. En als ik dan lees dat sommige trimmers ook gewoon eigenlijk-niet-plukvachten plukken krijg ik ook niet heel veel zin om Pup dan toch maar naar de trimmer te brengen.

Ah ja, ik blijf er altijd bij. Fred valt altijd half in slaap als ze bezig is met zijn rug. Af en toe moppert ze op me omdat er ergens een klit zit en krijg ik op mn kop

Inge O schreef: ↑23 feb 2022, 11:23
_Tiny_ schreef: ↑23 feb 2022, 10:07 Ik snap wat je bedoeld. Ik heb in verschillende trimsalons gewerkt en kort mijn eigen salon gehad, maar no way dat ik mijn hond door een ander laat trimmen. Laat staan dat ik weg ga. Tenzij het een rot in het vak is die ik heel hoog heb en ik er bij mag blijven. Maar dat is ook maar 2 keer gebeurt. Je eigen hond trimmen geeft een heel persoonlijke band met het dier. Het versterkt het vertrouwen, je leert elkaar op een andere manier kennen. Hoe lief de meeste trimster ook zijn (want het zijn echt wel dierenliefhebbers) is de eerste paar keren in een trimsalon alleen gelaten worden best traumatisch voor een hond. Opeens ben je moederziel alleen in een vreemde omgeving met een vreemd mens die vanalles met jou doet wat je eng vindt en je overal aanraakt waar je baas je nooit aait. Doodeng. Als hond ben je alle controle kwijt en we weten dat juist controle belangrijk is voor welbevinden. Ik vergelijk het met je 5 jarige alleen bij de tandarts achter te laten. (Welke mafketel heeft ooit de schooltandarts bedacht? Al die bange zenuwachtige kinderen die zonder hun ouders in een stoel moeten liggen waar een vreemde in hun mond wroet.) Of met zelf naar de tandarts gaan. Je weet dat het geen pijn gaat doen en toch kijk je er tegen op. Want het gaat niet over pijn, het gaat over controleverlies. Een hond voelt hetzelfde. Daarom heb ik het altijd heel belangrijk gevonden dat mijn klanten erbij bleven en ik heb altijd mijn best gedaan om ze zoveel mogelijk zelfredzaam te maken. Ik wil je zelfs wel leren hoe je helemaal zelfstandig je hond kunt trimmen zodat je nooit meer een salon nodig bent. Geen enkel probleem. Maar dat is best zeldzaam natuurlijk onder de trimmers.

Maar goed, ik ben niet voor niks gestopt met trimmen natuurlijk. Ik ben een watje.
Eens. Ik heb in mijn hele leven denk ik twee keer een hond laten trimmen, de eerste keer door iemand die ik heel goed ken en de tweede keer hier in het dorp maar ik bleef er toen wel bij. Dat was meteen ook de laatste keer, Crunch is geen watje maar ze vond elke minuut ervan vre-se-lijk, dus gaat me niet meer gebeuren.

Wat ik vooral erg vind is hoelang honden stil rechtop moeten blijven staan, zeker oudere honden kunnen dat gewoon niet meer, al helemaal geen úren na elkaar.

Maar goed, trimsters zijn er wel nodig want mensen willen al dat gedoe rond verzorging het liefste niet zelf hoeven doen. Begrijp ik niks van.

Honden die niet meer lang konden staan liet ik liggen. Een beetje met de hond meebewegen maakt alles makkelijker. Maar dan moet je wel oog hebben voor wat een hond aangeeft en daar schort het wel eens aan. Sommigen denken dat een hond zich aanstelt. Maar een hond die pijn en ongemak aangeeft heeft meestal ....eeehh....pijn en ongemak. Duh!

Dat staan vond ik ook lastig. Bas kan niet staan. Ze kan lopen, rennen, springen en liggen. Denk door de verbrijzelde heupen. Dus ik zei er expliciet bij dat ze niet kon staan en zeker niet lang. Als Bas loopt en ergens moet zijn gaat ze meteen zitten. Eten doet ze wel staand maar dat is haar leven....

_Tiny_ schreef: ↑23 feb 2022, 10:07
EchoMira schreef: ↑23 feb 2022, 00:11 Wil je het echt weten?

Ik vind de hele positie van een hond aan een galgje op een tafel bij een vreemde thuis al traumatisch.
Dat is gewoon niet passend bij het wezen dat ik zelf zie.

Verder heb ik vooral een hekel aan nageltjes terugdringen met een dremel. Het gestack dat er bij hoort.
Dagelijks gevinger in je ooghoeken omdat die stralend wit moeten blijven. Oren die ontstekend na het uitrukken van het oorhaar.

Ik snap dat het nodig is. En dat er spaanders vallen maar je ook naar de positieve kant moet kijken enzo. Dat snap ik echt. Maar het zou niet nodig moeten hoeven zijn. Laat staan dat we er een industrietje omheen gaan punniken.

Ik hou me hier een beetje in omdat ik weet dat er veel leuke lezers wel iets met vachtverzorging hebben en ik wil niet doen alsof ik dat al harram vind.
Maar er zit een lopende bandlogica in een succesvolle trimsalon die ik gewoon niet oke vind.

Het is niet dat honden er niet tegen kunnen. Dat kunnen ze wel en dat is ook niet wat ik bedoel.
Wat ik bedoel is dat ik als ik elke dag uren bezig ben met de verzorging van een dier dat dat dier dan ook in vol vertrouwen met me meedanst omdat hij weet dat ik dat soort dingen nooit toe zou staan.
Waarom zou je een hond tot in de puntjes verzorgen als hij je daarna niet vertrouwt?
Elke winkel is nu een winkel waar de baas de riem aan het personeel kan geven en zelf weg gaat. Oke.

Zelfs zonder het trimmen zou ik mijn whippets niet inleveren om door een vreemde gewassen te worden.
Dat is niet de band tussen mens en hond. Ik reken het gewoon niet goed.

En ik ben opgegroeid met bouvierkruisingen en beardies in huis. Ik snap heus wel dat er soms gewoon even iets gedaan moet worden maar waarom kan dat niet gewoon thuis op de bank?

De hond wordt in die sectoren altijd zo'n artikel. Ik hou daar niet zo van.
Ik snap wat je bedoeld. Ik heb in verschillende trimsalons gewerkt en kort mijn eigen salon gehad, maar no way dat ik mijn hond door een ander laat trimmen. Laat staan dat ik weg ga. Tenzij het een rot in het vak is die ik heel hoog heb en ik er bij mag blijven. Maar dat is ook maar 2 keer gebeurt. Je eigen hond trimmen geeft een heel persoonlijke band met het dier. Het versterkt het vertrouwen, je leert elkaar op een andere manier kennen. Hoe lief de meeste trimster ook zijn (want het zijn echt wel dierenliefhebbers) is de eerste paar keren in een trimsalon alleen gelaten worden best traumatisch voor een hond. Opeens ben je moederziel alleen in een vreemde omgeving met een vreemd mens die vanalles met jou doet wat je eng vindt en je overal aanraakt waar je baas je nooit aait. Doodeng. Als hond ben je alle controle kwijt en we weten dat juist controle belangrijk is voor welbevinden. Ik vergelijk het met je 5 jarige alleen bij de tandarts achter te laten. (Welke mafketel heeft ooit de schooltandarts bedacht? Al die bange zenuwachtige kinderen die zonder hun ouders in een stoel moeten liggen waar een vreemde in hun mond wroet.) Of met zelf naar de tandarts gaan. Je weet dat het geen pijn gaat doen en toch kijk je er tegen op. Want het gaat niet over pijn, het gaat over controleverlies. Een hond voelt hetzelfde. Daarom heb ik het altijd heel belangrijk gevonden dat mijn klanten erbij bleven en ik heb altijd mijn best gedaan om ze zoveel mogelijk zelfredzaam te maken. Ik wil je zelfs wel leren hoe je helemaal zelfstandig je hond kunt trimmen zodat je nooit meer een salon nodig bent. Geen enkel probleem. Maar dat is best zeldzaam natuurlijk onder de trimmers.

Maar goed, ik ben niet voor niks gestopt met trimmen natuurlijk. Ik ben een watje.

EchoMira schreef: ↑23 feb 2022, 10:05
Yvette schreef: ↑23 feb 2022, 06:50 @EchoMira Tja... heel bijzondere kijk...
Tja, sorry hoor. Maar dat is nu eenmaal het beeld dat er is en dat beeld is niet uit de lucht komen vallen.
Vind je het goed als ik de verantwoordelijkheid voor welk imago de sector heeft gewoon even bij de sector zelf laat?
Top.

Prima hoor. Er zijn echt een hoop dingen helemaal niet (meer) aan de orde. Oren plukken is helemaal de standaard niet meer bijvoorbeeld.

Maar het is hier op het forum vechten tegen de bierkaai lees ik al. Ik heb dan ook geen zin om van alles te verdedigen, ik weet hoe wij, en vele - vooral jonge, moderne - collega's werken en dat is voor mij voldoende. Ik heb een leuke zaak en baan en voor het grootste deel van de dag blije honden, voor de honden die dat niet zijn proberen we een oplossing te vinden maar hun grootste probleem is meestal de eigenaar. Helaas.

Aislynn stapt zelf via de salontafel op de trimtafel. Als ik de klitten weghaal, staat ze, daarna mag ze liggen. Dat lijkt mij voor haar het prettigst dus heb ik dat zo vanaf het begin af aan al geleerd. De meeste Afghanen worden staand gekamd en geföhnd. Maar ik vind 2-3 uur staan gewoon te veel. Ik zit er toch ook bij als ik met haar bezig ben, blijf ook niet die hele tijd staan.

Plukwerk bij de intacte Afghaan is het zadel vrij houden van lange haren, en hals, nek en gezicht. Maar die haren zitten gewoon al heel erg los. Plukken bij een gesteriliseerde/gecastreerde Afghaan is dierenmishandeling. Die plofvacht zit zo vast, dat wordt scheren.

_Tiny_ schreef: ↑23 feb 2022, 10:07
EchoMira schreef: ↑23 feb 2022, 00:11 Wil je het echt weten?

Ik vind de hele positie van een hond aan een galgje op een tafel bij een vreemde thuis al traumatisch.
Dat is gewoon niet passend bij het wezen dat ik zelf zie.

Verder heb ik vooral een hekel aan nageltjes terugdringen met een dremel. Het gestack dat er bij hoort.
Dagelijks gevinger in je ooghoeken omdat die stralend wit moeten blijven. Oren die ontstekend na het uitrukken van het oorhaar.

Ik snap dat het nodig is. En dat er spaanders vallen maar je ook naar de positieve kant moet kijken enzo. Dat snap ik echt. Maar het zou niet nodig moeten hoeven zijn. Laat staan dat we er een industrietje omheen gaan punniken.

Ik hou me hier een beetje in omdat ik weet dat er veel leuke lezers wel iets met vachtverzorging hebben en ik wil niet doen alsof ik dat al harram vind.
Maar er zit een lopende bandlogica in een succesvolle trimsalon die ik gewoon niet oke vind.

Het is niet dat honden er niet tegen kunnen. Dat kunnen ze wel en dat is ook niet wat ik bedoel.
Wat ik bedoel is dat ik als ik elke dag uren bezig ben met de verzorging van een dier dat dat dier dan ook in vol vertrouwen met me meedanst omdat hij weet dat ik dat soort dingen nooit toe zou staan.
Waarom zou je een hond tot in de puntjes verzorgen als hij je daarna niet vertrouwt?
Elke winkel is nu een winkel waar de baas de riem aan het personeel kan geven en zelf weg gaat. Oke.

Zelfs zonder het trimmen zou ik mijn whippets niet inleveren om door een vreemde gewassen te worden.
Dat is niet de band tussen mens en hond. Ik reken het gewoon niet goed.

En ik ben opgegroeid met bouvierkruisingen en beardies in huis. Ik snap heus wel dat er soms gewoon even iets gedaan moet worden maar waarom kan dat niet gewoon thuis op de bank?

De hond wordt in die sectoren altijd zo'n artikel. Ik hou daar niet zo van.
Ik snap wat je bedoeld. Ik heb in verschillende trimsalons gewerkt en kort mijn eigen salon gehad, maar no way dat ik mijn hond door een ander laat trimmen. Laat staan dat ik weg ga. Tenzij het een rot in het vak is die ik heel hoog heb en ik er bij mag blijven. Maar dat is ook maar 2 keer gebeurt. Je eigen hond trimmen geeft een heel persoonlijke band met het dier. Het versterkt het vertrouwen, je leert elkaar op een andere manier kennen. Hoe lief de meeste trimster ook zijn (want het zijn echt wel dierenliefhebbers) is de eerste paar keren in een trimsalon alleen gelaten worden best traumatisch voor een hond. Opeens ben je moederziel alleen in een vreemde omgeving met een vreemd mens die vanalles met jou doet wat je eng vindt en je overal aanraakt waar je baas je nooit aait. Doodeng. Als hond ben je alle controle kwijt en we weten dat juist controle belangrijk is voor welbevinden. Ik vergelijk het met je 5 jarige alleen bij de tandarts achter te laten. (Welke mafketel heeft ooit de schooltandarts bedacht? Al die bange zenuwachtige kinderen die zonder hun ouders in een stoel moeten liggen waar een vreemde in hun mond wroet.) Of met zelf naar de tandarts gaan. Je weet dat het geen pijn gaat doen en toch kijk je er tegen op. Want het gaat niet over pijn, het gaat over controleverlies. Een hond voelt hetzelfde. Daarom heb ik het altijd heel belangrijk gevonden dat mijn klanten erbij bleven en ik heb altijd mijn best gedaan om ze zoveel mogelijk zelfredzaam te maken. Ik wil je zelfs wel leren hoe je helemaal zelfstandig je hond kunt trimmen zodat je nooit meer een salon nodig bent. Geen enkel probleem. Maar dat is best zeldzaam natuurlijk onder de trimmers.

Maar goed, ik ben niet voor niks gestopt met trimmen natuurlijk. Ik ben een watje.

De poedel van m'n ouders werd altijd getrimd door nicht Suze (een nicht van m'n vader) en die deed het trimwerk gewoon bij de hond thuis en de honden stonden gewoon los op de keukentafel, maar dat is al heel lang terug ik heb het idee dat die trimsalons er vroeger helemaal niet waren of komt dat doordat ik alleen nicht Suze kende?

Een Hondenleven

Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland

Re: Nieuwe welzijnsregels in Duitsland