Een Hondenleven

Ah die moest ik





Ik weet hoe je je voelt , ko zijn hysterie ging ook door merg en been. Ik hoop dat het iets helpt en probeer zelf ook rustig te blijven.

Hewi schreef: ↑20 mar 2022, 22:27

Kruimel schreef: ↑20 mar 2022, 22:20

Hewi schreef: ↑20 mar 2022, 22:16 Hier gebeurde het ook ......kodi was sowieso wel een loeierd ( kruising husky) en vooral bij stress. Maar met Leo erbij ging het bijna altijd goed.
Totdat leo wegviel....
Het geheim hier was een kleinere omgeving. Vanuit het gehele huis is hij verhuisd naar de bijkeuken met alles wat kapot mag, een dapstekker en een gevulde kong.
Daarvoor een enorme losloopwandeling.
En rustig weggaan
" mama gaat werken ik kom echt terug "
En dat opgebouwd. Nu ligt hij gehele werkdag languit te pitten

Hopelijk heb je er wat aan ♡

Kleinere ruimte doe ik idd en ik ga die nog kleiner maken. Spullen om te slopen ook goed idee, wie weet. Dapstekker hangt, merk er niet zoveel van nog. Ik kijk ook naar rustgevende middelen. Kluiven doet hij wel maar niet iets lastigs dus ik moet idd iets van een Kong waar hij lang mee bezig is. En ik ga elke dag minstens een keer even weg, braaf daar blijven, ben zo terug.

Oja, lange wandeling ook, zo ver als mij en Logi lukt

Oh en rescuespray kreeg hij ook nog en je hebt ook nog telizen of zylkene, mijn ervaringen met telizen zijn goed.
Radio staat hier ook aan.
Hier wordt de kong gevuld met die pate uit blik van de action, die ranzige voer uit blik. En dat met de vinger dik in de randen geduwd en afgetopt met een pensstaafje ( heerlijk klusje om 7 uur)
Kodi kan het godzijdank inmiddels en ligt ook heerlijk relaxt.

Haha, ik heb beeld bij die Kong. Ik doe er kattenvoer in of gekookte worst van Dogmeat. Pensstaafje is een goed idee. En Telizen ook.

Ik ben me bewust van dat mijn aanpak niet voor elke hond geld. Maar ik hoop dat je er iets mee kan

De keer dat we thuis kwamen en ik erachter kwam dat Bonnie mijn Apple pencil als nylonbone had gebruikt

Ramiek schreef: ↑21 mar 2022, 12:02 De keer dat we thuis kwamen en ik erachter kwam dat Bonnie mijn Apple pencil als nylonbone had gebruikt

O, neem toch s’nachts mijn Apple Pencil maar weer mee naar mijn slaapkamer. Haha.

Ramiek schreef: ↑21 mar 2022, 12:02 De keer dat we thuis kwamen en ik erachter kwam dat Bonnie mijn Apple pencil als nylonbone had gebruikt

Toen Jip doof werd werd hij heel angstig. Voordat hij echt dover werd bedoel ik . Hij kreeg toen bij de Aminocalm nog de L-Theanine mix

Ik zag laatst bij een leeuwen sanctuary dat ze leeuwen wel opnieuw met andere leeuwen konden laten samenleven maar dan werd er wel eerst met oxytocinespray in die neus gestoven.
Dan werden ze op slag socialer, liever en accepteerden de andere leeuw veel beter.
Ze werden kortom blijer.
Misschien een idee?
https://www.bol.com/nl/nl/p/oxytocine-s ... 18QAvD_BwE

Nanna schreef: ↑21 mar 2022, 13:30 Ik zag laatst bij een leeuwen sanctuary dat ze leeuwen wel opnieuw met andere leeuwen konden laten samenleven maar dan werd er wel eerst met oxytocinespray in die neus gestoven.
Dan werden ze op slag socialer, liever en accepteerden de andere leeuw veel beter.
Ze werden kortom blijer.
Misschien een idee?
https://www.bol.com/nl/nl/p/oxytocine-s ... 18QAvD_BwE

Maar dingetje merkt er niks van

Misschien gewoon microdosen.

Ramiek schreef: ↑21 mar 2022, 12:02 De keer dat we thuis kwamen en ik erachter kwam dat Bonnie mijn Apple pencil als nylonbone had gebruikt

Die ging op MP.

Hoewel het natuurlijk gewoon je eigen schuld is.
Net als dat Logi mijn piepers van mijn bord gejat had. Hij krijgt prednison, had ik ze naar niet binnen bereik moeten laten staan

Kruimel schreef: ↑21 mar 2022, 14:20

Ramiek schreef: ↑21 mar 2022, 12:02 De keer dat we thuis kwamen en ik erachter kwam dat Bonnie mijn Apple pencil als nylonbone had gebruikt

Die ging op MP.

Hoewel het natuurlijk gewoon je eigen schuld is.
Net als dat Logi mijn piepers van mijn bord gejat had. Hij krijgt prednison, had ik ze naar niet binnen bereik moeten laten staan

Haha hier heeft Camilleke ook ooit eens Marco's nieuwe afstandsbediening (kon je 100 apparaten mee bedienen kostte nog kapitalen ook dat onhandige kreng) gebruikt als nyla, toen ik er over mopperde zei Marco aaaaaaaaa was niet haar schuld die jongens (de 2 andere bullen) hebben 'm vast op de grond gegooid en dan weet ze niet dat het niet om op te kauwen is

Meneer is nog kieskeurig ook qua kluif. Pensstaafjes zijn mwah, veel moeite doen voor de kong is ook mwah, alleen peperdure kauwdingen die snel op zijn kunnen zijn goedkeuring wegdragen. Dure grap zo.

Kruimel schreef:

Ramiek schreef: ↑21 mar 2022, 12:02 De keer dat we thuis kwamen en ik erachter kwam dat Bonnie mijn Apple pencil als nylonbone had gebruikt

Die ging op MP.

Hoewel het natuurlijk gewoon je eigen schuld is.
Net als dat Logi mijn piepers van mijn bord gejat had. Hij krijgt prednison, had ik ze naar niet binnen bereik moeten laten staan

Eigen schuld, ja, hij had in de la kunnen liggen maar in 2 jaat was er niets wat ze hadden gepakt als we niet thuis waren…. En dan beginnen met die pencil…

Ramiek schreef: ↑21 mar 2022, 17:28

Kruimel schreef:

Ramiek schreef: ↑21 mar 2022, 12:02 De keer dat we thuis kwamen en ik erachter kwam dat Bonnie mijn Apple pencil als nylonbone had gebruikt

Die ging op MP.

Hoewel het natuurlijk gewoon je eigen schuld is.
Net als dat Logi mijn piepers van mijn bord gejat had. Hij krijgt prednison, had ik ze naar niet binnen bereik moeten laten staan

Eigen schuld, ja, hij had in de la kunnen liggen maar in 2 jaat was er niets wat ze hadden gepakt als we niet thuis waren…. En dan beginnen met die pencil…

Go big or go home!
Zul je altijd zien.

Ramiek schreef: ↑21 mar 2022, 12:02 De keer dat we thuis kwamen en ik erachter kwam dat Bonnie mijn Apple pencil als nylonbone had gebruikt

Zo hebben wij ooit 3 dagen geen tv kunnen kijken omdat kodi de afstandsbediening zo vakkundig had afgeknaagd dat de tv niet aan gezet kon worden .

En leo mijn telefoon....

Wij ruimen dus de salontafel altijd leeg

Ohh ik herken het gevoel zo. Hele topics aan gewijd
Maandenlang geduurd voordat ik een halfuurtje weg kon. Uiteindelijk wel op kunnen bouwen en toen was de uitlaat ze een keer vergeten, 10 uur alleen gezeten. Kon ik wéér opnieuw beginnen. Huilen als een wolf en van alles gesloopt.
Elke dag 1 of 2 keer met Vic weggegaan. Camera live aan en timer erbij. Letterlijk met seconden en minuten opgebouwd. Op een gegeven moment wil je te snel gaan en doe je weer 3 stappen terug. Allerlei kalmerende middeltjes.

Toen kwam de volgende uitdaging, geen verlatingsangst maar wel om elke scheet staan blaffen. Heel lullig maar uiteindelijk is een blafband hier de oplossing geweest, anders had ze weg gemoeten. Dat gaat nu best goed, ook uit of zonder band.
Maar dat is geen middel voor verlatingsangst.

Wat mij (mentaal) erg goed deed was het aanbod van hier om eens een dagje op Bella te passen, of zelfs wat langer. Dat heb ik uiteindelijk niet gedaan maar dat gaf al zoveel ruimte in m’n hoofd, de mogelijkheid om bij een ‘vertrouwd’ persoon je hond te kunnen brengen en zelf even op adem te komen.

Heb je een idee wat de oorzaak is geweest dat Brimi nu niet meer alleen kan zijn?
In d verlatingsangst trainingen zeggen ze vaak dat het niet voorspelbaar mag zijn dat je weggaat, dat je handelingen anders dan anders moet doen. Maar hier helpt een ritueel juist wel. Bandje om, tv aanzetten, brokjes pakken, naar mandje gaan en strooien en verstoppen maar. Zoek en Doei tot vanmiddag.

Misschien is naast een Kong zo’n grote lickimat nog wat als die niet opgevreten wordt?

Ik bedenk ineens nog iets dat hier heeft geholpen om Oor het laatste zetje te geven om over haar verlatingsangst heen te komen. Dat was weggaan terwijl ze haar eten kreeg. Ik was toen overgestapt van brok op vlees en dat vond ze ZALIG. Ik had haar toen ook geleerd om pas te gaan eten als ik het commando 'eet' gaf, zodat ze niet m'n handen er al bij op zou vreten als ik de bak neerzette. Dus toen was mijn weggaritueel als volgt: schoenen, tas, jas aan. Eten klaarmaken. Bak op de grond zetten. Door de deur lopen. En dan nèt voor ik de deur dicht trok het commando 'eet' geven. Dat zorgde ervoor dat haar gemoedstoestand heel anders was dan als ik gewoon weg ging, en dat was kennelijk voor haar het ei van columbus, daarna bleef ze gewoon rustig thuis tot ik weer thuis kwam. Ze zat meestal wel in het raam te kijken of ik er aan kwam (ik had een lage vensterbank, woonde op de 1e verdieping direct aan de straat), maar er waren geen tekenen van stress of paniek, niks gesloopt, kluifjes werden gewoon opgegeten en de buren hoorden haar niet blaffen. Ik weet niet hoe gek Brimi op eten is, maar wie weet het proberen waard?

Jullie zijn allemaal geweldig! Wat een goeie ideeën en steun! Pfffff, jullie weten niet half hoe dat helpt. Ik zat er echt even helemaal doorheen en nu zie ik weer licht. Ik ga als goeie tips meenemen en gewoon door aan de slag. Hij kon het dus het moet goedkomen.
En bij is gek op eten dus zolang hij niet zoveel stress opbouwt dat hij niet meer wil eten kan ik daarmee werken.
Ik had idd gemerkt dat ik niet zorgen dat hij aan het kluiven is als ik wegga, dan eet hij alles wel op en dat geeft iig tijdwinst.

Je vindt vast wel wat. Ergens is ook de geheime code der Brimi te ontcijferen!

En je kunt desnoods ook met mensenvlees gaan werken. Knakworst en vooral gegrild gehakt, dat soort ongezonde dingen. Dat het zo lekker is dat hij er een moord voor doet zeg maar.

mijke schreef:En je kunt desnoods ook met mensenvlees gaan werken.

Dat lijkt me gedoe om aan te komen.

Kruimel, wat ontzettend rot dat het niet lekker gaat. Ik heb geen tips & tricks en wij wonen veel te ver uit elkaar om behulpzaam te zijn dus je hebt echt totaal niks aan deze post maar ik wil je wel een hart onder de riem steken.

mijn honden hebben gelukkig geen angst om alleen te zijn (lees met zijn 5en) ik maak de avond van te voren 5 kongen klaar met kvv. die kongen vul ik helemaal vol en gaan dan terug in de vriezer. als ik in de ochtend naar mijn werk ga dan krijgen ze allemaal hun kong. dat is hun ontbijt. ze zijn er zo'n anderhalfuur mee bezig eer het op is, want ja bevroren anders is het hap slik weg. daarna zijn ze zo moe dat ze rustig in slaap vallen.

ellen en de birmanen schreef: ↑22 mar 2022, 09:24 mijn honden hebben gelukkig geen angst om alleen te zijn (lees met zijn 5en) ik maak de avond van te voren 5 kongen klaar met kvv. die kongen vul ik helemaal vol en gaan dan terug in de vriezer. als ik in de ochtend naar mijn werk ga dan krijgen ze allemaal hun kong. dat is hun ontbijt. ze zijn er zo'n anderhalfuur mee bezig eer het op is, want ja bevroren anders is het hap slik weg. daarna zijn ze zo moe dat ze rustig in slaap vallen.

Heb je dan geen schrik dat er eens ruzie over een kong zou ontstaan?

Rebble schreef: ↑22 mar 2022, 07:24

mijke schreef:En je kunt desnoods ook met mensenvlees gaan werken.

Dat lijkt me gedoe om aan te komen.

Heel vervelend voor je, Kruimel. Ik duim voor je dat jullie er snel samen uitkomen !

Hier ook vaak genoeg schurft aan mijn honden Vooral wanneer ze elkaar opjutten, aaargh ! Gelukkig zijn het het merendeel van de tijd wel schatjes.

Ik heb geen tips voor je, maar wil je evengoed een hart onder de riem steken. Het is heel begrijpelijk dat je het somber inziet en dat je je zo ergert aan Brimi als het je zo beperkt. Komt goed