Een Hondenleven

Chemische castratie zal misschien een voorspelling kunnen zijn wat het doet met de vacht?

Cooper schreef: ↑31 okt 2023, 19:41 Chemische castratie zal misschien een voorspelling kunnen zijn wat het doet met de vacht?

Ja. Ik heb Zeno ook een keer chemisch laten castreren. Zijn vacht veranderde enorm, er was bijna niet doorheen te komen.

Roderick heeft ook last van zijn hormonen. Toch denkt nog geen haar op mijn hoofd nu aan castratie. Alles is hier net loops geweest en hij zit gewoon ff op zijn piek en dit is de eerste keer dat hij het nu echt bewust meemaakt. Rijden op vreemde honden durft hij niet, sterker nog hij is momenteel behoorlijk verlegen buiten. Waar hij eerst met iedereen wilde spelen is hij nu terughoudender en groepen honden vindt hij even helemaal niks aan, hij gaat liever zijn neus achterna om lekkere plasjes op te likken en als een mongool te staan klappertanden en kwijlen, dus spelen doe ik hem nu geen plezier mee in een groep honden maar 1 op 1 of misschien nog een leuke hond erbij dat gaat wel erg goed. Zijn doodle vriendinnetje is een maand of 2 geleden voor het eerst loops geweest, normaal rent ze altijd gillend achter Roderick aan maar nu was het even andersom, tot haar grote plezier. Daar doe ik dan dus ook niks aan, het bleef bij een paar minuten gillen en daarna gewoon spelen zoals altijd alleen elke plas moest opgelikt worden.
Het rijden doet Roderick alleen thuis bij Droef maar na 3 x is Droef het zat en dan geeft hij een brommetje met een dreigende blik en dan begint Roderick weer te gillen van schrik en rent weg Hij doet het ook bij 2 van de 3 katten. Kiara heeft engelengeduld dus die moet ik beschermen en Sjimmie maakt zelf een wegwezer. Bij Kion krijgt hij de kans niet want die dreigt op voorhand al met slaan, die heeft geen hoge pet op van de honden en ze moeten hem gewoon met rust laten, dan is er niks aan de hand.

Ik buiten de teugels wat strakker nu want als het aan Roderick ligt ga ik van boom naar boom en loslopen is dus ook ff geen optie want hij luistert nu niet maar verder heb ik er weinig last van. Op mensen rijden komt in Roderick niet eens op.

Wel grappig 1 van zijn vrienden is een maand of 2 jonger en heeft het zelfde euvel. Toen ze laatst aan het spelen waren hadden we het er over en zijn baasje zei als die van mijn begint te rijden op alles wat los en vast zit dan bel ik direct de dierenarts om castratie in te plannen. Nog geen 5 minuten later begon zijn reu te rijden en hij heeft hem aangelijnd en is denk ik gelijk thuis gaan bellen voor die castratie.

ellen en de birmanen schreef: ↑31 okt 2023, 17:40 heb nog even geduld. hij zit nu aan de top van zijn hormonenoorlog, rond anderhalf jaar gaat het afzwakken. het is een fase en die gaat over.

Dit is ook echt mijn ervaring ik heb vorige week voor het eerst met goed fatsoen een telefoongesprek kunnen doen sinds Bertus er is en die is nu 26 maanden

En bezoek is nog steeds een drama ,na 2 uur geeft hij pas op en gaat liggen
Doe je nog wat neuswerk met hem ? Dat is bij Bertus de beste afleiding
Bertus heeft de afgelopen weken amper gereageerd op de teef die achter ons woont terwijl ze loops was

De keren daarvoor was het krabben aan de deur,naar buiten willen,niet eten en elk plasje oplikken
Nu kwam ik er pas achter dat ze loops was omdat de baas haar ineens optilde

De dingen die ik zo lees, klinken mij als normaal pubergedrag met teveel ruimte.
Heeft er al eens een iemand met veel verstand van honden, gedrag en mensen meegekeken?

Zo te zien is de vacht vergelijkbaar met de vacht die Froo op die leeftijd had (zijdezacht en behoorlijk dun met weinig ondervacht?). Nu ze wat ouder is, is hij echt wat voller geworden. Froo is gecastreerd, of dat de impact van de castratie is of gewoon komt doordat de vacht wat langer nodig had om meer volume te krijgen weet ik niet. Maar ontploft is hij ook zeker niet (behalve rondom haar toet maar dat komt doordat ze 1001 kruintjes heeft). Dus het zou eventueel mee kunnen vallen met de vacht.

Zelfs met een teef heb ik inmiddels wel mogen ervaren hoe het voelt iets te moeten begeleiden als de hond compleet onbereikbaar is (de hemel zij dank dat al mijn geduld op dat gebied nu eindelijk met muizenstapjes merkbaar wordt, maar het heeft echt even mogen duren ) dus ik snap je frustratie op zich wel. Zelf zou ik het niet doen bij een jonge reu en het proberen uit te zitten, maar ik sluit me wel bij Hylos aan. Je moet wel altijd blijven bedenken dat je de hond niet hebt voor een online forum. Jij moet er uiteindelijk mee samenleven.

Frootje schreef: ↑01 nov 2023, 00:55 Zo te zien is de vacht vergelijkbaar met de vacht die Froo op die leeftijd had (zijdezacht en behoorlijk dun met weinig ondervacht?). Nu ze wat ouder is, is hij echt wat voller geworden. Froo is gecastreerd, of dat de impact van de castratie is of gewoon komt doordat de vacht wat langer nodig had om meer volume te krijgen weet ik niet. Maar ontploft is hij ook zeker niet (behalve rondom haar toet maar dat komt doordat ze 1001 kruintjes heeft). Dus het zou eventueel mee kunnen vallen met de vacht.

Zelfs met een teef heb ik inmiddels wel mogen ervaren hoe het voelt iets te moeten begeleiden als de hond compleet onbereikbaar is (de hemel zij dank dat al mijn geduld op dat gebied nu eindelijk met muizenstapjes merkbaar wordt, maar het heeft echt even mogen duren ) dus ik snap je frustratie op zich wel. Zelf zou ik het niet doen bij een jonge reu en het proberen uit te zitten, maar ik sluit me wel bij Hylos aan. Je moet wel altijd blijven bedenken dat je de hond niet hebt voor een online forum. Jij moet er uiteindelijk mee samenleven.

Daar ben ik het wel mee eens hoor ,dat laatste maar dan denk ik ok hij heeft de wandeling in het bos verpest maar dat is misschien een uur op een hele dag . Bezoek heb je ook niet elke dag neem ik aan . Het zijn allemaal momenten. En als hij op een hond wil rijden dan kan je nog denken dat die hond iets te lekker rook maar als hij het dan weer doet bij de volgende hond dan lijn je hem toch aan?

Dan leert hij dat dat gedrag niet gewenst is. Wat heeft hij nu geleerd? Dat hij zijn gang maar mag gaan

Klopt Frootje, geen ondervacht en heel zacht. En inderdaad ik moet het met hem zien te rooien.
Ik ga hem chemisch laten castreren voor een half jaar om te kijken of het aan mijn eventuele gebrekkige opvoeding ligt of dat het een te volle kop van Cooper is.
Als er niets verandert qua gedrag dan ga ik kijken of ik een gedragsdeskundige om raad kan vragen. Ligt het aan de hormonen dan moet ik dat na een maand of 2 na het implantaat wel gaan merken. Kan ik meteen zien wat die vacht doet.

Gelukkig heb ik niet elke dag bezoek . Ben al niet zo'n bezoek mens nu vind ik het helemaal verschrikkelijk.

Ik ga met hem naar het bos voor de interactie met andere honden omdat ik het idee heb dat hij daar enorme behoefte aan heeft. En om hem lekker los te laten lopen. Mijzelf interesseert dat niet en ik loop hier net zo lief tussen de velden hier. Maar dan kan hij niet los. Hij loopt zo de weilanden in en komt niet terug. Krijg je kwade gezichten van de boeren van. Logisch natuurlijk.

Is hij bereikbaar voor voer op het moment van bezoek?

Ik heb voor Zazoe een treat and train apparaat gebruikt. Die zette ik bij zijn mand/plek en dan kon ik met de afstandsbediening belonen op afstand. Eerst bijna continue en dan steeds wat tijd ertussen.

Cooper schreef: ↑01 nov 2023, 09:55 Klopt Frootje, geen ondervacht en heel zacht. En inderdaad ik moet het met hem zien te rooien.
Ik ga hem chemisch laten castreren voor een half jaar om te kijken of het aan mijn eventuele gebrekkige opvoeding ligt of dat het een te volle kop van Cooper is.
Als er niets verandert qua gedrag dan ga ik kijken of ik een gedragsdeskundige om raad kan vragen. Ligt het aan de hormonen dan moet ik dat na een maand of 2 na het implantaat wel gaan merken. Kan ik meteen zien wat die vacht doet.

Gelukkig heb ik niet elke dag bezoek . Ben al niet zo'n bezoek mens nu vind ik het helemaal verschrikkelijk.

Ik ga met hem naar het bos voor de interactie met andere honden omdat ik het idee heb dat hij daar enorme behoefte aan heeft. En om hem lekker los te laten lopen. Mijzelf interesseert dat niet en ik loop hier net zo lief tussen de velden hier. Maar dan kan hij niet los. Hij loopt zo de weilanden in en komt niet terug. Krijg je kwade gezichten van de boeren van. Logisch natuurlijk.

ik zou het dus andersom doen, eerst een gedragsdeskundige en als dat niet helpt een chemische castratie. maar onthoud wel dat het geen wondermiddel is. het legt de productie van testosteron stil maar de opwinding en blijdschap die blijven en zorgen ervoor dat er op andere honden wordt gereden. puur als uiting van opwinding cq stress.
het enige wat bij jullie helpt als ik je verhaal lees, is consequent zijn. hup in de bench en geen gezeik, ook niet van familieleden. bij bezoek een kong en in de bench, pas als je rustig bent mag je eruit. rijden op andere honden is bij het aanstalten maken al je hond weg halen en verder lopen. zodra je ziet dat hij gaat patsen, dus hoog op de poten lopen, kop op schouder van de andere hond, je hond aanlijnen en weghalen.
hij moet leren om met stress en opwinding om te gaan en dat leert hij niet door een castratie. maar dat is mijn mening en ik vind het de weg van zwakte.

Cooper schreef: ↑01 nov 2023, 09:55 Klopt Frootje, geen ondervacht en heel zacht. En inderdaad ik moet het met hem zien te rooien.
Ik ga hem chemisch laten castreren voor een half jaar om te kijken of het aan mijn eventuele gebrekkige opvoeding ligt of dat het een te volle kop van Cooper is.
Als er niets verandert qua gedrag dan ga ik kijken of ik een gedragsdeskundige om raad kan vragen. Ligt het aan de hormonen dan moet ik dat na een maand of 2 na het implantaat wel gaan merken. Kan ik meteen zien wat die vacht doet.

Gelukkig heb ik niet elke dag bezoek . Ben al niet zo'n bezoek mens nu vind ik het helemaal verschrikkelijk.

Ik ga met hem naar het bos voor de interactie met andere honden omdat ik het idee heb dat hij daar enorme behoefte aan heeft. En om hem lekker los te laten lopen. Mijzelf interesseert dat niet en ik loop hier net zo lief tussen de velden hier. Maar dan kan hij niet los. Hij loopt zo de weilanden in en komt niet terug. Krijg je kwade gezichten van de boeren van. Logisch natuurlijk.

Ok heel veel sterkte de komende tijd je weet toch dat het na chemische castratie eerst veel erger wordt hè

Smoushond schreef: ↑01 nov 2023, 12:38

Cooper schreef: ↑01 nov 2023, 09:55 Klopt Frootje, geen ondervacht en heel zacht. En inderdaad ik moet het met hem zien te rooien.
Ik ga hem chemisch laten castreren voor een half jaar om te kijken of het aan mijn eventuele gebrekkige opvoeding ligt of dat het een te volle kop van Cooper is.
Als er niets verandert qua gedrag dan ga ik kijken of ik een gedragsdeskundige om raad kan vragen. Ligt het aan de hormonen dan moet ik dat na een maand of 2 na het implantaat wel gaan merken. Kan ik meteen zien wat die vacht doet.

Gelukkig heb ik niet elke dag bezoek . Ben al niet zo'n bezoek mens nu vind ik het helemaal verschrikkelijk.

Ik ga met hem naar het bos voor de interactie met andere honden omdat ik het idee heb dat hij daar enorme behoefte aan heeft. En om hem lekker los te laten lopen. Mijzelf interesseert dat niet en ik loop hier net zo lief tussen de velden hier. Maar dan kan hij niet los. Hij loopt zo de weilanden in en komt niet terug. Krijg je kwade gezichten van de boeren van. Logisch natuurlijk.

Ok heel veel sterkte de komende tijd je weet toch dat het na chemische castratie eerst veel erger wordt hè

We gaan het meemaken. Ik verwacht ook geen wonderen. Maar alle beetjes helpen.

ellen en de birmanen schreef: ↑01 nov 2023, 12:16

Cooper schreef: ↑01 nov 2023, 09:55 Klopt Frootje, geen ondervacht en heel zacht. En inderdaad ik moet het met hem zien te rooien.
Ik ga hem chemisch laten castreren voor een half jaar om te kijken of het aan mijn eventuele gebrekkige opvoeding ligt of dat het een te volle kop van Cooper is.
Als er niets verandert qua gedrag dan ga ik kijken of ik een gedragsdeskundige om raad kan vragen. Ligt het aan de hormonen dan moet ik dat na een maand of 2 na het implantaat wel gaan merken. Kan ik meteen zien wat die vacht doet.

Gelukkig heb ik niet elke dag bezoek . Ben al niet zo'n bezoek mens nu vind ik het helemaal verschrikkelijk.

Ik ga met hem naar het bos voor de interactie met andere honden omdat ik het idee heb dat hij daar enorme behoefte aan heeft. En om hem lekker los te laten lopen. Mijzelf interesseert dat niet en ik loop hier net zo lief tussen de velden hier. Maar dan kan hij niet los. Hij loopt zo de weilanden in en komt niet terug. Krijg je kwade gezichten van de boeren van. Logisch natuurlijk.

ik zou het dus andersom doen, eerst een gedragsdeskundige en als dat niet helpt een chemische castratie. maar onthoud wel dat het geen wondermiddel is. het legt de productie van testosteron stil maar de opwinding en blijdschap die blijven en zorgen ervoor dat er op andere honden wordt gereden. puur als uiting van opwinding cq stress.
het enige wat bij jullie helpt als ik je verhaal lees, is consequent zijn. hup in de bench en geen gezeik, ook niet van familieleden. bij bezoek een kong en in de bench, pas als je rustig bent mag je eruit. rijden op andere honden is bij het aanstalten maken al je hond weg halen en verder lopen. zodra je ziet dat hij gaat patsen, dus hoog op de poten lopen, kop op schouder van de andere hond, je hond aanlijnen en weghalen.
hij moet leren om met stress en opwinding om te gaan en dat leert hij niet door een castratie. maar dat is mijn mening en ik vind het de weg van zwakte.

Eens, ik vind het ook de omgekeerde manier van stappen zetten.
En hoewel testosteron ook zijn 'irritante' kanten heeft, is het ook zo noodzakelijk voor de ontwikkeling tot volwassen, stabiele hond. Ik vraag me ook af waarom je voor een reu gaat, als je niet met dit gedrag kan en/of wil dealen. Zeker op deze leeftijd. Het hoort er ook gewoon bij. Je laat al het gedrag wat je benoemd ook zelf gebeuren waardoor het in stand blijft.
Snucky had met een jaar ook het liefst met iedere hond kennis gemaakt en irritant gedrag vertoond. Gaan we dus gewoon niet doen.
Omgaan met stress en opwinding kan je prima op trainen en sturen. Maar dat kost wel tijd en energie en betekent ook dat je met momenten keuzes moet maken die misschien niet altijd het leukste zijn, maar wel in het belang van je hond.

Iedereen moet voor zich bepalen of hij zijn hond wil castreren of niet, maar het is geen heilig middel.
Daarnaast ben ik het er mee eens dat hij wel aan de jonge kant is om hem (chemisch) te castreren. Hij heeft gewoon keihard zijn hormonen nodig om te groeien, volwassen te worden, stabiel te worden en dat pauzeer je of verander je.

Het gedrag wat omschreven wordt in dit topic zie ik als normaal jonge honden gedrag en met name jonge reuen gedrag. Het niet meer bereikbaar zijn is te trainen, daarnaast heb je er een lange lijn waarmee je dit heel eenvoudig kan doorbreken. Zie elke wandeling als een training, het gaat immers niet vanzelf met een jonge hond, het is werken aan een goede band samen, het bouwen van een sterke basis en kaders stellen.
Bepaald gedrag is niet toegestaan, nu niet, nooit niet.

Druk gedrag wanneer er visite komt of gillen in de bench, is niet toegestaan. Zet de bench in een andere ruimte, geef hem iets lekkers voordat de visite in beeld komt en train hem. Of doe hem een lijn aan in huis, laat de visite hem negeren, strooi brokjes in huis rond zodat hij kan snuffelen en zijn opwinding op een andere manier kwijt kan.

Daarnaast veel hersenwerk met hem doen, maak hem geestelijk moe, zodat zijn koppie lekker verzadigt is, dan zal hij buiten bij de wandelingen ook minder nodig hebben qua indrukken.

En niet te vergeten.... verwacht even niet teveel van hem, hij is in zijn hormoonpiek, moet hiermee leren omgaan. Hem hierin begeleiden, kaders stellen en niet teveel verwachten is mijn advies.

Er zijn zoveel andere oplossingen om met een jonge puberende reu om te gaan, chemische castratie is mijn inziens niet de eerste keuze, zeker niet gezien zijn leeftijd.

(En ja.. zelf ervaring met 2 reuen, die beide opgegroeid zijn tot 2 stabiele reuen en nooit gecastreerd zijn)

Ybbihs schreef: ↑01 nov 2023, 13:17

ellen en de birmanen schreef: ↑01 nov 2023, 12:16
ik zou het dus andersom doen, eerst een gedragsdeskundige en als dat niet helpt een chemische castratie. maar onthoud wel dat het geen wondermiddel is. het legt de productie van testosteron stil maar de opwinding en blijdschap die blijven en zorgen ervoor dat er op andere honden wordt gereden. puur als uiting van opwinding cq stress.
het enige wat bij jullie helpt als ik je verhaal lees, is consequent zijn. hup in de bench en geen gezeik, ook niet van familieleden. bij bezoek een kong en in de bench, pas als je rustig bent mag je eruit. rijden op andere honden is bij het aanstalten maken al je hond weg halen en verder lopen. zodra je ziet dat hij gaat patsen, dus hoog op de poten lopen, kop op schouder van de andere hond, je hond aanlijnen en weghalen.
hij moet leren om met stress en opwinding om te gaan en dat leert hij niet door een castratie. maar dat is mijn mening en ik vind het de weg van zwakte.

Eens, ik vind het ook de omgekeerde manier van stappen zetten.
En hoewel testosteron ook zijn 'irritante' kanten heeft, is het ook zo noodzakelijk voor de ontwikkeling tot volwassen, stabiele hond. Ik vraag me ook af waarom je voor een reu gaat, als je niet met dit gedrag kan en/of wil dealen. Zeker op deze leeftijd. Het hoort er ook gewoon bij. Je laat al het gedrag wat je benoemd ook zelf gebeuren waardoor het in stand blijft.
Snucky had met een jaar ook het liefst met iedere hond kennis gemaakt en irritant gedrag vertoond. Gaan we dus gewoon niet doen.
Omgaan met stress en opwinding kan je prima op trainen en sturen. Maar dat kost wel tijd en energie en betekent ook dat je met momenten keuzes moet maken die misschien niet altijd het leukste zijn, maar wel in het belang van je hond.

Eens met de ook in mijn ogen betere volgorde

Het is wel de eerste pup hé?
Als je eerder alleen volwassen herplaatsers hebt gehad ben je zelf nog niet "vertrouwd" met dat puberale hitsige.
Bovendien is dat bij de ene hond een stuk minder heftig dan bij de andere.

Ik hoop gewoon dat het ons door een moeilijke periode heen helpt. Vandaar dat ik ook kies voor chemisch castreren; als het niks is werkt het weer uit en zitten zijn ballen er nog aan. Ik blijf echt wel tegelijkertijd trainen. Er valt voor ons beiden nog veel te leren .
Hij is nu 14 maanden en dat is niet extreem jong in mijn ogen. Op veel websites van dierenartsen lees je dat castratie al vanaf 6 maanden kan.

kloesje schreef:Iedereen moet voor zich bepalen of hij zijn hond wil castreren of niet, maar het is geen heilig middel.
Daarnaast ben ik het er mee eens dat hij wel aan de jonge kant is om hem (chemisch) te castreren. Hij heeft gewoon keihard zijn hormonen nodig om te groeien, volwassen te worden, stabiel te worden en dat pauzeer je of verander je.

Het gedrag wat omschreven wordt in dit topic zie ik als normaal jonge honden gedrag en met name jonge reuen gedrag. Het niet meer bereikbaar zijn is te trainen, daarnaast heb je er een lange lijn waarmee je dit heel eenvoudig kan doorbreken. Zie elke wandeling als een training, het gaat immers niet vanzelf met een jonge hond, het is werken aan een goede band samen, het bouwen van een sterke basis en kaders stellen.
Bepaald gedrag is niet toegestaan, nu niet, nooit niet.

Druk gedrag wanneer er visite komt of gillen in de bench, is niet toegestaan. Zet de bench in een andere ruimte, geef hem iets lekkers voordat de visite in beeld komt en train hem. Of doe hem een lijn aan in huis, laat de visite hem negeren, strooi brokjes in huis rond zodat hij kan snuffelen en zijn opwinding op een andere manier kwijt kan.

Daarnaast veel hersenwerk met hem doen, maak hem geestelijk moe, zodat zijn koppie lekker verzadigt is, dan zal hij buiten bij de wandelingen ook minder nodig hebben qua indrukken.

En niet te vergeten.... verwacht even niet teveel van hem, hij is in zijn hormoonpiek, moet hiermee leren omgaan. Hem hierin begeleiden, kaders stellen en niet teveel verwachten is mijn advies.

Er zijn zoveel andere oplossingen om met een jonge puberende reu om te gaan, chemische castratie is mijn inziens niet de eerste keuze, zeker niet gezien zijn leeftijd.

(En ja.. zelf ervaring met 2 reuen, die beide opgegroeid zijn tot 2 stabiele reuen en nooit gecastreerd zijn)

Eens, ik zou hem eerst leren wat zwart/wit is. Hij leeft in een grijs gebied wat ik lees. Nee is dus nee, en blijft nee al gaat ie op zn kop staan. En ja ik ben inmiddels aan de 7e reu toe dus ik weet wel wat testosteron doet. Ook deze werden niet gehoorzaam geboren en dat is een understatement bij sommigen. Waren en zijn ze perfect? Absoluut niet en ik heb zat fouten gemaakt maar inmiddels ook wat ervaring rijker en kennis rijker. Je gedraagt je als er visite komt, doe je dat niet vlieg je je bench in. Waar ze overigens graag en vrijwillig, dus met deur open, liggen vaak gedurende de dag. Want ze zitten eigen nooit meer dicht. Maar ben je vervelend dan bonjour ik je er gewoon in, kauwplaat mee en succes. Kun je je na een half uurtje beter gedragen mag je er best bij komen liggen maar wel op mijn voorwaardes. Ik hou er geen dubbele agenda voor je op na. Je kunt gelijk weer retour bench. Sommigen gaan er standaard in voor er uberhaupt bezoek binnen is, dat is veel rustiger dan los ontvangen. En sommigen mogen blijven lopen. Maar voor elk geldt hetzelfde.
Xygan en Xanu willen op straat nog steeds met elke hond kennismaken.... ik niet. Jammer joh...
Piepen kan ie als de beste dan Xanu als dat niet mag. Heel sporadisch mag t wel als ik de hond ken en de eigenaar er ook oke mee is. Dus daar houdt ie zich dan maar aan vast... t is snel vergeten zodra hij zn bal krijgt als de hond in kwestie voorbij is. Of een snoepje... ze zijn makkelijk omkoopbaar. Maar ook dat is niet vanzelf gegaan, al denken mensen dat wel.

Vanachter een computerscherm is het lastig oordelen hóe erg het hitsige gedrag is.

Mijn wijlen Diem vond ik echt niet leuk als intacte reu. Hij is chemisch gecastreerd en met 3jr definitief. Uiteraard na eerst mijn uiterste best te doen met voldoende uitdaging én opvoeding.
Het diepte(hoogte? )punt was toen hij in een verder verlaten park iets lekkers aan een struik rook en vervolgens die struik dekte. Incl ejaculatie. Stond ik in dat park te wachten tot alles weer binnenboord was en we weer verder konden wandelen
Hij wist verder prima dat er niet op mensen gereden mocht worden. Dus als je bukte om iets van de grond te rapen stond hij een meter verder te droogneuken op niets. Bezoek liet hij ook met rust want ik kon hem prima wegsturen. Op de bank en bed mocht hij als enige hond niet want dan ging hij naast je staan rijden. Tijdens wandelen kreeg ik hem ook fysiek mee als hij klappertandend plasjes stond op te likken. Maar echt afleiden met snoep of spel ging niet, zijn kop was te vol.

Was de (chemische)castratie een wondermiddel? Nee. Hij was nog steeds een hufterige geile patser Maar nu kon ik wél zijn gedachte verzetten met snoep of spel. Er was ruimte in zijn kop gekomen.

Maar, ik ben het eens dat de meeste reuen zónder castratie uitgroeien tot fijne stabiele honden. Ff doorbijten, voldoende fysiek én mentale uitdaging bieden en verder rust en kalmte eisen.

Ik ken ook een reu met veel driften waarbij de chip totaal verkeerd uitpakte. Het is namelijk ook een wat onzeker hondje en zonder testosteron werd hij een schim van zichzelf. Dan 10x liever de hitsigheid en onbereikbaarheid dan een castraat met angstagressie.

Diem had genoeg zelfvertrouwen voor 10 castraties. Was juist wel fijn dat de ergste hufterigheid er af was. En ook dat andere intacte reuen minder terug op hem reageerde.
Overigens kon Diem gecastreerd en wel nog steeds niet bij loopse teven. Zelfs paar dagen na vruchtbare periode moest je hem van Flora lostrekken als Flora binnen zijn bereik kwam. (Hij aan de lijn, Flora los)

ranetje schreef: ↑01 nov 2023, 14:56 Het is wel de eerste pup hé?
Als je eerder alleen volwassen herplaatsers hebt gehad ben je zelf nog niet "vertrouwd" met dat puberale hitsige.
Bovendien is dat bij de ene hond een stuk minder heftig dan bij de andere.

Ook dat absoluut eens hoor.
Ik geef op het moment les aan 8 puberhonden in een groep en er zit veel verschil onderling, maar in basis lopen ze allemaal tegen dezelfde dingen aan. Aandacht, rust/ontspanning, gedrag naar andere honden, focus, normaal aan de lijn wandelen, ontvangen van bezoek, etc. En iedere les opnieuw ben ik bezig met verwachtingsmanagement, ze te vertellen dat het echt wel goed komt en leer ik ze dat ze naar de kleine successen moeten kijken.

Maar juist ook als het je eerste hond van pup af aan is, snap ik niet dat je gelijk voor castratie gaat in plaats van dat je iemand mee laat kijken met verstand van zaken die je op weg kan helpen in hoe je bezig bent. Want een buitenstaander ziet veel meer dan jij die er met je neus bovenop zit en het niet objectief kan bekijken. Maak gebruik van de kennis van anderen. Er zitten op dit forum genoeg mensen met een berg kennis en ongetwijfeld wel iemand die in de buurt woont. Waarom zou je daar geen gebruik van maken?
Mocht TS bij mij in de buurt wonen, kom ik met alle liefde een keer meekijken en tips geven hoe en waar aan te werken.

Smoushond schreef: ↑01 nov 2023, 07:34 Daar ben ik het wel mee eens hoor ,dat laatste maar dan denk ik ok hij heeft de wandeling in het bos verpest maar dat is misschien een uur op een hele dag . Bezoek heb je ook niet elke dag neem ik aan . Het zijn allemaal momenten. En als hij op een hond wil rijden dan kan je nog denken dat die hond iets te lekker rook maar als hij het dan weer doet bij de volgende hond dan lijn je hem toch aan?

Dan leert hij dat dat gedrag niet gewenst is. Wat heeft hij nu geleerd? Dat hij zijn gang maar mag gaan

Het zou bij een reu van deze leeftijd ook mijn keuze niet zijn, ik zou veel te bang zijn voor het effect van het ontbreken van de hormonen op het gedrag. Je ziet bij reuen toch vaak dat ze er onzekerder van worden en als eigenaar van een jonge hond met behoorlijk wat onzekerheid op gebied van andere honden, weet ik dat dat ook behoorlijk lastig te begeleiden kan zijn. Dus ik zal in dat geval ook zeggen dat ik het persoonlijk niet zou doen, maar als iemand die best wel moeite heeft gehad met “is dit wel de goede keuze, wat zou het internet ervan vinden?!” bij de opvoeding en keuzes die ik met Aloy heb gemaakt, heb ik ook geleerd dat het uiteindelijk toch belangrijk is je te beseffen dat je een hond niet hebt voor de rest van de wereld.

Ik wil nooit meer een reu. Helemaal klaar met die geiligheid.
Op zich vind ik een reu meestal mooier dan een teef maar dat achter die lul aanlopen hoeft voor mij niet meer.

Nanna schreef: ↑01 nov 2023, 16:42 Ik wil nooit meer een reu. Helemaal klaar met die geiligheid.
Op zich vind ik een reu meestal mooier dan een teef maar dat achter die lul aanlopen hoeft voor mij niet meer.

Ik ruil 'm niet meer in hoor , maar ik begrijp het wel.

Ybbihs schreef: ↑01 nov 2023, 15:43

ranetje schreef: ↑01 nov 2023, 14:56 Het is wel de eerste pup hé?
Als je eerder alleen volwassen herplaatsers hebt gehad ben je zelf nog niet "vertrouwd" met dat puberale hitsige.
Bovendien is dat bij de ene hond een stuk minder heftig dan bij de andere.

Ook dat absoluut eens hoor.
Ik geef op het moment les aan 8 puberhonden in een groep en er zit veel verschil onderling, maar in basis lopen ze allemaal tegen dezelfde dingen aan. Aandacht, rust/ontspanning, gedrag naar andere honden, focus, normaal aan de lijn wandelen, ontvangen van bezoek, etc. En iedere les opnieuw ben ik bezig met verwachtingsmanagement, ze te vertellen dat het echt wel goed komt en leer ik ze dat ze naar de kleine successen moeten kijken.

Maar juist ook als het je eerste hond van pup af aan is, snap ik niet dat je gelijk voor castratie gaat in plaats van dat je iemand mee laat kijken met verstand van zaken die je op weg kan helpen in hoe je bezig bent. Want een buitenstaander ziet veel meer dan jij die er met je neus bovenop zit en het niet objectief kan bekijken. Maak gebruik van de kennis van anderen. Er zitten op dit forum genoeg mensen met een berg kennis en ongetwijfeld wel iemand die in de buurt woont. Waarom zou je daar geen gebruik van maken?
Mocht TS bij mij in de buurt wonen, kom ik met alle liefde een keer meekijken en tips geven hoe en waar aan te werken.

Het is maar net wat voor opties je als eerste voorgeschoteld krijgt
Ik ben met je eens dat meekijken heel verhelderend kan werken.
In sommige gevallen is de beste optie dan ook nog dat de ballen er af gaan.

Ik heb zelf 3 reuen gehad en heb er geen problemen mee gehad na de "puberperiode".
Twee van de drie zelfs helemaal niets van gemerkt.

Ik had voor een reu gekozen omdat 1) ik ze net zoals Nanna groter en mooier vind en 2) omdat bij de Groenendaelers reuen als een stuk stabieler werden beschreven dan teven.
Maar ik had toen ik aan een hond begon weinig kennis over de gevolgen van castratie (voor- en nadelen) bij reuen vs teven. Ik dacht dat honden net zoals katten bijna altijd gecastreerd werden. Beide geslachten.
Gaanderweg leert men.
Ik denk dat ik voor een volgende hond ook een teef zou kiezen MAAR... het is ook weer niet dat ik me er enorm aan stoor. Bovendien vind ik dat ik nu eenmaal voor een reu heb gekozen en het bijbehorende gedrag krijg je erbij. Ook als je een reu op latere leeftijd castreert (nadat hij seksueel volwassen is geworden), zal je alsnog reutjesgedrag blijven zien. Dat heeft hij immers in die tijd daarvoor in zijn breintje geprent. Alleen bij vroegcastratie kan je bepaald reutjesgedrag voorkomen, maar dat heeft weer allerlei nadelen.

Mijn reuen zijn op 1 na nooit gecastreerd hoor, en op zich viel het reuengedrag ook heel erg mee bij mijn honden. Evengoed vind ik een teef toch fijner.
Al was het alleen maar vanwege alle honden die je tegenkomt. “Hedde ge daor een menneke bij” *angstig kijkend*. Nee ik heb alleen teven. En dan de opluchting bij de tegenliggerd