Een Hondenleven

ik had een tijdje geleden een kort gesprekje met de dierenarts assistente en die vertelde dat sommige mensen die daar met hun hond kwamen, niet eens wisten of ze een reu of een teef hadden. Waar gebeurd verhaal. Ik heb weinig hoop.

Susam schreef: ↑20 dec 2023, 06:35 ik had een tijdje geleden een kort gesprekje met de dierenarts assistente en die vertelde dat sommige mensen die daar met hun hond kwamen, niet eens wisten of ze een reu of een teef hadden. Waar gebeurd verhaal. Ik heb weinig hoop.

Ik kom niet heel vaak bij de d.a, maar als ik er kom ben ik graag wat voorbereid. Anderhalf jaar terug begon Mo kale plekken te krijgen, en dan som ik alles op wat ik geobserveerd heb, en met mn voorbereidend gezoek mede dankzij het forum, ook wat opties op tafel gelegd met wat het kon zijn. ( kan het cushing zijn, kan het coat/funk alopcia zijn ).
Maarrr ik presteer het ook om laatst met een "rare bult" op dr poot langs te gaan "ja ik vind dat een rare bult hoor"..en dat bleek gewoon dr hoge voetkussen te zijn, inmiddels met een grillige kop erop, maar soit..sta je dan

To the point on topic, vind ik het meer dan prima als er eens zo'n "test"komt. Het gebeurd veelste veel dat honden als cadeautje gezien worden en men er ook zo mee omgaat. Zich totaal niet beseffen wat een werk een pup meebrengt, dat zindelijk maken ook niet in twee dagen gepiept is, dat je de eerste twee jaar bezig bent elkaar te leren kennen, dat ze ook puberfases hebben. Fokkers zijn al veel beter bezig om in te schatten hoe dat zit met mensen die voor een pup komen. Asiels zijn er ook een stuk op vooruit gegaan volgens mij.

eens over asielen, een kennis belde me verdrietig dat haar vriend op leeftijd overleden was en de goeie man had 2 Spaanse hondjes die aan elkaar verknocht waren, de broer van de overledene wilde de hondjes niet en niemand verder in de familie, dus ze gingen naar een asiel. Moord en brand want... een asiel! Ik heb haar geprobeerd uit te leggen dat het niet altijd even ideaal is, maar beter dan dat die dropjes bij een of andere man zitten die ze niet wil hebben en er niet naar omkijkt. Natje, droogje, vrijwilligers, zelfs observatie van gedrag, alles beter dan verwaarlozing en niet gewild zijn. Los daarvan, sinds ik Portugese asielen ken, praat ik al helemaal nergens meer over.

Zou wel toejuichen als bij een eerste hond wat meer mensen naar een prettige hondenschool gaan voor wat basisbeginselen en uitleg over gedragingen.
Maar goed, de ene school is daarin ook weer anders dan de ander, dus daar zit ook al geen lijn in.
Heb er nu een gevonden die eigenlijk meer gericht is op de honden en hun gedrag, en dat ook benoemt in de lessen. Als er iets gebeurd of zichtbaar is dan geeft hij dat aan, betrekt de andere cursisten en legt uit.
Ook niet wars van een andere invalshoek als iemand het anders ziet, of met een alternatief komt om ergens op te reageren.

Daar leer je meer van dan stoïcijns op cursus commando's aanleren.

Online, zou een optie zijn, maar als ik zie hoe vaak hier filmpjes en foto's van gedragingen en situaties al anders geïnterpreteerd worden, dan lijkt het me lastig om een echt goede cursus daarvoor aan te maken.