Een Hondenleven

EchoMira schreef:Ga je verder niets vertellen?
Hoeft niet hoor als je dat niet wil.

Hij moest eerst naar huis voor ik wat kon schrijven, ik voelde me er zo beroerd over... ondanks dat t een oudere hond was, kwam t zo onverwachts... ik ben geschrokken hoe snel het kan gaan...
Hij kreeg een epileptische aanval... op deze leeftijd is dat helaas meestal een gevolg van iets heel vervelends zei de da. Naar de da bloed geprikt. Daar kwam niets uit. Heel licht verhoogde leverwaardes maar daar kon t niet door komen, ze pasten bij de waardes van een wat oudere hond. Ik wilde voor t geval er nog een volgde medicatie hebben en ook meegekregen. Vrijdag kreeg hij zes aanvallen met tussenpozen van 4 tot 6 uur... ze waren kort maar daar was geen medicatie tegen te geven... na de 3e herkende hij mij niet meer. Hij wilde alleen maar dwars door een muur in de kamer. Die nacht heeft een eeuwigheid geduurd, zonder aanvallen maar huilen, huilen... dat ging door merg en been. Xanu en Xygan vonden hem doodeng en zaten natuurlijk apart. Ik heb de hele nacht bij hem.gezeten maar het verslechterde alleen maar. Hij zag bijna niets meer, herkende mij niet meer, was al doof voor dit gebeurde dus hoorde ook niet veel meer... dat wilde ik hem niet aandoen. Hij leek gewoon dwars door je heen te kijken, en die muur... daar moest hij doorheen...heel eng... dus zaterdag was het aardse leven helaas over voor hem. Ik vond het niet meer hondwaardig... maar zo vreselijk triest... ik kon t nog geen plekje geven...

Och wat een naar einde. Ik heb zelf mijn laatste hond verloren met een cluster epilepsie-aanvallen. Wat een ontzettend trauma is dat. Zo heel anders dan een hond rustig in laten slapen. Heel veel sterkte Malinois.

Sterre schreef:Och wat een naar einde. Ik heb zelf mijn laatste hond verloren met een cluster epilepsie-aanvallen. Wat een ontzettend trauma is dat. Zo heel anders dan een hond rustig in laten slapen. Heel veel sterkte Malinois.

Dank je wel, hij heeft nooit eerder iets van een aanval of iets dergelijks gehad, nooit... dat t ineens zo heftig is dan weet je ook dat er iets helemaal mis is ergens in zn lichaam. Het was inderdaad vreselijk om mee te maken... ik hoop t ook nooit meer te hoeven meemaken, zeker niet voor de hond zelf. Al zal deze wellicht niet alles meer meekrijgen...

Dat is naar, dat het eigenlijk zo kut is gegaan, zijn dood.
Je hoopt je ouwe maatje gewoon op een goeie, of eigenlijk slechte, dag dood aan te treffen. Weggegleden uit het leven. Hij zal er niet veel van meegekregen hebben maar jij wel.

Precies hoe het met Ds gegaan is ook, de DA is dezelfde avond nog gekomen. Nu, ik moet zeggen dat ik er achteraf ook blij mee ben, want ik zou het moeilijker hebben om er dagen, weken mee bezig te moeten zijn of het moment daar al is of nog niet…
Ik hoop dat je het gauw een plaats kunt geven ib alle geval!

malinois schreef: ↑05 dec 2023, 20:59

Sterre schreef:Och wat een naar einde. Ik heb zelf mijn laatste hond verloren met een cluster epilepsie-aanvallen. Wat een ontzettend trauma is dat. Zo heel anders dan een hond rustig in laten slapen. Heel veel sterkte Malinois.

Dank je wel, hij heeft nooit eerder iets van een aanval of iets dergelijks gehad, nooit... dat t ineens zo heftig is dan weet je ook dat er iets helemaal mis is ergens in zn lichaam. Het was inderdaad vreselijk om mee te maken... ik hoop t ook nooit meer te hoeven meemaken, zeker niet voor de hond zelf. Al zal deze wellicht niet alles meer meekrijgen...

Ik heb ook een hond gehad met epilepsie en clusteraanvallen en weet wat het is. Het gaat je niet in de koude kleren zitten. Nu ik jouw verhaal las kreeg ik weer de koude rillingen. Nogmaals sterkte.

Mijn oude Rana kreeg opeens een toeval toen ze bijna 14 was.
Ik heb het toen niet verder afgewacht.
Had al ervaring met een vorige hond met epilepsie.
Ik kan je beschrijving van die laatste nacht goed herkennen.
Je hebt de beste beslissing genomen die je kon nemen.

Malinois wat naar. Dat gun je echt niemand.
Eens met Maart: het is kort, geen lange lijdensweg, maar toch wel zo heftig.
Ik hoop dat je erin slaagt om het goed te verwerken. Sterkte.

Wat afschuwelijk om mee te moeten maken Malinois. Sterkte.

malinois schreef: ↑05 dec 2023, 19:56

EchoMira schreef:Ga je verder niets vertellen?
Hoeft niet hoor als je dat niet wil.

Hij moest eerst naar huis voor ik wat kon schrijven, ik voelde me er zo beroerd over... ondanks dat t een oudere hond was, kwam t zo onverwachts... ik ben geschrokken hoe snel het kan gaan...
Hij kreeg een epileptische aanval... op deze leeftijd is dat helaas meestal een gevolg van iets heel vervelends zei de da. Naar de da bloed geprikt. Daar kwam niets uit. Heel licht verhoogde leverwaardes maar daar kon t niet door komen, ze pasten bij de waardes van een wat oudere hond. Ik wilde voor t geval er nog een volgde medicatie hebben en ook meegekregen. Vrijdag kreeg hij zes aanvallen met tussenpozen van 4 tot 6 uur... ze waren kort maar daar was geen medicatie tegen te geven... na de 3e herkende hij mij niet meer. Hij wilde alleen maar dwars door een muur in de kamer. Die nacht heeft een eeuwigheid geduurd, zonder aanvallen maar huilen, huilen... dat ging door merg en been. Xanu en Xygan vonden hem doodeng en zaten natuurlijk apart. Ik heb de hele nacht bij hem.gezeten maar het verslechterde alleen maar. Hij zag bijna niets meer, herkende mij niet meer, was al doof voor dit gebeurde dus hoorde ook niet veel meer... dat wilde ik hem niet aandoen. Hij leek gewoon dwars door je heen te kijken, en die muur... daar moest hij doorheen...heel eng... dus zaterdag was het aardse leven helaas over voor hem. Ik vond het niet meer hondwaardig... maar zo vreselijk triest... ik kon t nog geen plekje geven...

Wat ellendig zeg. Wat een naar afscheid. Sterkte

Wat verschrikkelijk, de enige juiste beslissing genomen maar wat zwaar. Sterkte

wat moeilijk moet dat voor je zijn geweest.

Wat naar om hem zo te zien, dat duurt wel even voor je dat kwijt bent. Jip is ook zo overleden en ik vind dat nog steeds moeilijk. Sterkte met het een plaatsje geven

Echt met recht een nachtmerrie. Dikke knuffel voor jou. Dat gaat je niet in je koude kleren zitten. Fijn dat hij weer thuis is. Sterkte!!

Ja dat is echt niet wat je wil als afscheid. Maar helaas hebben we er weinig aan te kiezen. Het zal even duren inderdaad voor ik t een plekje kan geven, maar dat zal wel komen. Het was een hond die nooit bij een dierenarts kwam. 1x is hij buiten t titeren er geweest met een gaatje in zn oog... hij was nooit ziek en liep tot een paar weken geleden nog 3 km naast de fiets, speurde nog 6 dagen ervoor een enorm spoor en zelfs op vrijdag heeft hij nog op zijn manier keihard gerend en gespeeld... en toen 's middags begonnen de vreselijke aanvallen... ik weet dat ik de leuke dingen moet herinneren maar fuck dat kan ik nu nog niet.

Helemaal gemist, wat vreselijk zeg!
Heel veel sterkte!