Een Hondenleven

Jezus, wat gaat dat hard.
Links maart 2020, rechts gisteren

Sandra&co schreef: ↑10 nov 2021, 20:20 Aandoenlijk

Dat wel hoor.
Maar het is wel een hele plotselinge omschakeling, van hyperactieve druktemaker naar oude man in 1 jaar tijd.
Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt. Nou is Bronco ook onze oudste hond tot nu toe.

Hij is meer ingevallen. Komt dat niet door de castratie?

Nanna schreef: ↑10 nov 2021, 20:35 Hij is meer ingevallen. Komt dat niet door de castratie?

dat was ook wat ik meteen dacht idd, in hoeverre zou zijn castratie hierin meespelen.

sabine schreef: ↑10 nov 2021, 20:55

Nanna schreef: ↑10 nov 2021, 20:35 Hij is meer ingevallen. Komt dat niet door de castratie?

dat was ook wat ik meteen dacht idd, in hoeverre zou zijn castratie hierin meespelen.

Dat denk ik wel. Het zal de grootste boosdoener zijn.
Zijn bespiering is ook veel minder. Energielevel ook.
Maar hij zit wel veel beter in zijn vel na de castratie. Dan maar een oude sul die happy op de bank ligt te wezen, ipv een depressieve hond.

Ik vind het alleen zo sneu als ik met Tux ga wandelen, hij wil dan zo graag mee. Maar hij kan het niet meer.
Zo jammer dat ze dat niet snappen. Als ik weer thuis ben ga ik wel met hem een stukje lopen en dan is hij wel weer blij, maar die teleurgestelde snoet als ik Tux aanlijn en hem niet

Hier helpt het om het leed te verzachten om eerst met de ouwetjes een blokje om te doen, dan bench in met een kauwding en er na het jong geweld mee uit.
Lukt niet altijd maar is wel fijner voor hen heb ik de indruk.

Dat is best een verandering in zijn snoet, maar wat je zegt, liever een tevreden ouwe man. Hoe oud is hij dan? Jaar of 8,9 toch?

Gudrun schreef: ↑10 nov 2021, 22:42 Hier helpt het om het leed te verzachten om eerst met de ouwetjes een blokje om te doen, dan bench in met een kauwding en er na het jong geweld mee uit.
Lukt niet altijd maar is wel fijner voor hen heb ik de indruk.

Dat is misschien handiger inderdaad, eerst met hem een stukje.

Persistence schreef: ↑10 nov 2021, 23:19 Dat is best een verandering in zijn snoet, maar wat je zegt, liever een tevreden ouwe man. Hoe oud is hij dan? Jaar of 8,9 toch?

Klopt, hij is in augustus 9 jaar geworden.

Hij heeft nu zo’n wijze senior uitstraling

Gretha schreef: ↑10 nov 2021, 21:16Dat denk ik wel. Het zal de grootste boosdoener zijn.
Zijn bespiering is ook veel minder. Energielevel ook.
Maar hij zit wel veel beter in zijn vel na de castratie. Dan maar een oude sul die happy op de bank ligt te wezen, ipv een depressieve hond.

Dat is wel het belangrijkste.

Gretha schreef: ↑10 nov 2021, 21:16Ik vind het alleen zo sneu als ik met Tux ga wandelen, hij wil dan zo graag mee. Maar hij kan het niet meer.
Zo jammer dat ze dat niet snappen. Als ik weer thuis ben ga ik wel met hem een stukje lopen en dan is hij wel weer blij, maar die teleurgestelde snoet als ik Tux aanlijn en hem niet

Och ja, moeilijk is dat hè. Ik had dat met Lais toen ze ineens niet mee meemocht naar de hondenschool en ik destijds alleen nog met Willem ging. Ze wou zó graag. Bij haar is dat gelukkig wel gesleten, maar de routine van eens per week naar de hondenschool is anders dan dagelijks wandelen natuurlijk, dat laatste zit wel wat dieper lijkt me.
Hopelijk valt het beter als hij eerst een klein rondje mee mag.

Kan hij niet meer zo lang wandelen door zijn energieniveau of last van gewrichten?