Een Hele Boel; Boelie blijft! (pag. 6)
Geplaatst: 24 nov 2021, 12:13
Omdat morgen de tweede operatie gepland staat, wilde ik het verloop weer even bijhouden. Voor mijzelf en wie het maar interesseert.
Voor wie gemist heeft wie Boelie is en wat er gebeuren moet, heb ik (met hulp van @Zamunda ) het begintopic vanaf het HF hierheen gekopieerd!
Hier wilde ik een klein dagboekje beginnen over een dubbele bekkenkanteling bij pup Boelie van 6 maanden (inmiddels 11 maand).
Voor wie zo'n proces ook leerzaam vind, benieuwd is naar het verloop, of tips heeft en waar ik eens een vraag kan stellen.
Inmiddels is de eerste operatie twee weken geleden en heb ik zo onwijs mijn handen daaraan vol gehad, dat ik het nu pas begin
Even een klein beginnetje, omdat ik hier nog niet zo lang lid ben en mijn voorsteltopic wellicht in de vergetelheid is geraakt.
Na het overlijden van mijn gouden hond vorig jaar ben ik, in het kader van wel plek in mijn huis, niet in mijn hart, weer gaan opvangen.
Een leuk, makkelijk, krullerig reutje kwam al gauw bij mij en er kwam vrij vlot een pup bij, omdat moeder en andere pup gereserveerd waren en naar hier kwamen
en het pupje anders alleen in het asiel in Roemenie achterbleef. Knap ding, die is zo weg... dacht ik nog.
Ze waren samen een fantastische match!
Pup Boelie trok zich enorm op aan het stabiele zwervertje en daarom bleef die ook nog wat langer bij mij.
Maar iets zat mij vanaf het begin met Boelie niet helemaal lekker, hij bleef achter in mentale groei en het aan kunnen van bepaalde zaken, heel wisselend ook.
Ook met wandelen kwam hij slecht mee, ja hij was heel vrolijk buiten en ontzettend leuk met andere honden, maar het proces van naar buiten geraken en het veel blijven zitten of gaan liggen in het gras klopte voor mijn gevoel niet.
In het begin weet ik dit aan een wennende pup, niet veel meegemaakt nog, bij spannende zaken mogen pups dit graag op de bips lang bekijken, de een doet dit langer dan de ander enzovoorts...
Maar toch, zijn loopje werd minder soepel en ook al speelde hij veel en leuk met het andere hondje, dit was wel altijd liggend (al dacht ik eerst dat hij gewoon heel erg lief speelde als grote lompe pup met het kleine bichonnetje).
In overleg met de stichting wat filmpjes naar de dierenarts gestuurd, gevraagd wat dit nou zou kunnen zijn, maar niemand vond het er vreemd uitzien, behalve ik en mijn onderbuik.
Na even aanzien toch doorgezet dat ik foto's wilde laten maken, daar ben je soms wat terughoudend in als het niet je eigen hond betreft, maar dit werd goed opgepakt.
Helaas geen goed nieuws.
Erge sub luxatie aan beide kanten. Wel goede kommen en koppen, zonder artrose nog, maar bijna 40% eruit in plaats van de 15% naar binnen.
Advies was inslapen of dubbele bekkenkanteling, met 4 maanden revalidatie.
Poeh, daar sta je dan... met een prachtig lieve en levendige pup. Hij was toch niet helemaal naar hier gekomen met de nodige obstakels om in te laten slapen!
En wat had hij altijd al een hoop pijn en ongemak gehad, met twee heupen die de hele tijd in en uit de kom schoten.
Tsja, met terugwerkende kracht kun je terughoudend gedrag ook wel meer verklaren en wat was zijn karakter dan eigenlijk goed!
Stichting heeft gelukkig goed contact met een orthopeed in Sneek waar ik al gauw terecht kon en hem als een model kandidaat qua leeftijd, gewicht en artrosevrij zag.
Dus vakantie gecancelled, werk afgezegd of vooruit geschoven en tijdelijk bij mijn vriendje ingetrokken (want een geschikter huis voor revalidatie) en we gaan ervoor!
Inmiddels perfecte baasjes voor het andere hondje gevonden en die mocht gaan verhuizen, dat kwam goed uit qua timing, want;
de week erop is de eerste heup, rechts, die was het slechtst, al geopereerd.
Ik mocht zelf met de orthopeed Boelie mee inleidden, waardoor hij minder stressvol aan de operatie begon en zich niet zo verzette tegen de narcose.
Heel fijn, ik probeer dit altijd bij iedere dierenarts voor te leggen, maar de meesten zien dit niet zitten, deze dokter kwam daar zelf mee!
Pittig, die eerste dagen. Heel heftige reactie op de narcose en een nachtlang doorgeloeid, pijn hebben en vrijwel niet alleen kunnen en mogen zijn.
De dag erop weer van Groningen naar Sneek voor wondcontrole en de dag daarna weer. Hij wilde zijn pootje niet echt belasten nog en had een klapvoet.
Zenuw bekneld door de zwelling van de operatie, wel jammer voor het verloop van het herstel, maar dat komt goed. Mooie echo ook.
Poepen en plassen mag alleen met bekkenondersteuning en verder eigenlijk niets. Met een pup. Van een half jaar. Oeps. Slik.
Afgelopen week weer naar de orthopeed geweest en beter nieuws; er komt al meer 'info' via de zenuwbanen in de poot, hij reageert op prikkels en wil de poot nu af en toe ook neerzetten. Ook kan hij manueel de heup niet meer uit de kom drukken. Eerstvolgende afspraak is komende week, dan mogen we ook direct aquatherapie doen!
Antibioticakuur is nu afgerond, pijnstilling bouwen we langzaam af en we hebben dit zonder 'rustighoudertjes' gedaan.
Dat heeft zowel voor als nadelen, maar ik heb nog steeds wel hetzelfde hondje in huis als eerst. Al is hij regelmatig gefrustreerd en dan kan het echt even niet leuk zijn.
Maar het dwingt mij wel tot omdenken en andere leuke en leerzame moemakers te bedenken, ook zodat zijn 'socialisatie' niet compleet stilstaat.
Het enige is dat hij niet tot heel slecht wil eten en dat je er voor het herstel wel wat in wilt zien gaan (en het maakt hersenwerkjes en bezighouden etc ook lastig).
Vanaf nu ga ik dit topic bijhouden met updates en foto's voor wie het leuk of leerzaam vind!
We hebben namelijk nog wat revalidatieweken te gaan en die een tweede operatie, natuurlijk.
Vragen mag je mij altijd stellen en wellicht heb ik die ook wel!
En oja, dit is de knappe kerel nu!
Voor wie gemist heeft wie Boelie is en wat er gebeuren moet, heb ik (met hulp van @Zamunda ) het begintopic vanaf het HF hierheen gekopieerd!
Hier wilde ik een klein dagboekje beginnen over een dubbele bekkenkanteling bij pup Boelie van 6 maanden (inmiddels 11 maand).
Voor wie zo'n proces ook leerzaam vind, benieuwd is naar het verloop, of tips heeft en waar ik eens een vraag kan stellen.
Inmiddels is de eerste operatie twee weken geleden en heb ik zo onwijs mijn handen daaraan vol gehad, dat ik het nu pas begin
Even een klein beginnetje, omdat ik hier nog niet zo lang lid ben en mijn voorsteltopic wellicht in de vergetelheid is geraakt.
Na het overlijden van mijn gouden hond vorig jaar ben ik, in het kader van wel plek in mijn huis, niet in mijn hart, weer gaan opvangen.
Een leuk, makkelijk, krullerig reutje kwam al gauw bij mij en er kwam vrij vlot een pup bij, omdat moeder en andere pup gereserveerd waren en naar hier kwamen
en het pupje anders alleen in het asiel in Roemenie achterbleef. Knap ding, die is zo weg... dacht ik nog.
Ze waren samen een fantastische match!
Pup Boelie trok zich enorm op aan het stabiele zwervertje en daarom bleef die ook nog wat langer bij mij.
Maar iets zat mij vanaf het begin met Boelie niet helemaal lekker, hij bleef achter in mentale groei en het aan kunnen van bepaalde zaken, heel wisselend ook.
Ook met wandelen kwam hij slecht mee, ja hij was heel vrolijk buiten en ontzettend leuk met andere honden, maar het proces van naar buiten geraken en het veel blijven zitten of gaan liggen in het gras klopte voor mijn gevoel niet.
In het begin weet ik dit aan een wennende pup, niet veel meegemaakt nog, bij spannende zaken mogen pups dit graag op de bips lang bekijken, de een doet dit langer dan de ander enzovoorts...
Maar toch, zijn loopje werd minder soepel en ook al speelde hij veel en leuk met het andere hondje, dit was wel altijd liggend (al dacht ik eerst dat hij gewoon heel erg lief speelde als grote lompe pup met het kleine bichonnetje).
In overleg met de stichting wat filmpjes naar de dierenarts gestuurd, gevraagd wat dit nou zou kunnen zijn, maar niemand vond het er vreemd uitzien, behalve ik en mijn onderbuik.
Na even aanzien toch doorgezet dat ik foto's wilde laten maken, daar ben je soms wat terughoudend in als het niet je eigen hond betreft, maar dit werd goed opgepakt.
Helaas geen goed nieuws.
Erge sub luxatie aan beide kanten. Wel goede kommen en koppen, zonder artrose nog, maar bijna 40% eruit in plaats van de 15% naar binnen.
Advies was inslapen of dubbele bekkenkanteling, met 4 maanden revalidatie.
Poeh, daar sta je dan... met een prachtig lieve en levendige pup. Hij was toch niet helemaal naar hier gekomen met de nodige obstakels om in te laten slapen!
En wat had hij altijd al een hoop pijn en ongemak gehad, met twee heupen die de hele tijd in en uit de kom schoten.
Tsja, met terugwerkende kracht kun je terughoudend gedrag ook wel meer verklaren en wat was zijn karakter dan eigenlijk goed!
Stichting heeft gelukkig goed contact met een orthopeed in Sneek waar ik al gauw terecht kon en hem als een model kandidaat qua leeftijd, gewicht en artrosevrij zag.
Dus vakantie gecancelled, werk afgezegd of vooruit geschoven en tijdelijk bij mijn vriendje ingetrokken (want een geschikter huis voor revalidatie) en we gaan ervoor!
Inmiddels perfecte baasjes voor het andere hondje gevonden en die mocht gaan verhuizen, dat kwam goed uit qua timing, want;
de week erop is de eerste heup, rechts, die was het slechtst, al geopereerd.
Ik mocht zelf met de orthopeed Boelie mee inleidden, waardoor hij minder stressvol aan de operatie begon en zich niet zo verzette tegen de narcose.
Heel fijn, ik probeer dit altijd bij iedere dierenarts voor te leggen, maar de meesten zien dit niet zitten, deze dokter kwam daar zelf mee!
Pittig, die eerste dagen. Heel heftige reactie op de narcose en een nachtlang doorgeloeid, pijn hebben en vrijwel niet alleen kunnen en mogen zijn.
De dag erop weer van Groningen naar Sneek voor wondcontrole en de dag daarna weer. Hij wilde zijn pootje niet echt belasten nog en had een klapvoet.
Zenuw bekneld door de zwelling van de operatie, wel jammer voor het verloop van het herstel, maar dat komt goed. Mooie echo ook.
Poepen en plassen mag alleen met bekkenondersteuning en verder eigenlijk niets. Met een pup. Van een half jaar. Oeps. Slik.
Afgelopen week weer naar de orthopeed geweest en beter nieuws; er komt al meer 'info' via de zenuwbanen in de poot, hij reageert op prikkels en wil de poot nu af en toe ook neerzetten. Ook kan hij manueel de heup niet meer uit de kom drukken. Eerstvolgende afspraak is komende week, dan mogen we ook direct aquatherapie doen!
Antibioticakuur is nu afgerond, pijnstilling bouwen we langzaam af en we hebben dit zonder 'rustighoudertjes' gedaan.
Dat heeft zowel voor als nadelen, maar ik heb nog steeds wel hetzelfde hondje in huis als eerst. Al is hij regelmatig gefrustreerd en dan kan het echt even niet leuk zijn.
Maar het dwingt mij wel tot omdenken en andere leuke en leerzame moemakers te bedenken, ook zodat zijn 'socialisatie' niet compleet stilstaat.
Het enige is dat hij niet tot heel slecht wil eten en dat je er voor het herstel wel wat in wilt zien gaan (en het maakt hersenwerkjes en bezighouden etc ook lastig).
Vanaf nu ga ik dit topic bijhouden met updates en foto's voor wie het leuk of leerzaam vind!
We hebben namelijk nog wat revalidatieweken te gaan en die een tweede operatie, natuurlijk.
Vragen mag je mij altijd stellen en wellicht heb ik die ook wel!
En oja, dit is de knappe kerel nu!
Heftig dat hij al zo jong zoveel pijn heeft. Gelukkig voor hem dat jij het zo goed gesignaleerd hebt.