Een Hondenleven

Ik laat regelmatig Peer zijn eigen route kiezen bij het uit laten.
Het leuke is dat hij zijn routes dan ook nog wisselt.
Vooral als het regent neemt hij zelf een kortere route en loopt het liefst over harde ondergrond.
Soms loopt hij dan op de stoeprand langs een grasperk alsof hij over een evenwichtsbalk loopt want jaaaaa een natte buik is bah.

Hebben jullie je hond(en) wel eens hun eigen wandelroute laten kiezen ?

Nope. Mamma bepaalt.
Het is er het ras ook helemaal niet voor. Ze willen volgen en dienstbaar zijn.

Morris vindt het heerlijk. Hij mag soms de route kiezen en dan wordt het een hele andere wandeling. Kom ik weer op plekken waar ik zelf nooit langs zou wandelen.
Ayla vindt het veel minder leuk om zelf te mogen kiezen. Die doe ik er niet echt een plezier mee.

Jazeker, dat doen wij regelmatig. Neem ik wel 1 tegelijk mee, anders wordt het een chaos.

Zo wil Jente altijd langs de schapen lopen. Ze wil ook gerust hetzelfde pad 2 of 3 keer lopen als ze maar schapenluchtjes kan opsnuiven. Ik heb altijd het idee dat we tijdens een wandeling niet 2 keer over hetzelfde pad moeten omdat dat saai is. Maar dat zit in mijn hoofd want Jente vindt het helemaal prima en kiest er zelfs voor.

Oscar wil vooral heel veel stil staan en een kwartier aan dezelfde graspol snuiven. Prima. We zijn daar voor hem dus dat mag gewoon.

Billie is nog piepjong natuurlijk. Zij wil vooral overal op af wat haar leuk en interessant lijkt. Daar ga ik zoveel mogelijk in mee, maar het kan niet altijd natuurlijk. Bv omdat het gevaarlijk is.

Isa is ook heel erg van het snuffelen en enorm met geurtjes bezig. Neusje aan de grond en dan zien we wel waar de sporen ons brengen.

Grappige is dat we dan in een uur tijd niet veel meer dan 3 kilometer hebben afgelegd. Ze beslissen ook zelf wanneer we weer thuis zijn en dat is nooit veel langer dan een uur. Mijn honden zijn gewoon niet van die kilometervreter die 2 uur lang stevig door willen stappen. Ze kunnen het wel hoor. Als ik dat wil. Maar opvallende is dat ze zelf dus iets heel anders kiezen.

Dat spelletje speel ik dus nooit meer, en ik wil geen partypooper zijn, maar Lanai vond dit net iets TE leuk zodat ze MIJN routes niet meer wilde lopen. Overal vol in remmen, op de grond liggen, alleen maar haar richting uit willen. Ze is gewoon te koppig daarvoor Feta idem, die doet dan gewoon met Lanai mee.

Maar even was het leuk hoor, vooral voor Lanai dan. Ze kiest vreemde routes, over een soort bedrijventerrein waar ik nooit was geweest; naar een klein stom bosje waar veel vechthonden komen; een strook gras naast een drukke autoweg, dat soort plekken.

Niet echt eigenlijk, maar wat weleens gebeurd is als ik mn grote ronde loop en het regent hard, dan wil ze weleens halverwege een graspad inlopen, net even een kortere route..en soms, heel soms laat ik me overhalen Maar als ik alsnog doorloop komt ze ook gewoon mee, maar het is wel grappig om te zien dat ze zelf weleens denkt; joe t was leuk, ik weet waar de auto is dus zullen we nu hierheen gaan?

Ja , deed dat met mijn vorige honden al
Zo leerde ik ook snel de weg kennen als ik verhuisd was , je komt ook op plekken waar je normaal nooit geweest zou zijn

Ziva vind t helemaal geweldig als ze mag bepalen hoe we lopen , de meest creatieve routes loopt ze
Kono hobbelt dan maar mee

Als die alleen is en ik laat haar bepalen komen we niet verder dan de poort
Die vind dat ik maar moet beslissen , maakt haar niet uit als t maar leuk is

Ulan is hetzelfde als Kono die ziet wel waar we belanden

Nee ik bepaal.
Soms op een kruispunt als ik links wil en hun rechts ga ik nog wel eens met ze mee, maar verder dan dat komt het nooit.

Ja, zo heel af en toe. Vooral toen ik nog in een woonwijk liep vond ik dat wel grappig want ze kiezen dan soms echt lelijke rare routes uit. En met Lucca leg je dan in een uur 400 meter af want die wil overal minutenlang aan ruiken dus dan zet ik wel een audioboek op mijn hoofd.

Tamara schreef: ↑06 dec 2021, 10:58 Dat spelletje speel ik dus nooit meer, en ik wil geen partypooper zijn, maar Lanai vond dit net iets TE leuk zodat ze MIJN routes niet meer wilde lopen. Overal vol in remmen, op de grond liggen, alleen maar haar richting uit willen. Ze is gewoon te koppig daarvoor Feta idem, die doet dan gewoon met Lanai mee.

Oh nee, mijn honden zijn meer van het meegaande type. Ze hebben snel genoeg door dat het bij een volgende wandeling weer uit is met de pret. Maar het zijn dan ook geen terriërs natuurlijk

Als ik niet duidelijk maak wat er gaat gebeuren, wordt Froo buiten alleen maar heel onzeker. Ik zou haar daar dus geen plezier mee doen, en ik vermoed dat ze dan uit onzekerheid maar gewoon het pad terug naar huis zou kiezen. Lange wandelingen moeten sowieso mijn idee zijn, want Froo is niet de ideale wandelhond. Ze vindt het niet zo heel leuk. Ik heb het vermoeden dat dat een beetje te maken heeft met het feit dat er hier in de buurt niet echt rustige wandelroutes zijn. We gaan wel eens naar een vakantiehuisje in Drenthe en in het bos daar vindt ze het leuk om te wandelen. In Oostenrijk wilde ze ook overal mee heen. Maar op die plekken kwamen we niet om de drie meter een andere hond tegen, hier helaas wel.

Mowin is een angsthaas, zeker zodra de herfst begint en de eerste knallen te horen zijn keert hij sowieso om, ook als ik de route kies. Dus dat heeft geen enkel nut. Die moet gewoon meelopen. Als we op een rustige plek zijn wil hij wel lopen hoor, maar als ik hem dan de route laat kiezen zou hij van het pad af gaan en dwars door het bos een konijnenspoor volgen. En ik vind het niet erg als hij zelf van het pad gaat, maar dan heb ik wel een pad nodig om zelf op te lopen zodat ik niet zelf kniehoog in de modder sta.

Ja, doe ik. Hij geeft het ook zo mooi aan. Als Kuno ergens naar links wil gaat hij voor me lopen aan de linkerkant, beetje langzamer, soms stopt hij helemaal, kijkt in de gewenste richting, oren wat naar achteren, wachtend op wat ik ga doen. Ga ik ook links lopen, dan gaat zijn staart omhoog en de versnelling er in en intens tevreden loopt hij verder Dreig ik naar rechts te gaan dan gaat hij me indringend aankijken en blijft links staan. Ah, toe? Naar links? Alsjeblieft? Op mijn: 'Nee, nu gaan we hierheen Kuno, volgende keer weer' gaat hij zo verder Een aantal meter later vindt hij dat ook wel weer prima eigenlijk

Maar het zijn soms verrassende rondjes zo, ik vind het erg leuk om hem te volgen. En ik moet altijd weer glimlachen om de manier waarop hij communiceert

Thuis valt niet veel te kiezen, we wonen midden in de polder en dat is saai volgens Toos.
Als ik die laat kiezen sta ik gelijk weer bij de voordeur
Als we ergens in het bos lopen en ze loopt los en we komen bij een kruising laat ik haar weleens kiezen, maar meestal staat ze mij aan te kijken van welke kant gaan we op vrouwtje

Hmmm... zelden.
Als ik alleen met de ouwetjes ga vaak wel.
Met Kika wordt dat en zeer avontuurlijk en zeer snel en ver. En mevrouwtje is er net iets te koppig voor de keer nadien.
De anderen wachten aan elke hoek op instructies, die vinden er niks aan.
Sherlock vroeger toen hij jong was vond het wel heel leuk om "terug naar de auto" te gaan. Geen idee hoe, maar zelfs als ik helemaal verdwaald was wist hij de korte weg naar de auto te vinden, heeft me ook zo 2 keer echt gered (had toen nog geen smartphone met gpstoestanden en zo)

Nee, nog nooit gedaan, ik zou ook niet echt weten hoe want wie van de 5 bepaalt dan? Ik zou het ook niet handig vinden want gegarandeerd nemen ze zonder erbij na te denken ergens een pad of een weg die naar 'onwandelbare plekken' leidt, en daar heb ik eigenlijk niet zo'n zin in.

Soms als er tijd voor is, al hoeft dat niet persé het criterium te zijn want soms wil hij eerder naar huis dan ik, hangt van het weer af

Ja, ik woon in de stad dus het maakt niet zo veel uit welke route Igor kiest, we kunnen altijd makkelijk weer terug naar huis. Ik laat hem niet altijd kiezen omdat hij eigenlijk altijd hetzelfde rondje wil lopen, en daar heb ik lang niet altijd zin in

Ja, Saba mag dat wel. Thorran mocht het wel maar dat kon zijn breintje niet aan Saba vindt het prachtig, genoeg te kiezen hier. Meestal wil ze of even 'achter' kijken of Woody (haar gigantische staff vriendje ) er is. Of naar de poel om gorigheid te zoeken.

Op foto's staat ze trouwens vaak wel achterom te loeren, ze steekt gerust een pad in maar hoort dan wel graag of het de bedoeling was.

Een beetje. In het park zijn een paar punten dat er soms gekozen mag worden of we links, rechts of rechtdoor gaan. Maar echt volledig zelf laten kiezen doe ik niet

Laila loopt altijd haar eigen route. Ze mag ook zelf bepalen wanneer ze naar buiten wil. Meestal wil ze zelf maar 2 x per dag naar buiten. Dat hebben we zo gedaan omdat zij nooit losloopt. Dus het zijn atijd aangelijnde rondes.

De ene keer loopt ze een uur en snuffelt overal, en de andere keer wil ze na 5 minuten weer naar huis. En als ze de voordeur van de buurman hoort van 6 huizen verderop dan wil ze ook naar buiten want die koopt speciaal koekjes voor haar.

Ja, door het dorp mag Jet eigenlijk altijd zelf de route kiezen, dat vindt ze heerlijk. Met inderdaad wel als gevolg dat ze mijn routes meestal maar stom vindt Daarom laat ik haar ook maar gewoon kiezen met soms een beetje hulp van mij

Ja, Dirkje kiest wel haar eigen route.

Regelmatig vraag ik aan haar ‘waar gaan we heen?’ Dan weet ze dat zij de route bepaald.

Soms, als ik het vooraf niet aan haar vraag wil ze een bepaald paadje in tijdens de wandeling. Dan gaat ze op dat pad staan wachten tot ik in de buurt ben, zoekt oogcontact met me en wacht op mijn reactie.
Zo leuk als ze zelf initiatief toont!

Zinodo schreef: ↑06 dec 2021, 18:01 Ja 1 keer met Nomi. Binnen tien minuten stonden we bij een baby wild zwijntje en dan wegrennen jonguh! dat was gelijk de laatste keer.

Ziva loopt naar de winkelcentrum dat mag soms.

Doortje die doet maar wat maar zij is meer een volger, zij vindt het irritant

Hahahaha
Heel herkenbaar, met Amy kwam ik niet eens de straat uit, want ze wilde alleen maar naar twee huizen verderop waar de buurvrouw veel konijnen in haar tuin had. In het bos wilde ze overal de bosjes en struiken in. Als het aan haar lag, liep ze nooit op een pad.
Amoz ging alleen maar naar huizen om daar in de voortuinen naar katten te zoeken. Toen ik hem duidelijk maakte dat dat niet de bedoeling was, ging hij alle plekken af binnen een straal van 500 meter waar hij de afgelopen weken katten had gezien en daarna in een rechte lijn naar de schapenwei van de kinderboerderij in de wijk Geen tijd om te plassen of te snuffelen.
Mila vindt het niks, die heeft geen mening over waar we heengaan. Die wil gewoon gaan waar ik ook ga en waar dat is, maakt haar niks uit.
Misschien moet ik het eens met Arlo proberen

Ja Ollie mag bijna altijd de ochtendronde bepalen.
Als rasgewoontedier kiest ie meestal dezelfde route

Dirkje schreef: ↑06 dec 2021, 20:09

Soms, als ik het vooraf niet aan haar vraag wil ze een bepaald paadje in tijdens de wandeling. Dan gaat ze op dat pad staan wachten tot ik in de buurt ben, zoekt oogcontact met me en wacht op mijn reactie.
Zo leuk als ze zelf initiatief toont!

Dit doen Jamie en Yara ook wel eens. Yara vaker trouwens.
Dat ze haast vragen of we nu dit paadje in gaan
Wat lang niet altijd gebeurt trouwens.

Op vakantie is dat ook vaak grappig, ze vinden regelmatig dat ergens een paadje is. Is dan niet zo, maar zij vonden dat heus