Een Hondenleven

Georges is mijn eerste hond en ik heb in zijn opvoeding duidelijk wat steken laten vallen. Toen hij nog niet gecastreerd was en met razende hormonen rondliep liet ik hem te vaak alles zelf uitzoeken. Omdat de chemische castratie veel hielp en hij weer mijn tolerantere gup van daarvoor werd, heb ik hem definitief laten castreren toen hij 1,5 was.

Hij kan echter nog steeds niet goed met andere (volle) reuen overweg, zeker wanneer ze tussen zes maand en anderhalf jaar zijn, of wanneer ze hem lekker vinden ruiken. Vooral bij jonge reuen gaat hij ook echt zelf lopen patsen en stoer doen, terwijl het eigenlijk echt een watje is Iets van aanval is de beste defensie, zeg maar.

Vaak gaat het weken goed, en dan kan hij weer een terugval hebben en grommend en met stijve staart op een andere hond afvliegen, of op hoge poten een klein reutje blokkeren. Zeker wanneer Billie dan nog wat olie op het vuur komt gooien is het hek helemaal van de dam Om duidelijk te zijn : hij heeft nog nooit gaten gemaakt, het gaat vooral om veel lawaai om te laten zien wie het verst kan pissen.

Ik vind het jammer voor hem, want hij windt zich dan erg op, blijft daar ook in hangen en geniet helemaal niet van de wandeling. Soms is het ook heel willekeurig, zo is hij momenteel bijvoorbeeld doodsbenauwd voor een minuscuul Maltezer reutje uit de buurt

De tijd kan ik helaas niet terugdraaien, dus... Iemand tips hoe ik hem hier nu beter bij kan begeleiden ? Of supplementen die hem kunnen helpen wat zelfzekerder en “chiller” te worden ?

Heb je het over losloopsituaties? Of aangelijnd? Bij los lopen, kan je hem op tijd wegroepen en zo voorkomen dat hij contact maakt?

Dat zou ik namelijk doen. Hem leren dat hij bij elke hond bij jou moet komen en alleen mag kennismaken wanneer jij daar akkoord voor geeft. Dat voorkomt niet alleen de conflicten maar ik vermoed dat hij zich vanzelf veel zelfverzekerder gaat voelen wanneer hij niks meer met andere reuen hóeft. Elke ontmoeting is toch weer een stressemmertje dat verder gevuld raakt, en waarschijnlijk hooguit een neutrale tot vaak een negatieve ervaring voor hem.

Als het om een aangelijnde situatie gaat is het nog makkelijker: met een groot boogje er omheen.

Overigens: als het echt door angst en onzekerheid gemotiveerd is werken correcties vooral averechts, trap niet in die valkuil.

Je geeft aan vanuit onzekerheid, dan zou ik hem leren dat jij alles oplost.
Hij kan bij jou komen voor steun etc.
In aangelijnde situaties doe ik dit: hond (schuin) achter me zetten en daardoor letterlijk een barricade vormen tussen de twee honden.
Is de situatie zo dat je geen kant uit kunt dan til ik de hond op en blok de andere hond af met mijn lijf, evt stuur ik de stabiele hond er nog op af als bliksemafleider maar dan moet ik wel zeker weten dat het geen gedonder oplevert.

Met vallen en opstaan heb ik geleerd wat Tara zegt: de regie nemen in zover dat mogelijk is.

Lanai heeft ook alles zelf uit moeten zoeken van mij en eigenlijk is ze daardoor steeds feller geworden naar andere honden, vooral teven, maar soms ook reuen. Uit onzekerheid, en en ze wil gewoon niet meer omver gelopen worden.

Mijn oplossing is geen contact meer opzoeken met onbekende honden, tenzij de andere hond vriendelijk en netjes contact kan maken, dit zie je meestal wel vanaf een afstand. Dus ik hou Lanai naast me wanneer we honden passeren, tenzij ik toe sta dat ze contact mag maken.
Ze heeft Feta om mee te spelen en nog een paar hondenvriendjes die ze mag.

Toch valt het niet altijd te overzien. Soms komt er ergens vanuit het niets een hond aan denderen. Dan moet je ter plekke zien hoe je het gaat oplossen.

Ik merk het bij Igor ook heel erg - hij heeft natuurlijk 10 jaar op straat gewoond waar hij alles zelf moest uitzoeken, en dat probeert hij nog steeds. Hij heeft van een afstand altijd veel interesse in een hond, maar zodra de hond dichtbij komt wordt hij onzeker en gaat hij grommen/blaffen. Ik ga er dan tussen staan en corrigeer hem, en merk dat het langzaamaan ook echt beter gaat, hij reageert op steeds minder honden.

Volgens mij is er ook maar één oplossing : het niet laten gebeuren, hij heeft zich niet met andere honden te bemoeien. Gaat hier al eeuwen zo want op 5 groterds (teven, ja, maar even erg op dat punt) die er een sport zouden willen van maken om elke vreemde hond onder te schoffelen zit niemand te wachten.

Hier lopen ze dus verplicht dichtbij (als in een straal van ruim 5 meter, mentaal bereikbare afstand dus) als er een hond gespot wordt binnen een te dichte afstand (meestal alleen aan het strand nodig). Is met aanleren even een hele poos intens aandacht erbij houden én heel consequent zijn (en natuurlijk belonen als hij het goed doet) maar eens hij weet dat het niet mag zal het hem alleen maar rust geven.
Ik weet niet of het reëel is te verwachten dat het lukt om het hem te verbieden en Billie er wel op af te laten gaan, zou hier niet goedkomen dus daarom hebben ze alle vijf vreemdehondenverbod, ook Karma (de jongste) die vooral wil gaan spelen, maar nee, gaan we dus niet doen.

Weet je overigens zeker dat het uit angst is?

Tamara schreef: ↑07 dec 2021, 08:40 Met vallen en opstaan heb ik geleerd wat Tara zegt: de regie nemen in zover dat mogelijk is.

Lanai heeft ook alles zelf uit moeten zoeken van mij en eigenlijk is ze daardoor steeds feller geworden naar andere honden, vooral teven, maar soms ook reuen. Uit onzekerheid, en en ze wil gewoon niet meer omver gelopen worden.

Mijn oplossing is geen contact meer opzoeken met onbekende honden, tenzij de andere hond vriendelijk en netjes contact kan maken, dit zie je meestal wel vanaf een afstand. Dus ik hou Lanai naast me wanneer we honden passeren, tenzij ik toe sta dat ze contact mag maken.
Ze heeft Feta om mee te spelen en nog een paar hondenvriendjes die ze mag.

Toch valt het niet altijd te overzien. Soms komt er ergens vanuit het niets een hond aan denderen. Dan moet je ter plekke zien hoe je het gaat oplossen.

Wel jammer van Lanai. Je zag hoe voorzichtig ik ben met Guus. Ik lijn hem altijd aan en vraag altijd eerst of de andere hond lief is. Dan kijk ik of hij ook rustig is en dan pas lijn ik hem soms af. Hij speelt regelmatig en mag vaak honden ontmoeten. Maar wel totaal onder mijn regie. Ik vond het toen al zo dapper van je dat je Lanai zoveel vrijheid gaf en dacht dat ik zelf te voorzichtig was. Maar ik ben nu wel blij dat ik het zo gedaan heb en blijf het ook doen. Want ondanks mijn voorzichtigheid is Guus onzekerder omdat hij twee keer gegrepen werd zonder enige reden door een zgn lieve hond. En dat omver rennen door zgn lieve honden tel ik maar even niet mee. Poten erop en ontzettende beuken van honden die dan zgn spelen..... Guus gaat daar ontzettend van in noodweeragressie en dat voorkom ik echt kost wat kost.

De laatste zin herken ik ook. Ineens staat er een hond op een splitsing totaal gefocussed op mijn honden. Als dat een herder of aanverwant type is roep ik mijn honden meteen en lijn ze aan en zeg NAAST! maar soms red ik dat al niet. En dan laat ik ze dus heel vrij en zeg kijk eens wie daar is? Lieve hond....dan probeer ik de gemoederen een beetje positief te krijgen met mijn stem. Ook voor de andere hond. En dan is het op hoop van zegen helaas. Zo de schurft aan loslopende honden die ver van hun baas mij op gaan zoeken en dan niet luisteren.

Marc schreef: ↑07 dec 2021, 17:23 Wel jammer van Lanai. Je zag hoe voorzichtig ik ben met Guus. Ik lijn hem altijd aan en vraag altijd eerst of de andere hond lief is. Dan kijk ik of hij ook rustig is en dan pas lijn ik hem soms af. Hij speelt regelmatig en mag vaak honden ontmoeten. Maar wel totaal onder mijn regie. Ik vond het toen al zo dapper van je dat je Lanai zoveel vrijheid gaf en dacht dat ik zelf te voorzichtig was.

.........Zo de schurft aan loslopende honden die ver van hun baas mij op gaan zoeken en dan niet luisteren.

Wat dat betreft zijn we nu precies hetzelfde in de omgang met onze kleintjes (en als ik een grote hond zou hebben zou ik hat ook zo aanpakken trouwens). Ik vond jou altijd TE voorzichtig; maar ik heb nu geleerd dat je niet voorzichtig genoeg kunt zijn. Jij scant ook altijd hele paden af; nou, dit doe ik voortaan ook. Ik wil het gewoon niet meer hebben, de spanning met andere asociale honden.

En wat je zegt: ik heb ook echt een hekel gekregen aan eigenaren hun hond gewoon maar los gooien en vervolgens meters ver uit zicht zijn, of er gewoon staan bij te lachen dat mijn honden zo 'lekker van zich af bijten'.
Ik vraag voortaan of ze de hond even willen aanlijnen of bij zich willen houden wanneer we passeren. En ik merk ook dat als ik zelf mijn honden aan lijn, de ander dit ook vaak doet bij het passeren.

Heel herkenbaar. Ik heb exact dezelfde beginnersfouten gemaakt met Alfil: jong gecastreerd, veel zelf uit laten zoeken. Ook hij moet doorgaans jonge reutjes niet en ook als het hitteptitterige kleintjes zijn, kan hij af en toe uitvallen. Ik weet inmiddels wanneer het fout kan gaan en dan gaat hij aan de lijn. Hij loopt nooit ver weg, dus dat is makkelijk gedaan. Het stomme is dat hij het niet doet als ik niet in de buurt ben. Dus mocht hij zo´n reutje tegenkomen en ik ben er niet dichtbij en draai om en loop de andere kant op, dan zal hij niet uitvallen. Maar het staat zo raar als de baas opeens wegloopt, dus eigenlijk lijn ik hem altijd aan in die gevallen.

Wat betreft het ontmoeten van andere honden (behalve dan Alfil en dat type reutje), dat vind ik ongelijnd veel relaxter gaan, dus dan laat ik ze los. Mocht het gaan om een niet te vertrouwen hond, dan lopen ze daar zelf al met een grote boog omheen.

Tineke schreef: ↑08 dec 2021, 10:52 Zoals andere ook zeggen, voorkomen en zorgen dat als dat niet kan en er een hond op je afgedenderd komt je de aandacht kunt vragen van hem en uit de situatie gaan.
Ik zou dus gaan focussen op aandacht voor jou onder alle omstandigheden.

En toch zit daar voor mij ook een nadeel aan : als ik aandacht vraag van mijn honden wil ik dat ze zich veilig kunnen voelen en niet dat ze het risico lopen dat er na een paar seconden een pestkop middenin de groep komt gevlogen. Als dat hier een paar keer op die manier zou gebeuren weet ik zeker dat ze daarna onrustig gaan worden als ik aandacht vraag, en dat is juist niet wat ik wil .

Tineke schreef: ↑08 dec 2021, 13:51

Inge O schreef: ↑08 dec 2021, 13:33

Tineke schreef: ↑08 dec 2021, 10:52 Zoals andere ook zeggen, voorkomen en zorgen dat als dat niet kan en er een hond op je afgedenderd komt je de aandacht kunt vragen van hem en uit de situatie gaan.
Ik zou dus gaan focussen op aandacht voor jou onder alle omstandigheden.

En toch zit daar voor mij ook een nadeel aan : als ik aandacht vraag van mijn honden wil ik dat ze zich veilig kunnen voelen en niet dat ze het risico lopen dat er na een paar seconden een pestkop middenin de groep komt gevlogen. Als dat hier een paar keer op die manier zou gebeuren weet ik zeker dat ze daarna onrustig gaan worden als ik aandacht vraag, en dat is juist niet wat ik wil .

Ja je moet ook direct uit die situatie gaan en zo'n opdringerige hond wegbonjouren indien nodig.
Je hond moet inderdaad het gevoel van veiligheid blijven houden en jij moet dat verschaffen.

Hmmm, was het maar zo simpel, als ik hier aan het strand loop met mijn vijftal en er komt een projectiel op ze af dan is er jammer genoeg geen enkele manier om dat af te stoppen - is al bij herhaling gebleken. Honden die iets gereserveerder zijn blijven sowieso al ver bij zo'n grotere groep weg, dus diegene die doorzetten zijn de echte bord-voor-de-koppers.

Ik geef mijn honden dus vrij als die hond overduidelijk van plan is om erin te knallen, schade - behalve aan zijn/haar ego - veroorzaken ze niet, en ik kan ze moeilijk met z'n vijven in de lucht tillen .

Tineke schreef: ↑08 dec 2021, 14:19 Maar met één hond die zich duidelijk onprettig voelt zou ik dan wel weer meer zelf het voortouw nemen , wat met één hond in de regel wat makkelijker gaat.

Ja, da's inderdaad anders .

Tara schreef: ↑07 dec 2021, 07:21 Nou, wat dacht je van zelf de regie pakken en houden?
Ik heb nog nooit patsreuen gehad, gewoon omdat ik dat tokkengezeik niet tolereer. Ik begrijp ook werkelijk niet waarom zoveel mensen dat maar ("Tsja, reuen hè? Die doen dat nou eenmaal") normaal vinden. Ik vind het niet normaal en heb ook gewoon geen zin om met zulke honden te lopen. Je doet normaal en anders doe je maar gewoon helemaal niet. Wat dacht je daarvan?
Mijn reuen konden van mij direct een correctie krijgen als ze gingen lopen patsen, negeren is ook een optie. En die deden dus ook normaal.

Ik vind het niet normaal, daarom wil ik er toch ook wat aan doen ? Wil nog niet zeggen dat het voor elke hond met een correctie opgelost is.

@Loraine & @Zazoe Hij heeft dat "zijn heil bij mij zoeken" niet. Ik denk door hoe ik vroeger de situatie verkeerd inschatte en de mist in ging met mijn reacties. Wanneer hij aangelijnd is en een ongezellige hond komt buurten, laat hij zich ook niet gemakkelijk achter mijn benen zetten. Bijna alsof hij het net nog erger vindt dat ik er dan tussen kom te staan, dat hij mij wil beschermen ?

Hades schreef: ↑07 dec 2021, 09:31 Controle over je hond nemen.
Oefenen op een recall in alle situaties.
Dus als je contact kan voorkomen dat doen en op het moment dat het contact er al is je hond terug roepen.

Veyron kan ook heel goed patsen maar die doet het uit kijk mij eens stoer zijn.
Ik roep hem direct terug als hij ook maar iets van spanning zie.
Nu kan hij het prima zelf oplossen en loopt hij uit zichzelf weg als hij spanning bemerkt...

Het is echt de hond niet om onder appèl te zetten. Bij Billie werkt dat net wel goed : door het opbouwen van het terugroepen lukt dat in meeste gevallen heel gemakkelijk. Of ze heeft zelf geleerd haar gedrag om te buigen naar iets dat wel mag, zoals met de bal spelen.

Sandra&co schreef: ↑07 dec 2021, 12:39 Konden Duque en Sofi ook. Vooral ook als het bange honden zijn, gingen ze er volle vaart op af om klop te geven. Rete-irritant. Sinds een jaar of zo gaat 1 dus even aan de riem als we een tegemoetkomer tegenkomen. Probleem opgelost, want zonder elkaars steun zijn ze gewoon sociaal naar anderen.

Haha ! Geniepig zijn ze, hé. Hier zijn ze met twee ook beduidend stoerder dan alleen Op hikes waar we niet veel mensen/honden tegenkomen neem ik Billie altijd even aan de lijn, die heeft de grootste mond. Dan is er vaak opeens geen enkel probleem meer

Tamara schreef: ↑08 dec 2021, 10:05 En wat je zegt: ik heb ook echt een hekel gekregen aan eigenaren hun hond gewoon maar los gooien en vervolgens meters ver uit zicht zijn, of er gewoon staan bij te lachen dat mijn honden zo 'lekker van zich af bijten'.

Daar kan ik ook horendol van worden. Staat een aangelijnde Georges met veel fanfare een opdringerige reu af te wijzen, komen ze hun hond niet halen want "hij moet het maar leren". Door zo'n situaties is hij de volgende keer ook veel meer gespannen bij een andere volle reu...

Lothian schreef: ↑07 dec 2021, 07:26 Heb je het over losloopsituaties? Of aangelijnd? Bij los lopen, kan je hem op tijd wegroepen en zo voorkomen dat hij contact maakt?

Dat zou ik namelijk doen. Hem leren dat hij bij elke hond bij jou moet komen en alleen mag kennismaken wanneer jij daar akkoord voor geeft. Dat voorkomt niet alleen de conflicten maar ik vermoed dat hij zich vanzelf veel zelfverzekerder gaat voelen wanneer hij niks meer met andere reuen hóeft. Elke ontmoeting is toch weer een stressemmertje dat verder gevuld raakt, en waarschijnlijk hooguit een neutrale tot vaak een negatieve ervaring voor hem.

Als het om een aangelijnde situatie gaat is het nog makkelijker: met een groot boogje er omheen.

Overigens: als het echt door angst en onzekerheid gemotiveerd is werken correcties vooral averechts, trap niet in die valkuil.

Het gaat vooral om losloopsituaties. Aangelijnd maken ze eigenlijk geen contact met andere honden, tenzij we ze kennen.

Ik denk wel echt dat het door onzekerheid komt, ja. Tot dusver hebben correcties inderdaad averechts gewerkt, dus dat probeer ik ten allen tijde te vermijden.

Ik snap dat jij, en vele anderen met je - @Tamara, @Inge O, @Hylos, @Tineke - vooral aanraden hem geen contact meer te laten maken met andere honden, maar ik heb niet het idee dat dat helpt. Als we alles actief gaan ontwijken maak je er net zo'n ding van en wordt het iets om nog meer op te focussen. Wanneer we bijvoorbeeld een aantal keer een grote, volle reu tegenkomen die hem besnuffelt en daarna zijn weg verderzet, heb ik het idee dat hij net minder ook op jonge reuen aast, omdat hij zich geen stoere vent meer voelt of zo ? Ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen. Ik vond het altijd vergelijkbaar met hoe @Diana omschreef dat Mila net nood had aan "geen ding" maken van iets, omdat het anders alleen maar erger werd.

In Californië zijn er daarbij helaas niet veel plekken waar honden los mogen lopen, dus op bijna elke wandeling komen we er wel tegen. Wanneer we op het Grote Grasveld zijn lijn ik hem gewoon aan als ik een hond zie waar hij niet mee uit de voeten kan, omdat we dan op één plek blijven. Gaan we op het strand wandelen, is er ook geen beginnen aan het ontwijken van andere honden. Het merendeel van de tijd gaat het ook wel gewoon goed, hoor. Ik denk dat ik misschien op zoek ben naar "algemene" manieren om hem meer zelfvertrouwen te geven, en niet persé enkel in relatie tot andere honden ? Zich minder zorgen maken over dingen, dat lijkt me voor hem ook alleen maar fijn.

Nu ik erover nadenk zou wat meer mentale stimulans hem misschien wel goed kunnen doen. Ik stopte een maand of twee geleden met agility met hem, vanwege een stomme juf. Misschien toch maar eens kijken of ik iets anders kan vinden.

Alle ideeën heel welkom natuurlijk. Als afsluiter van deze lange post een fotootje van mijn knappe heer

Ipanema schreef: ↑14 dec 2021, 05:17

Ik snap dat jij, en vele anderen met je - @Tamara, @Inge O, @Hylos, @Tineke - vooral aanraden hem geen contact meer te laten maken met andere honden, maar ik heb niet het idee dat dat helpt. Als we alles actief gaan ontwijken maak je er net zo'n ding van en wordt het iets om nog meer op te focussen. Wanneer we bijvoorbeeld een aantal keer een grote, volle reu tegenkomen die hem besnuffelt en daarna zijn weg verderzet, heb ik het idee dat hij net minder ook op jonge reuen aast, omdat hij zich geen stoere vent meer voelt of zo ? Ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen. Ik vond het altijd vergelijkbaar met hoe @Diana omschreef dat Mila net nood had aan "geen ding" maken van iets, omdat het anders alleen maar erger werd.

Ik pak dit stukje er even uit. Als je alles op een juiste manier ontwijkt wordt het geen dingetje maar een gewoonte en daar moet je volgens mij naar toe. Ik wil niet dat mijn honden contact maken met andere honden. Dus als ik andere honden zie roep ik ze bij me geef ze een voertje, lijn ze aan en loop door. We gaan met onszelf bezig, niet met de wereld om ons heen. Als andere mensen dat niet door hebben vraag ik ze eerst vriendelijk doch daarna dringend hun honden bij zich te houden. Punt is wel dat ik dit al mijn hele leven doe, met al mijn honden vanaf pup. Dus zij beslissen nooit of ze willen of kunnen spelen. Dat startpunt ligt altijd bij mij. En dat mogen ze pas als ze 100% weten dat zij daar niet de regie over hebben. Dan krijgen ze heel specifiek toestemming van mij dat ze mogen spelen. Dat wordt nooit een ding, dat wordt een gewoonte. En gebeurd daardoor ook in alle rust.

Het idee dat een rustige grote volle reu hem iets moet leren vind ik een slecht idee, want je hebt namelijk geen enkele controle over die situatie. Als het uitmondt in een stress situaties voor je hond dan zal hij die stress op 1 of andere manier weer moeten verwerken en het is geen positieve situatie. Ik zou dit gewoon voorkomen.
Ik zie ook niet hoe de relatie tot de ene vreemde hond met een zelfverzekerd karakter de relatie tot een ander vreemde hond met een tegenovergesteld karakter kan beïnvloeden. Alsof jouw reu geen enkel inschattingsvermogen bezit maar daarin blanco is. En iedere keer dat zo'n ontmoeting niet goed afloopt voor hem ben je weer terug bij af.

En het puntje onzekerheid vind ik niet helemaal stroken met dat hij zich niet achter je laat dwingen en niet wil accepteren dat jij er tussen gaat staan. Bij een onzekere hond zie ik wel dat ze uitvallen en blijven uitkafferen vanuit/vanachter de veilige benen van de baas maar toch graag weer de bescherming op zoeken. Iedere keer er even voor en dan weer terug. Zoals jij het omschrijft en ik het lees vind ik dat niet passen bij onzekerheid, maar ik was er uiteraard niet bij.

Maar wat ik dus zou doen is wél contact met andere honden vermijden en zelf met hem bezig gaan. Als dat betekend even niet meer naar het strand, want daar valt niet te vermijden, dan ging ik niet meer naar het strand, of 's ochtends om 5 uur. Als dat betekend aan de fiets in gebieden waar minmaal honden komen dan werd dat mijn route.
Totdat ik zeker weet dat ik weer de regie heb en hij daardoor rust en zekerheid.

Budkes schreef: ↑14 dec 2021, 08:35 Als je alles op een juiste manier ontwijkt wordt het geen dingetje maar een gewoonte en daar moet je volgens mij naar toe. Ik wil niet dat mijn honden contact maken met andere honden.waar minmaal honden komen dan werd dat mijn route.

<knip>


Totdat ik zeker weet dat ik weer de regie heb en hij daardoor rust en zekerheid.

Ipanema schreef: ↑14 dec 2021, 05:17 Als we alles actief gaan ontwijken maak je er net zo'n ding van en wordt het iets om nog meer op te focussen.

Dat is wat jij nu denkt, maar ervaring heb je er niet mee dus ik vind het wel makkelijk aan de kant geschoven.
Mijn ervaring na decennialang (net zoals Budkes telkens van pup af aan) mijn honden niet toelaten zelf op andere honden af te gaan is dat ze er vooral rust uit halen : 'we hoeven er niets mee, het mag toch niet'. Ik hoef ze zelfs niet eens meer te roepen, ze komen uit zichzelf dichter bij me in de buurt lopen en gaan daarna weer verder met hun ding doen.

Ipanema schreef: ↑14 dec 2021, 05:17 Het is echt de hond niet om onder appèl te zetten.

Waarom niet? Behalve dat dat appèl er nu nog niet is (en hij het dus niet gewoon is om zich door jou te laten sturen), wat maakt hem dan zo bijzonder dat het voor hem beter zou zijn om hem zelf zijn boontjes te laten doppen? Want zoals ik het lees in je antwoord is dat wat je wil : een hond zelf beslissingen laten nemen maar dan niet volgens hoe hij zélf denkt maar volgens hoe jij denkt, dat lijkt me nu net voor wat voor soort hond ook het aller-, allermoeilijkste.

Ik doe zo'n beetje hetzelfde als Budkes, al loopt die van mij niet los omdat ze dan pleite is.
Ik steek ruim van tevoren over, stap opzij als oversteken niet mogelijk is en als het erg krap is gaat ze onder de arm.
Zij hoeft er niets mee, ik los het op en bij honden die ik inschat als rustig en betrouwbaar genoeg mag ze contact maken.
Ik heb er een hele periode vnl 's nachts voor moeten wandelen, losloopstukken overdag vermeden als de pest (nog steeds) en vooral gefocust op vanuit rust werken.
Nu is die van mij niet vervelend naar buurtende honden maar ze kan compleet hysterisch gaan gillen en stuiteren en daar wordt soms naar op gereageerd door de andere hond wat voor de mijne weer de bevestiging geeft dat vreemde honden eng zijn.
Inmiddels kunnen we andere honden steeds beter passeren zonder hysterisch gedoe, ze heeft nog wel wat spanning maar dat mag, dat is gewoon een werkpuntje waar we mee bezig blijven.
En waar ze eerst ook compleet hysterisch deed bij hondenbezoek of elders waar honden wonen maakt ze nu zonder gegil kennis en draait vervolgens vlot mee in de gelegenheidsroedel.

Het is een flinke periode van opvoeden eigenlijk. Joe is nu 1,5 jaar en wil ook overal op af.
Hij doet geen vlieg kwaad maar is wel aan het ontdekken.

Bij mij wordt er aan aan de lijn geen contact gemaakt, als in nooit. Ik neem goed de ruimte en mocht er toch een scheve blik vallen kap ik dat af.
Komt er eens een vreemde hond klieren loop ik resoluut door of wacht tot de baas de hond haalt en dan nog mogen ze niet scheef kijken. Super lastig soms maar je kunt niet alles voorkomen, wel minimaliseren.

Los mogen ze niet op vreemde honden af, althans Cash en Sue wel maar met z’n drieën word het erop af stormen en dat wil ik niet.
Dus Joe en Sue worden aangelijnd bij vreemde honden.

Welke honden contact mee is bepaal ik bij het loslopen en zorg via speciale wandelingen dat er genoeg ruimte is voor spelen en contacten enz. want dat vind ik persoonlijk wel heel belangrijk. Mijn honden vinden dat ook leuk.

Totdat het vanzelf gaat.
Bij Cash was dat met 2 jaar, Sue 3 jaar en met Joe wordt dat waarschijnlijk ergens er tussen in.

Denk ook dat je het niet moet zien als appèl verwachten maar opvoeden.
Joe en Sue zijn ook geen appèl honden maar weten prima wat de bedoeling is.
En goed gedrag wordt zeer beloond.

Het is gewoon hard werken maar dan heb je ook wat.

Ik zie het anders: mijn honden mogen juist wel los contact maken, tenzij een eigenaar natuurlijk aangeeft dat niet te willen, wat niet zo vaak voorkomt. Behalve Alfil met sommige reutjes waarbij ik van tevoren al zie dat er spanning gaat ontstaan.

Ipanema, kun je zelf niet inschatten bij welke honden het mis gaat en in die gevallen aanlijnen?

Ik vraag me eerlijk gezegd af waarom zoveel honden geen contact mogen maken met andere honden. Ik heb gemerkt dat de mogelijkheid tot even kort contact maken juist ontspanning geeft en ze leert communiceren. Lily wil bij bijna alle honden even snuffelen, soms enthousiaster, soms neutraal. Spelen eigenlijk nooit. Alfil wil met sommige honden even snuffelen, met andere niet, maar dan negeert hij ze en dat is ook prima. Nogmaals, bij die paar reutjes waarbij ik zie dat het spanning oplevert, gaat hij aan de lijn en lopen we door.

Alfilillo schreef: ↑14 dec 2021, 13:43
Ik vraag me eerlijk gezegd af waarom zoveel honden geen contact mogen maken met andere honden.

Omdat ik heel vaak met 5 grote honden met dito ego loop, en als die met z'n vijven en bloc op jouw hond(en) afstuiven dan vind jij - en al helemaal jouw honden - dat 200% zeker niét leuk.
Om nog maar te zwijgen over mensen met weinig verstand van honden die doodsbang zijn voor grote honden, laat staan vijf tegelijkertijd.

Ik vind het gewoon asociaal gedrag, als ik dat wel zou doen.

Inge O schreef: ↑14 dec 2021, 15:12

Alfilillo schreef: ↑14 dec 2021, 13:43
Ik vraag me eerlijk gezegd af waarom zoveel honden geen contact mogen maken met andere honden.

Omdat ik heel vaak met 5 grote honden met dito ego loop, en als die met z'n vijven en bloc op jouw hond(en) afstuiven dan vind jij - en al helemaal jouw honden - dat 200% zeker niét leuk.
Om nog maar te zwijgen over mensen met weinig verstand van honden die doodsbang zijn voor grote honden, laat staan vijf tegelijkertijd.

Ik vind het gewoon asociaal gedrag, als ik dat wel zou doen.

Ok, maar nu ging het toch om een advies aan Ipanema die niet met 5 grote honden loopt?

Ipanema schreef:

Ik snap dat jij, en vele anderen met je - [mention]Tamara[/mention], [mention]Inge O[/mention], [mention]Hylos[/mention], [mention]Tineke[/mention] - vooral aanraden hem geen contact meer te laten maken met andere honden, maar ik heb niet het idee dat dat helpt. Als we alles actief gaan ontwijken maak je er net zo'n ding van en wordt het iets om nog meer op te focussen. Wanneer we bijvoorbeeld een aantal keer een grote, volle reu tegenkomen die hem besnuffelt en daarna zijn weg verderzet, heb ik het idee dat hij net minder ook op jonge reuen aast, omdat hij zich geen stoere vent meer voelt of zo ? Ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen.

Mijn reuen mogen zich niet met andere reuen bezighouden ook al kunnen ze (2 in ieder geval) prima. Ík wil t niet want er komt alleen maar ellende van. Ik hou ze er dus van weg, in principe van alle honden tot ik iom de andere eigenaar besloten heb dat ze wel mogen kennismaken. En vaak is dat nooit en soms mag dat wel. Maar ik merk daar niets aan in hun contacten hoor, Xygan heeft zich prima gedragen op de forumwandeling tussen 28 andere honden waaronder ook reuen.

Alfilillo schreef: ↑14 dec 2021, 13:43 Ik zie het anders: mijn honden mogen juist wel los contact maken, tenzij een eigenaar natuurlijk aangeeft dat niet te willen, wat niet zo vaak voorkomt. Behalve Alfil met sommige reutjes waarbij ik van tevoren al zie dat er spanning gaat ontstaan.

Ipanema, kun je zelf niet inschatten bij welke honden het mis gaat en in die gevallen aanlijnen?

Ik vraag me eerlijk gezegd af waarom zoveel honden geen contact mogen maken met andere honden. Ik heb gemerkt dat de mogelijkheid tot even kort contact maken juist ontspanning geeft en ze leert communiceren. Lily wil bij bijna alle honden even snuffelen, soms enthousiaster, soms neutraal. Spelen eigenlijk nooit. Alfil wil met sommige honden even snuffelen, met andere niet, maar dan negeert hij ze en dat is ook prima. Nogmaals, bij die paar reutjes waarbij ik zie dat het spanning oplevert, gaat hij aan de lijn en lopen we door.

Omdat de mijne juist niet zekerder wordt van contact met willekeurige vreemde honden, compleet hysterisch gaat doen en dan gecorrigeerd of in haar flikker gebeten wordt door de andere hond omdat die haar hysterie niet pikt [aanvulling: waardoor zij weer vól in paniek raakt].
Voor haar geen goede ervaringen dus en nu ik het oplos voor haar en haar letterlijk afscherm en daarmee ook bescherm wordt zij rustiger met als gevolg dat andere honden ook weer fijner op haar gaan reageren.
Ik besef ook dat het nare gedrag van de passerende honden wordt 'uitgelokt' door het gedrag van mijn hond, vandaar ook dat ik heel voorzichtig ben in contact met vreemde honden, liever geen ervaring ermee dan slechte ervaringen opdoen.

Alfilillo schreef:Ik zie het anders: mijn honden mogen juist wel los contact maken, tenzij een eigenaar natuurlijk aangeeft dat niet te willen, wat niet zo vaak voorkomt. Behalve Alfil met sommige reutjes waarbij ik van tevoren al zie dat er spanning gaat ontstaan.

Ipanema, kun je zelf niet inschatten bij welke honden het mis gaat en in die gevallen aanlijnen?

Ik vraag me eerlijk gezegd af waarom zoveel honden geen contact mogen maken met andere honden. Ik heb gemerkt dat de mogelijkheid tot even kort contact maken juist ontspanning geeft en ze leert communiceren. Lily wil bij bijna alle honden even snuffelen, soms enthousiaster, soms neutraal. Spelen eigenlijk nooit. Alfil wil met sommige honden even snuffelen, met andere niet, maar dan negeert hij ze en dat is ook prima. Nogmaals, bij die paar reutjes waarbij ik zie dat het spanning oplevert, gaat hij aan de lijn en lopen we door.

Ik kwam vorig weekend een kalf van een mechelaar teef tegen. Echt groot, nog flink groter dan mijn reuen. Ik had 2 honden bij me en deed ze vast. Eigenaar teef ook want ze bleek later na een babbeltje met de eigenaar best vervelend kunnen doen regen andere honden. Na de hond een beetje zo bekeken te hebben zei ik dat t voor mijn honden niet zo probleem zou zijn waarschijnlijk zeker omdat t een teef was en ze ogenschijnlijk best haar mannetje stond.. Dus na overleg samen stukje opgelopen en wat bleek toen ze los waren dat de teef werkelijk doodsbang was van mijn mini roedel van 2 honden die ineens samen kwamen snuffelen. Staart op de buik etc. Ik vind dat dus gewoon sneu en ik weet dus dat dit ook een effect kan zijn van 2 flinke herders die ook al hebben ze niks geen kwaads in t zin.
Daarnaast ze hebben genoeg aan elkaar, dus niet nodig.

Alfilillo schreef: ↑14 dec 2021, 15:39

Inge O schreef: ↑14 dec 2021, 15:12

Alfilillo schreef: ↑14 dec 2021, 13:43
Ik vraag me eerlijk gezegd af waarom zoveel honden geen contact mogen maken met andere honden.

Omdat ik heel vaak met 5 grote honden met dito ego loop, en als die met z'n vijven en bloc op jouw hond(en) afstuiven dan vind jij - en al helemaal jouw honden - dat 200% zeker niét leuk.
Om nog maar te zwijgen over mensen met weinig verstand van honden die doodsbang zijn voor grote honden, laat staan vijf tegelijkertijd.

Ik vind het gewoon asociaal gedrag, als ik dat wel zou doen.

Ok, maar nu ging het toch om een advies aan Ipanema die niet met 5 grote honden loopt?

Nee, maar haar hond gedraagt zich blijkbaar vaak hinderlijk naar andere honden, juist terwijl ze al altijd deed wat jij aanraadt : ze er vrij op af laten lopen.

En waarom ik antwoordde vanuit mijn situatie = omdat jij vroeg waarom zoveel honden geen contact mogen maken, ik gaf daar dus gewoon antwoord op waarom die van mij het niet mogen.