Rally 21-04-2014 - 09-11-2021
Geplaatst: 08 dec 2021, 08:55
Heeft even geduurd voordat ik zover was maar ik wilde wel een mooie memoriam schrijven over Rally wie hij was en wie hij was voor ons, let op! Dit wordt een lang verhaal 
Voordat Rally geboren was, ‘kende’ ik Sirene van de agility wedstrijden en raakten we aan de praat, want zo’n kale hond over het agility veld heen zien rennen moet je gewoon opvallen. Ze vertelde enthousiast op een gegeven moment over haar eventuele outcross nestje met Qhilla en hier had ik zeker wel interesse voor! Ik had ondertussen al gezocht naar hoe een behaarde Peruaan eruit zag en ja daar viel ik wel voor, alleen woonde ik nog thuis en een pup terwijl ik nog thuis woonde zat er niet in (ik was al wel ingeschreven voor woningen). Het heeft zo moeten zijn dat - toen Qhilla gedekt was en pups verwachtte - ik ineens voor een woning ingeloot was en diegene die boven mij stond op de lijst de woning niet wilde hierdoor had ik een eigen plekje dus ook een plekje voor een pup!
Gelijk weer contact gezocht met Sonja dat ik toch heel graag een behaarde pup wilde uit dit nest en ik stond nu 2e op de lijst voor een behaarde reu.
Lucky had ik meegenomen vanuit huis (lucky was in de afgelopen jaren thuis echt mijn hond geworden en waardoor mijn ouders ook hadden gezegd ‘als je het huis uit gaat krijg je lucky mee’ Qhilla had de bestelling nauwkeurig opgevolgd en er kwamen 5 prachtige pups te wereld! Na een aantal keren kijken en knuffelen en op een gegeven moment karakters vergelijken werd het voor ons ‘Leeuw’ de gouden puppy en dat werd Rally,
Met mijn ouders Rally opgehaald en voorgesteld aan Lucky wat zoals verwacht super ging. De eerste nacht sliep Rally al tegen Lucky aan:
Wat was Rally een vrij makkelijke pup, zoals hij in het nest was (aardig zelfverzekerd, kon zich prima zelf vermaken, en op zijn momenten knuffelig) groeide hij op, voor mensen die hij echt kende kwam hij bij je , voor mensen die hij niet kende gunde hij je geen blik waardig
(na een x labrador gewend te zijn was dit voor mij een verademing.) Zo had ik hem ook een keer ingeschreven bij een rasloze hondenshow en daar toen letterlijk de show gestolen te hebben met zijn looks wilde mensen hem lokken om te puppy te knuffelen maar meneer trok een wenkbrauw omhoog en dat was alles
Met agility trainen ging het aanleren (eigenlijk alles met aanleren met hem) gemakkelijk en vond het ook gelijk leuk toen hij anderhalf was liep hij zijn eerste wedstrijd en was (ook door mee te gaan als pup met wedstrijden) niet onder de indruk van alle indrukken om zo’n ring heen (zoals zijn karakter ook was) heel veel geleerd van hem hoe om te gaan met een hoge drive hond en hoe belangrijk de basis is (hier toen nog wel wat steken laten vallen) gedurende agility jaren ook weer wat basis opnieuw aangeleerd met name leren latten laten liggen (veel sprongtraining gedaan en hem geleerd zijn taak te doen en ik de mijne) en dat wierp zijn vruchten af, kwa snelheid kwam hij prima mee met de border collies en heeft hij ook echt wel menig mens verbaasd
Buiten het sportveld was hij een sociale rustige hond, ik heb in de jaren dat we Rally hadden gewerkt in een dierenpension en de laatste in een dierenasiel waardoor ik nog wel eens een hond mee naar huis had voor gastgezin (pups en hele oude honden) en daar kozen alle pups rally uit om mee te spelen en tegen aan te slapen. 3 jaar geleden leerde ik mijn vriend kennen en gingen Lucky en Rally moeiteloos om met zijn hond Zorro (die had in het begin wat meer moeite met de nieuwe ‘indringers’) lucky had in het verloop van jaren genoeg van het ‘leiderschap’ en begon weer de lollige zichzelf te worden en rally nam dat moeiteloos over. In februari dat jaar erop kwam Dakar (eenmaal een pup van Sonja ben je verslaafd aan de working hairlesjes) en ook het meeopvoeden van Dakar ging moeiteloos en Dakar zag Rally ook als grote voorbeeld.
Hoe bijzonder ook dat Rally mensen uitkoos om te behoren tot zijn intimi had hij dat bij mijn vriend vrijwel gelijk ik geloof de eerste avond al lag hij op de bank tegen mijn vriend aan. Rally had zo zijn eigen knuffelmomenten wat het dan ook speciaal maakte als hij dan zon moment had.Dus in de avond of vroege ochtend even langs je komen en onder de dekens liggen tegen je aan een kop op je schoot en die lieve indringende blik die alles zei
Rally was ook knoeihard voor zichzelf en het duurde dan ook wel even voor ik zijn trekjes doorhad wanneer hij pijn/ongemak had als hij weer eens als kamikaze piloot door het bos heen was gerend zodat we weer even een afspraak moesten maken bij de osteopaat, daarom waren we ook zo geschrokken van zijn inwendige bloeding in oktober 2020 hij gaf zoveel pijn/ongemak aan dat het wel ernstig moest zijn gelukkig na de operatie genas hij ook weer snel en was weer snel kwa gedrag de oude rally. Helaas bleek na vele onderzoeken en scans het om een zeldzame tumor te gaan waarbij het ook nog eens uitgezaaid was bleek na de operatie in maart. Ervoor gekozen om hem zo lang mogelijk Rally te laten zijn door wel te blijven trainen en wedstrijden lopen want dat was Rally zijn leven zonder de agility geen leven volgens rally en ja dat met de wetenschap hij een bloeding zou kunnen krijgen. De pups van Dakar waren 2 november geboren en hadden al besloten dat we toch een pup wilden van deze combinatie ook met de wetenschap dat of Lucky of Rally er misschien volgend jaar er misschien niet eens zouden zijn. Maandag 8 november in de avond ik was niet gaan trainen was niet helemaal fit (toeval?) kreeg rally weer een bloeding en hij kwam zo bewust naar mij toe en legde zijn kop op mijn knie en keek me weer indringend aan van ‘het is goed, het is klaar’
en we wisten genoeg we hebben hem de kruiden gegeven om de bloeding te stoppen zodat we nog fatsoenlijk afscheid zouden kunnen nemen en nog een dagje genieten van hem. De osteopaat tevens dierenarts wilde wel thuis bij ons komen ondanks dat het voor haar een heel stuk rijden was maar ze wist ook dat Rally bij haar als therapeut/ dierenarts comfortabel was en wilde het met liefde voor ons en rally doen. Dinsdag 9 november ben ik nog lekker wezen wandelen met hem en hebben we nog wat lekkers gehaald bij de dierenspeciaalzaak en is de dierenarts in de avond bij ons langs geweest om hem in te laten slapen. Het inslapen was zo vredig gegaan en de andere honden hebben ook afscheid van hem genomen gedurende nacht zijn ze stuk voor stuk bij Rally gaan liggen heel mooi maar ook heel verdrietig.
Terug kijkend op zijn leven heeft hij zoveel voor mij/ons betekend heeft hij zijn sociale stabiele karakter laten zien aan oa Dakar, was hij mijn grote leermeester met de agility en begreep me zonder woorden.
Lieve lieve Rally run free knappe gouden kerel
Voordat Rally geboren was, ‘kende’ ik Sirene van de agility wedstrijden en raakten we aan de praat, want zo’n kale hond over het agility veld heen zien rennen moet je gewoon opvallen. Ze vertelde enthousiast op een gegeven moment over haar eventuele outcross nestje met Qhilla en hier had ik zeker wel interesse voor! Ik had ondertussen al gezocht naar hoe een behaarde Peruaan eruit zag en ja daar viel ik wel voor, alleen woonde ik nog thuis en een pup terwijl ik nog thuis woonde zat er niet in (ik was al wel ingeschreven voor woningen). Het heeft zo moeten zijn dat - toen Qhilla gedekt was en pups verwachtte - ik ineens voor een woning ingeloot was en diegene die boven mij stond op de lijst de woning niet wilde hierdoor had ik een eigen plekje dus ook een plekje voor een pup!
Gelijk weer contact gezocht met Sonja dat ik toch heel graag een behaarde pup wilde uit dit nest en ik stond nu 2e op de lijst voor een behaarde reu.
Lucky had ik meegenomen vanuit huis (lucky was in de afgelopen jaren thuis echt mijn hond geworden en waardoor mijn ouders ook hadden gezegd ‘als je het huis uit gaat krijg je lucky mee
’ Qhilla had de bestelling nauwkeurig opgevolgd en er kwamen 5 prachtige pups te wereld! Na een aantal keren kijken en knuffelen en op een gegeven moment karakters vergelijken werd het voor ons ‘Leeuw’ de gouden puppy en dat werd Rally,Met mijn ouders Rally opgehaald en voorgesteld aan Lucky wat zoals verwacht super ging. De eerste nacht sliep Rally al tegen Lucky aan:
Wat was Rally een vrij makkelijke pup, zoals hij in het nest was (aardig zelfverzekerd, kon zich prima zelf vermaken, en op zijn momenten knuffelig) groeide hij op, voor mensen die hij echt kende kwam hij bij je , voor mensen die hij niet kende gunde hij je geen blik waardig
(na een x labrador gewend te zijn was dit voor mij een verademing.) Zo had ik hem ook een keer ingeschreven bij een rasloze hondenshow en daar toen letterlijk de show gestolen te hebben met zijn looks wilde mensen hem lokken om te puppy te knuffelen maar meneer trok een wenkbrauw omhoog en dat was alles Met agility trainen ging het aanleren (eigenlijk alles met aanleren met hem) gemakkelijk en vond het ook gelijk leuk toen hij anderhalf was liep hij zijn eerste wedstrijd en was (ook door mee te gaan als pup met wedstrijden) niet onder de indruk van alle indrukken om zo’n ring heen (zoals zijn karakter ook was) heel veel geleerd van hem hoe om te gaan met een hoge drive hond en hoe belangrijk de basis is (hier toen nog wel wat steken laten vallen) gedurende agility jaren ook weer wat basis opnieuw aangeleerd met name leren latten laten liggen (veel sprongtraining gedaan en hem geleerd zijn taak te doen en ik de mijne) en dat wierp zijn vruchten af, kwa snelheid kwam hij prima mee met de border collies en heeft hij ook echt wel menig mens verbaasd
Buiten het sportveld was hij een sociale rustige hond, ik heb in de jaren dat we Rally hadden gewerkt in een dierenpension en de laatste in een dierenasiel waardoor ik nog wel eens een hond mee naar huis had voor gastgezin (pups en hele oude honden) en daar kozen alle pups rally uit om mee te spelen en tegen aan te slapen. 3 jaar geleden leerde ik mijn vriend kennen en gingen Lucky en Rally moeiteloos om met zijn hond Zorro (die had in het begin wat meer moeite met de nieuwe ‘indringers’) lucky had in het verloop van jaren genoeg van het ‘leiderschap’ en begon weer de lollige zichzelf te worden en rally nam dat moeiteloos over. In februari dat jaar erop kwam Dakar (eenmaal een pup van Sonja ben je verslaafd aan de working hairlesjes
) en ook het meeopvoeden van Dakar ging moeiteloos en Dakar zag Rally ook als grote voorbeeld. Hoe bijzonder ook dat Rally mensen uitkoos om te behoren tot zijn intimi had hij dat bij mijn vriend vrijwel gelijk ik geloof de eerste avond al lag hij op de bank tegen mijn vriend aan. Rally had zo zijn eigen knuffelmomenten wat het dan ook speciaal maakte als hij dan zon moment had.Dus in de avond of vroege ochtend even langs je komen en onder de dekens liggen tegen je aan een kop op je schoot en die lieve indringende blik die alles zei
Rally was ook knoeihard voor zichzelf en het duurde dan ook wel even voor ik zijn trekjes doorhad wanneer hij pijn/ongemak had als hij weer eens als kamikaze piloot door het bos heen was gerend zodat we weer even een afspraak moesten maken bij de osteopaat, daarom waren we ook zo geschrokken van zijn inwendige bloeding in oktober 2020 hij gaf zoveel pijn/ongemak aan dat het wel ernstig moest zijn gelukkig na de operatie genas hij ook weer snel en was weer snel kwa gedrag de oude rally. Helaas bleek na vele onderzoeken en scans het om een zeldzame tumor te gaan waarbij het ook nog eens uitgezaaid was bleek na de operatie in maart. Ervoor gekozen om hem zo lang mogelijk Rally te laten zijn door wel te blijven trainen en wedstrijden lopen want dat was Rally zijn leven zonder de agility geen leven volgens rally en ja dat met de wetenschap hij een bloeding zou kunnen krijgen. De pups van Dakar waren 2 november geboren en hadden al besloten dat we toch een pup wilden van deze combinatie ook met de wetenschap dat of Lucky of Rally er misschien volgend jaar er misschien niet eens zouden zijn. Maandag 8 november in de avond ik was niet gaan trainen was niet helemaal fit (toeval?) kreeg rally weer een bloeding en hij kwam zo bewust naar mij toe en legde zijn kop op mijn knie en keek me weer indringend aan van ‘het is goed, het is klaar’
en we wisten genoeg we hebben hem de kruiden gegeven om de bloeding te stoppen zodat we nog fatsoenlijk afscheid zouden kunnen nemen en nog een dagje genieten van hem. De osteopaat tevens dierenarts wilde wel thuis bij ons komen ondanks dat het voor haar een heel stuk rijden was maar ze wist ook dat Rally bij haar als therapeut/ dierenarts comfortabel was en wilde het met liefde voor ons en rally doen. Dinsdag 9 november ben ik nog lekker wezen wandelen met hem en hebben we nog wat lekkers gehaald bij de dierenspeciaalzaak en is de dierenarts in de avond bij ons langs geweest om hem in te laten slapen. Het inslapen was zo vredig gegaan en de andere honden hebben ook afscheid van hem genomen gedurende nacht zijn ze stuk voor stuk bij Rally gaan liggen heel mooi maar ook heel verdrietig. Terug kijkend op zijn leven heeft hij zoveel voor mij/ons betekend heeft hij zijn sociale stabiele karakter laten zien aan oa Dakar, was hij mijn grote leermeester met de agility en begreep me zonder woorden.
Lieve lieve Rally run free knappe gouden kerel
