Een Hondenleven

Volgende week komt onze nieuwe hond aan, direct na een reis vanuit Slovenië. Hij is gevonden op straat in Kroatië en heeft daar een tijd in een asiel gezeten. Nou ben ik natuurlijk keurig voorgelicht door de stichting waar hij vandaan komt; geen deuren open laten, niet los laten lopen, kinderen of katten alleen onder begeleiding etc. Gaan we ook allemaal tot op de letter opvolgen.

Maar wat is nou leuk en fijn voor de hond? Mijn idee is om er niet heel veel woorden aan vuil te maken en hem gewoon te laten meedraaien, maar wat verder? Juist veel of juist wat minder wandelen (lekker moe maken vs te veel prikkels)? Wel of geen bezoek (ook vriendjes van de kinderen) meteen over de vloer? Meteen op dag 1 de deur uit voor een boodschap, of liever even wachten?

Of zeggen jullie, joh kijk gewoon naar die hond? Zal ik ook zeker doen, maar ik houd ook erg van voorbereiding en schema's

Gewoon meedraaien maar geen bezoek in het begin. Leer eerst elkaar maar wat kennen.

Ik kan je echt aanraden om hier aan mee te doen, of in ieder geval al zijn (gratis) webinars te volgen. https://www.zwerfhondenschool.com/event ... andse-hond Michel geeft echt heel goede begeleiding en heeft veel kennis. Ik werk al jaren met hem samen.

Vergeet je het anti-ontsnaptuig niet? En dubbel aanlijnen, waarvan minimaal 1 riem vast aan je lijf. Geen flex.

Rust. Geen bezoek de eerste tijd. Rust. Niet los in de tuin laten, alleen aangelijnd. Niet direct alleen laten (hoewel ik dat op dag 2 of 3 meestal wel doe, maar ik heb dan ook een roedel). Ik neem mijn verse rescues wel gelijk de eerste dag mee naar buiten, maar alleen naar het rustige veldje aan de overkant en telkens hetzelfde stomme stukje voor minstens de eerste dagen. Misschien doen ze gelijk hun behoefte buiten, misschien ook niet. Ga er niet vanuit dat ze al gelijk zindelijk zijn. Als ik merk dat dat goed gaat en geen stress meer oplevert, gaan we een klein stukje verder.

Als we de eerste 2 nachten overleefd hebben, gaat het over het algemeen langzaam beter. Wat ze de eerste 2 dagen leren wat wel en niet mag, onthouden ze over het algemeen heel goed (waar wel liggen, waar niet, niet op het aanrecht staan, niet op de tafel, wel op de stoel of bank).

Heb geduld, vraag niet te veel, verwacht niet te veel. Ze kennen niets van het huiselijk leven. Je neemt eigenlijk een volwassen puppy in huis die alles nog moet leren. Ik laat de eerste tijd altijd de halsband om en indien nodig ook het tuig.

Heb je toevallig filmpjes van hem gehad van de stichting?

Onze hond was redelijk onbevangen, vrij druk ook, in voor wandelingen en niet echt onder de indruk van weer een nieuwe omgeving en verkeer en mensen e.d.
Wel was ze heel moe, en na een week of 2 voelde ze zich blijkbaar wat meer op haar gemak dat ze ook langer en dieper ging slapen.
Omdat ze eigenlijk wel open was naar ons toe, en zindelijk want ze gaf aan wanneer ze moest gingen wij vrij rap buiten lopen.

Wel in de buurt, en in de eerste week altijd dezelfde in- en uitgang. Daarbij stimuleerde ik haar onze poort ook zelf aan te wijzen en te zoeken.
Na een week ging ik ook aan de voorkant erin, puur om haar te leren waar we woonden voor het geval dat ze toch onverwachts eens los zou kunnen breken.
Visite hebben we niet gedaan de eerste paar weken. Wennen aan ons, de andere huisdieren en de dagelijkse routine waren belangrijker. Buiten keek ik het aan, veel mensen waren nieuwsgierig en wilden contact maken met haar. In ons geval kon dat omdat ze open was en vriendelijk.
Maar in begin was ik er terughoudend in, eerst wat meer wennen aan ons en wij aan haar.

Om medische redenen moesten wij vrij rap naar dierenarts, maar eigenlijk zou ik dat ook standaard doen. Even een standaard gezondheidscheck, paspoort controleren en de chip, even wegen en dan sta je direct bij de da ook geregistreerd.

Is het jullie eerste oudere herplaats hond? Of waren de vorige honden ook al wat ouder toen je ze kreeg?

Inderdaad naar de hond kijken, maar dan liever iets te weinig doen dan te veel.
En ga nog niet te veel/ver wandelen, ook al lijkt het dat ze dat aankunnen of nodig hebben. Het is al snel te veel voor honden die lange tijd in een asiel hebben gezeten. Ik heb hier twee Roemenen in opvang gehad die allebei vrij snel last kregen met lopen. We gingen niet ver, maar ze waren het niet gewend en de spieren konden het even niet bijbenen.

Veertje schreef:Inderdaad naar de hond kijken, maar dan liever iets te weinig doen dan te veel.
En ga nog niet te veel/ver wandelen, ook al lijkt het dat ze dat aankunnen of nodig hebben. Het is al snel te veel voor honden die lange tijd in een asiel hebben gezeten. Ik heb hier twee Roemenen in opvang gehad die allebei vrij snel last kregen met lopen. We gingen niet ver, maar ze waren het niet gewend en de spieren konden het even niet bijbenen.

En niet alleen fysiek. Wandelingen zijn ook mentale prikkels en dat kan ook teveel worden.
Voor Aura werkte het heel goed om simpelweg elke 'wandeling' hetzelfde rondje te lopen. Pas toen ze daar helemaal ontspannen bij was, ben ik die rondjes gaan uitbreiden, niet naar nieuwe plekken, maar vanaf dezelfde plek iets verder.

Wat de rest ook zegt: rust. Ik heb geen buitenlanders maar wel herplaatsers gehad en die hadden veel baat bij rust en regelmaat. Voorspelbaarheid. Idd altijd hetzelfde kleine rondje, liefst dezelfde dagindeling, niks vragen in het begin. Het duurde toch wel een jaar voordat ik de honden zag zoals ze echt waren

rust de eerste weken het zelfde rondje lopen dubbel aanlijnen en de riemen niet in 1 hand houden veiligheidstuigje
en nogmaals rust

Tineke schreef: ↑11 jan 2022, 08:35 Eerst rustig vertrouwen en een band opbouwen, en stappen nemen in het tempo welke de hond aankan.

Wij hebben verschillende buitenlandse honden gehad en ze waren alle anders.
Sien was echt angstig en moest aan alles wennen, Jimi sprong toen we slapen gingen bij ons op bed en vroeg schuif even op want ik ga hier liggen.
Kortom ze zijn allemaal anders en pas daar je routine in eerste instantie op aan.

Dat is ook mijn ervaring. Ik kan dus ook niet zo veel met algemene aanwijzingen zoals alleen maar rust, nog helemaal geen bezoek of prikkels aanbieden, etc. Ik heb een aantal opvangers en buitenlandse herplaatsers gehad die dan waarschijnlijk uit verveling heel vervelend zouden zijn geworden
Bij mij varieerde het van 5 weken alleen maar slapen in de bench en even de tuin in (Amy, maar dat kwam ook omdat ze ziek was) tot meteen overal op onderzoek uit willen, alles leuk en prachtig vinden en na één nachtje helemaal bijgeslapen van de reis (Taartje). De meeste honden zaten er een beetje tussenin: in het begin hadden ze wat tijd nodig om van de reis en alle gebeurtenissen te herstellen, dus ik bouwde alles wel langzaam op, maar er waren er maar heel weinig die na een paar dagen niet toe waren aan een lekkere wandeling op een rustige plek.
Ik heb ook veel jonge honden opgevangen in de leeftijd van 6 maanden - 2 jaar en die hadden vaak gewoon héél veel energie. Ik vind het belangrijk dat ze meteen leren dat we die vooral buiten vervullen en dat ze niet uit gekkigheid het halve huis afbreken en ander ongewenst gedrag ontwikkelen uit opgekropte energie, verveling en frustratie. Dus met die honden maakte ik wel vrij snel lange wandelingen, maar dan in een heel rustige, prikkelarme omgeving als ze daar nog gevoelig voor waren.

Bedankt voor jullie reacties! Rust zal het worden, houd ik zelf ook wel van. Ik ga vanavond eens zitten voor de webinars.

Ik heb wel ervaring met volwassen honden, maar dat is al even geleden en toen deed ik altijd maar wat. Dat is altijd wel goed gekomen, maar ik wil het nu graag goed doen

Ik heb inderdaad een filmpje gekregen van de stichting, tijdens zijn ochtendwandeling. Hij loopt daar behoorlijk ontspannen mee aan een hangende lijn, dus dat geeft hoop, al kan hier ineens weer alles anders zijn natuurlijk.

Diana schreef: ↑11 jan 2022, 12:48 Dat is ook mijn ervaring.

Dit is ook goed om te lezen en om in acht te nemen.

Ik ga met een aantal hierboven mee.

Ik heb nu mijn 4de buitenlandse hond. En tot nu toe waren ze allemaal anders. De een draai in een week volledig mee en vindt alles leuk. De ander komt pas na 3 maanden voorzichtig een beetje los. Mijn Roemeen, die ik nu 8 jaar heb, maakt nog steeds af en toe een mentaal stapje vooruit na al die jaren.

Beste tip, heb zo weinig mogelijk verwachtingen. Kijk goed naar wat de hond zelf aangeeft. Je hebt snel door of je te veel vraagt of dat ze weer een stapje meer aan kunnen.

Ik heb zelf alleen maar buitenlandse (asiel)honden gehad en ben ook zo nu en dan opvanggezin.
Zoals hierboven ook al staat; geen een is hetzelfde.
Toch zijn er wat algehele zaken vaak gelijk.
Lekker de rust laten nemen, zo'n reis is heel vermoeiend, en de eerste tijd gewoon meedraaien in het (eigen) huishouden.
Als het lukt ook gewone zaken aan blijven houden, zoals naar de wc lopen of eens even kort stofzuigen
(in het begin willen ze je nog eens overal blijven achtervolgen, dat gaat vanzelf weer over, lekker laten doen).

Verder niet van teveel dingen een punt maken en bouwen aan jullie band. Als hij contact met jou nog spannend vind, dring het niet op, wees zelf lekker neutraal en laat de contactmomenten vanuit de hond zelf komen.
Neem hem lekker mee naast (of in) je bed de eerste tijd, hij moet leren vertrouwen dat jij hem niet in de steek laat en asielhonden zijn vaak niet gewent moederziel alleen opeens ergens in een donkere huiskamer te zijn 's nachts.
Aan de andere kant mag je hem best laten zien wat je wilt; als een hond alles zelf moet bedenken geeft dat ook stress, dus mag hij later niet op de bank, dan nu ook niet. Gewoon duidelijk, maar geen straf of harde correcties.

Wandelen of naar buiten kunnen is zooo verschillend per geval, moeilijk om iets over te zeggen.
Wil je wel meegeven dat je al gauw teveel wilt of te snel gaat, zelfs bij hondjes die het in het begin allemaal aan lijken te kunnen.
Vaak is in alles meegaan voor een hond die overdonderd is en wiens leven op de kop staat een natuurlijke reactie, maar eenmaal gewent, gesetteld en uitgepakt kan dat een enorme blowback geven.
Wees eerst maar eens zijn baken, ontspan en geniet!