Een Hondenleven

Deels naar aanleiding van mijn potentiële huisgenoten topic, deels ook gewoon een losstaand iets.

Er zijn hier wel meer mensen met kinderen en honden en ik ben eens benieuwd of er ook mensen zijn die met jonge kinderen een hond erbij hebben genomen.
Zou je in zo’n situatie kiezen voor een herplaatsen, of echt voor een pup? Wat zijn de voor- en nadelen van de een of de andere keuze?

Waar let je op? Is het je meegevallen of juist niet?

Halloumi was er natuurlijk al toen onze dochter werd geboren, ik wist van tevoren wel dat ze kinderen heel leuk vond. Maar toch was het in het begin best wel even wennen voor Halloumi. Ze was erg onder de indruk en heeft de eerste week ook veel gepiept ondanks dat ze wel mocht kijken. Halloumi is nogal intens, dus alleen kijken is moeilijk voor haar. Ze wil er graag echt helemaal bij en likken, dat mocht niet en dat vond ze moeilijk.

Inmiddels hebben we een tussenweg gevonden. Ze mag erbij en soms aan dochter haar handjes likken als wij erbij zijn. Dochter vindt dat echt geweldig en wij maken daarna haar handjes schoon. Ik heb de indruk dat alle partijen hier prima op gaan. Dochter zoekt halloumi steeds meer op, dit staan we niet toe. Alleen als Halloumi naar haar toe komt is het goed, maar ze mag niet aan de mand komen bijvoorbeeld. Niet dat dat kwartje al valt, maar daar zijn we dus intensief mee aan het oefenen.

Ik denk dat we het goed doen zo en ik denk dat het voor alle leden van het gezin ook leuk is om er nog een harige huisgenoot bij te nemen, maar ik ben toch gaan twijfelen over wat nou de slimste keuze is. Een herplaatser die met kinderen kan of toch een pup.

Qua herplaatsers zouden wij een wat oudere hond dan wel het leukst vinden, maar die gaat met wat pech ook minder lang ‘mee’. Voor Avalon lijkt het me echt heel erg leuk om samen met een pup op te groeien, maar dat is wel een bak werk. We zouden dan ook nog eerst moeten bepalen wat we willen en een fokker vinden, dus tegen de tijd dat dat zo ver is verwacht ik dat dochter al wel 1,5 is, minstens.

Nou goed, ik ben gewoon vooral benieuwd naar jullie ervaringen met honden en kinderen en wat jullie zelf de leukste combinatie vonden/zouden vinden. Als het teveel lijkt op mijn vorige topic mag het ook als nieuwe post daarin worden gezet hoor, maar ik dacht dat dit een apart onderwerp verdiende.

Persoonlijk vind ik het heel leuk om een kind samen met een pup te zien opgroeien
Maar het is wel extra werk in het begin, qua sturing, opletten, opvoeden.

Zelf heb ik geen kinderen maar ik pas regelmatig lange weekenden op mijn nichtjes van inmiddels 1,5 en 4 jaar oud.
Mijn oudste nichtje vond het fantastisch om met puppy Feta samen te spelen in de tuin. Die tijd vergeet je ook nooit meer, dat ze samen zo klein waren.

Ik moet wel zeggen dat ik respect heb voor de mensen op het forum hier die een actief ras/type kunnen combineren met kinderen.
Lanai en Feta hebben allebei een vrij hoog energieniveau dus als ik op de kinderen pas vind ik het wel een extra uitdaging om ze nog te laten sporten tussendoor. Wel iets om rekening mee te houden.

Mijn nichtje met puppy Fet:

Och daar smelt je ook van
Ja, daar zeg je inderdaad wel iets belangrijks. Het is natuurlijk een mooi plaatje in mijn hoofd, een kind en een pup, maar qua beweging wil een hondje natuurlijk ook wat. Dat is wel iets om goed rekening mee te houden. Ik vind zelf wandelen heel leuk, maar kan dit niet altijd even lang. Wel aan het revalideren dus hopelijk wordt dat beter. Hugo is heel sportief, die kan goed lang wandelen, hardlopen, fietsen. Dus dat scheelt wel. Qua ras/combi zou ik sowieso niet snel kiezen voor een hond waar je echt mee moet werken, maar een hond die hartstikke blij is om mee te draaien in een gezin en geniet van wandelen, ravotten in de tuin en wellicht fietsen.

Wij hebben 3 honden in huis en een zoon van bijna 2.
Ik zou er nooit een herplaatser naast/bij willen hebben. Een pup is even aanpoten in het begin, maar slaapt ook veel.
Kind en hond groeien samen met elkaar op, dat zorgt echt voor een ongelooflijke band.

Wij hadden al 3 honden toen Ruben geboren werd, voordeel van je eigen honden is, dat je ze door en door kent. Dus ook weet wanneer zij het even moeilijk hebben en je kind en hond zo het beste kan begeleiden.
Een pup is natuurlijk wel lastig, die wil ik kleding en handjes happen en dat is echt niet leuk voor een kruipend kind.
Alleen niet elke pup of elk ras is extreem happerig.
Door de ruimte te kunnen splitsen, kun je pup de ruimte geven om lekker gek te doen met jou of Halloumi en kan dochter fijn rond kruipen zonder pup die in haar handjes bijt.

Nu heb ik zelf geen herplaatser gehad, maar het lijkt mij lastig managen, je kent de hond niet, maar laat hem wel bij je grootste bezit rond lopen. Uiteraard onder toezicht en begeleiding, maar toch... het zal mijn eigen onderbuikgevoel zijn.

Over opvoeding hond en kind. We leren Ruben wat hij vooral allemaal wel mag met de honden, dus samen met ons koekjes geven, aaien en kusjes geven voor het slapen gaan. Zodat we de focus er zoveel mogelijk proberen af te halen van wat hij allemaal niet mag doen met de honden. Want wat hij niet mag doen, is vele malen interessanter dus als hij ze een mep wil verkopen, dan zeg ik: Ruben, alleen aaien. En dan aait hij ze.
Maar het is met een peuter wel een uitdaging soms

Wij hadden honden toen de eerste geboren werd. Nu twee keer een pup erbij toen we al kinderen hadden. Beide keren waren de kinderen nog echt jong (bij Vik 3 en 1 en nu bij Vie 7, 5 en 2). Hoewel onze andere honden ook echt lief waren/ zijn met de kinderen merk ik wel dat Vik en Vie veel vertrouwder er mee zijn.

Maar ik ben zelf ook meer van de pups, dus dat is voor mij het meest bepalend geweest.

Het is de eerste weken wel aanpoten. Onze kinderen zijn niet allemaal de beste slapers en dan heb je nog een stoorzender van je slaap erbij :-P. Maar dat is ook niet voor de eeuwigheid.

Hier dus twee jonge honden van nu 1 jaar en de ander bijna 2 jaar oud. Kleine hondjes. Mijn dochter is inmiddels 7, toen zij geboren werd had ik Semmy, mijn eerste eigen hondje. Semmy bleek het totaal niet te trekken, hij wilde vooral met rust gelaten worden en werd angstig voor het kruipende monster. Hij is toen uiteindelijk bij mijn moeder en stiefvader gaan wonen, daar heeft hij alle rust en kan hij genieten van zijn oude dag (hij is inmiddels 13).

Toen mijn dochter wat groter werd wilde ik toch graag weer een hond. Juist door bovengenoemde ervaring heb ik toen dus voor een pup gekozen, zodat pup en kind samen konden opgroeien en de hond vanaf het begin af aan gewend was aan de aanwezigheid van een kind. Wat Hylos zegt klinkt trouwens ook logisch hoor, dat je kiest voor een herplaatster die erom bekend staat kinderen leuk te vinden.

Maar, het is mij dus heel goed bevallen. Ik heb kort erna er dus zelfs nog een pup bij genomen. Ik heb geen partner dus het was in het begin zeker even aanpoten maar het is het me helemaal waard geweest, mijn dochter en vooral Rolo zijn onafscheidelijk en aangezien zij (nog) geen broertjes of zusjes heeft ziet ze de hondjes als goede vervangers.

Mijn kinderen waren 3, 1 en een half jaar toen we onze eerste hond namen. Ik vind puppies enig......bij een ander. Ben geen puppenmens, dus die keuze was vrij makkelijk.

Wij hebben het helemaal onverantwoord gedaan. Hond van bijna 2 rechtstreeks uit het buitenland, puur van beschrijving en foto. Zou het niemand aanraden maar het heeft bij ons enorm goed uitgepakt. Ruim een half jaar later, weer een volwassen hond erbij die al een paar weken in de opvang zat. Dot bewust gedaan omdat ik een klik met onze andere hond wilde en die was daar niet zo makkelijk in.

Dus 3 kinderen van 3 en jonger. En daarbij 2 volwassen honden waarvan ik vertrouwde op de beschrijving van mensen die de honden in het echt hadden gezien. Ik vond dat ideaal. Ze waren gelijk zindelijk. Sliepen gewoon de hele nacht enz.. moet er niet aan denken dat ik er ook voor de hond nog een keer had uitgemoeten.

Sekreetje schreef: ↑16 feb 2022, 09:40 Mijn kinderen waren 3, 1 en een half jaar toen we onze eerste hond namen. Ik vind puppies enig......bij een ander. Ben geen puppenmens, dus die keuze was vrij makkelijk.

Dat speelt bij mij ook mee. Ik ben geen puppenmens en Hugo zijn eerste hond was Gijs en nu Halloumi.

De meningen verschillen dus ook, op zich logisch en ik lees echt in beide 'kampen' heel goede dingen.
Waar ik ook over nadenk is of Halloumi een pup eigenlijk wel leuk zal vinden. Dat weet ik niet zo goed, ze heeft 1 keer een pup meegemaakt en die vond ze maar druk. Maar ze is sowieso erg wisselend naar honden op straat. Heel ambivalent gedrag, je ziet wel duidelijk dat ze behoefte heeft aan contact maar als dat dan zover is weet ze niet altijd wat ze ermee moet. Met Gijs erbij had ze die behoefte minder dus ik denk wel echt dat Halloumi een hondje is dat iets heeft aan een vriendje.

Ik lette destijds vooral op kindvriendelijkheid dus koos een newfoundlander. Dat heeft nooit een centje pijn opgeleverd, integendeel, die leefde voor kinderen.
Een intense herder of zo erbij had ik niet getrokken. Veel teveel opletterij en met mijn lapswansenaard gaat dat hem niet worden. Ik wil gewoon naar de plee kunnen zonder dat eerst ‘de hond’ moet worden weggesloten. Of uitkijken als vriendjes komen spelen. Alleen al de notie dat die newfoundlander mijn zoon dan wat aan zou doen was absurd.

Ik heb me hier ook een poos het hoofd over gebroken, maar ik denk uiteindelijk dat beide opties genoeg voordelen hebben, en dat het per saldo volgens mij niet zo veel uitmaakt. Ik zou dus gewoon afgaan op wat het beste bij jou en jullie past. Als je schrijft dat je niet zo'n puppenmens bent, en de huidige hond er ook wat ambivalent op reageert, dan zou ik gewoon voor een herplaatser gaan. Ik denk dat de kans op slagen hoe dan ook het grootst is als je iets kiest dat bij jullie past en waar je ook echt zin in hebt, in plaats van dat je iets kiest omdat de meeste mensen dat adviseren.

Ik denk dat je er uiteindelijk niet zoveel vantevoren over kunt zeggen. Een vriendin van mij had een hele drukke jonge tweeling waar ze toen een pup bij nam. Die hond is nu ruim volwassen en pikt alles van ze . Toen kwam er een baby bij en dat vond die hond dus totaal niet leuk. Tot happen in het gezicht aan toe. Ik zou me dus vooral focussen op wat je zelf het meest ziet zitten en een degelijke begeleiding.

Elmo was er al voordat de oudste kwam. Die draaide zijn poot niet om. Die was weg van haar en ook van de tweeling die erna kwam. Jongsten waren 4 toen Nova kwam. En behalve de puppy tandjes ging dat goed.

Met mijn kersverse kleinkind moet ik het nog maar zien met die Puli’s.
Ik denk niet dat ze actief de aanval inzetten maar als zo’n worm gaat kruipen en graaien weet ik het zo net nog niet. Daar moeten ze niks van hebben.
Maar goed, dat duurt nog even. En dat zien we dan wel weer.
Als ik nu een piepklein kind had of een kinderwens dan koos ik weer een laid back type hond. Geen hittepetit.

Wij hebben 2 kinderen van 1 en 2. Toen vorig jaar juli een jonge herplaatser erbij kwam, draaide ze gewoon mee tussen de kinderen en ander honden. Er is misschien 2-3 keer een kindje ongevallen door het enthousiasme van Pien. Een paar weken later stal ze samen met de 2-jarige de appels uit de boom in de tuin. Het was alleen opletten met speelgoed van de meiden. Dat was wel een dingetje omdat ze alles laten slingeren en Pien dus dacht dat zij daar ook best mee mocht spelen.

Nanna schreef:Met mijn kersverse kleinkind moet ik het nog maar zien met die Puli’s.
Ik denk niet dat ze actief de aanval inzetten maar als zo’n worm gaat kruipen en graaien weet ik het zo net nog niet. Daar moeten ze niks van hebben.
Maar goed, dat duurt nog even. En dat zien we dan wel weer.
Als ik nu een piepklein kind had of een kinderwens dan koos ik weer een laid back type hond. Geen hittepetit.

Ik kies sowieso geen peper van een hond, dat past totaal niet bij me. Als het echt helemaal aan mij lag zou ik een ouwe Tibetaanse Spaniel willen ofzo. Zo'n vod die achter je aan drentelt.

Een Tsuki, maar dan reu en wat gezonder, dat is het ideaal. Maar dat vind ik nooit meer denk ik.

Verstuurd vanaf mijn SM-A515F met Tapatalk

Toen onze oudste werd geboren hadden we Pol en Kita, een kleine ouwe grompot en een héél kindvriendelijke Duitse herder. Na Kita kwam Aura, rechtstreeks uit Spanje, oudste was inmiddels bijna 3 en jongste een half jaar. Ik heb Diana bestookt met vragen en zorgen en het dan toch aangedurfd onder voorwaarde dat er een opvangadres beschikbaar was voor als het met de kinderen niet zou gaan. Nu zijn we 7 jaar verder en Aura is er nog, Linda is er nog bijgekomen, daar had ik geen zorgen over en tenslotte kwam Piko erbij als hyperhondje die zijn energie niet kwijt kon.
Aura was bijna onmiddellijk heel erg gecharmeerd van Piko én hij gedroeg zich prima naar de kinderen, dus mocht ie blijven. Met 2 dagelijkse wandelingen en wat spelen met Aura bleek hij ook niet zo hyper te blijven.
Als ik het zo lees, doen wij niet meer met onze honden dan jullie.

Moraal van het verhaal; het kan allebei, ik vind zelf een pup te intensief naast een klein kindje en een herplaatser niet. Een ander draait zijn hand niet om voor de combi pup/ dreumes.

Als je graag een wat oudere herplaatser wil, zou ik dan doen. Er zijn, zeker in het buitenland, zoveel superlieve oudere honden die een baasje zoeken en simpelweg moeilijker een huis vinden omdat ze niet piepjong zijn. Het is dan natuurlijk wel het fijnst als ze eerst in een opvanggezin hebben gezeten, of dat je zelf eerst opvangt met de mogelijkheid adoptie, voor het geval het toch niet helemaal goed gaat.

Brimi kwam toen er 2 mini-kleinkinderen waren en die is dol op alle inmiddels 6 kleinkinders. Dat is niet altijd wederzijds maar het gaat met name met de oudste met autisme en ADHD echt geweldig goed. Logi was er toen al, die vindt het allemaal prima en als het hem te veel wordt trekt hij zich terug.
Toen mijn oudste zoon geboren werd had ik 2 DH-ers. De ouwe heer was perfect met de dreumes, idd optrekken aan de nek en dan heeeeel rustig wandelen met het kind. Kind werd ook heel netjes verdedigd. Eerst toestemming vragen voordat je met je kanis in die kinderwagen duikt. De jongere dame was absoluut niet van de kinderen. Eigen werd getolereerd en ze leerden gelukkig snel dat dat geen leuk speelmaatje was. Met vreemde kinderen was het altijd heel erg uitkijken en dat was absoluut niet leuk.
Beide honden had ik vanaf pup trouwens.

Ik heb nog 2 herplaatsers gehad toen de kinderen groter waren, met de ene ging het super, nommer 2 minder maar toen waren er hier alleen nog lompe pubers die weinig met de honden hadden.

Wij hadden al een hond die we als pup hadden en twee herplaatsers in huis toen we toch bedachten dat kinderen misschien leuk zouden zijn.

Van Kori wist ik dat ze kinderen niet leuk vond en Chupa was niet echt duidelijk maar helemaal vertrouwen deed ik hem niet. Zij hebben een stuk woonkamer gekregen dat afgezet was met een kennelpaneel en dat was echt verboden terrein voor de kinderen. Dat ging goed en ontspannen tot de grenzen wat vervaagden, ach een keertje die hond in de woonkamer laten slapen, ach samen een keer op een kleedje, kijk hoe schattig. Tot het mis ging dus.

Eerste keer was nagenoeg niks, schrammetje in het gezicht. Paar jaar later ging het weer mis, eigenlijk zelfde laken een pak maar flinke beet over het hele gezicht. In de tussenliggende jaren ook mijn neefje al eens te pakken gehad. De twee nakers waren niet met kinderen opgegroeid en ik denk dat in combi met hun primitieve karakter was niet de beste match. Onze Cairn is wel met (buur)kinderen opgegroeid en kwam als pup bij ons, dat was een wereld van verschil. Ik heb hem echt altijd vertrouwd.

Nu wil ik wel benadrukken dat het niet echt aan mijn honden gelegen heeft. Zij waren gewoon zoals ze waren met hun eigen ervaringen en opvoeding. Ze hebben zich altijd als zichzelf gedragen. Misschien zijn mijn kinderen degene die de onbetrouwbare factor zijn in dit verhaal. Want kinderen doen nu eenmaal dingen die niet verstandig zijn, die niet mogen en zijn nieuwsgierig naar het "wat als" aspect. Daarin zijn ze niet afwijkend van andere kinderen, zo zijn kids nou eenmaal.
Maar voor ons dus met kinderen geen herplaatsers meer.

Ik zie hier een wereld van verschil in Freek en Barrie, zij zijn compleet vertrouwd met de kinderen en vinden ze ook echt leuk, zoeken ze op enz. Na de eerste drukke weken rollen onze pups naadloos mee in het ritme van het gezin.

Wat ik enorm heb onderschat is hun verdriet om het verlies van een huisdier. Toen Kori overleed waren ze nog echt jong maar Tobias ging afgelopen juli, toen waren ze 5 en 7. Het heeft er echt heel erg ingehakt, zeker de oudste mist hem nog vreselijk, zij hadden ook echt een bijzondere band.



Ik hoop met heel mijn hart dat ze van Freek en Barrie nog heel lang mogen genieten en dat het afscheid van Chup minder heftig zal zijn. Dat verwacht ik wel omdat ze minder met hem hebben.

Je kan weinig met veel reacties omdat iedereen uit zijn eigen ervaring spreekt. Je moet gewoon een tolerante vriendelijke hond nemen die kinderen prima vindt. Beetje speels ook. Of dat nu een pup is of een straathond maakt weinig uit. Bas is niet dol op kinderen en Guus is er wel prima mee. Bas is er ook prima mee maar te kwetsbaar en dat weet ze dus ze kan snappen als ze bang wordt. Dus jij zoekt een angstloze hond. En dat kan je van een pup lastig voorspellen. Maar alles kan dus goed of niet goed gaan. Hangt of staat bij jullie begeleiding en de aard van de gekozen hond. Een herplaatser of een pup betekent niks. De ene hond is de andere niet.

Elmo?
https://animalinneed.com/dieren/elmo/

Nanna schreef:Elmo?
https://animalinneed.com/dieren/elmo/

Ja, ik heb zijn komende opvangadres al gevraagd hoe we kennis kunnen maken tzt. Ik val dus helemaal niet op ruwharen, maar mens wat vind ik deze leuk!

Verstuurd vanaf mijn SM-A515F met Tapatalk

Toen mijn tweeling 4 maanden was hebben we Drammer uit het asiel gehaald. 4 maanden waren ze, niet iedere paar uur flesje nodig maar nog niet mobiel zodat hij aan ze kon wennen zonder dat ze zelf naar de hond toe konden gaan. Volwassen herplaatser omdat ik 3 hoog op een flat woonde. Verderveel gewandeld met wagen en hond. Was wel lachen, toen de tweeling mee ging lopen kreeg Drammer, zoals altijd een wacht commando bij de stoeprand, ik zie het nog voor medrammer zittend bij de stoeprand en de tweeling was er op hun hurken naast gaan zitten!!!!

Ramiek schreef:Toen mijn tweeling 4 maanden was hebben we Drammer uit het asiel gehaald. 4 maanden waren ze, niet iedere paar uur flesje nodig maar nog niet mobiel zodat hij aan ze kon wennen zonder dat ze zelf naar de hond toe konden gaan. Volwassen herplaatser omdat ik 3 hoog op een flat woonde. Verderveel gewandeld met wagen en hond. Was wel lachen, toen de tweeling mee ging lopen kreeg Drammer, zoals altijd een wacht commando bij de stoeprand, ik zie het nog voor medrammer zittend bij de stoeprand en de tweeling was er op hun hurken naast gaan zitten!!!!

Haha! Wel goed afgericht allemaal dus

Verstuurd vanaf mijn SM-A515F met Tapatalk