Een Hondenleven

Hallo allemaal,
Ik heb me hier een paar maanden geleden aangemeld rondom de komst van Boban uit de Balkan. Alles ging gewoon goed, dus ik had verder niet veel te melden

Hij ontpopte zich hier al vrij snel als een lieve, nieuwsgierige en heel aanhankelijke lieve hond. Had ik al verteld hoe lief hij is? Dol op mensen, weinig interesse in andere honden, maar evengoed beleefd. Netjes aan de riem lopen, alleen thuis blijven geen probleem. Ik kneep echt in m'n handjes met zo'n kant en klare hond. Ik had me van tevoren allerlei scenario's voorgehouden, m'n borst natgemaakt voor allerlei ongeregeldheden, vastbesloten om die met veel geduld, liefde en daadkracht aan te pakken. Met slechts één onrekbare grens: ik moest hem kunnen vertrouwen met de kinderen.

Hij is pas twee maanden hier, dus ik laat hem sowieso nog geen seconde alleen met de jongste (5) en houd nog steeds streng toezicht, ook al vond ik dat ik misschien wat overdreef, het is zo'n zachtaardige hond...

Nou, ik heb dus geen idee hoe het kon gebeuren, ik zat er gewoon naast en hij heeft mijn zoon gebeten

Ik heb redelijk haviksogen als het aankomt op stresssignalen bij mens, hond en kat, maar ik zag het niet

Mijn zoon benaderde hem rustig, rustig pratend en aaide hem, gewoon, wat we hele dagen doen en wat hij heerlijk vindt. En het volgende moment grijpt hij hem vol in de onderarm

Z'n arm is nu blauw, dus het was ook geen lullig nephapje of zo.

Ik pieker me natuurlijk suf over een verklaring, maar eigenlijk maakt het niet uit, het is net die enige onrekbare grens die overschreden is. Ik vind het vooral verschrikkelijk voor Boban, dat hij hier niet kan blijven. En ik voel me schuldig, naar hond en kind dat ik ze in deze situatie heb gebracht

En er is nog iets dat me dwarszit. Ik krijg in crisissituaties vaak meteen een heel praktische instelling (om dan achteraf in te storten

) en ik heb na het incident direct contact opgenomen met de stichting waar hij vandaan komt. Ik heb zo'n adoptiecontract waar in staat dat de hond eigendom blijft van de stichting en dat zij hem herplaatsen als dat nodig is. Juridisch natuurlijk compleet waardeloos, maar ik heb dit met ze afgesproken, dus ik wil me daar zo veel mogelijk aan houden. En, belangrijker, ik weet dat zij het beste voor hebben met Boban.

Nu staat hij op een herplaatssite met de eufemistische omschrijving 'hij kan wat nerveus worden van kinderen'. Ik ben geen hysterisch persoon en ik zie Boban echt niet als een gevaarlijke hond, maar moet er niet bij vermeld worden dat er daadwerkelijk iets is voorgevallen? Er staat wel ook bij dat hij niet geplaatst wordt bij kinderen onder de 12. Ja, ik kan dit ook vragen aan de stichting, maar ik ben daar een beetje voorzichtig mee geworden. De mensen van deze stichting lijken me wel ok, maar ik heb eerder meegemaakt hoe snel de vlam in de pan slaat als er gedacht wordt dat je ergens commentaar op hebt.

Ik baal er sowieso een beetje van dat ik nu moet afwachten, ik heb het zo met hem te doen. Wanneer mijn zoon thuis is, zit Boban op de gang of in de tuin, naar binnen te kijken terwijl hij er zo graag bij is. Het liefst zou ik zelf op zoek gaan naar een ander adres voor hem (bijvoorbeeld via via of via marktplaats), maar dat levert natuurlijk weer gezeik op. Maar misschien moet ik me daar niets van aantrekken. Wat zouden jullie doen?

He wat vervelend

Heb je al uitgesloten of de hond misschien ergens pijn heeft?

Wat ellendig zeg. Ik zou m ook even laten checken. Heb je niet een puppyren die je even neer kan zetten als afscheiding? Woon je in de buurt van Zwolle? Anders mag je de mijne wel even tijdelijk lenen… kun je de kamer in tweeën splitsen.

Ja nou, helemaal uitsluiten kan natuurlijk nooit, maar ik heb hem van onder tot boven gecheckt en hij reageert nergens op. Op het moment stond mijn zoon naast hem, terwijl Boban hoger lag (tov de grond), dus mijn zoon is ook nergens op gaan zitten of staan.

Het lijkt me onwaarschijnlijk en tegelijk de meest waarschijnlijke optie

Hakkene schreef: ↑30 mar 2022, 23:57 Wat ellendig zeg. Ik zou m ook even laten checken. Heb je niet een puppyren die je even neer kan zetten als afscheiding? Woon je in de buurt van Zwolle? Anders mag je de mijne wel even tijdelijk lenen… kun je de kamer in tweeën splitsen.

Oh wat aardig! Ik woon in Arnhem, in denk er even over na.

Boban schreef: ↑30 mar 2022, 23:42 Hallo allemaal,
Ik heb me hier een paar maanden geleden aangemeld rondom de komst van Boban uit de Balkan. Alles ging gewoon goed, dus ik had verder niet veel te melden

Hij ontpopte zich hier al vrij snel als een lieve, nieuwsgierige en heel aanhankelijke lieve hond. Had ik al verteld hoe lief hij is? Dol op mensen, weinig interesse in andere honden, maar evengoed beleefd. Netjes aan de riem lopen, alleen thuis blijven geen probleem. Ik kneep echt in m'n handjes met zo'n kant en klare hond. Ik had me van tevoren allerlei scenario's voorgehouden, m'n borst natgemaakt voor allerlei ongeregeldheden, vastbesloten om die met veel geduld, liefde en daadkracht aan te pakken. Met slechts één onrekbare grens: ik moest hem kunnen vertrouwen met de kinderen.

Hij is pas twee maanden hier, dus ik laat hem sowieso nog geen seconde alleen met de jongste (5) en houd nog steeds streng toezicht, ook al vond ik dat ik misschien wat overdreef, het is zo'n zachtaardige hond...

Nou, ik heb dus geen idee hoe het kon gebeuren, ik zat er gewoon naast en hij heeft mijn zoon gebeten Ik heb redelijk haviksogen als het aankomt op stresssignalen bij mens, hond en kat, maar ik zag het niet Mijn zoon benaderde hem rustig, rustig pratend en aaide hem, gewoon, wat we hele dagen doen en wat hij heerlijk vindt. En het volgende moment grijpt hij hem vol in de onderarm Z'n arm is nu blauw, dus het was ook geen lullig nephapje of zo.

Ik pieker me natuurlijk suf over een verklaring, maar eigenlijk maakt het niet uit, het is net die enige onrekbare grens die overschreden is. Ik vind het vooral verschrikkelijk voor Boban, dat hij hier niet kan blijven. En ik voel me schuldig, naar hond en kind dat ik ze in deze situatie heb gebracht

En er is nog iets dat me dwarszit. Ik krijg in crisissituaties vaak meteen een heel praktische instelling (om dan achteraf in te storten ) en ik heb na het incident direct contact opgenomen met de stichting waar hij vandaan komt. Ik heb zo'n adoptiecontract waar in staat dat de hond eigendom blijft van de stichting en dat zij hem herplaatsen als dat nodig is. Juridisch natuurlijk compleet waardeloos, maar ik heb dit met ze afgesproken, dus ik wil me daar zo veel mogelijk aan houden. En, belangrijker, ik weet dat zij het beste voor hebben met Boban.

Nu staat hij op een herplaatssite met de eufemistische omschrijving 'hij kan wat nerveus worden van kinderen'. Ik ben geen hysterisch persoon en ik zie Boban echt niet als een gevaarlijke hond, maar moet er niet bij vermeld worden dat er daadwerkelijk iets is voorgevallen? Er staat wel ook bij dat hij niet geplaatst wordt bij kinderen onder de 12. Ja, ik kan dit ook vragen aan de stichting, maar ik ben daar een beetje voorzichtig mee geworden. De mensen van deze stichting lijken me wel ok, maar ik heb eerder meegemaakt hoe snel de vlam in de pan slaat als er gedacht wordt dat je ergens commentaar op hebt.

Ik baal er sowieso een beetje van dat ik nu moet afwachten, ik heb het zo met hem te doen. Wanneer mijn zoon thuis is, zit Boban op de gang of in de tuin, naar binnen te kijken terwijl hij er zo graag bij is. Het liefst zou ik zelf op zoek gaan naar een ander adres voor hem (bijvoorbeeld via via of via marktplaats), maar dat levert natuurlijk weer gezeik op. Maar misschien moet ik me daar niets van aantrekken. Wat zouden jullie doen?

Wat jammer dat het zo is gelopen

Waarom zou je hem zelf niet kunnen herplaatsen? Mag dat niet vanuit de stichting?
Als hij nog bij jou zit komen de mensen die interesse hebben ook bij jouw toch? Dan zou ik wel eerlijk zeggen wat er is gebeurd, vooral als de nieuwe mensen ook kinderen hebben in dezelfde leeftijd.

Sterkte, je had het je vast heel anders voorgesteld

Als mensen komen kennismaken met Boban en je ziet dat ze jongere kinderen hebben, dan kan je altijd ze nog beter informeren.

Wat een ontzettend rotte ontwikkeling

. En zo herkenbaar.

Het maakt nu niet meer zo veel uit wat de achterliggende oorzaak is, maar ik lees claimgedrag. Boban is nu twee maanden bij jullie, dus het is niet raar dat hij nu zijn mening begint te laten horen. Hij lag naast jou, de grote geliefde baas, en ik denk dat hij die situatie wilde claimen.

Ik heb iets soortgelijks meegemaakt met Alfil. Ik herken het wanhopige gevoel en ook het schuldgevoel, vooral naar mijn jongste zoon (die was toen 6) die hij een aantal keer heeft gebeten. Het bleef bij sneppen, maar die doen ook pijn, en één keer een blauwe plek. Bij hem was het zeker claimgedrag. Hij weet nu gelukkig dat het een absolute no go is en het is nooit meer gebeurd. Toch gaat de neiging nooit helemaal weg. Heel af en toe zie ik de blik nog, die wij allemaal herkennen, en dan is een ´nee´ voldoende. Bovendien zijn de kinderen inimddels 12 en 15.

Heel veel sterkte. Ik begrijp dat je je rot voelt

Wat ontzettend naar. Hoe de situatie is ontstaan is natuurlijk lastig via een scherm te beoordelen maar ik snap dat je hem nu niet meer vertrouwd met je zoon.
Is er geen andere optie dan houden totdat hij herplaatst is? Is er vanuit de stichting geen opvang?
Kan me zo voorstellen dat de situatie alleen maar spanning oplevert en of dat dan ook perse veilig blijft is de vraag.

Dat hij nu na 2 maanden los komt en ander gedrag laat zien is niet zo vreemd opzich. Alleen dat dat andere gedrag evt ook bijten is is natuurlijk erg jammer

Boban schreef: ↑30 mar 2022, 23:42 Ik krijg in crisissituaties vaak meteen een heel praktische instelling (om dan achteraf in te storten ) en ik heb na het incident direct contact opgenomen met de stichting waar hij vandaan komt.

Er is geen crisissituatie. Het is het eerste dat hij niet goed deed in twee maanden nadat hij nooit in een gezin gewoond heeft.

Lees het niet als kritiek want ik vind dat iedereen zijn hond weg moet doen als hij dat wil. Zolang je dat goed doet is het voor de hond vaak een fikse upgrade dus helemaal prima.

Maar om hem nu tot op de herplaatssite nog te achtervolgen met een of ander strafblad terwijl je zelf de reden van zijn beet niet begrijpt vind ik weinig effectief. Volgens mij ben je dan aan het doen alsof jij het beter begrijpt dan de stichting en dat is gewoon niet zo anders had je het wel aan zien komen.

Nogmaals, niet als kritiek lezen want dat is het gewoon niet. Je bent een heel pril beginnende eigenaar die signalen gemist heeft. Dat is heel normaal.
Maar het ligt niet aan de hond en ook niet aan de stichting.

Als je het zorgvuldig wil doen laat je er eerst iemand naar kijken die je hond wel kan lezen want het kan over jou, de bank of wel degelijk over het gedrag van je zoon gaan.
Als je dat weet kun je echt iets voor je hond doen maar als je daar geen moeite in stopt moet je niet doen alsof je weet hoe het zit. Dat is dan gewoon niet zo.

Heel erg bedankt voor jullie reacties

Claimgedrag is inderdaad waar ik ook onder andere aan dacht, maar ook dat kan ik niet goed bij hem plaatsen.

Fabienne schreef: ↑31 mar 2022, 08:21 Wat ontzettend naar. Hoe de situatie is ontstaan is natuurlijk lastig via een scherm te beoordelen maar ik snap dat je hem nu niet meer vertrouwd met je zoon.
Is er geen andere optie dan houden totdat hij herplaatst is? Is er vanuit de stichting geen opvang?
Kan me zo voorstellen dat de situatie alleen maar spanning oplevert en of dat dan ook perse veilig blijft is de vraag.

Dat hij nu na 2 maanden los komt en ander gedrag laat zien is niet zo vreemd opzich. Alleen dat dat andere gedrag evt ook bijten is is natuurlijk erg jammer

Nou, dit is het precies, ik had het minder zorgelijk gevonden als dit in de eerste week was gebeurd. Hij lijkt juist steeds meer zichzelf te worden en ik ben bang dat dit er dan bij hoort..? Maar voor hetzelfde geld gebeurt het nooit meer... De stichting heeft geen achtervang en ik maak me eerlijk gezegd ook zorgen. Mijn zoon volgt mijn instructies goed op en loopt niet in zeven sloten tegelijk, maar ik vind dit toch spannend en ook zielig.

EchoMira schreef: ↑31 mar 2022, 08:51
Boban schreef: ↑30 mar 2022, 23:42 Ik krijg in crisissituaties vaak meteen een heel praktische instelling (om dan achteraf in te storten ) en ik heb na het incident direct contact opgenomen met de stichting waar hij vandaan komt.
Er is geen crisissituatie. Het is het eerste dat hij niet goed deed in twee maanden nadat hij nooit in een gezin gewoond heeft.

Lees het niet als kritiek want ik vind dat iedereen zijn hond weg moet doen als hij dat wil. Zolang je dat goed doet is het voor de hond vaak een fikse upgrade dus helemaal prima.

Maar om hem nu tot op de herplaatssite nog te achtervolgen met een of ander strafblad terwijl je zelf de reden van zijn beet niet begrijpt vind ik weinig effectief. Volgens mij ben je dan aan het doen alsof jij het beter begrijpt dan de stichting en dat is gewoon niet zo anders had je het wel aan zien komen.

Nogmaals, niet als kritiek lezen want dat is het gewoon niet. Je bent een heel pril beginnende eigenaar die signalen gemist heeft. Dat is heel normaal.
Maar het ligt niet aan de hond en ook niet aan de stichting.

Als je het zorgvuldig wil doen laat je er eerst iemand naar kijken die je hond wel kan lezen want het kan over jou, de bank of wel degelijk over het gedrag van je zoon gaan.
Als je dat weet kun je echt iets voor je hond doen maar als je daar geen moeite in stopt moet je niet doen alsof je weet hoe het zit. Dat is dan gewoon niet zo.

Nee precies, dat weet ik niet en in dit licht begrijp ik dat de stichting het zo in de advertentie heeft gezet.

Ik denk hier even over na, want wellicht is slechts herplaatsen bij een gezin zonder jonge kinderen inderdaad niet zorgvuldig genoeg.

Enkele gebeurtenissen betekenen niets.
Honden zijn meesters in aanpassen en zich voegen maar ook een hond maakt weleens een denkfout als hij niet opgegroeid is in de situatie waar hij nu mee moet dealen.

Voor hetzelfde geld is hij er heilig van overtuigd dat een vensterbank met een lentezonnetje een heilig altaar is waar niemand mag komen.
Of had je zoon voor het eerst haargel in en vindt hij iets van staand haar.
Je weet het gewoon niet en het zegt ook niets over Boban als hij eerst 2 maanden alleen maar lief en ontspannen is geweest.

Ja, er is natuurlijk sowieso een aanleiding geweest, maar bij mij zit de angst dat ik het niet zag aankomen. Daarmee zeg ik dus niet dat Boban onbetrouwbaar is, maar ik incapabel. De situatie blijft echter hetzelfde: ik ben degene die moet zorgen dat de boel hier veilig blijft en dat kan ik (nu) blijkbaar niet.

Boban schreef: ↑31 mar 2022, 08:56
Nou, dit is het precies, ik had het minder zorgelijk gevonden als dit in de eerste week was gebeurd. Hij lijkt juist steeds meer zichzelf te worden en ik ben bang dat dit er dan bij hoort..? Maar voor hetzelfde geld gebeurt het nooit meer... De stichting heeft geen achtervang en ik maak me eerlijk gezegd ook zorgen.

Ik haak hier even op in. Ik heb altijd herplaatsers gehad . En die lieten ook verschillen zien hoor met hoe ze binnen kwamen en na verloop van tijd. Zelfs wel tot een jaar dat ik wel dacht oh dit ben jij dus ook. Juist als ze zich thuis gaan voelen komen ze meer in hun eigen gedrag.
Het kan claim gedrag zijn en daar kun je op in spelen door het te proberen voor komen. Hond ook maar niet hoger dan het kind laten kunnn zijn. . Dus hond op de bank , kind op de grond ect. .
En voor nu kijken of je kunt scheiden inderdaad en hoe het verder gaat. Ben jij duidelijk naar je hond . Heeft je kind niet een keer iets gedaan met de hond zonder dat jij het zag en hij nu steun zocht in jou nabijheid en zelf wil corrigeren?
Kleine signalen opvangen is moeilijk en je kunt snel iets missen.

Sterkte in ieder geval.

Boban schreef: ↑31 mar 2022, 08:56 Heel erg bedankt voor jullie reacties
Claimgedrag is inderdaad waar ik ook onder andere aan dacht, maar ook dat kan ik niet goed bij hem plaatsen.

Fabienne schreef: ↑31 mar 2022, 08:21 Wat ontzettend naar. Hoe de situatie is ontstaan is natuurlijk lastig via een scherm te beoordelen maar ik snap dat je hem nu niet meer vertrouwd met je zoon.
Is er geen andere optie dan houden totdat hij herplaatst is? Is er vanuit de stichting geen opvang?
Kan me zo voorstellen dat de situatie alleen maar spanning oplevert en of dat dan ook perse veilig blijft is de vraag.

Dat hij nu na 2 maanden los komt en ander gedrag laat zien is niet zo vreemd opzich. Alleen dat dat andere gedrag evt ook bijten is is natuurlijk erg jammer
Nou, dit is het precies, ik had het minder zorgelijk gevonden als dit in de eerste week was gebeurd. Hij lijkt juist steeds meer zichzelf te worden en ik ben bang dat dit er dan bij hoort..? Maar voor hetzelfde geld gebeurt het nooit meer... De stichting heeft geen achtervang en ik maak me eerlijk gezegd ook zorgen. Mijn zoon volgt mijn instructies goed op en loopt niet in zeven sloten tegelijk, maar ik vind dit toch spannend en ook zielig.

Niet om het te bagatelliseren, maar communiceren met de bek hoort bij hondentaal. Niet bij mensentaal, dat is het vervelende. Aanvliegen en gaten maken is één ding, een hap, voor een hond, is iets anders. Zij hebben sowieso een dikkere huid met vaak nog een boel haar natuurlijk. Dus ja, het hoort erbij denk ik, waarbij de ene hond er eerder gebruik van zal maken dan de andere. Boban zal zich steeds meer thuis gaan voelen, zijn mening kenbaar maken én het is een herder die graag regelt, dus heel raar vind ik het niet dat dit nú gebeurt.
Dat gezegd hebbende, ik begrijp helemaal dat je het absoluut niet kan tolereren. Dat je besluit dat hij ergens anders beter op zijn plek zal zijn, begrijp ik ook. Ermee aan de slag gaan en Boban leren dat dit gedrag ongwenst is, is ook een optie, maar ik snap het als je die weg niet in wil gaan.

Mocht je nog hulp willen voor de tussenliggende tijd, je kan bij het team van De Buitenlandse hond een zoomsessie plannen. Ze kijken graag met je mee wat er nodig is nu thuis en wat handige vervolgstappen zijn voor je.

https://buitenlandsehondinzicht.nl/gedragsadvies/

Mijn honden vinden het altijd heel erg leuk als mijn kleindochters komen, en ze zijn ook heel erg lief voor mijn kleindochters.
Maar mijn kleindochters mogen de honden niet storen als de honden ergens rustig liggen. Ik zeg altijd dat als ze willen spelen met de honden ze de honden bij zich moeten roepen en dat als de honden niet willen komen ze de honden met rust moeten laten. Nou zijn mijn kleindochters wel ouder, zijn twaalf en negen jaar.

Alfilillo schreef: ↑31 mar 2022, 07:58 Het maakt nu niet meer zo veel uit wat de achterliggende oorzaak is, maar ik lees claimgedrag. Boban is nu twee maanden bij jullie, dus het is niet raar dat hij nu zijn mening begint te laten horen. Hij lag naast jou, de grote geliefde baas, en ik denk dat hij die situatie wilde claimen.

Hier sluit ik me helemaal bij aan. Het is nu eenmaal zo dat honden enige tijd nodig hebben om zich helemaal thuis te gaan voelen en daar hoort dan ook vaak gedrag bij dat je niet wil zien en niet had zien aankomen.

@Boban Je schrijft dat je helemaal niks had zien aankomen op het moment zelf, maar eigenlijk was heel dat moment één grote aanwijzing : hond ligt naast jou (op de bank neem ik aan), jong kind komt op jullie af en wil interactie. Is daar iets mis mee? Je zou denken van niet, maar je hebt geen idee hoeveel honden er in deze situatie op een identieke manier zouden reageren. Ga je een andere hond nemen dan blijft die kans zeker weten ook bestaan.

Daarmee wil ik het niet goedpraten, maar ik vrees dat de realiteit is dat een groot deel van de honden deze situatie niet aankan (als in : niet reageren zoals wij dat zouden willen), dus hond bij je weg van de bank afsturen zou hoe dan ook weiliger zijn, bij welke hond dan ook.

Ja die regel had en heb ik voor kinderen en kleinkinderen. Plaats is plaats van de hond en daar mag niemand bij in de buurt als de hond daar ligt. Hij moet een veilige plek hebben.
@gonnie

Ik snap dat je enorm geschrokken bent hoor. Het is ook niet niks.
Maar zou je met wat maatregelen niet de zaak veilig kunnen maken? Dat bijvoorbeeld Boban niet meer op de bank mag. En dat hij een plek krijgt waar hij door niemand gestoord mag worden.
Je zegt dat hij verder zo’n lieve hond is, het zou zonde zijn als hij om 1 fout weg moet.

Boban schreef: ↑30 mar 2022, 23:42 Nou, ik heb dus geen idee hoe het kon gebeuren, ik zat er gewoon naast en hij heeft mijn zoon gebeten Ik heb redelijk haviksogen als het aankomt op stresssignalen bij mens, hond en kat, maar ik zag het niet Mijn zoon benaderde hem rustig, rustig pratend en aaide hem, gewoon, wat we hele dagen doen en wat hij heerlijk vindt. En het volgende moment grijpt hij hem vol in de onderarm Z'n arm is nu blauw, dus het was ook geen lullig nephapje of zo.

Ik kan de schrik goed begrijpen, maar een hond die "vol grijpt" ziet er wel even anders uit dan een blauwe plek bij een kleuter.
Meestal doen ze precies wat ze bedoelen, dus ik ga er vanuit dat Boban niet de intentie heeft gehad schade te maken en ook niet per definitie ongeschikt is om met kinderen om te gaan. Hij is geen kindervreter. Dat is een geruststellend idee.
Kinderen happen om ze te corrigeren of grenzen aan te geven is natuurlijk niet de bedoeling, maar wel iets dat je kunt begeleiden.
Ook lieve honden die meteen lekker meedraaien hebben sturing nodig. Misschien is het wat te snel te makkelijk gegaan?

Heb je je twijfels besproken met de stichting of gevraagd om een toelichting? Als je het echt niet meer aandurft en de situatie voor Boban niet bevorderlijk is, hebben zij geen gastgezin?
Vrijwel iedereen heeft kinderen over de vloer of in de buurt, verreweg de meesten schrikken enorm van de "kan niet bij kinderen" stempel. Dat kan hem moeilijk of niet plaatsbaar maken, terwijl het tot nu toe zo goed is gegaan en je niet weet of de omschrijving van de stichting een eufemisme is.
Even goed kan een ander hem beter inschatten/sturen en kan hij op de oppasmiddag van oma prima aan de andere kant van de kamer liggen slapen.

Ook ik begrijp de schrik, en zeker omdat je kind nu even met een andere kant van hem te maken kreeg.
Vind het wel jammer, dat je direct besluit dat hij daarom weg moet.
Hij lag in een hogere positie, is nu wat meer thuis en dan kan het voorkomen dat honden dusdanig reageren dat ze grenzen af gaan tasten.

Zelf heb ik dit met binnenlandse, en recent de buitenlandse ook mogen ervaren. In aanvang bij de binnenlandse weinig issues, tot ze blijkbaar zich zodanig thuis voelden dat er e.e.a. werd afgetast. Door dan weer je eigen grenzen daarin aan te geven, en al dan niet tijdelijk de hond wat beperkingen op te leggen (jij bepaalt, niet hij) en bij goed gedrag dat benoemen of belonen, is het vaak snel weer duidelijk is mijn ervaring toch.

Onze buitenlandse dame was juist in begin wat venijnig met de bek, dat hebben we rustig om kunnen buigen (wij hebben geen kinderen, dus dan is het al wat gemakkelijker om te zeggen dat we eraan werken). Ging een tijd goed, maar ze kan wel nog zeker haar grenzen aan geven. En dat mag, paar dagen terug echter hapte ze redelijk onverwachts ineens in de baas.
Ze was sikkeneurig en besloot dat met een knauw duidelijk te maken. En dat vonden we niet ok, ze kwam namelijk zelf klooien om vervolgens de tanden in een hand te zetten.
Door onze reactie snapte ze ineens dondersgoed dat we dat dus niet accepteerden, maar we stonden eerlijk gezegd ook wel even verbaasd. Het is inderdaad niet een reactie die je zomaar naast je neer kunt leggen, vind ik dan.

Nogmaals ik snap denk ik je wantrouwen nu, en de beslissing om een ander huis te zoeken. Maar ergens is dit het eerste incident, verder is de hond altijd ok en lief en heeft zich goed aan weten te passen aan zijn nieuwe omgeving.
Is je zoon nu bang van hem geworden? Want als dat zo is, dan snap ik het wel. Maar als je zoon de hond het voordeel van de twijfel geeft en geen directe angst nu voor hem heeft zou ik persoonlijk toch eerst zien of met wat kleine wijzigingen (hond even niet meer op de bank, of plaats laten maken als jouw zoon komt om aan te geven dat je zoon toch iets belangrijker is dan de hond) het weer helder is voor iedereen.

ik heb een buitenlandertje nu ruim anderhalf jaar en in het begin was hij zo lief, en leuk. prima sociaal naar andere honden. eigenlijk pas na een jaar kan ik zeggen wat zijn echte karakter is. hij is nog steeds lief en leuk, zeker in huis. maar buiten met andere honden is hij niet leuk en niet lief. er valt nooit iets te zeggen of hij uit gaat vallen. de ene keer doet hij lief en de volgende keer komt hij dezelfde hond tegen en valt hij uit.
een hond heeft tijd nodig om zich eigen te voelen en dan pas laten ze hun aard zien.

als boban echt kwaad had gewild dan had hij gaten gebeten en iet alleen een blauwe plek. dit was dus een waarschuwing. daardoor ben je nu het vertrouwen kwijt in boban. maar je kan het vertrouwen wel terug krijgen door de teugels wat strakker aan te trekken. jij op de bank, hond op de grond. hij krijgt aandacht als jij dat wil, niet wanneer hij dat wil. geef hem een eigen plek in huis en daar mag je kind niet komen als boban daar is.

Kan me voorstellen dat je enorm geschrokken bent.
Hoop dat je wat kunt met de vele tips en adviezen die al gegeven zijn.

Een Hondenleven

Boban update :(

Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update [emoji20]

Re: Boban update :(

Re: Boban update [emoji20]

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(

Re: Boban update :(