Een Hondenleven

Annie (merkloos) vindt het fantastisch om te knuffelen. Ik kan haar helemaal fijnpersen en ze vindt het heerlijk. Vaak ligt ze ook als een lekker warm kruikje bij me. Eigenlijk de ideale knuffel dus.
Nelson de corgi ondergaat mijn knuffeldrang lijdzaam. Het moet maar omdat ik het zo graag wil, maar zodra hij een kans ziet ontsnapt hij.
Galgo Ronja is wel weer helemaal fan van knuffelen, maar mikt die harde kop dan tegen me aan of mept me met die lange stelten. Haar knuffelen is dus enigszins gevaarlijk.

Wat zijn volgens jullie de beste knuffelhonden (niet te koop bij de speelgoedwinkel)

Oor was een fantastische knuffelaar. Ik vind dat zelf ook echt belangrijk in een hond, dus ik krijg nu een pup van een hond die ook enorm knuffelig is. Ze leunt helemaal tegen je aan, als het kon zou ze in je kruipen. Sowiesostaan Hollandse herders daar wel om bekend over het algemeen.
De keeshond van mijn moeder is 0 knuffelig, die moet er niks van hebben. Hij komt niet eens naast je liggen op de bank, vreselijk ongezellig. Terwijl de keeshond bij ons thuis vroeger juist superknuffelig was. Onze foxrussel thuis had er ook niks mee, maar liet het soms lijdzaam toe.

Thorran (Tervuerense) was echt een knuffelbeest. Op schoot en dan kon het hem niet lang genoeg duren. Ook bij bezoek trouwens

Saba ondergaat het en wil 's ochtends graag haar buik geaaid maar dat is het wel. Wel moet ze altijd stiekem wat contact maken, toch net een poot tegen me aan.

Ik heb 5 tibetaanse teriër reuen gehad en dat waren heerlijk knuffels.
Misty vind er veel minder aan al komt ze wel bij je liggen.

mijke schreef: ↑02 apr 2022, 13:05 Oor was een fantastische knuffelaar. Ik vind dat zelf ook echt belangrijk in een hond, dus ik krijg nu een pup van een hond die ook enorm knuffelig is. Ze leunt helemaal tegen je aan, als het kon zou ze in je kruipen.

Kenzi haar moeder ook, Kenzi zelf heeft vanaf dag 1 dat ze opgepakt werd een grondige hekel aan knuffelen
Inmiddels zijn we een paar jaar verder en ligt ze wel bij ons het liefste bij mijn vriend, maar echt een knuffel hond is ze niet en zal ze ook niet worden, het zit er gewoon niet in.

Sjuun haat lichaamscontact, wanneer je die aanraakt gaat ze weg en ergens anders liggen. Soms blijft ze wel liggen, maar ze heeft liever niet dat er geknuffeld wordt.


Sjel daarentegen is mijn knuffelhond, ze kan zich ook echt tegen je aan laten vallen en ophouden is geen optie. Ze doet het ook bij iedereen die hier op de bank gaat zitten.

Bovendien wordt die kleine altijd jaloers als ze erbij ligt en, kruipt Kenzi op sjel om te gaan liggen

Jente (grote poedel) is de beste knuffelaar van allemaal. Ze drukt zich stevig tegen je aan en wil het liefst in je kruipen. Kan de hele avond genietend tegen je aan liggen en zodra je stopt met kroelen maait ze met een poot "he niet stoppen, meer aaien!". Of ze zit naast me met haar voorhoofd tegen mijn voorhoofd steeds bedelpootjes te geven dat ik meer moet aaien. Ik vind dat zo leuk en lief en aandoenlijk aan haar. Ze is echt een fantastische hond.

Billie (labradoodle) is veel te wild om te knuffelen. Zodra je aait begint ze meteen in je handen te bijten en rondjes te draaien. Ze wordt er zo wild van dat het niet meer leuk is.

Isa (dwergpoedel) is heel berekenend. Ze wil graag op schoot en kijkt je met smeekoogjes aan. Zodra ze goed en wel zit komt haar echte bedoeling tevoorschijn en dat is dat ze nu eindelijk eens goed naar buiten kan kijken om tegen alles te blaffen. Hahaha.

Oscar (middenslagpoedel) drukt zich helemaal in je en geniet zich suf met toegeknepen oogjes. Wedijverd ook vaak met Jente wie er nu geaaid mag worden, maar gelukkig heb ik 2 handen en is de bank breed genoeg. Na een poosje is hij het wel weer zat en gaat dan alleen liggen.

Die drie van ons kruipen het liefst in je.

Taro is een enorm kleffe contactligger maar actief knuffelen hoeft niet eens per sé. Dalí wil echt knuffelen en gewreven worden al vind ik hem meer van het nemen dan geven. Lucca wil wel gekrabbeld worden maar echt knuffelen slaat ze net zo lief over. En dat terwijl ze zo lekker zacht is

dre schreef: ↑02 apr 2022, 13:17

mijke schreef: ↑02 apr 2022, 13:05 Oor was een fantastische knuffelaar. Ik vind dat zelf ook echt belangrijk in een hond, dus ik krijg nu een pup van een hond die ook enorm knuffelig is. Ze leunt helemaal tegen je aan, als het kon zou ze in je kruipen.

Kenzi haar moeder ook, Kenzi zelf heeft vanaf dag 1 dat ze opgepakt werd een grondige hekel aan knuffelen
Inmiddels zijn we een paar jaar verder en ligt ze wel bij ons het liefste bij mijn vriend, maar echt een knuffel hond is ze niet en zal ze ook niet worden, het zit er gewoon niet in.

Tsssk, de trut Als mijn pup niet knuffelig wordt breng ik haar terug

Staffords, zonder meer.

Mahdu ligt het liefst 24/7 op of tegen je aan maar stevig knuffelen hoeft van hem niet zo.
Lekker in je armen liggen, kusjes geven en overal geaaid/gekriebeld worden vindt hij wel geweldig, vooral als dat ook nog lekkers oplevert.

Dívka is wat meer op zichzelf maar komt geregeld tegen me aan kruipen voor een knuffel.
Maar met aaien, een plagerige tik tegen haar dij/billen of gewoon ff ravotten is ze ook al zeer blij.

Mijn bij ordertjes zijn het zeker! Bonnie dan wel vooral bij ons, Spetter bij alle vrouwen

Allebei de IJzen maar Brimi is de kampioen.

Manipi is een enorme knuffelaar, als hij bij je op schoot zit kan hij zich zo om laten vallen. Lekker met zijn koppetje in je nek Zolang je hem maar niet optilt, dat vindt hij doodeng!
Ik had een keer een podenco in de opvang die dat ook deed, volgens mij zijn dat ook behoorlijke knuffelaars.

dre schreef: ↑02 apr 2022, 13:17

mijke schreef: ↑02 apr 2022, 13:05 Oor was een fantastische knuffelaar. Ik vind dat zelf ook echt belangrijk in een hond, dus ik krijg nu een pup van een hond die ook enorm knuffelig is. Ze leunt helemaal tegen je aan, als het kon zou ze in je kruipen.

Kenzi haar moeder ook, Kenzi zelf heeft vanaf dag 1 dat ze opgepakt werd een grondige hekel aan knuffelen
Inmiddels zijn we een paar jaar verder en ligt ze wel bij ons het liefste bij mijn vriend, maar echt een knuffel hond is ze niet en zal ze ook niet worden, het zit er gewoon niet in.

Haha, geldt hier net zo voor Mila's moeder (wel een knuffelhond) versus Mila (geen knuffelhond). Mila is wel een echte contactligger, maar voor knuffelen en aaien had ze als jonge hond echt geen tijd en geen geduld, ga weg met je gefrunnik! En als ze dan lekker tegen je aan kwam liggen, wilde ze gewoon slapen en ook zeker geen geaai of geknuffel. Toen ze wat ouder werd, ging ze het wel steeds meer waarderen, maar wel alleen als ze er zelf zin in heeft. We hebben nu wel knuffelsessies, maar dan op bepaalde vaste knuffelmomentjes, de rest van de tijd zit ze er meestal niet op te wachten.

Amoz is hier veruit mijn beste knuffelhond. Die wil altijd knuffelen en ik mag er eigenlijk nooit meer mee stoppen. Alles vindt hij fijn.
Arlo en Amy zijn ook behoorlijk knuffelig, maar ze zullen er niet zo snel heel nadrukkelijk om vragen zoals Amoz.

Lanai geeft graag heel veel kusjes, aan iedereen. Ze houdt van contactliggen en ligt graag strak tegen me aan.

Feta houdt van actief knuffelen; ze komt zelf om knuffels vragen en slaat met haar poten voor meer.

Wanneer ze zelf zin hebben, zijn Charlie en Tosca enorme knuffelaars. Charlie zou zich het liefst als sjaal om je werpen, maar gewoon met zijn voorpoten om je nek is ook een typische hug van hem, kreunend genot.
Tosca is wat opportunistischer. In de huiskamer hebben we in het voorjaar een strook zonlicht waar zij meestal in gaat liggen, maar in het weekend was ik een keer aan de beurt om er lekker te zitten. Dan staat ze te dralen bij mijn stoel, komt ze me een bot brengen en uiteindelijk had ik het door. Zij wilde ook in de zon! Nou, hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Ze heeft een uur als een baby in mijn armen liggen zonnebaden.

Teckels. Warmtezoekende kroketjes en geen lange stelten die in het rond zwaaien.

mijke schreef: ↑02 apr 2022, 13:39

dre schreef: ↑02 apr 2022, 13:17

mijke schreef: ↑02 apr 2022, 13:05 Oor was een fantastische knuffelaar. Ik vind dat zelf ook echt belangrijk in een hond, dus ik krijg nu een pup van een hond die ook enorm knuffelig is. Ze leunt helemaal tegen je aan, als het kon zou ze in je kruipen.

Kenzi haar moeder ook, Kenzi zelf heeft vanaf dag 1 dat ze opgepakt werd een grondige hekel aan knuffelen
Inmiddels zijn we een paar jaar verder en ligt ze wel bij ons het liefste bij mijn vriend, maar echt een knuffel hond is ze niet en zal ze ook niet worden, het zit er gewoon niet in.

Tsssk, de trut Als mijn pup niet knuffelig wordt breng ik haar terug

gelukkig was het met week 1 al duidelijk.
Zodra ze opgepakt werd wilde ze alleen maar weg en dat heeft ze de hele nestperiode volgehouden.
Dus je pikt het er echt zo uit of ze wel of niet willen knuffelen

Diana schreef: ↑02 apr 2022, 15:53 Haha, geldt hier net zo voor Mila's moeder (wel een knuffelhond) versus Mila (geen knuffelhond). Mila is wel een echte contactligger, maar voor knuffelen en aaien had ze als jonge hond echt geen tijd en geen geduld, ga weg met je gefrunnik! En als ze dan lekker tegen je aan kwam liggen, wilde ze gewoon slapen en ook zeker geen geaai of geknuffel. Toen ze wat ouder werd, ging ze het wel steeds meer waarderen, maar wel alleen als ze er zelf zin in heeft.

Echt of ik Kenzi hier teruglees!
Inderdaad, ze kwam wel tegen je aan liggen, maar wel afblijven, anders was ze weg, al geïrriteerd kijkend.
Ik mocht ook niet bewegen, was ze ook weg
Bij mijn vriend ligt ze vanaf pup zijnde al veel liever dan bij mij, hij mocht ook wel bewegen

En inderdaad inmiddels zoekt ze het veel meer op, maar uitgebreide knuffelsessies zou ik moeten afdwingen (en dat vind ik dan ook weer niet nodig )

Jeetje..
Bouvier dan. Al vond ik de natte baarden nooit zo je van het. Vond het waar ik op visite was dan wel heerlijk om zo'n joekel bij me op schoot te hebben liggen en dat enorme hoofd vlak onder mijn nek. Ook totaal niet bang voor de bek of zo.

Chara is ook een kroelkont, maar bij haar zit ik nog wel op te letten dat ze niet ineens een bui heeft dat ze er geen zin meer in heeft.
Bluf kon ook kroelen, maar bij vreemden werd ze dwingend, en dan kon iemand niet meer onder haar vandaan
Aak is ook een knuffelkont maar ligt naast je of half op je en is zwaar.

dre schreef: ↑02 apr 2022, 16:52
gelukkig was het met week 1 al duidelijk.
Zodra ze opgepakt werd wilde ze alleen maar weg en dat heeft ze de hele nestperiode volgehouden.
Dus je pikt het er echt zo uit of ze wel of niet willen knuffelen

Nee-eehh, niet geloven hoor Mijke, dat zou te makkelijk zijn natuurlijk .

Zo was Plezantje vanaf de geboorte bijna hysterisch allergisch aan opgepakt worden, maar dat had (bleek later) bij haar te maken met een soort van 'bedwingfobie', en die heeft ze nog.

Maar knuffelig is ze wel hoor, geen úren, maar wel héél erg graag regelmatig een dikke portie .

Verder zijn al mijn wartjes tot nu toe erg knuffelig (geweest), met twee die er met kop en schouders nog eens bovenuit steken/staken : mijn vroegere Vlammetje en huidige ouwetje Crunch, zij waren/zijn allebei ontgoocheld dat, als je 's ochtends begon met knuffelen, je ook ooit een stopte en niet gewoon tot 's avonds doorging .

dre schreef: ↑02 apr 2022, 16:56

Diana schreef: ↑02 apr 2022, 15:53 Haha, geldt hier net zo voor Mila's moeder (wel een knuffelhond) versus Mila (geen knuffelhond). Mila is wel een echte contactligger, maar voor knuffelen en aaien had ze als jonge hond echt geen tijd en geen geduld, ga weg met je gefrunnik! En als ze dan lekker tegen je aan kwam liggen, wilde ze gewoon slapen en ook zeker geen geaai of geknuffel. Toen ze wat ouder werd, ging ze het wel steeds meer waarderen, maar wel alleen als ze er zelf zin in heeft.

Echt of ik Kenzi hier teruglees!
Inderdaad, ze kwam wel tegen je aan liggen, maar wel afblijven, anders was ze weg, al geïrriteerd kijkend.
Ik mocht ook niet bewegen, was ze ook weg
Bij mijn vriend ligt ze vanaf pup zijnde al veel liever dan bij mij, hij mocht ook wel bewegen

En inderdaad inmiddels zoekt ze het veel meer op, maar uitgebreide knuffelsessies zou ik moeten afdwingen (en dat vind ik dan ook weer niet nodig )

Ik heb het uiteraard ook niet afgedwongen bij Mila Dan had ze er waarschijnlijk nu nog steeds een hekel aan gehad Ze is het uit zichzelf steeds wat meer gaan waarderen en heeft nu ook wat meer de rust om ervan te genieten. Kontkriebels vond ze eigenlijk altijd al wel fijn en 's avonds op bed het buikje kriebelen bleek toch ook wel fijn - zo is het steeds wat meer gegroeid. Maar nog steeds aai ik haar eigenlijk nooit als ze er niet zelf om vraagt, want dan is het meestal ongewenst
Terwijl mijn andere honden het dus altijd fijn vinden en het ook leuk vinden als ik even bij ze kom zitten voor een knuffelsessie.

Droef is mijn beste knuffelaar. Het duurde een paar maanden voor hij niet meer te druk en bewegelijk was maar vanaf dag 1 vind hij het heerlijk om een potje stevig te knuffelen. Hij kan het nu gewoon uren volhouden, behalve in de zomer, dan vind hij het te warm en zijn de knuffelsessies wat korter. Maylo mijn vorige oldie was ook al een plakker wat dat betreft. Gewoon lekker in je of tegen je aan kruipen en even niks. Droef slaapt dan ook geregeld lepeltje lepeltje met me, heerlijk!

Izzy is ook wel van het knuffelen maar ze vind wel dat je altijd moet aaien en wriemelen dus die probeert dat echt af te dwingen en anders zet ze haar nagels wel even in je en als dat niet werkt gaat ze lopen piepen, duwen en uiteindelijk zet ze het op het krijsen. Dat vind ik minder fijn knuffelen, dus als ik geen zin meer heb in dat geaai mag ze weer vertrekken omdat ze anders gaat lopen dwingen.

Do'tje mijn havanezertje. Plakkenezer dus.
Warm, zacht, formaatje baby en altijd als het kan op of ten minste tegen iemand. Al is ze buiten erg actief en alles behalve een doetje.

De shelties absoluut niet. Die willen in de buurt zijn en zo maar niet op schoot. Aaien met mate aub. De chi's ook niet echt.
Beardie Poppy eigenlijk echt wel, die kan uren knuffelen en dan nog om meer vragen.

Kika soms, als ze er zin in heeft en op eigen voorwaarden, dan is ze voor even mijn lief wildekind.