Een Hondenleven

Dit vond ik wel een topic waard. Een plek om mooie leuke gekke herinneringen te delen van een hond die je moet missen. Omdat iedereen die momentjes vast wel heeft en het fijn is ze te delen

Wanneer je een foto tegenkomt en weer even wegzwijmelt of een filmpje waar je weer om moet lachen of een gebeurtenis waarbij je nog steeds het voelt borrelen in je lijf of gewoon omdat je aan je lieve hond denkt

Die momenten heb ik in elk geval regelmatig. Dus deel ze maar!



Ik zal beginnen met een facebook herinnering. Foto's van Faye gemaakt door Ron Baltus. Faye was zó in haar element ze was te moe om terug naar de auto te lopen dus toen moest ik haar tillen. Maar zie haar genieten. Wat een fantastisch omaatje was ze toch. Zo'n perfect eerste hondje

Heel lang geleden, toen ik nog maar een peuter was, onze kruising Boomer



en iets minder lang geleden, hier was ik denk ik..poeh. 13?14? herder Bory. Foto van vlak voor zn overlijden, buik geschoren ivm operatie, hij had een niet ingedaalde testikel (wisten we niet, we kregen hem als gecastreerd...) en is overleden aan uitgezaaide kanker.

Shib in Schotland. Helemaal hyper, dat hij gewoon stond te pissen terwijl hij wachtte tot er een stok de oceaan in werd gegooid. Nergens rustig de tijd voor nemen. Mafklapper dat 't was

Wuilus was mijn meest bijzondere hond. Op straat gekregen van een toevallige passant omdat ik vroeg waarom hij zijn hond sloeg. Hebben? Prima. En toen had ik haar. 16 jaar was ik toen. Mijn vader wilde haar wel in huis nemen mits ik haar zou uitlaten. 14 jaar gehad tot in mijn studentenkamer aan toe. Door deze hond kreeg ik zelfvertrouwen en was ik nooit meer bang. Want met Wuilus in je huis en naast je op straat hoefde ik voor niemand meer bang te zijn. Zo'n grote imposante hond en zo trouw. Ik zou ooit wel weer zo'n hond willen hebben maar ik kom ze niet tegen. Een ouderwetse herder x een ouderwetse bouvier. Geweldige hond. Met haar ben ik ook op het hondenforum beland. Veel verkeerd gedaan want geef een onzekere jongen van 16 geen kanon van een hond die ook nog eens alles voor hem doet. Ik denk dat Wuilus mij echt een beetje gevormd heeft. En toen ze oud en zwak was heb ik nog jaren over haar gewaakt en voor haar gezorgd met veel liefde zoals zij dat voor mij deed toen ik bang was op straat voor geweld en alle ellende die ik vroeger meegemaakt heb. Ze was echt mijn beschermengel. En mijn stabiele factor.

Ik was zo ontzettend trots op haar. Dat is wel leuk om te voelen voor je hond. Ik bewonderde haar.

Zazoe schreef: ↑21 apr 2022, 14:34 Wat een leuk idee zeg.




Foto lijkt niet zoveel voor te stellen, maar ze stonden vrijwel nooit samen op de foto en lagen eigenlijk nooit bij elkaar.
Gemaakt ochtend vd aanval waarbij Peer het niet overleefde en Milo 4 mnd later alsnog ingeslapen is.
Deze week is dat alweer 3 jaar geleden maar het blijft toch wel een rotweek ofzo.

Maar de foto is me dierbaar

Hé bah. Nu herinner ik me je verhaal maar had nooit beeld bij de honden. Dierbare foto.

Ybbihs schreef: ↑21 apr 2022, 16:09

Shib in Schotland. Helemaal hyper, dat hij gewoon stond te pissen terwijl hij wachtte tot er een stok de oceaan in werd gegooid. Nergens rustig de tijd voor nemen. Mafklapper dat 't was

Hem herinner ik me nog goed van je verhalen op het oude forum. Woonde jij niet bij mij in de buurt? In Nijmegen?

Marc schreef: ↑21 apr 2022, 20:14

Zazoe schreef: ↑21 apr 2022, 14:34 Wat een leuk idee zeg.




Foto lijkt niet zoveel voor te stellen, maar ze stonden vrijwel nooit samen op de foto en lagen eigenlijk nooit bij elkaar.
Gemaakt ochtend vd aanval waarbij Peer het niet overleefde en Milo 4 mnd later alsnog ingeslapen is.
Deze week is dat alweer 3 jaar geleden maar het blijft toch wel een rotweek ofzo.

Maar de foto is me dierbaar

Hé bah. Nu herinner ik me je verhaal maar had nooit beeld bij de honden. Dierbare foto.

Dat verhaal herinner ik me ook nog. Wat bijzonder dat je deze foto uitgerekend die dag maakte.

Zazoe schreef: ↑21 apr 2022, 14:34 Wat een leuk idee zeg.




Foto lijkt niet zoveel voor te stellen, maar ze stonden vrijwel nooit samen op de foto en lagen eigenlijk nooit bij elkaar.
Gemaakt ochtend vd aanval waarbij Peer het niet overleefde en Milo 4 mnd later alsnog ingeslapen is.
Deze week is dat alweer 3 jaar geleden maar het blijft toch wel een rotweek ofzo.

Maar de foto is me dierbaar

Wat bijzonder, logisch dat die foto je zo dierbaar is.
Ik herinner me het verhaal ook nog goed. Vreselijk

3 geschrokken herplaatsers op hun eerste dag thuis.

3 van de fijnste dagen van mijn leven (van de honden nog niet, die snapten er niks van.)

Zazoe schreef: ↑21 apr 2022, 14:34 Wat een leuk idee zeg.




Foto lijkt niet zoveel voor te stellen, maar ze stonden vrijwel nooit samen op de foto en lagen eigenlijk nooit bij elkaar.
Gemaakt ochtend vd aanval waarbij Peer het niet overleefde en Milo 4 mnd later alsnog ingeslapen is.
Deze week is dat alweer 3 jaar geleden maar het blijft toch wel een rotweek ofzo.

Maar de foto is me dierbaar

Dit weet ik ook nog. Krijg er weer een knoop van in mijn maag.
Wat een prachtige dierbare foto.

Marc schreef: ↑21 apr 2022, 20:07 Wuilus was mijn meest bijzondere hond. Op straat gekregen van een toevallige passant omdat ik vroeg waarom hij zijn hond sloeg. Hebben? Prima. En toen had ik haar. 16 jaar was ik toen. Mijn vader wilde haar wel in huis nemen mits ik haar zou uitlaten. 14 jaar gehad tot in mijn studentenkamer aan toe. Door deze hond kreeg ik zelfvertrouwen en was ik nooit meer bang. Want met Wuilus in je huis en naast je op straat hoefde ik voor niemand meer bang te zijn. Zo'n grote imposante hond en zo trouw. Ik zou ooit wel weer zo'n hond willen hebben maar ik kom ze niet tegen. Een ouderwetse herder x een ouderwetse bouvier. Geweldige hond. Met haar ben ik ook op het hondenforum beland. Veel verkeerd gedaan want geef een onzekere jongen van 16 geen kanon van een hond die ook nog eens alles voor hem doet. Ik denk dat Wuilus mij echt een beetje gevormd heeft. En toen ze oud en zwak was heb ik nog jaren over haar gewaakt en voor haar gezorgd met veel liefde zoals zij dat voor mij deed toen ik bang was op straat voor geweld en alle ellende die ik vroeger meegemaakt heb. Ze was echt mijn beschermengel. En mijn stabiele factor.

Ik was zo ontzettend trots op haar. Dat is wel leuk om te voelen voor je hond. Ik bewonderde haar.

Wat een verhaal. Ben er even stil van.

Alfilillo schreef: ↑21 apr 2022, 22:08
Wat een verhaal. Ben er even stil van.

Toen ik het schreef ontroerde het me. Ik had haar nodig toen ik jong was omdat ik heel bang was omdat ik op een rare plaats ben opgegroeid. En toen zij oud was moest ik dat voor haar terug doen en toen kwam ik echt in mijn kracht. Kom niet aan mijn hond. Honden niet en mensen niet. Dat was daarvoor andersom. Ik was bang voor bepaalde mensen en honden en zij beschermde mij. Altijd en overal. En later moest ik dat doen en kon ik over al mijn angsten heenstappen. Als ze werd aangevallen door een hond kreeg die hond met mij te maken. Eerder was dat andersom. Een soort wederzijdse loyaliteit over een hondenleven van 14 jaar.
Nu nog steeds heb ik dat. Kom niet aan Bas en Guus. Toch wil ik ooit weer een hond die voor zichzelf kan opkomen zoals zij dat kon. Zij kon in haar jonge jaren elke situatie controleren zodat mij niks kon gebeuren. En wat wil een bange jongen nog meer. Niemand sloeg mij in elkaar op straat. Niemand bedreigde mij. Want iedereen wist dat er altijd die enorme beschermende hond was. Ook mijn vrienden profiteerde want waar ik opgegroeid ben was heel veel agressie onder jeugd. Mishandeling en bedreiging en ik kan daar als persoon niet mee omgaan. Dus door die hond kwam ik veilig die periode door en kon ik weg en gaan studeren en het achter me laten. Ben die hond echt dankbaar. Ik was veel te zachtaardig en kwetsbaar om in een harde stad op te groeien. Dus Wuilus was mijn beschermengel. Met haar liep ik snachts op straat en dat was dan veilig.

Mijn lieve Pippa op de dag van inslapen.
Na 3 tia's kort achter elkaar was het over.



Ik mis haar nog elke dag.
Heb ook héél veel fout gedaan maar onze band was ijzersterk.
Dacht nooit weer zo'n hond te krijgen maar heb die in Puck wel weer gevonden.

Marc schreef: ↑21 apr 2022, 20:15

Ybbihs schreef: ↑21 apr 2022, 16:09

Shib in Schotland. Helemaal hyper, dat hij gewoon stond te pissen terwijl hij wachtte tot er een stok de oceaan in werd gegooid. Nergens rustig de tijd voor nemen. Mafklapper dat 't was

Hem herinner ik me nog goed van je verhalen op het oude forum. Woonde jij niet bij mij in de buurt? In Nijmegen?

Toen ik me in 2006 aanmeldde op 't forum, woonde ik inderdaad in Nijmegen. Niet voor lang, want in die tijd hopte ik van kraakpand naar kraakpand. Niks in die tijd was stabiel in m'n leven. Behalve Shib, die was er altijd.

Ik herken veel van jouw verhaal over Wullus. Ik was net een week 17 toen ik Shib kreeg, kets onzeker en er gebeurde zoveel in de jaren die volgden, veel niet positief. Maar met Shib aan m'n zij kon ik dat allemaal aan. We stonden er samen.

Ybbihs schreef: ↑22 apr 2022, 07:50

Marc schreef: ↑21 apr 2022, 20:15

Ybbihs schreef: ↑21 apr 2022, 16:09

Shib in Schotland. Helemaal hyper, dat hij gewoon stond te pissen terwijl hij wachtte tot er een stok de oceaan in werd gegooid. Nergens rustig de tijd voor nemen. Mafklapper dat 't was

Hem herinner ik me nog goed van je verhalen op het oude forum. Woonde jij niet bij mij in de buurt? In Nijmegen?

Toen ik me in 2006 aanmeldde op 't forum, woonde ik inderdaad in Nijmegen. Niet voor lang, want in die tijd hopte ik van kraakpand naar kraakpand. Niks in die tijd was stabiel in m'n leven. Behalve Shib, die was er altijd.

Ik herken veel van jouw verhaal over Wullus. Ik was net een week 17 toen ik Shib kreeg, kets onzeker en er gebeurde zoveel in de jaren die volgden, veel niet positief. Maar met Shib aan m'n zij kon ik dat allemaal aan. We stonden er samen.

Normaal zou je zeggen geef een puber geen hond maar misschien moet soms gevoel boven verstand gaan. Jouw verhaal toont net als dat van mij eigenlijk aan dat een hond juist heel goed kan zijn voor jonge mensen. Gelukkig herinner ik het me dus goed. Dat je ook hier woonde toen. Al was het even.

Marc schreef: ↑21 apr 2022, 20:07 Wuilus was mijn meest bijzondere hond. Op straat gekregen van een toevallige passant omdat ik vroeg waarom hij zijn hond sloeg. Hebben? Prima. En toen had ik haar. 16 jaar was ik toen. Mijn vader wilde haar wel in huis nemen mits ik haar zou uitlaten. 14 jaar gehad tot in mijn studentenkamer aan toe. Door deze hond kreeg ik zelfvertrouwen en was ik nooit meer bang. Want met Wuilus in je huis en naast je op straat hoefde ik voor niemand meer bang te zijn. Zo'n grote imposante hond en zo trouw. Ik zou ooit wel weer zo'n hond willen hebben maar ik kom ze niet tegen. Een ouderwetse herder x een ouderwetse bouvier. Geweldige hond. Met haar ben ik ook op het hondenforum beland. Veel verkeerd gedaan want geef een onzekere jongen van 16 geen kanon van een hond die ook nog eens alles voor hem doet. Ik denk dat Wuilus mij echt een beetje gevormd heeft. En toen ze oud en zwak was heb ik nog jaren over haar gewaakt en voor haar gezorgd met veel liefde zoals zij dat voor mij deed toen ik bang was op straat voor geweld en alle ellende die ik vroeger meegemaakt heb. Ze was echt mijn beschermengel. En mijn stabiele factor.

Ik was zo ontzettend trots op haar. Dat is wel leuk om te voelen voor je hond. Ik bewonderde haar.

Wat een mooi verhaal, mooi ook dat je wat je van haar hebt geleerd nu weer kan toepassen op je dierbaren. Ik heb dat nu met Colin eigenlijk, ik ben niet zo’n held buiten en Colin is een flinke beschermende hond, ik voel me veilig bij hem en daardoor als vrouw alleen ook veel meer vrij om te doen wat ik wil, niemand valt mij lastig op straat en in het donker hoeft een vreemde vent mij niet aan te spreken want Colin geeft antwoord. Er zal natuurlijk een dag komen dat Colin zelf bescherming nodig heeft en dan ben ik er voor hem, wie weet ben ik dan ook een stuk sterker.

Nicoline schreef: ↑22 apr 2022, 23:49

Marc schreef: ↑21 apr 2022, 20:07 Wuilus was mijn meest bijzondere hond. Op straat gekregen van een toevallige passant omdat ik vroeg waarom hij zijn hond sloeg. Hebben? Prima. En toen had ik haar. 16 jaar was ik toen. Mijn vader wilde haar wel in huis nemen mits ik haar zou uitlaten. 14 jaar gehad tot in mijn studentenkamer aan toe. Door deze hond kreeg ik zelfvertrouwen en was ik nooit meer bang. Want met Wuilus in je huis en naast je op straat hoefde ik voor niemand meer bang te zijn. Zo'n grote imposante hond en zo trouw. Ik zou ooit wel weer zo'n hond willen hebben maar ik kom ze niet tegen. Een ouderwetse herder x een ouderwetse bouvier. Geweldige hond. Met haar ben ik ook op het hondenforum beland. Veel verkeerd gedaan want geef een onzekere jongen van 16 geen kanon van een hond die ook nog eens alles voor hem doet. Ik denk dat Wuilus mij echt een beetje gevormd heeft. En toen ze oud en zwak was heb ik nog jaren over haar gewaakt en voor haar gezorgd met veel liefde zoals zij dat voor mij deed toen ik bang was op straat voor geweld en alle ellende die ik vroeger meegemaakt heb. Ze was echt mijn beschermengel. En mijn stabiele factor.

Ik was zo ontzettend trots op haar. Dat is wel leuk om te voelen voor je hond. Ik bewonderde haar.

Wat een mooi verhaal, mooi ook dat je wat je van haar hebt geleerd nu weer kan toepassen op je dierbaren. Ik heb dat nu met Colin eigenlijk, ik ben niet zo’n held buiten en Colin is een flinke beschermende hond, ik voel me veilig bij hem en daardoor als vrouw alleen ook veel meer vrij om te doen wat ik wil, niemand valt mij lastig op straat en in het donker hoeft een vreemde vent mij niet aan te spreken want Colin geeft antwoord. Er zal natuurlijk een dag komen dat Colin zelf bescherming nodig heeft en dan ben ik er voor hem, wie weet ben ik dan ook een stuk sterker.

Dat laatste weet ik wel zeker want je moet wel en je wil dan ook niks anders. Ik merkte dat de dag dat mijn hond slecht ter been werd en wankel op haar poten stond ik meteen in mijn kracht kwam want niemand komt aan mijn hond. Heel grappig maar zo werkt het. De rollen draaien om.

Vandaag 4 jaar geleden was de laatste dag van Kaiou zag ik op Facebook (ik onthoud dit soort data niet).
Ik word altijd blij bij het zien van deze foto

1S5A0102 wk14-2017 by Kaiou2016, on Flickr

Een van de eerste foto's van Finn met mij. Mijn eerste hond.

En in Vierhouten op een camping, kijken of Finn en Bluf een klik hadden..

En toen Bluf er was een wandeling met neefje en nichtje samen met de honden, neefje was erg huiverig voor honden, hij vond het dus niet grappig dat tante een tweede drukkere hond erbij had in de vorm van Bluf, hij was net gewend aan Finn.

Zazoe schreef: ↑21 apr 2022, 14:34

Lieve Peertje en zoete Milo - een heel bijzondere foto, wat een dierbaar moment.

@Marc Mooi ook om Wuilus hier voorbij te zien komen, wat een bijzondere hond en bijzondere band hadden jullie. Prachtig als je elkaar sterker kunt maken en echt iets voor elkaar kunt betekenen.

Sarah in haar jonge jaren

Yuna, vers uit het koude wrede Roemenië.

Mijn eerste hond Josefien
Kattenmens bij uitstek was ik, totdat Josefien, een (eigen)wijze hond besloot definitief bij me in te trekken. Begin jaren 80 woonde ik in het centrum van Groningen. Ik kwam regelmatig een loslopende goed verzorgde bouvierachtige teef tegen, met versleten halsband en adreskokertje. Op een gegeven moment toch maar eens die koker geopend. Die was volgepropt met papiertjes met tel. nrs en boodschappen over haar where-abouts. Een eigenaar had ze niet, de buurt had zich over haar ontfermd. Dan bivakkeerde ze hier en dan daar. Ze nam na een aantal dagen steeds weer de kuierlatten, vlinderachtig als ze was. Om zicht op haar te houden en om te voorkomen dat ze in het asiel zou belanden droeg ze dat kokertje. Hoe ze aan haar naam kwam, was onbekend, loops werd ze niet, dus waarschijnlijk gesteriliseerd? Niemand die het wist. Op den duur kwam ze ook bij mij voor bed en brood, 2 overnachtingen en foetsie was ze...tot ze een tijd later weer opdook met allerlei nieuws in haar adreskoker. Josefien was social media avant-la-lettre BTW door haar zijn er relaties ontstaan en kinderen geboren. Toen ze op leeftijd raakte en wat strammetjes werd, verkoos ze mijn kachel en geregelde voertijden boven haar 'straatleven'. Ze volgde me en ging overal met me mee, mits onaangelijnd (want dat was voor haar een principiële no-go).
Tja en zij heeft ervoor gezorgd dat ik sindsdien niet meer zonder honden kan.....

Josefien schreef: ↑02 feb 2023, 23:42 Mijn eerste hond Josefien
Kattenmens bij uitstek was ik, totdat Josefien, een (eigen)wijze hond besloot definitief bij me in te trekken. Begin jaren 80 woonde ik in het centrum van Groningen. Ik kwam regelmatig een loslopende goed verzorgde bouvierachtige teef tegen, met versleten halsband en adreskokertje. Op een gegeven moment toch maar eens die koker geopend. Die was volgepropt met papiertjes met tel. nrs en boodschappen over haar where-abouts. Een eigenaar had ze niet, de buurt had zich over haar ontfermd. Dan bivakkeerde ze hier en dan daar. Ze nam na een aantal dagen steeds weer de kuierlatten, vlinderachtig als ze was. Om zicht op haar te houden en om te voorkomen dat ze in het asiel zou belanden droeg ze dat kokertje. Hoe ze aan haar naam kwam, was onbekend, loops werd ze niet, dus waarschijnlijk gesteriliseerd? Niemand die het wist. Op den duur kwam ze ook bij mij voor bed en brood, 2 overnachtingen en foetsie was ze...tot ze een tijd later weer opdook met allerlei nieuws in haar adreskoker. Josefien was social media avant-la-lettre BTW door haar zijn er relaties ontstaan en kinderen geboren. Toen ze op leeftijd raakte en wat strammetjes werd, verkoos ze mijn kachel en geregelde voertijden boven haar 'straatleven'. Ze volgde me en ging overal met me mee, mits onaangelijnd (want dat was voor haar een principiële no-go).
Tja en zij heeft ervoor gezorgd dat ik sindsdien niet meer zonder honden kan.....

Wauw, wat een bijzonder verhaal en bijzondere hond zeg!

Wat een mooie verhalen Marc en Josefien.