Een Hondenleven

Wie maken er gebruik van HUS of Dagopvang en/of overwegen er gebruik van te maken.

Waarom?
Afwegingen om het wel of niet te doen?

Ben even benieuwd.
Zelf hebben we gekeken naar opties maar besloten dat het voor ons geen passend alternatief zou zijn.

Niet. Om de doodsimpele reden dat het mijn honden zijn.

Het leuke aan honden hebben vind ik juist dat het een keer niet gaat over wat werk en andere partijen allemaal willen.
Het dient dus geen doel om die honden weg te regelen. Dan doe ik ze net zo lief helemaal weg. Dat is nog veel praktischer.
Maar honden hebben die er alleen voor de vorm rond lopen en blij worden als een andere auto dan de mijne voor de deur parkeert vind ik echt blinde armoe.

Daarnaast zou ik doodsangsten uitstaan. Het gegeven dat iemand met mijn honden door het bos loopt vind ik alles behalve leuk/handig/efficiënt.
Ik zou elke keer als de telefoon gaat een verschieting beleven.

Het voelt voor mij een beetje dubbel. Ik zou mijn honden niet snel aan een uitlaatservice meegeven. Ook omdat ik er al vele ben tegen gekomen waarbij ik nou niet direct dacht van "wat is die goed bezig".

Maar zelf zou ik niets liever willen dan een uitlaatservice hebben. Ik loop toch al elke dag meerdere keren door het bos. Het is het moment waarop ik helemaal in mijn element ben en me bedenk wat een geluksvogel ik ben om daar te kunnen lopen. Ik vind het fijn wanneer honden plezier hebben en daarvan genieten. Je helpt andere mensen werk en honden combineren dus ik vind het ook nog eens waardevol.

Maar ik kan me ook zo goed voorstellen waarom mensen geen uitlaatservice willen.

Voor het eerst in mijn leven ga ik gebruik maken van een dagopvang voor Raya, ze werken daar met omheinde terreinen en een binnen ruimte in groepjes en er is een begeleider bij elke groep. Uitlaat zou ik niet doen(bang dat ik mijn hond aan wat of wie de veroorzaker dan ook is kwijtraak), en ook dit voelt eigenlijk helemaal niet zo fijn maar Raya kan beslist nog niet alleen blijven dus ik moet wat.

Mijn eerste hond is in haar laatste jaren wel naar een oppas gegaan. Buurvrouw die een paar huizen verder woonde, gewoon omdat ze wat ouder werd en ik best wel veel werkte. Ze kon prima alleen maar buurvrouw en hond waren er wel blij mee.

Ik hoop er met Raya niet lang gebruik van te moeten maken, maar de recensies zijn goed en de fimpjes die ik heb gezien zien er ook allemaal erg gezellig uit.

Ja, ik overweeg het wel. Omdat Zus niet helemaal vrij los kan lopen. Een sleeplijn is toch niet echt.
Ze moet binnenkort getiterd worden, dan denk ik dat ik met een beetje tegenzin ook kennelhoest doe. Ik wil haar natuurlijk niet structureel uitbesteden, iedere maand of om de maand. Het hondenresort ligt in natuurgebied, kan ik haar een paar uurtjes droppen, met Jaap in die tijd fietsen en wandelen en haar op de terugweg weer oppikken.
Ik weet alleen niet of ze even in een kennel wil. Nu hebben ze sinds kort luxe glazen kamers, met vloerverwarming Dat zal vast wel gaan, en anders haal ik haar weer op. Het zou gaan om twee uur spelen en twee uur slapen, als ze dat niet wil laten we die zitten.
Ze hebben aparte groepen voor honden die matchen, er is ook een speelgroep voor vrolijke, sociale druktemakers. Daar past ze wel tussen.
Het is bij elkaar iets van 3500m2, omheind.

Als de nood echt aan de man zou komen gingen ze naar een dagopvang met een terrein met hekken van Colditz kwaliteit.
Maar nog niet in mijn meest woeste dromen dat iemand anders dan ik of meneer Nanna met ze in het bos ging lopen.
Net als Martijn zou ik iedere keer dat de telefoon gaat verschieten en mijn van schrik verzakte baarmoeder weer terug op haar plaats moeten frotten.

Nee, nog nooit gedaan ook. Ik vertrouw mijn honden niet aan andere mensen toe en buiten dat, is een oppas ook nog nooit nodig geweest. Toen ik nog werkte, deed ik dat thuis en was baas over eigen agenda. Nu werk ik al jaren niet meer, dus heb zeeën van tijd om met ze te wandelen.

Mijn honden zijn jarenlang twee keer in de week naar de dagopvang geweest. Niet zodat ik ze niet hoefde uit te laten (dat vind ik juist de kers op de taart van het honden hebben) maar zodat ze op onze kantoordagen niet de plas hoefden op te houden.

Nu hoeft dat gelukkig niet meer, nog luxer.

Als het ooit nodig is dan zou ik er gebruik van maken. Dagopvang heb ik gebruik van gemaakt bij mijn vorige honden. Die vonden het geweldig. Nadeel is wel dat er heel veel prikkels zijn de hele dag door. Uitlaatservice zou ik alleen aandurven als ze op omheind gebied lopen waar geen andere honden komen. Hier zijn er nu meerdere van dit soort plekken speciaal voor uitlaatservices. En dan wel bij iemand die verstand heeft van honden en niet alles klakkeloos bij elkaar zet.

Nanna schreef: ↑11 mei 2022, 11:33 Net als Martijn zou ik iedere keer dat de telefoon gaat verschieten en mijn van schrik verzakte baarmoeder weer terug op haar plaats moeten frotten.

"Hoi met Saskia. Kan Echo zwemmen?"
"Ja."
"Hoe goed?"
"Waarom?"
"Nee niks."
"Saskia waarom vraag je dat?!"
"We zijn bij het strandje maar nou is ze misschien onder dat bruggetje doorge...Oh daar komt ze net aan!"
"Ja, godverdomme, saskia!! NU terugbrengen!"

Nee, ik zou dit nooit doen tenzij in geval van nood, maar dan nog liever niet.
Ze hebben drie oppasadressen en dat is goed zo; ik vertrouw ook dat ze daar goed zitten en dat er goed voor ze gezorgd wordt.
Lanai logeert al een week bij mijn zus, bijvoorbeeld, en ik weet dat ze het daar ontzettend naar haar zin heeft.

De foto's van de opvang die Dagmar hierboven plaatst ziet er wel heel goed uit trouwens, luxe!

Nee dat zou hier niet voorkomen. We zijn beide thuiswerkend dat scheelt natuurlijk heel veel. Ik heb een paar mensen die ik echt vertrouw met ze om als het een keer nodig zijn de achterdeur naar de tuin open te zetten voor een plas en ze weer veilig thuis binnen achter te laten daarna. Maar er wordt niet gewandeld. Mahru verzet geen stap zonder ons (wel eens getest met mn beste vriendin die ze heel goed kent) dus dat zou ook niet zomaar gaan 'voor een keertje'.

Hahahaha.
Tringgggg…

“Zeg, die grote bruine pitbull die verderop los loopt, is die te vertrouwen? Hij komt net deze kant op.
O wacht, Csikasz, kom hier. KOM HIER!
KAIKAIKAIPIEEEEEPJANKSCHREEUWGILKAIkaikai….
PSAIKO! Los godverdomme!
*telefoon wordt er op geklapt*

Ik droom weleens van dat soort scenarios. En ja, ik weet dat het mij ook kan gebeuren. Maar dat is toch anders.

Ik durf Lucca en Taro echt wel mee te geven aan mensen met een beetje basisverstand van honden en enig verantwoordelijkheidsgevoel. Bijna iedereen hier op het forum, zeg maar. En dan zit ik ook geen zeven kleuren te schijten of dat allemaal wel goed gaat. Zo moeilijk zijn ze niet Dalí is een beetje een ander verhaal, er zijn maar een paar mensen bij wie ik dat aandurf en die ik bovendien hem wil aandoen, hahaha. Maar bijvoorbeeld een weekje Zamunda zou ik ze vol vertrouwen heen brengen.

Ja, heb ik in het verleden gedaan ivm gezondheidsproblemen. En ik was dolgelukkig dat ik de twee grote honden die ik destijds had een paar keer per week een heel groot plezier kon doen door ze mee te laten gaan met de HUS voor een lange wandeling met mogelijkheden om te spelen, te rennen, te zwemmen etc..
Ik vertrouwde de mensen van de (kleinschalige) HUS compleet. Ze waren met z'n tweeën en de groep was vrij klein (hooguit 8 honden, meestal minder).
Later, toen ik weer wat mobieler was, ging ik zelf graag mee. Zo leuk om te zien en mee te maken hoe het toegaat in zo'n (gelegenheids)roedel. Heb ik trouwens ook veel van geleerd.

Ja af en toe van een HUS, zodat ze niet een hele dag binnen hoeven te zitten als ik naar werk ben.
Het is een wat stel die samen de wandelingen doet met een beperkt groepje honden. Ben in het begin ook meegeweest, om te zien of het met de honden klikt en hoe zij het doen. Ik vertrouw ze mijn honden toe en ja er kan altijd wat gebeuren, maar dat kan ook als je zelf wandelt. Ze sturen achteraf berichtje of filmpje hoe het gegaan is.

Ben ook weleens meegeweest met een andere HUS, die was constant aan het tellen of ze alle honden nog had en een paar waren een konijn aan het verscheuren. Laat maar

Dagopvang hier is een grasveldje met toestellen, waar ze ook in de regen zitten. Dat vind ik helemaal niks.
Die van Dagmar ziet er wel luxe uit.

blondie schreef: ↑11 mei 2022, 10:46 Wie maken er gebruik van HUS of Dagopvang en/of overwegen er gebruik van te maken.

Waarom?
Afwegingen om het wel of niet te doen?

Ben even benieuwd.
Zelf hebben we gekeken naar opties maar besloten dat het voor ons geen passend alternatief zou zijn.

Wij maken gebruik van een dagopvang op werkdagen omdat Fred niet alleen kan zijn. We hebben het echt geprobeerd maar nooit geslaagd om het op te bouwen dus we hebben ons leven aardig ingericht rond Fred maar er moet toch gewerkt worden.
Het is een kleinschalige opvang in iemands huis. De honden komen in de tuin en het huis en ze laten ze uit in de polder. Alle honden worden zorgvuldig gematcht. Fred is heel sterk en heeft last van er-moet-nu-gesnuffeld-worden-dus-ik-steek-subiet-over-brein en daar moet je op voorbereid zijn zodat je het kunt blokkeren. De eigenaar van de opvang kan daar prima mee omgaan. Andere mensen vertrouw ik daar niet mee.

Tamara schreef: ↑11 mei 2022, 11:48 De foto's van de opvang die Dagmar hierboven plaatst ziet er wel heel goed uit trouwens, luxe!

Zeker, maar belangrijker dan dat vind ik dat zij heel kundig is in het inschatten en samenstellen van groepen. Als het hek maar solide is en de voorzieningen veilig, is luxe natuurlijk niet echt relevant. Geen pallethouten schuur met dekens en een kacheltje waar ze affikken, of slechte hekken waardoor ze steeds plat op de weg liggen. Als je daar je hond naartoe brengt, ben je geen hond waard.
De shih x pupjes van Sjaak krijgen naast het resort een superfijne start. Die draaien stapje voor stapje mee en komen zo met leuke honden in alle soorten en maten in contact. Dat is echt een luxe, helemaal met zulk weer. Zes weken zijn ze nu, ieniemienie dikke bolletjes, en zo hondsbrutaal dat ze de pauwen wegjagen

Persistence schreef: ↑11 mei 2022, 12:18 Dagopvang hier is een grasveldje met toestellen, waar ze ook in de regen zitten. Dat vind ik helemaal niks.

Hahaha. Ik zie Mira al schuilen in de tunnel. Helemaal ongelukkig.

Ja hoor. Een HUS heb ik nooit nodig gehad (geen idee ook of die hier zijn; nooit gezien), maar als het nodig zou zijn, zou ik zo iemand als Tineke bijvoorbeeld volledig vertrouwen met mijn honden. Heel sporadisch gaan Alfil en Lily een dagje naar een particuliere opvang in de buurt, waar ze ook heel af en toe een weekje zijn geweest. Zij wandelt ook met ze en in overleg met de baas gaat dat los. Ze neemt dan niet meer dan 5 honden mee. Alfil en Lily mogen los van mij. Ze vinden het juist wel leuk in zo´n grote roedel . Thuis bij haar liggen ze op de bank of in manden.
Ik snap de reden dat sommige mensen het absoluut niet willen, maar ik voel dat zelf niet zo. Misschien scheelt het als je kinderen hebt, die vertrouw je immers ook toe aan derden. En dan zouden ze van het klimrek kunnen vallen, of kopje onder kunnen gaan in het zwembad.

Alfilillo schreef: ↑11 mei 2022, 12:30Misschien scheelt het als je kinderen hebt, die vertrouw je immers ook toe aan derden. En dan zouden ze van het klimrek kunnen vallen, of kopje onder kunnen gaan in het zwembad.

Ja. Want normale, sociale kleuters worden iedere dag het ziekenhuis in of tussen zes plankjes gemept door die van badr en lil.

De gedachte alleen al bezorgt me een hartverzakking.

Nee, ik heb 1 iemand die mijn honden kan en mag uitlaten in noodgevallen, die kennen ze al als puppyoppas en die kent de honden ook heel goed. Verder gaan ze nergens naar toe. Ik zou net als Nanna en Martijn geen sec rust hebben, zou elke minuut zitten kijken op mn telefoon en met pijn in mn buik zitten wachten hoe de uren verstrijken. Ik ben er niet voor gemaakt en mijn honden ook niet denk ik.

EchoMira schreef: ↑11 mei 2022, 11:02
Daarnaast zou ik doodsangsten uitstaan. Het gegeven dat iemand met mijn honden door het bos loopt vind ik alles behalve leuk/handig/efficiënt.
Ik zou elke keer als de telefoon gaat een verschieting beleven.

Precies dit ja.

Tegenwoordig passen af en toe onze buren op de honden als we in het weekend een (te) lange dag weg zijn en de honden niet mee kunnen. De honden mogen die dag in de tuin hun ding doen. Ze gaan er dus niet mee lopen.
Vooral Jamie vertrouwen we gewoon niet met een ander.
Maar op deze manier (veeeeeeel knuffels en lekkers krijgen en poepen en plassen in de tuin) gaat prima en kan voor een dagje ook prima.

Ik was er eerst ongerust over, maar heb nu zo'n fijne opvang (waar ik ook train) dat ik over in ieder geval dát adres echt ontzettend tevreden ben. Ik heb de opvang vooral ter extra socialisatie voor het hond-hondcontact gebruikt, maar pas nadat ik er een aantal keer had getraind bij de eigenaar. Het is géén hondenuitlaatservice maar echt een mooie locatie, goed ingericht, veilig, en met een eigenaar (gedragsdeskundige waar ik tevens train) die ik heel hoog heb zitten. Qua verantwoordelijkheid en omgang met de honden, maar ook hoe de locatie er uit ziet en het combineren van de honden. Bij een ander had ik het niet gedaan. Ik laat zelfs vrienden en familie niet oppassen op Ted. Eigenlijk omdat het ook gewoon nooit nodig is. Ze gaat óf mee, of is maar heel kort alleen thuis. Het zou overigens prima kunnen, maar ik vind het geen fijn idee dat een ander met haar wandelt, laat staan los. Dat wil ik niet.

Ted spreekt de hondentaal dankzij deze opvang echt ontzettend goed en dit heeft er naar mijn mening mede toe geleid dat ik haar nu dus ook zelf veel geruster los laat lopen. Ik heb gezien dat ze geen conflicten opzoekt en haar eigen ding doet, en toch leuk en respectvol omgaat met anderen en signalen goed begrijpt.

Ted is vorige week zelfs voor het eerst 5 nachtjes wezen slapen bij de opvang toen wij naar Disneyland waren. Die heeft het echt heel tof en relaxed gehad.