Hulp gevraagd
Geplaatst: 26 mei 2022, 20:35
Voor iemand die ik via via een beetje ken, en me zojuist via de mail benaderd.
In overleg zet ik haar verhaal hier anoniem even neer, in de hoop dat haar zoektocht wat vergroot kan worden.
"Beste,
Ik mail u in de kleine hoop dat u, of iemand die u kent, ons zou kunnen helpen een 'onherplaatsbare', grote berghond met agressie problemen toch nog een kans te geven.
Ik besef dat de kans heel klein is, maar wil het toch proberen.
Zes weken geleden adopteerden wij via een erkend asiel in Vlaanderen een grote berghond. Omdat wij op zoek waren naar een rustige, grotere hond die zich graag en goed zelfstandig kon bezighouden in onze grote tuin als gezelschapshond, trok hij onze aandacht. We werden geïnformeerd over een bijtincident naar een andere hond in zijn vorig thuis, en zijn aversie voor bezoekers of vreemden. We wilden dit zeker een kans geven omdat we de ruimte en mogelijkheden hadden om zijn territoriaal gedrag goed te begeleiden. We zijn dan ook onmiddellijk met professionele trainers, bekend met agressie, aan de slag gegaan om dit meteen zo goed mogelijk aan te pakken.
Beide trainers die we gecontacteerd hebben, hebben helaas ons moeten meedelen dat er veel meer aan de hand is.
Niet alleen is hij absoluut niet in staat om zijn eigen ding te doen, hij vertoont ook alle tekenen van rangorde-agressie. En die rangorde agressie wordt duidelijk stukken erger, hoe meer hij zelfstandig mag en moet zijn.
Door een doorgedreven, goed begeleide, aanpak ben ik wel in staat om deze agressie te vermijden en onder controle te houden, en zie ik alle dagen verbetering. Helaas is mijn partner niet in staat om deze aanpak door te voeren, en vol te houden, en ben ik fysiek niet in staat door mijn ziekte, om hem de beweging en training en bezigheden te blijven bieden die hij nodig heeft.
Bovendien blijkt hij heel waarschijnlijk een Karakachan ( Bulgaarse berghond) te zijn, die duidelijk kenmerken vertoont van andere oer-rassen zoals de wolfhond.
Het resultaat is dat hij bij ons helaas echt onmogelijk kan blijven, en dat het eigenlijk ook een onaanvaardbaar risico is om hem te herplaatsen. Het asiel waar we hem hebben gehaald en die in principe verplicht nog zijn om hem terug te nemen hebben erg duidelijk gemaakt dat ze dat niet gaan doen. Ze weigeren ook op hem zelfs maar op hun website zetten.
Wij zijn dus ten einde raad.
Het is een mooie, grote, eigenzinnige, dwingende hond. Met veel energie, en en grote behoefte aan fysieke en mentale uitdagingen die absoluut niet van mensen houdt, en waarbij wederzijds respect erg duidelijk en concreet moet worden opgebouwd en gehandhaafd.
Hij heeft reeds dóórgebeten, in een kwestie van baknijd / voer-bescherming, en de kans dat die opnieuw bijt is vrijwel 100%.
Wij hebben hem ondertussen getraind om zijn muilkorf te dragen, en zijn baknijd is -bij mij, en enkel bij mij- onder controle. Aan de lijn haalt hij niet uit. Zijn territoriale agressie hebben we nog niet verder mee kunnen werken omdat eerst de rangorde duidelijk moest zijn.
De enige mogelijkheid die wij en de trainers die we gecontacteerd hebben nog zien voor hem is, een roedel plaatsing waarbij hij absoluut nooit meer in contact hoeft te komen met vreemde mensen, én onder begeleiding van iemand die bereid is het risico te lopen.
Belangrijk is hierbij dat het een grote hond is. Hij staat 71cm op de schoft en weegt veertig kilo. Hij is niet bang om in de aanval te gaan, en gaat ook probleemloos omhoog naar gezicht en hals.
Nogmaals. Dit gedrag stelt zich alleen bij mijn partner en vreemden. Ik ben er altijd in geslaagd dit gedrag af te kappen en hem op zijn plek terug te zetten. Maar dit vergde wel echt een berg doorzetting, natuurlijk leiderschap en sterk in de schoenen staan. Agressie escaleren is absoluut uit den boze! Hij gaat er probleemloos overheen en het verbreekt elke mogelijkheid tot respect van hem winnen. Hij zal een agressieve aanpak nooit tolereren.
Hij is bekend met een bench, maar kan er nog niet alleen in zijn. Hij is hoe dan ook niet goed in alleen zijn. Dit uit zich in destructief gedrag en blaffen en janken.
De kans dat we voor hem een geschikte plek vinden is enorm klein. Dit beseffen we, en daarom doen we ook deze weidverspreidde oproep naar u, en andere verenigingen, in de hoop dat er iemand in het milieu van het op een andere manier houden van-, en werken met-, honden, bereid / geschikt is hem een kans te geven. Als huishond is hij gewoon absoluut ongeschikt.
Kent u iemand, met een grote roedel, terrein, en genoeg kunde en kennis, en de wil om deze hond nog een kans te geven, dan horen wij het graag.
Hij kan absoluut een aanwinst zijn in de juiste setting.
Hij is bij mij erg knuffelbaar, en duidelijk bereid om te werken. Al zal zijn eigenzinnige karakter zijn gehoorzaamheid altijd in de weg zitten.
Hij is, nogmaals, _niet veilig_.
Maar omdat ik wel echt potentieel zie en vooruitgang met hem boek, wil ik hem nog niet zomaar opgeven.
we zoeken echt wel een andere plek voor hem, MAAR, heel goed wetende hij echt nooit veilig gaat kunnen zijn. Dus sowieso geen thuis plaatsing in een gewone huishoudelijke situatie.
We hebben hele goede trainers, en het gaat goed, maar hij blijft een hond met gigantisch veel nood aan beweging en werk, en gevaarlijk. Die beweging en het 'werk' kunnen wij hem helaas echt niet bieden.
Belangrijk om te weten is dat het ras echt niet de gebruikelijke berghond is. Zijn werk-nood ligt vele male' hoger. Ook belangrijk is dat ze 20 jaar kunnen worden en hij nu 20 maanden is.
Ook belangrijk om te weten is dat hij reeds omhoog gehapt heeft. Naar gezicht / hals, en ook reeds mijn partner heeft willen / spelen / uitdagen / door hem in zijn nek te nemen en nazr beneden te willen duwen.
Dit zijn echt wel signalen dat hij levensgevaarlijk kan zijn.
Dus je mag hem zeker anoniem op het forum zetten, maar ik neem sowieso het risico niet om hem 'gewoon' in het volgende huishouden te zetten."
In overleg zet ik haar verhaal hier anoniem even neer, in de hoop dat haar zoektocht wat vergroot kan worden.
"Beste,
Ik mail u in de kleine hoop dat u, of iemand die u kent, ons zou kunnen helpen een 'onherplaatsbare', grote berghond met agressie problemen toch nog een kans te geven.
Ik besef dat de kans heel klein is, maar wil het toch proberen.
Zes weken geleden adopteerden wij via een erkend asiel in Vlaanderen een grote berghond. Omdat wij op zoek waren naar een rustige, grotere hond die zich graag en goed zelfstandig kon bezighouden in onze grote tuin als gezelschapshond, trok hij onze aandacht. We werden geïnformeerd over een bijtincident naar een andere hond in zijn vorig thuis, en zijn aversie voor bezoekers of vreemden. We wilden dit zeker een kans geven omdat we de ruimte en mogelijkheden hadden om zijn territoriaal gedrag goed te begeleiden. We zijn dan ook onmiddellijk met professionele trainers, bekend met agressie, aan de slag gegaan om dit meteen zo goed mogelijk aan te pakken.
Beide trainers die we gecontacteerd hebben, hebben helaas ons moeten meedelen dat er veel meer aan de hand is.
Niet alleen is hij absoluut niet in staat om zijn eigen ding te doen, hij vertoont ook alle tekenen van rangorde-agressie. En die rangorde agressie wordt duidelijk stukken erger, hoe meer hij zelfstandig mag en moet zijn.
Door een doorgedreven, goed begeleide, aanpak ben ik wel in staat om deze agressie te vermijden en onder controle te houden, en zie ik alle dagen verbetering. Helaas is mijn partner niet in staat om deze aanpak door te voeren, en vol te houden, en ben ik fysiek niet in staat door mijn ziekte, om hem de beweging en training en bezigheden te blijven bieden die hij nodig heeft.
Bovendien blijkt hij heel waarschijnlijk een Karakachan ( Bulgaarse berghond) te zijn, die duidelijk kenmerken vertoont van andere oer-rassen zoals de wolfhond.
Het resultaat is dat hij bij ons helaas echt onmogelijk kan blijven, en dat het eigenlijk ook een onaanvaardbaar risico is om hem te herplaatsen. Het asiel waar we hem hebben gehaald en die in principe verplicht nog zijn om hem terug te nemen hebben erg duidelijk gemaakt dat ze dat niet gaan doen. Ze weigeren ook op hem zelfs maar op hun website zetten.
Wij zijn dus ten einde raad.
Het is een mooie, grote, eigenzinnige, dwingende hond. Met veel energie, en en grote behoefte aan fysieke en mentale uitdagingen die absoluut niet van mensen houdt, en waarbij wederzijds respect erg duidelijk en concreet moet worden opgebouwd en gehandhaafd.
Hij heeft reeds dóórgebeten, in een kwestie van baknijd / voer-bescherming, en de kans dat die opnieuw bijt is vrijwel 100%.
Wij hebben hem ondertussen getraind om zijn muilkorf te dragen, en zijn baknijd is -bij mij, en enkel bij mij- onder controle. Aan de lijn haalt hij niet uit. Zijn territoriale agressie hebben we nog niet verder mee kunnen werken omdat eerst de rangorde duidelijk moest zijn.
De enige mogelijkheid die wij en de trainers die we gecontacteerd hebben nog zien voor hem is, een roedel plaatsing waarbij hij absoluut nooit meer in contact hoeft te komen met vreemde mensen, én onder begeleiding van iemand die bereid is het risico te lopen.
Belangrijk is hierbij dat het een grote hond is. Hij staat 71cm op de schoft en weegt veertig kilo. Hij is niet bang om in de aanval te gaan, en gaat ook probleemloos omhoog naar gezicht en hals.
Nogmaals. Dit gedrag stelt zich alleen bij mijn partner en vreemden. Ik ben er altijd in geslaagd dit gedrag af te kappen en hem op zijn plek terug te zetten. Maar dit vergde wel echt een berg doorzetting, natuurlijk leiderschap en sterk in de schoenen staan. Agressie escaleren is absoluut uit den boze! Hij gaat er probleemloos overheen en het verbreekt elke mogelijkheid tot respect van hem winnen. Hij zal een agressieve aanpak nooit tolereren.
Hij is bekend met een bench, maar kan er nog niet alleen in zijn. Hij is hoe dan ook niet goed in alleen zijn. Dit uit zich in destructief gedrag en blaffen en janken.
De kans dat we voor hem een geschikte plek vinden is enorm klein. Dit beseffen we, en daarom doen we ook deze weidverspreidde oproep naar u, en andere verenigingen, in de hoop dat er iemand in het milieu van het op een andere manier houden van-, en werken met-, honden, bereid / geschikt is hem een kans te geven. Als huishond is hij gewoon absoluut ongeschikt.
Kent u iemand, met een grote roedel, terrein, en genoeg kunde en kennis, en de wil om deze hond nog een kans te geven, dan horen wij het graag.
Hij kan absoluut een aanwinst zijn in de juiste setting.
Hij is bij mij erg knuffelbaar, en duidelijk bereid om te werken. Al zal zijn eigenzinnige karakter zijn gehoorzaamheid altijd in de weg zitten.
Hij is, nogmaals, _niet veilig_.
Maar omdat ik wel echt potentieel zie en vooruitgang met hem boek, wil ik hem nog niet zomaar opgeven.
we zoeken echt wel een andere plek voor hem, MAAR, heel goed wetende hij echt nooit veilig gaat kunnen zijn. Dus sowieso geen thuis plaatsing in een gewone huishoudelijke situatie.
We hebben hele goede trainers, en het gaat goed, maar hij blijft een hond met gigantisch veel nood aan beweging en werk, en gevaarlijk. Die beweging en het 'werk' kunnen wij hem helaas echt niet bieden.
Belangrijk om te weten is dat het ras echt niet de gebruikelijke berghond is. Zijn werk-nood ligt vele male' hoger. Ook belangrijk is dat ze 20 jaar kunnen worden en hij nu 20 maanden is.
Ook belangrijk om te weten is dat hij reeds omhoog gehapt heeft. Naar gezicht / hals, en ook reeds mijn partner heeft willen / spelen / uitdagen / door hem in zijn nek te nemen en nazr beneden te willen duwen.
Dit zijn echt wel signalen dat hij levensgevaarlijk kan zijn.
Dus je mag hem zeker anoniem op het forum zetten, maar ik neem sowieso het risico niet om hem 'gewoon' in het volgende huishouden te zetten."
Maar het klinkt hoe dan ook als een recept voor een incident, ik zou hem ook in laten slapen. 
.
.
), maar hij is sowieso heel gezichterig. In ogen willen kijken, met z'n voortandjes aan oren, neuzen en kinnen zitten, aan je mond willen ruiken. 
Er is wel eens iemand om weggebleven. Die riep na instructies verschrikt dat ik die hond op moest voeden en ging maar meteen lopen duwen. Ik wil hem best vooraf achter een hekje zetten, maar duwen en moeten is er niet bij.