Een Hondenleven

Daar zijn dingen over de doen op het forum de laatste tijd, dus laten we het er eens in het algemeen over hebben: correcties. Wat valt voor jou onder een correctie? Wat is volgens jou een correctie? Wanneer gebruik je ze, welke gebuik je, waarom je gebruik je ze, in welke situatie? Zijn er correcties die je te ver vindt gaan?

Op het vorige forum heb ik hier ook al eens een topic over gestart, met de vraag 'wat zit er eigenlijk onder in die zak?'. Want mensen schrijven vaak 'dan krijgen ze onder uit de zak' of 'dan zwaait er wat', maar meestal wordt er niet concreet genoemd wat daar dan precies mee word bedoeld. Dus ik ben benieuwd, hoe kijken jullie er tegenaan, wat doen jullie dan precies?

Voor mij is de theorie denk ik simpel. Ik vind alles waarbij je het gedrag van de hond bijstuurt door iets te begrenzen, of af te keuren, een correctie. Je hebt de wortel en de stok, de stok is de correctie. Ik zie opvoeden een beetje als blindemannetje spelen; je rent als een kip zonder kop door de wereld en daar krijg je positieve en negatieve feedback op; warm (goed) en koud (fout). Correcties zijn alle signalen die zeggen dat dit dus niet de bedoeling is. Daar valt "nuhuh" zeggen dus wel onder, maar afleiden bijvoorbeeld niet, al stuurt het het gedrag wel bij, omdat het wel aangeeft wat wel goed is, maar niet dat het andere niet goed is.

Bij Oor had ik eigenlijk weinig correcties nodig. Ze wilde zo graag luisteren, dat ze aan 'nuhuh' vaak voldoende had, of gewoon een aanwijzing van wat ze dan wel moest doen. Natuurlijk werd ik wel eens boos , dan riep ik hard 'foei!' en liep in dominante houding op haar af om haar in haar nekvel te grijpen, of een por te geven, of fysiek weg te sturen. Of soms gew heel boos kijken en wijzen van 'wegwezen!'. Daar dacht ik verder niet echt over na, daar was gewoon wat instinctief in mij op kwam, en dat kwam denk ik meestal wel over. Bij Ranja ben ik nog enorm zoekende naar wat bij haar werkt als correctie. Ze reageert niet zoals ik van Oor gewend was en daardoor ben ik soms een beetje van mijn apropos Vooral stemcorrecties werken (nog) niet goed, ik moet bijvoorbeeld echt fysiek tussen haar en Samson in gaan staan em haar meerdere keren blocken, als ik duidelijk wil maken dat ze de kat met rust moet laten. Vermoeiend Ik ben dus benieuwd wat voor voorbeelden er in dit topic voorbij gaan komen. En ook hoe jullie hebben gezorgd dat correcties werken voor jullie honden.

Ik houd de saaie maar correcte definitie aan: een correctie is iets wat je toevoegt of juist wegneemt waardoor gedrag afneemt of verdwijnt.

En dat kan alles zijn van het snoepje in je hand toch niet geven omdat de hond een modderpoot tegen je broek zette om 'm te pakken tot een botbrekende schop. Hangt dus af van wat de hond in die situatie als correctie ervaart.

En een "correctie" die niet zorgt dat het gedrag afneemt was dus geen correctie. In het beste geval was het iets wat hij toch niet als correctie ervaart (hij lustte dat weggenomen koekje helemaal niet). In het slechtste geval ben je je hond gewoon aan het mishandelen (je schopt je hond omdat hij vannacht in huis heeft gepoept, en de hond heeft geen idee dat het daar om ging).

Voor mij geldt een correctie wat mijn honden als negatief ervaren.
Daisy is een heel gevoelig hondje.
Haar naam ietsje barser uitspreken is voor haar al een correctie.
Geef haar een fysieke (een duwtje, een mini por, een inimini schuivertje met je voet) en ze krimpt in elkaar alsof je haar verrot hebt geslagen.
Zelfde geldt met Puck, die wil het sws altijd al goed doen dus doet hij iets fout dan moet ik mijzelf achter de oren krabben waar ik zelf dus de fout ben ingegaan.
Semmy snapt de helft niet dus als hij iets fout doet dan is een Sem! (op niet té harde toon) al ruim voldoende.
Bij harder of fysiek blokkeert hij en krijg je niets van hem meer gedaan.
Nikki krijgt wel eens een correctie maar ook daar is een Nikki!! al voldoende.
Als ze écht eens te ver gaat is je groot maken en een Potver!! ruim voldoende om haar te laten stoppen.
Niet méér doen want de band is snel kapot in haar ogen.
Pebbles krijgt geen echte correcties want ze is er net.
Als ze bijvoorbeeld haar tanden in iets wil zetten wat ik niet wil is een Eh! op zachte toon al genoeg.
Of een simpele Nee.

Correcties dienen wel gelijk goed gedaan te worden.
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Je kan niet blijven 'corrigeren' als de hond het niet begrijpt.
Neem dan even een stapje terug en kijk hoe nu verder.
Ik ben uiteraard tegen harde fysieke correcties zoals een mep of schop geven.
Een tt kan, mits goed gebruikt, maar dat geldt voor alle hulpmiddelen.

Dat vind ik eigenlijk een lastige vraag. Ik WEET dat met "correctie" van alles bedoeld kan worden en dat ook een rustig uitgesproken "nee" een correctie kan zijn, maar het woord zelf heeft bij mij nog altijd de lading van een lichamelijke straf, een pets, een duw, een ruk aan de lijn, een forse verbale uitbrander.

Het woord zelf is feitelijk neutraal, maar ik zie het nog zo vaak gebruikt als er echt een straf mee bedoeld wordt, iets lichamelijks wat de hond wordt aangedaan, dat ik er moeite mee heb om het neutraal te zien.

Suzanne

Mijn honden zijn vrij ongevoelig voor stem. Bas kun je hooguit een brul geven als ze vreet maar ze schrikt omdat ze weet dat het niet mag. Als ik brul Guus hou je bek een keer dan vertrekt Bas geen spier. En Guus keft me nog drie keer in mijn gezicht. Dus dat is in mijn ogen geen correctie voor ze. Brul is harde stem. Geen geschreeuw.

Verder vind ik dat een correctie dus de hond iets negatiefs moet doen voelen. Je wil immers dat het gedrag stopt of dat de iets doen wat moet. Luisteren ze niet dan staat daar een correctie en dus in mijn ogen een negatieve prikkel tegenover. Die geef ik dus eigenlijk niet. Er staan geen echte sancties op niet luisteren anders dan gemopper. Maar zoals ik elders al schreef is dat vast een correctie maar ik vind dat het frustratie en sturing is. Als ik zeg nou jongens! Hup hup. Doorlopen!!! dan lopen ze harder. Corrigeer ik dan voor te zacht lopen of stuur ik ze aan? In mijn ogen is een correctie dus een negatieve prikkel die een hond wil vermijden door te luisteren of ergens mee te stoppen. Dat doe ik vrijwel niet behalve bij ongemanierd gedrag van Guus. Als hij op mensen gaat rijden dan duw ik hem weg en zeg hou eens op jij! Dat kan je als een correctie zien al zal het Guus aan zijn reet roesten want die stopt dan vooral omdat hij snapt dat ik dat dan wil.

Ik gebruik zelf heel veel een rustige "nee". Kan zelfs vriendelijk en met een glimlach uitgesproken zijn. Mijn honden weten wat het betekent ("dit gedrag gaat je vanuit mij niks opleveren") en stoppen dan het gedrag. Feitelijk is die nee-met-een-glimlach dus al een correctie.

Een rustige nee aanleren vind ik haast een van de belangrijkste commando's. Je kan er zo veel mee. Als Lucca richting volle boodschappentas gaat met haar snuffelneus is "nee, Lu" voldoende om haar te laten stoppen. En het is er een die mensen veel te vaak vergeten. Mijn man heeft in zo'n situatie de neiging boos hey! Nee! Te zeggen terwijl dat overkill is.

Ik gebruik ook wel een strenge "eehhhh". Soms nodig als de honden zelf wat hoger in de emotie zitten; een rustige nee is ook voor mijn honden echt niet altijd nodig.

De állerergste correctie is wanneer ik boos naar een hond toestamp of ze met twee handen bij de wangen pak en diep in de ogen staar. Dan waren er wel echt heeeelll erg stoute dingen gebeurd en dat gebruik ik niet wekelijks, zeg maar.

Voor mij is een correctie ook iets wat je doet óf juist niet doet wat het gedrag van de hond laat stoppen of veranderen. De hond snápt ook wat er gebeurt en is nadien bereid mee te werken.

Straffen is een onaangename prikkel die de hond krijgt maar hij leert er weinig van. Neus door z'n plasje halen, meppen of kwaad worden als hond eindelijk wel hierkomt en dus een volgende keer helemaal niet meer wil komen. Of het staat totaal niet in verhouding en doet veel meer dan het gedrag corrigeren. Zo hard 'corrigeren' dat hond bang van je wordt of juist kwaad en gaat grommen/bijten bijvoorbeeld. Hardhandig afdwingen met bv een TT valt hier voor mij ook onder.
Bij goed gebruik kán een TT ook als correctie ingezet worden denk ik. Voor mij niet de weg die ik wil gaan maar ik zie ook dat er situaties zijn waar het een weloverwogen optie kan zijn.


Ik merk nu met pup Danu weer hoe subtiel die correcties zijn eigenlijk. Mies en Flora corrigeer ik door een soort vragend keelschraap geluid of als ik wat harder inkom met een 'Zeg! '
Buitenshuis is het soms een 'Het is geen vraag?! ' En Mies moet ik soms boos op af lopen of zelfs bij haar tuig uit haar project tillen want die vergist zich soms in wat nu een hogere prioriteit heeft: naar mij luisteren of verder graven

Maar bij Danu werkt dat nog niet. Die ziet alles nog als een leuke optie en geen moetje. Ik denk niet dat ze harder is dat een 'zeg!' bij haar niet binnenkomt maar ze snapt het simpelweg nog niet dat iets ook een verplichting kan zijn ook al heeft ze er geen zin in.
Ik zet dus vol in op ombuigen, afleiden, goed gedrag uitlokken en belonen. En als ik iets vraag zoveel mogelijk in situaties dat ik weet dat ze gaat luisteren. Bv omdat ze toch al kwam of omdat Mies wel luistert.
Ze is nu goed 4 maanden en ik merk dat ik haar nu heel voorzichtig dingen laat doen omdat ik het wil op een moment dat ze er zelf geen zin in heeft.
Ze kent nu 'let op' dus dat kan ze ook even doen als ze er zelf geen zin in heeft. Niet voor lang, maar als ik het vraag moet ze wel even aandacht voor mij hebben en niet doorgaan met haar moeder slopen. Desnoods houd ik haar even vast als ze weg wil lopen.

Lothian schreef: ↑24 jul 2022, 16:11 Ik houd de saaie maar correcte definitie aan: een correctie is iets wat je toevoegt of juist wegneemt waardoor gedrag afneemt of verdwijnt.

En dat kan alles zijn van het snoepje in je hand toch niet geven omdat de hond een modderpoot tegen je broek zette om 'm te pakken tot een botbrekende schop. Hangt dus af van wat de hond in die situatie als correctie ervaart.

En een "correctie" die niet zorgt dat het gedrag afneemt was dus geen correctie. In het beste geval was het iets wat hij toch niet als correctie ervaart (hij lustte dat weggenomen koekje helemaal niet). In het slechtste geval ben je je hond gewoon aan het mishandelen (je schopt je hond omdat hij vannacht in huis heeft gepoept, en de hond heeft geen idee dat het daar om ging).

Dit inderdaad. En wat een hond als correctie ervaart, is heel verschillend. Zo vond Joy het verschrikkelijk als ik op haar mopperde, terwijl Bliss daar veel minder gevoelig voor is.

Lothian schreef: ↑24 jul 2022, 16:11 Ik houd de saaie maar correcte definitie aan: een correctie is iets wat je toevoegt of juist wegneemt waardoor gedrag afneemt of verdwijnt.

En dat kan alles zijn van het snoepje in je hand toch niet geven omdat de hond een modderpoot tegen je broek zette om 'm te pakken tot een botbrekende schop. Hangt dus af van wat de hond in die situatie als correctie ervaart.

En een "correctie" die niet zorgt dat het gedrag afneemt was dus geen correctie. In het beste geval was het iets wat hij toch niet als correctie ervaart (hij lustte dat weggenomen koekje helemaal niet). In het slechtste geval ben je je hond gewoon aan het mishandelen (je schopt je hond omdat hij vannacht in huis heeft gepoept, en de hond heeft geen idee dat het daar om ging).

Hier het zelfde

Het liefst had ik een hond die niet zit met een schop onder zijn hol. Zoals mijn Newfoundlander zaliger.
Maar ja. Ben nu gezegend met drie gevoelige Pulidames dat schoppen onder hollen kommt nicht im Frage. Van mezelf ben ik behoorlijk bot dus ik moet mezelf echt in de gaten houden.
Het blijft dus bij verbaal corrigeren en een doodenkele keer stap ik met flitsende ogen op de delinquent af die dan uiteraard onmiddellijk inbindt. Alleen bij Rozi hoef ik daar niet mee aan te komen, die stierf ter plekke, de ziel.

Nanna schreef: ↑24 jul 2022, 17:52 Het liefst had ik een hond die niet zit met een schop onder zijn hol. Zoals mijn Newfoundlander zaliger.
Maar ja. Ben nu gezegend met drie gevoelige Pulidames dat schoppen onder hollen kommt nicht im Frage. Van mezelf ben ik behoorlijk bot dus ik moet mezelf echt in de gaten houden.
Het blijft dus bij verbaal corrigeren en een doodenkele keer stap ik met flitsende ogen op de delinquent af die dan uiteraard onmiddellijk inbindt. Alleen bij Rozi hoef ik daar niet mee aan te komen, die stierf ter plekke, de ziel.

Waarschijnlijk is Rozi ook de makkelijkste dan. Bas sterft ook ter plekke maar wel alleen als wij het doen. Van een ander doet het haar niks behalve dat ze die persoon dan niet meer moet. Guus bijt als je hem onder druk zet of zou tikken. Niet dat we dat doen maar we weten het. Andere mensen mogen mijn honden absoluut niet corrigeren dus ik hou ze in toom bij bezoek.

Marc schreef: ↑24 jul 2022, 17:54

Nanna schreef: ↑24 jul 2022, 17:52 Het liefst had ik een hond die niet zit met een schop onder zijn hol. Zoals mijn Newfoundlander zaliger.
Maar ja. Ben nu gezegend met drie gevoelige Pulidames dat schoppen onder hollen kommt nicht im Frage. Van mezelf ben ik behoorlijk bot dus ik moet mezelf echt in de gaten houden.
Het blijft dus bij verbaal corrigeren en een doodenkele keer stap ik met flitsende ogen op de delinquent af die dan uiteraard onmiddellijk inbindt. Alleen bij Rozi hoef ik daar niet mee aan te komen, die stierf ter plekke, de ziel.

Waarschijnlijk is Rozi ook de makkelijkste dan. Bas sterft ook ter plekke maar wel alleen als wij het doen. Van een ander doet het haar niks behalve dat ze die persoon dan niet meer moet. Guus bijt als je hem onder druk zet of zou tikken. Niet dat we dat doen maar we weten het. Andere mensen mogen mijn honden absoluut niet corrigeren dus ik hou ze in toom bij bezoek.

Precies Daisy
Sem zou kunnen bijten als hij blokkeert en je toch je zin probeert door te drijven.

Ze kennen "nee" als stop waar je mee bezig bent. En dat is 90% van de tijd gewoon kalm en rustig. Een stemverheffing of "uh/laat dat!" is voldoende voor dingen die te verleidelijk zijn. Een klap in m'n handen werkt ook wel voor dingen als paardenpoep. Hup dooorrlopen.
Dit voelt voor mij meer als sturen in gedrag en niet echt als correctie want het is aangeleerd wat dan de bedoeling is. Nee wordt bij pups en gevolgd door wat wél leuk of lekker is. Snoepje of speeltje. Doorlopen betekent dat dan de bal iets verderop gegooid mag worden. En nee dat doe ik niet altijd meer maar soms dus wel om het de moeite waard te laten zijn.

Een correctie is voor mij dan die zeldzame keer dat ik een lijncorrectie gebruik (pakwerk gehoorzaamheid bijvoorbeeld) als de verleiding echt heel groot is. Of heel soms een por in een zij. Maar fysiek ben ik bijna nooit. Dreigende houdingen zijn ze al zo gevoelig voor. Als ik dan fysiek ben sla ik op een meubelstuk. Maakt een dreun en doet mijzelf pijn maar de boodschap is duidelijk en de hond ongekrekt.

Met Cato heb ik meer moeite met de juiste correctie. Zij reageert ook direct alsof ik haar een pak rammel heb gegeven maar soms vind ik het heel lastig om m'n toon aan te passen op wat voor haar precies goed is.

Mellow schreef: ↑24 jul 2022, 18:03

Marc schreef: ↑24 jul 2022, 17:54

Nanna schreef: ↑24 jul 2022, 17:52 Het liefst had ik een hond die niet zit met een schop onder zijn hol. Zoals mijn Newfoundlander zaliger.
Maar ja. Ben nu gezegend met drie gevoelige Pulidames dat schoppen onder hollen kommt nicht im Frage. Van mezelf ben ik behoorlijk bot dus ik moet mezelf echt in de gaten houden.
Het blijft dus bij verbaal corrigeren en een doodenkele keer stap ik met flitsende ogen op de delinquent af die dan uiteraard onmiddellijk inbindt. Alleen bij Rozi hoef ik daar niet mee aan te komen, die stierf ter plekke, de ziel.

Waarschijnlijk is Rozi ook de makkelijkste dan. Bas sterft ook ter plekke maar wel alleen als wij het doen. Van een ander doet het haar niks behalve dat ze die persoon dan niet meer moet. Guus bijt als je hem onder druk zet of zou tikken. Niet dat we dat doen maar we weten het. Andere mensen mogen mijn honden absoluut niet corrigeren dus ik hou ze in toom bij bezoek.

Precies Daisy
Sem zou kunnen bijten als hij blokkeert en je toch je zin probeert door te drijven.

Leuk is dat. Herkenbare zaken. Guus vertrouw ik volledig met iedereen en kinderen. Maar hij is niet betrouwbaar bij mensen die hem commando's willen geven en iets dwingen te doen. Dus de dierenarts kan hem zo een prik geven en onderzoeken. Bijt hij nooit en daar steek ik mijn hand voor in het vuur. Ga je echter zeggen zit! ZIT! En dan hem aankijken en de druk opvoeren steek ik nergens meer mijn hand voor in het vuur want dan begrijpt hij het niet en dan....hij laat gelukkig goed zijn tanden zien en hapt eerst twee keer in de lucht.

Hans mijn partner zei een keer kom! En hij kwam niet. Weer kom! En toen ging hij achter mij staan. Toen wilde Hans hem achter mij weghalen en toen viel hij fiks uit. Hij begreep het niet. Hij dacht ik ben toch lief? Waarom? Dat hebben we hem uiteraard niet kwalijk genomen. Bij mij doet hij dat overigens nooit maar ik zet hem ook nooit onder druk. Hans nu uiteraard ook niet meer in die mate al eist die wel vaker gehoorzaamheid.

Tineke schreef: ↑24 jul 2022, 18:25 Correcties worden hier verbaal gegeven en zijn niet heel vaak nodig.
Mopperen is in de regel voldoende om ze in het gareel te krijgen.

Als ik heel boos ben noem/donder ik hun naam en onze achternamen er achteraan ,dan zijn de rapen echt gaar.
Aan de intonatie weten ze dan hoe laat het is want die achternaam zegt ze niets natuurlijk

Haha dat doe ik ook . Dan is het menes

Tineke schreef: ↑24 jul 2022, 18:25 Correcties worden hier verbaal gegeven en zijn niet heel vaak nodig.
Mopperen is in de regel voldoende om ze in het gareel te krijgen.

Als ik heel boos ben noem/donder ik hun naam en onze achternamen er achteraan ,dan zijn de rapen echt gaar.
Aan de intonatie weten ze dan hoe laat het is want die achternaam zegt ze niets natuurlijk

Het gaat erom dat ze het snappen hahaha. En dat is duidelijk het geval. Ik mopper wanhopig met weinig effect tenzij ik het meen. Ik zeg dan Guuhuuusssss alsjeblieft zeg! Hou je muil een keer. Als het me echt echt te gortig wordt stamp ik op de grond zijn richting op omdat ik weet dat hij in Spanje mishandeld is. Dat snapt hij meteen. Ik zit met een verleden in de honden. Guus is enorm mishandeld maar heeft er niks aan over gehouden behalve een heilig respect voor fysiek dreigen. Ik heb hem nog nooit met een vinger gekrenkt maar omdat hij dat snapt maak ik er wel gebruik van. Hij was een keer aan het spelen met een vreemde man in het bos. Die pakte een stok om voor hem te gooien. Hij begon te krijsen als een mishandelde hond en rende jelpend weg. Zo zijn er meer voorbeelden. Als iemand hem wil aaien en twijfelt maar wel de hand omhoog houdt hapt of gilt hij terwijl hij zijn ogen dicht doet of wegrent. Die kent helaas heel goed de klappen van de zweep. Goddank voor zijn opgewekte vrolijke persoonlijkheid.

Het lijkt heel gemeen dat ik daar heel soms gebruik van maak maar ik zie het als laatste redmiddel als hij echt alle boekjes te buiten gaat. Vechten met de haan. Non stop keihard door een gesprek blaffen of constant op iemand rijden. Dan dreig ik. Slecht? Misschien maar het werkt zonder dat wij hem ooit fysiek gecorrigeerd hebben.

Rozi bijt nooit, ook niet als je doorzet. Als bezoek haar zou corrigeren dan ging ze op haar rug liggen met grote smeekogen. Gelukkig komt dat nooit voor.

Er was al een topic. Dat als aanvulling maar ga vooral lekker hier door.
viewtopic.php?t=2745&hilit=correctie

Wat zit er onder in de zak? Uitsluiting.
Daar zijn mijn honden heel gevoelig voor.

Jaap heeft me er ooit op gewezen hoe belangrijk sociale acceptatie voor een hond is. Sindsdien zet ik dat in.
Daarnaast ga ik niet volgens allerlei reglementen tewerk. De baas maakt de regels, hij hoeft ze zelf niet te volgen. We zitten hier niet bij de vakbond.

Je zorgt maar dat ik het leuk vind om met je bezig te zijn en als ik het niet leuk genoeg vind donder je maar uit mijn ogen (lees; kwartiertje in het washok of aan de lijn aan een parkbankje terwijl ik met de ander verder speel.

Werkt als een tiet. Ze hebben de eerste ergertongklik al gehoord en passen zich meteen aan.
Mijn honden weten als geen ander dat ik het bij hen laat om zich dusdanig te gedragen dat ik ze leuk vind en als ze dan denken ervoor te kunnen kiezen om dat naast zich neer te leggen doen ze niet meer mee. Ze zijn mijn speelgoed, niet andersom. Als je niet bent wat ik leuk vind donder ik je aan de kant.

pioenroos schreef: ↑24 jul 2022, 16:46 Maar bij Danu werkt dat nog niet. Die ziet alles nog als een leuke optie en geen moetje. Ik denk niet dat ze harder is dat een 'zeg!' bij haar niet binnenkomt maar ze snapt het simpelweg nog niet dat iets ook een verplichting kan zijn ook al heeft ze er geen zin in.
Ik zet dus vol in op ombuigen, afleiden, goed gedrag uitlokken en belonen.

Heel herkenbaar dat eerste en dat doe ik met Ranja inderdaad ook. Maar omdat dit mijn eerste echte pup is vraag ik me af en toe toch af of dit daadwerkelijk op termijn genoeg is om uiteindelijk ook een corrigeerbare hond te krijgen. Ik heb zelf het idee dat Ranja inmiddels al best wel vaak echt een middelvinger opsteekt als ik haar vraag hier te komen, dan zie ik haar echt denken van 'hm, ze wil dat ik kom.... nehh!' en weer omdraaien Vanmiddag heb ik dus wel even mezelf ferm neergezet, handen om m'n mond gedaan (ik heb van mezelf niet echt een indrukwekkende stem ) en vastberaden en iets streng "HIERRRR!" geroepen en verdomd, het kwam binnen! Daarna was ze de knapste puppy ooit natuurlijk
Verder weet ik niet wat ik hier precies mee wil zeggen, ik heb nog niet echt een helder gevormde mening denk ik over hoe je zorgt dat een hond correcties ook begrijpt

mijke schreef: ↑24 jul 2022, 19:26

pioenroos schreef: ↑24 jul 2022, 16:46 Maar bij Danu werkt dat nog niet. Die ziet alles nog als een leuke optie en geen moetje. Ik denk niet dat ze harder is dat een 'zeg!' bij haar niet binnenkomt maar ze snapt het simpelweg nog niet dat iets ook een verplichting kan zijn ook al heeft ze er geen zin in.
Ik zet dus vol in op ombuigen, afleiden, goed gedrag uitlokken en belonen.

Heel herkenbaar dat eerste en dat doe ik met Ranja inderdaad ook. Maar omdat dit mijn eerste echte pup is vraag ik me af en toe toch af of dit daadwerkelijk op termijn genoeg is om uiteindelijk ook een corrigeerbare hond te krijgen. Ik heb zelf het idee dat Ranja inmiddels al best wel vaak echt een middelvinger opsteekt als ik haar vraag hier te komen, dan zie ik haar echt denken van 'hm, ze wil dat ik kom.... nehh!' en weer omdraaien Vanmiddag heb ik dus wel even mezelf ferm neergezet, handen om m'n mond gedaan (ik heb van mezelf niet echt een indrukwekkende stem ) en vastberaden en iets streng "HIERRRR!" geroepen en verdomd, het kwam binnen! Daarna was ze de knapste puppy ooit natuurlijk
Verder weet ik niet wat ik hier precies mee wil zeggen, ik heb nog niet echt een helder gevormde mening denk ik over hoe je zorgt dat een hond correcties ook begrijpt

Veel pups heb ik niet gehad, maar wel een Diem. En Diem was een volstrekt onmogelijke lamlul, zeker als pup. Ook als volwassen hond kon hij regelmatig een hufter zijn als ik hem zelf liet aanklooien.
Ik heb hem uit wanhoop en voor zijn en mijn veiligheid ook echt fors en fysiek moeten corrigeren de eerste jaren. Riem om boom slaan als hij een konijn zag zodat meerdere keren achterover over de kop sloeg. Met handen vol zijn wangen naar achter trekken zodat hij de kat van de buren losliet
En toch en toch kon ik hem uiteindelijk toen hij kalmeerde én hij en ik elkaar beter begrepen met mijn pink en op fluistertoon sturen.
Ranja klinkt in de verste verte niet als een Diem (en Danu is dat ook nog geen onsje). Dus heb vertrouwen dat met inzetten op succes en belonen en doorzetten op opvolgen van gevraagde dat haar bekend is, je over 2 a 3 jaar een hond heb waar je mee kan lezen en schrijven

Bedenk je wel dat een hond heel sterk context gebonden leert. Het commando hier kan ze thuis en buiten perfect kennen. Maar dat wil niet zeggen dat ze het óók kent op moment dat er afleiding is. Hierkomen als ze achter je kinderen, auto, andere hond of wat dan ook aan wil, is weer een andere context. Je zou dat met een lange lijn kunnen oefenen: kinderen of andere verleiding in beeld en dan roepen en binnenhalen/belonen.

pioenroos schreef: ↑24 jul 2022, 19:47

mijke schreef: ↑24 jul 2022, 19:26

pioenroos schreef: ↑24 jul 2022, 16:46 Maar bij Danu werkt dat nog niet. Die ziet alles nog als een leuke optie en geen moetje. Ik denk niet dat ze harder is dat een 'zeg!' bij haar niet binnenkomt maar ze snapt het simpelweg nog niet dat iets ook een verplichting kan zijn ook al heeft ze er geen zin in.
Ik zet dus vol in op ombuigen, afleiden, goed gedrag uitlokken en belonen.

Heel herkenbaar dat eerste en dat doe ik met Ranja inderdaad ook. Maar omdat dit mijn eerste echte pup is vraag ik me af en toe toch af of dit daadwerkelijk op termijn genoeg is om uiteindelijk ook een corrigeerbare hond te krijgen. Ik heb zelf het idee dat Ranja inmiddels al best wel vaak echt een middelvinger opsteekt als ik haar vraag hier te komen, dan zie ik haar echt denken van 'hm, ze wil dat ik kom.... nehh!' en weer omdraaien Vanmiddag heb ik dus wel even mezelf ferm neergezet, handen om m'n mond gedaan (ik heb van mezelf niet echt een indrukwekkende stem ) en vastberaden en iets streng "HIERRRR!" geroepen en verdomd, het kwam binnen! Daarna was ze de knapste puppy ooit natuurlijk
Verder weet ik niet wat ik hier precies mee wil zeggen, ik heb nog niet echt een helder gevormde mening denk ik over hoe je zorgt dat een hond correcties ook begrijpt

Veel pups heb ik niet gehad, maar wel een Diem. En Diem was een volstrekt onmogelijke lamlul, zeker als pup. Ook als volwassen hond kon hij regelmatig een hufter zijn als ik hem zelf liet aanklooien.
Ik heb hem uit wanhoop en voor zijn en mijn veiligheid ook echt fors en fysiek moeten corrigeren de eerste jaren. Riem om boom slaan als hij een konijn zag zodat meerdere keren achterover over de kop sloeg. Met handen vol zijn wangen naar achter trekken zodat hij de kat van de buren losliet
En toch en toch kon ik hem uiteindelijk toen hij kalmeerde én hij en ik elkaar beter begrepen met mijn pink en op fluistertoon sturen.
Ranja klinkt in de verste verte niet als een Diem (en Danu is dat ook nog geen onsje). Dus heb vertrouwen dat met inzetten op succes en belonen en doorzetten op opvolgen van gevraagde dat haar bekend is, je over 2 a 3 jaar een hond heb waar je mee kan lezen en schrijven

Bedenk je wel dat een hond heel sterk context gebonden leert. Het commando hier kan ze thuis en buiten perfect kennen. Maar dat wil niet zeggen dat ze het óók kent op moment dat er afleiding is. Hierkomen als ze achter je kinderen, auto, andere hond of wat dan ook aan wil, is weer een andere context. Je zou dat met een lange lijn kunnen oefenen: kinderen of andere verleiding in beeld en dan roepen en binnenhalen/belonen.

Ja dat begrijp ik zeker, er zijn best vaak situaties waarin ik zie 'dit weet/kun/begrijp je nog niet' òf 'je weet het wel, maar hebt nog niet de zelfcontrole en impulsbeheersing om het daadwerkelijk te doen', en dat is natuurlijk zeker bij een sterke afleiding zo. Maar toch was er de laatste paar keren iets, ik kan er niet de vinger op leggen, in haar blik en/of gedrag dat ik het toch anders ervaarde en nu wél dacht van hoho, je weet het én kunt het, maar hebt er gewoon geen zin in". Nouja dat bleek ook wel toen ik vanmiddag met mijn houding en stem minder ruimte liet want ze deed het direct perfect. Dat verwacht ik niet als er sprake zou zijn van nog niet weten, kunnen of begrijpen. Dat is denk ik dat inzetten op opvolgen van het gevraagde, dat had je in je vorige post niet genoemd maar is denk ik wel cruciaal om het plaatje compleet te maken. Niet alleen de wortel maar ook de stok gebruiken. Ik ben zelf alleen dus nog zoekende naar hoe ik de juiste knopjes voor de stok kan vinden, of dat ik ze zelf moet installeren, of allebei.

mijke schreef: ↑24 jul 2022, 19:55 Maar toch was er de laatste paar keren iets, ik kan er niet de vinger op leggen, in haar blik en/of gedrag dat ik het toch anders ervaarde en nu wél dacht van hoho, je weet het én kunt het, maar hebt er gewoon geen zin in". Nouja dat bleek ook wel toen ik vanmiddag met mijn houding en stem minder ruimte liet want ze deed het direct perfect

Dat opvolgen van het gevraagde doe ik dus ook pas heel recent. Ik zou je niet kunnen uitleggen waarom want het is inderdaad een gevoel. Nu denk ik zelf niet dat een pup (bewust) denkt in termen van 'nu geen zin, doei '. Ik denk dat ik reageer op een opening ofzo. Iets dat me doet denken dat ze me wel gehoord hebben.
Maar ik ben wel voorzichtig daarmee merk ik want ik wil voorkomen dat ze een hond wordt die alleen luistert als ik streng of boos een commando geef.
Mijn moeder heeft dat bij Flora. Die roept dan gefrustreerd 'waarom moet ik toch altijd boos worden voordat je luistert'?!' Nou, omdat je dat zo zelf hebt aangeleerd door niet voldoende en met genoeg geduld te trainen op de basis, mam

Plus soms snapt een hond prima iets in de ene situatie terwijl datzelfde in een andere situatie onmogelijk is om te begrijpen voor de hond. Bas loopt niet door hoog gras. Je kan op je kop gaan staan. Boos worden etc ze rent hoe dan ook om over de weg. Ze kan en wil het niet.

Guus gaat hoe dan ook niet zitten in water. Hij kan zit op commando maar alleen in de keuken bij ons. Niet in water. Niet buiten en niet in een andere context.

Dus aannemen dat je hond iets kan en begrijpt en dan doorzetten kan prima zijn maar overschat je hond niet. Soms ga je dan te ver en wordt alles vaag voor de hond en dan met name het vertrouwen in jou als baas.

Marc schreef: ↑24 jul 2022, 21:53 Plus soms snapt een hond prima iets in de ene situatie terwijl datzelfde in een andere situatie onmogelijk is om te begrijpen voor de hond. Bas loopt niet door hoog gras. Je kan op je kop gaan staan. Boos worden etc ze rent hoe dan ook om over de weg. Ze kan en wil het niet.

Guus gaat hoe dan ook niet zitten in water. Hij kan zit op commando maar alleen in de keuken bij ons. Niet in water. Niet buiten en niet in een andere context.

Dus aannemen dat je hond iets kan en begrijpt en dan doorzetten kan prima zijn maar overschat je hond niet. Soms ga je dan te ver en wordt alles vaag voor de hond en dan met name het vertrouwen in jou als baas.

Ja dat is een balans die je steeds moet blijven inschatten en dat is wel een lastige denk ik. Ik heb bij Oor op de hondenschool een keer gehad dat ze niet af wilde. Het gras was lang en het had geregeld en ze wou. Echt. Niet.
Volgens de hondenschool moest ik toen juist doorzetten dus boos worden, correcties, ze kwam zelfs helpen, aan die hond staan sjorren. Ze. Wou. Niet. Ik ben niet veel later ook opgestapt bij die hondenschool. Ik dacht echt bij mezelf, waarom zou je om zoiets zo'n punt maken. Ga je echt hierom een soort dominantiestrijd uitvechten? Die hond wil niet in nat gras, is dat echt heel gek? Nouja, ik vond dat dus een voorbeeld van een moment waarop je inderdaad te ver gaat bij zo'n pup (want dat was ze toen nog).

Ja dat gaat inderdaad te ver. De hondenschool waar ik trainde had speciaal voor dat doel kleedjes liggen zodat puppen/honden niet met hun kale buikjes in nat lang gras hoeven liggen als ze dat onaangenaam vinden. Dan mochten ze af op het kleedje en dan lukte het opeens wel.
Altijd met de hond meebewegen. Dan krijg je veel meer van ze gedaan.