Een Hondenleven

We wisten al langer dat er iets niet helemaal ok was omdat ons hondje minder speelde met andere honden en veel aan haar poten likte, maar d.a. dacht in eerste instantie aan allergie. Ze ging wel nog heel graag mee wandelen, holde volop en speelde wel met kleinere honden en honden die niet op haar sprongen. Zaterdag ging het echter goed mis. De hond gilde toen ze van de bank kwam en sinds die tijd heeft ze erg veel pijn. Een bezoek van vanmorgen aan de d.a. en de daar gemaakte röntgen wijst uit dat ze spondylartrose heeft. Twee wervels zijn al bijna aan elkaar gegroeid, maar kunnen door verschuiving de plotse pijn hebben veroorzaakt. In een borstwervel is beginnende artrose zichtbaar. En dit bij een hondje dat in januari pas drie wordt. De dierenarts was ook verbijsterd en gaat wel met specialisten overleggen. Voor nu hebben we vooral medicatie en het vooruitzicht dat er weinig aan te doen valt. In het gunstigste geval groeien die ernstig aangedane wervels helemaal aan elkaar en is ze iig voor die tijd pijnloos. Of dat zo blijft hangt af van de verdere ontwikkelingen. De komende dagen moet ze uiteraard zeer rustig aan doen en in de toekomst mag ze wel weer wandelen en beetje spelen in het bos, maar nergens meer op en af springen. We weten ook niet of het meegaan in een fietskarretje slecht is voor de rug, maar we hebben vrijdag weer een gesprek en kunnen dan navraag doen.


Mijn vraag is vooral of er meer honden zijn die op zo'n jonge leeftijd al artrose/spondylose kregen en hoe daarmee is omgegaan. We zijn behoordelijk geschrokken van deze onverwachte diagnose

Geen ervaring, wel advies: Joost Uilenreef is specialist pijnbestrijding in het SDU.

Bij Lucca werd met 1,5 spondylose in haar rug geconstateerd. Het voelde toen als een doodsvonnis maar ze is nu geloof ik zeven en kan vooral heel veel wèl. Auto in en uit doe ik alleen met een loopplank en ik laat haar inderdaad niet meer springen, en maar beperkt met een bal spelen (triest, want ze is er gek op). Maar ze kan zwemmen, lang wandelen, spelen, ze heeft een erg leuk hondenleven.

Eens in de zoveel tijd heeft ze weer veel acute pijn en moet ze extra pijnstilling krijgen maar verder doet ze het goed op supplementen en 1 Galliprant per dag. Ik denk dat ze meestal zo goed als pijnvrij is. Langzaamaan worden er meer wervels slecht maar hopelijk duurt het nog jaren voordat het niet meer te houden is. Het lastige is dat de eerst aangedane wervels wel aan elkaar vast zijn gegroeid maar dat het zich vervolgens uitbreidt naar andere wervels. Fysio en supplementen kan daarbij helpen.

Sterkte, want het is schrikken en niet wat je wil horen over je jonge hond...

sandra: dank je voor de tip

Lothian: Dat geeft wel hoop, dus dank je wel voor je post. We zijn inderdaad heel erg geschrokken. Helaas blijkt de pijn lastig onder controle te krijgen. Ondertussen heeft de d,a, de foto's nog een keer bekeken met een specialist en er bestaat een vermoeden dat er tevens sprake is van hernia. Dat kun je alleen niet op de foto's zien. Daarom wordt morgen een MRI scan gemaakt in een kliniek. Hopelijk krijgen we dan meer zicht op de exacte problemen, hoewel spondylose dus sowieso zeker is. Maar ja.... je wereld stort inderdaad een beetje in. Hopelijk krijgen we morgen veel info en vooruitzicht op verbetering.

Sterkte morgen!

Hopelijk morgen echt duidelijkheid na de scan.
Sterkte!

Acupunctuur kan ook goed helpen bij pijnbestrijding en het sterk houden van de ruggengraat.

Gelukkig gaat het nu een stuk beter met haar. De CT scan wees niets nieuws uit. Ze heeft dus spondylose L5- L6 met een brug ertussen (speelt dus al langer). Mogelijk lichte verandering van 1 borstwervel. Over een half jaar een nieuwe röntgen om zicht te krijgen op de ontwikkeling. De pijn werd mogelijk veroorzaakt door kneuzing of verkramping van de spieren, wat verklaart dat ze na een paar dagen forse pijnstilling een stuk beter eraan toe is. Morgen maken we met de dierenarts een behandelplan op, wat voornamelijk gericht zal zijn op een zo pijnloos mogelijk bestaan en advies als er weer een pijnpiek komt . En dan natuurlijk de latere controles om de ontwikkeling in de gaten te houden. Nu ze weer wat meer zichzelf is en weer alert en levendig, ziet het er weer wat zonniger uit. Het is zo'n ontzettend lief hondje... ik hoop dat ze nog heel lang bij ons blijft.