Een Hondenleven

Bella ,de Jack Russel kruising van mijn ouders, is altijd al een enorm onzeker hondje geweest. Sinds het overleiding van de andere hond van mijn ouders waarmee ze was opgegroeid leek het alsof zij het gevoel had zelf alles te moeten oplossen. Dit uitte in mopperend op andere honden aflopen/rennen en dan gewoon weer terug naar ons komen. Iets wat wij niet oke vonden, want het is niet bepaald vriendelijk gedrag ondanks dat ze niet bijt en je weet nooit hoe de andere hond terug reageert. Dus vanaf toen of haar even aanlijnen of goed naast laten lopen en de honden passeren.

Nu sinds een aantal maanden hoeven wij dat niet meer te doen. Wij hebben namelijk … Brego Het moment dat zij op een andere hond af wilt gaan, trekt hij een sprintje, blokt haar af. Soms nog even met zijn neus een extra duwtje de andere kant op en.. de situatie is voorbij. Het kind houd niet van onnodig gemopper . Eerst dachten wij dat het toeval was en eenmalig, maar hij doet het nu dus altijd. En alleen als ze dus zo doet, wanneer ze wel rustig een andere hond benaderd dan laat hij het gewoon gaan.

Ik vind dit wel een mooi stukje hondentaal. Heel gaaf om te zien hoe netjes hij dit doet. En het geeft ook wat rust dat mochten wij telaat zijn haar bij ons te roepen dat hij het conflict voorkomt.

Zijn er nog meer honden die zichzelf een stukje hondentaal/gedrag hebben aangeleerd waarmee jij als eigenaar eigenlijk wel heel blij mee bent?

Mooi om te zien hè

Mijn eerste witte herder Amos zette zichzelf onder appèl als we bij de grote vijver langs liepen. Al die eenden en ganzen daar . Nu hoefde hij er niets mee want hij liep keurig naast
De eerste keren dacht ik ook van hè wat doe je maar prees hem de hemel in natuurlijk. En toen is hij dat blijven doen

Een van onze vorige honden (Nikkie) ging altijd haar halfzus halen als we die riepen en ze niet kwam. Dan kreeg ze ook nog een correctie van Nikkie.

Wow, wat fantastisch!
Ik zou willen dat mijn hond een hoger EQ had, maar dat is helaas niet zo.

Fenneke schreef: ↑24 nov 2022, 16:50 Mooi om te zien hè

Mijn eerste witte herder Amos zette zichzelf onder appèl als we bij de grote vijver langs liepen. Al die eenden en ganzen daar . Nu hoefde hij er niets mee want hij liep keurig naast
De eerste keren dacht ik ook van hè wat doe je maar prees hem de hemel in natuurlijk. En toen is hij dat blijven doen

Ja zo gaaf. Echt een hele fijne eigenschap.

Owh daar geniet je toch van. Ik zie hem al helemaal lopen.

Gonnie schreef: ↑24 nov 2022, 17:10 Een van onze vorige honden (Nikkie) ging altijd haar halfzus halen als we die riepen en ze niet kwam. Dan kreeg ze ook nog een correctie van Nikkie.

Toch wel handig, scheelt weer lopen om haar zelf op te halen. Brego doet dat ook wel eens als 1 van de honden van mijn ouders treuzelt. Even ernaartoe blaf geven en weer terug racen.

Wat mooi. En makkelijk.
Ik hoop dat Cash dat ook gaat doen.

CatnDog schreef: ↑24 nov 2022, 19:07 Wow, wat fantastisch!
Ik zou willen dat mijn hond een hoger EQ had, maar dat is helaas niet zo.

Ja het is echt bijzonder om te zien. Andere mensen zijn ook altijd verbaast, omdat ze verwachten dat die grote “enge” herder juist op hun hond af komt. Hij krenkt haar ook geen haar en ze houd dan meteen wijselijk haar mond.

Gretha schreef: ↑24 nov 2022, 19:42 Wat mooi. En makkelijk.
Ik hoop dat Cash dat ook gaat doen.

Ja echt wel! Zou wel gaaf zijn. Heel benieuwd hoe Cash zich gaat ontwikkelen, hij lijkt mij echt wel een hele fijne pup.

Amos was mijn speciaaltje

Inmiddels wel 20 jaar geleden met hem. Maar op een gegeven moment liepen we zo rond het middaguur met een aantal vrouwen en honden rondjes op " het hondenveld" omzoomd met een klein bosje. Wij kwekken en de honden deden ook hun ding. Op een gegeven moment gingen we weer uitelkaar en naar huis. De baasjes mochten wel weg maar de honden niet zoals een echte herder betaamt moest de groep bijelkaar blijven . Dus ik moest hem altijd even bij mij roepen zodat de hond ook naar huis kon

Amos was mijn speciaaltje

Inmiddels wel 20 jaar geleden met hem. Maar op een gegeven moment liepen we zo rond het middaguur met een aantal vrouwen en honden rondjes op " het hondenveld" omzoomd met een klein bosje. Wij kwekken en de honden deden ook hun ding. Op een gegeven moment gingen we weer uitelkaar en naar huis. De baasjes mochten wel weg maar de honden niet zoals een echte herder betaamt moest de groep bijelkaar blijven . Dus ik moest hem altijd even bij mij roepen zodat de hond ook naar huis kon

Mijn Amos

Maya doet het ook. Omdat ik uiterst consequent was met haar bij me roepen als er iets moest passeren doet ze dat nu uit zichzelf.
Maya loopt dan bv zo,n 30 meter voor mij en gaat dan ineens stil staan en kijkt naar mij.
De eerste keer zat ik wat raar te kijken van hé?? en toen zag ik pas de vrouw met kinderwagen.
Dus toen Maya uit zichzelf terug kwam heb ik staan jubelen als een cheerleader

Wat mooi!
Vroeger hadden mijn oom en tante twee langharige duitse herders, prachtbeesten. En zo verschillend van elkaar. Hij; de eeuwige rustige trouwe lobbes, en zij; de neuroot en enorme will to please.
Ik vond het heerlijk om lekker met ze te gaan lopen, en daar waar ik ze even terugriep, was 1 x fluiten voor haar genoeg en stond ze naast je, en hij had niet altijd zoveel haast. Zij vond dat irritant en rende dan vaak terug zodra ik een tweede keer floot want oh oh..hij moet wel komen natuurlijk, en hoppa, snepje in zn reet om hem begeleidend naast hem terug te rennen want owee als ie onderweg durft te stoppen.
Heerlijk stel die twee. En op zijn beurt hielp hij haar weer wat rust en vertrouwen te krijgen, bij een langslopende hond en de begroeting, of mensen die daar thuis binnen kwamen, dat nam hij voor zn rekening.

Ik wandel wel eens met een hele grote kuddehond uit Spanje. Een coa de bestial oid. Dat is echt een hele grote vriend van Guus. Als hij erbij is kan ik Guus volledig laten gaan in groepen honden. Maakt niets uit of er ineens een herder bij komt of een hond die het op Guus voorzien heeft. Zijn grote vriend staat er. En hij past zijn gedrag volledig aan op de andere hond. Is die opdringerig dan plaatst hij zich ertussen. Is die agressief dan is hij dominant. Loopt het helemaal uit de hand zoals een keer in het bos toen er een beardie los kwam en in een rechte lijn met blikkerende tanden op Guus af stoof, dan zet hij alles in en stuift op die hond af om hem met veel bombarie terug naar zijn baas te jagen. Zoooo geweldig. En die joekel is ook nog eens super zacht tegen Guus en geloof het of niet. Guus is hem volledig de baas. Dat zijn echt makkers van elkaar en dat is enig.

Die hond is enorm. Denk 70 kilo dus ik vrees niks dan. Ik weet dat geen enkele hond Guus kan krenken zonder met zijn vriend te maken te krijgen. En het allermooiste is dat ze gewoon samen heerlijk spelen met andere honden. Ze doen geen vlieg kwaad en alles hangt of staat met hoe de andere hond zich opstelt naar Guus.

Marc schreef: ↑25 nov 2022, 11:30 Ik wandel wel eens met een hele grote kuddehond uit Spanje. Een coa de bestial oid. Dat is echt een hele grote vriend van Guus. Als hij erbij is kan ik Guus volledig laten gaan in groepen honden. Maakt niets uit of er ineens een herder bij komt of een hond die het op Guus voorzien heeft. Zijn grote vriend staat er. En hij past zijn gedrag volledig aan op de andere hond. Is die opdringerig dan plaatst hij zich ertussen. Is die agressief dan is hij dominant. Loopt het helemaal uit de hand zoals een keer in het bos toen er een beardie los kwam en in een rechte lijn met blikkerende tanden op Guus af stoof, dan zet hij alles in en stuift op die hond af om hem met veel bombarie terug naar zijn baas te jagen. Zoooo geweldig. En die joekel is ook nog eens super zacht tegen Guus en geloof het of niet. Guus is hem volledig de baas. Dat zijn echt makkers van elkaar en dat is enig.

Die hond is enorm. Denk 70 kilo dus ik vrees niks dan. Ik weet dat geen enkele hond Guus kan krenken zonder met zijn vriend te maken te krijgen. En het allermooiste is dat ze gewoon samen heerlijk spelen met andere honden. Ze doen geen vlieg kwaad en alles hangt of staat met hoe de andere hond zich opstelt naar Guus.

Wat mooi. Dat is de Ca de Bestiar, een herderhond uit Mallorca.

Lily deed het totaal onverwachts toen Alfil nog herstellende was van de Guillain-Barré. Ze is normaal niet bezorgd, of op die manier bezig met anderen (Alfil wel, die wil altijd weten waar iedereen is, wat iedereen doet, de boel bij elkaar houden...), maar toen wilde ze absoluut niet hebben dat grote honden bij Alfil in de buurt kwamen of andere honden lomp deden. Ze begon meteen af te leiden en als dat niet hielp, ertussen gaan staan en wegblaffen. Vond ik toen ook heel mooi om te zien.

Alfilillo schreef: ↑25 nov 2022, 12:39 Lily deed het totaal onverwachts toen Alfil nog herstellende was van de Guillain-Barré. Ze is normaal niet bezorgd, of op die manier bezig met anderen (Alfil wel, die wil altijd weten waar iedereen is, wat iedereen doet, de boel bij elkaar houden...), maar toen wilde ze absoluut niet hebben dat grote honden bij Alfil in de buurt kwamen of andere honden lomp deden. Ze begon meteen af te leiden en als dat niet hielp, ertussen gaan staan en wegblaffen. Vond ik toen ook heel mooi om te zien.

Bijzonder hoe een hond dan eigenlijk kan verplaatsen in een andere hond. Want dat is een eigenschap die wij normaal aan mensen toedichten.

Fenneke schreef: ↑24 nov 2022, 20:43

Mijn Amos

Hij was ook wel echt een gave hond om te zien. Hij vond het veel te gezellig.

BieneMaya schreef: ↑25 nov 2022, 09:51 Maya doet het ook. Omdat ik uiterst consequent was met haar bij me roepen als er iets moest passeren doet ze dat nu uit zichzelf.
Maya loopt dan bv zo,n 30 meter voor mij en gaat dan ineens stil staan en kijkt naar mij.
De eerste keer zat ik wat raar te kijken van hé?? en toen zag ik pas de vrouw met kinderwagen.
Dus toen Maya uit zichzelf terug kwam heb ik staan jubelen als een cheerleader

Heerlijk Daar kan je dan echt van genieten. Slimme meid.

Mo-yi schreef: ↑25 nov 2022, 10:05 Wat mooi!
Vroeger hadden mijn oom en tante twee langharige duitse herders, prachtbeesten. En zo verschillend van elkaar. Hij; de eeuwige rustige trouwe lobbes, en zij; de neuroot en enorme will to please.
Ik vond het heerlijk om lekker met ze te gaan lopen, en daar waar ik ze even terugriep, was 1 x fluiten voor haar genoeg en stond ze naast je, en hij had niet altijd zoveel haast. Zij vond dat irritant en rende dan vaak terug zodra ik een tweede keer floot want oh oh..hij moet wel komen natuurlijk, en hoppa, snepje in zn reet om hem begeleidend naast hem terug te rennen want owee als ie onderweg durft te stoppen.
Heerlijk stel die twee. En op zijn beurt hielp hij haar weer wat rust en vertrouwen te krijgen, bij een langslopende hond en de begroeting, of mensen die daar thuis binnen kwamen, dat nam hij voor zn rekening.

Heerlijk als ze mekaar zo aanvullen. Helemaal op mekaar ingespeeld. Ik kan daar echt naar blijven kijken als ze op die manier interactie vertonen. Vandaag deed Brego het ook weer. Bella wilde op een bekende hond toch af te tetteren. En hoppa Brego breekt haar af. Zij houd haar snavel en er is gewoon een ontspannen begroeting.

Marc schreef: ↑25 nov 2022, 11:30 Ik wandel wel eens met een hele grote kuddehond uit Spanje. Een coa de bestial oid. Dat is echt een hele grote vriend van Guus. Als hij erbij is kan ik Guus volledig laten gaan in groepen honden. Maakt niets uit of er ineens een herder bij komt of een hond die het op Guus voorzien heeft. Zijn grote vriend staat er. En hij past zijn gedrag volledig aan op de andere hond. Is die opdringerig dan plaatst hij zich ertussen. Is die agressief dan is hij dominant. Loopt het helemaal uit de hand zoals een keer in het bos toen er een beardie los kwam en in een rechte lijn met blikkerende tanden op Guus af stoof, dan zet hij alles in en stuift op die hond af om hem met veel bombarie terug naar zijn baas te jagen. Zoooo geweldig. En die joekel is ook nog eens super zacht tegen Guus en geloof het of niet. Guus is hem volledig de baas. Dat zijn echt makkers van elkaar en dat is enig.

Die hond is enorm. Denk 70 kilo dus ik vrees niks dan. Ik weet dat geen enkele hond Guus kan krenken zonder met zijn vriend te maken te krijgen. En het allermooiste is dat ze gewoon samen heerlijk spelen met andere honden. Ze doen geen vlieg kwaad en alles hangt of staat met hoe de andere hond zich opstelt naar Guus.

Ja gaaf! Senna de berghond kruising deed het ook altijd voor Bella, voordat Brego er was. Aan haar kon je echt aflezen wat voor type karakter op de roedel af kwam lopen. Gaat ook nooit het gevecht aan, omdat haar aura en houding al genoeg is voor de andere hond in kwestie. Zo mooi als ze zo’n maatje hebben.

Alfilillo schreef: ↑25 nov 2022, 12:39 Lily deed het totaal onverwachts toen Alfil nog herstellende was van de Guillain-Barré. Ze is normaal niet bezorgd, of op die manier bezig met anderen (Alfil wel, die wil altijd weten waar iedereen is, wat iedereen doet, de boel bij elkaar houden...), maar toen wilde ze absoluut niet hebben dat grote honden bij Alfil in de buurt kwamen of andere honden lomp deden. Ze begon meteen af te leiden en als dat niet hielp, ertussen gaan staan en wegblaffen. Vond ik toen ook heel mooi om te zien.

Zo bevestigd het ook maar weer hoe sterk de band tussen beide is. Dat doet ze dan op die manier ook heel netjes en duidelijk.

Marc schreef: ↑26 nov 2022, 09:49

Alfilillo schreef: ↑25 nov 2022, 12:39 Lily deed het totaal onverwachts toen Alfil nog herstellende was van de Guillain-Barré. Ze is normaal niet bezorgd, of op die manier bezig met anderen (Alfil wel, die wil altijd weten waar iedereen is, wat iedereen doet, de boel bij elkaar houden...), maar toen wilde ze absoluut niet hebben dat grote honden bij Alfil in de buurt kwamen of andere honden lomp deden. Ze begon meteen af te leiden en als dat niet hielp, ertussen gaan staan en wegblaffen. Vond ik toen ook heel mooi om te zien.

Bijzonder hoe een hond dan eigenlijk kan verplaatsen in een andere hond. Want dat is een eigenschap die wij normaal aan mensen toedichten.

Tot op zekere hoogte. Toen Alfil twee maanden geen enkele kracht had en alleen maar kon liggen, negeerde Lily hem volkomen. Opgegeven. In de natuur was hij er natuurlijk al lang geweest. Toen hij heel langzaam aan kracht begon te winnen, en enkele wankele stapjes begon te lopen, blafte ze tegen hem. Misschien een soort aanmoedigen, maar ook geen zwakheid willen zien, eisen dat hij weer normal deed. En op een gegeven moment buiten dus wel echt beschermen tegen honden die niet tot de roedel behoorden. Wat ook weer verdween toen hij fysiek sterk genoeg was.

Finn mijn eerste deed het eens op een wandeling met een hele groep herders. Daar zat een puber ook bij, hij vond hem soms wat druk maar accepteerde hem. Ineens vloog die hond op een kleine hond af toen we net strand afliepen stuk duin in. Bazen riepen, hond luisterde niet en die kleine zag je in paniek schieten. Ineens vloog Finn er ook achteraan, moet bekennen dat ik dacht..NEE TOCH niet met zijn 2én achter dat hondje aan... maar Finn blokte de puber en gaf hem een dusdanige snauw in zijn nek dat die hond met de staart tussen de poten terug naar zijn bazen vertrok.

Ben ik nooit meer vergeten, vond dat zo bijzonder.
Hij had dat vaker trouwens maar dan bij "bekende" honden. Niet luisteren, dan ging hij wel even optreden als hij de kans kreeg van mij. Soms was het namelijk niet handig omdat de hond haar lesje wel al had geleerd en dacht beter uit de buurt van hem te blijven om reprimande te voorkomen (Duitse staande met een bord voor haar kop was dat)

Hij was trouwens ook zo'n hond die gewonde dieren aanwees , kwam ik weer met een uitgeputte turkse tortel thuis, dan weer een muisje wat op krachten moest komen, een egel etc..

Aak is ook een beschermer. Ook naar ons toe. Maar in balans, en dat vind ik het fijne van hem. Open karakter, geen gedoe met vreemde mensen in of buiten het huis. Maar als er wel echt iets aan de hand is (keertje probeerde iemand mijn vriend zijn telefoon te rollen) dan reageert hij direct uit zichzelf. Jol die werd aangevallen, whoppa Aak er tussen.

En in begin hadden zowel Chara en Aki dat met Glory, zij bleek ergens angstig voor op straat. En uit zichzelf klemden Aak en Chara haar tussen zich in om zo gedrieën door te lopen.

Chara is ook de mediator gebleken toen Glory door een hond werd lastig gevallen. Bij Aak ging ze schuilen, terwijl Chara de hond wegdreef en blokte om verder gedoe te voorkomen. Vond ik ook wel fijn om te horen. Niet dat Chara en Aak besloten om ook vol op die hond terug te duiken, dus best trots dan op hoe ze het doen.

Dat is inderdaad prachtig. Eva haalde Cleo ook soort van op als die ver weg ging. Maar dat waren denk ik wel echt de herder genen. Te ver van de kudde. Moest je net Cleo hebben. Die had geen kuddegevoel....of ze nu 2 of 200 meter van je af liep maakte haar niks uit. Ze wist waar je was en ze was er in twee tellen. Eva trok dat niet zo als rechtgeaarde herdershond.

In dit filmpje is heel veel prachtige hondentaal te zien. Maar op 2.4 minuten zie je een herder die zeer vakkundig een aanval van die onzekere dalmaat op dat dominante schnautzertje voorkomt. Pats op je plek en een flinke duw om de situatie te deascaleren.

Rosanne schreef: ↑26 nov 2022, 12:22

Fenneke schreef: ↑24 nov 2022, 20:43

Mijn Amos

Hij was ook wel echt een gave hond om te zien. Hij vond het veel te gezellig.

BieneMaya schreef: ↑25 nov 2022, 09:51 Maya doet het ook. Omdat ik uiterst consequent was met haar bij me roepen als er iets moest passeren doet ze dat nu uit zichzelf.
Maya loopt dan bv zo,n 30 meter voor mij en gaat dan ineens stil staan en kijkt naar mij.
De eerste keer zat ik wat raar te kijken van hé?? en toen zag ik pas de vrouw met kinderwagen.
Dus toen Maya uit zichzelf terug kwam heb ik staan jubelen als een cheerleader

Heerlijk Daar kan je dan echt van genieten. Slimme meid.

Dat doet Bas ook. Als ze ineens rechts van me gaat lopen en mij aankijkt weet ik dat er iets aan komt. Paard, fiets, hardloper etc. Guus heeft dat soort dingen helemaal niet in zich. Die luistert verder best aardig maar zou uit zichzelf in 7 sloten tegelijk lopen. Als ik die loslaat ergens waar het druk is ben ik hem kwijt aan zijn nieuwsgierigheid. En hij loopt net zo lief vrolijk een stukje mee met de hardloper.