Een Hondenleven

Ik ga binnenkort weer eens huiswaarts en wil Mattie (her)introduceren bij een vriendin.
Hij heeft haar gekend vanaf 7 weken tot een maand of 3,4.
Daarna lang geen contact.
Een keer rond een jaar, dat was eerst gesepareerd en daarna samen. Ging prima onder instructies (negeren, niet lokken of zelf contact maken) maar toen was haar man erbij, soort super honden/dierenmens. Helaas is hij overleden..
Ik zou graag het contact tussen haar en Mattie weer opnieuw opbouwen.

Ik dacht zelf aan bijvoorbeeld samen in de auto rijden, hij zit dan achter een hek en wij
kunnen dan kletsen zonder (oog)contact.
Of 'samen' wandelen op afstand.
Misschien kan vriendin mee naar de training op het MTC?
Dat we daar ff tips vragen en/of oefenen?
Hoe zouden jullie dit aanvliegen?

Ik zou dat zeker in overleg met je trainer doen.
Die kent Mattie en weet hoe hij kan reageren

Zou het niet binnen doen of in een auto maar buiten met voldoende afstand samen opwandelen. Wat je al zegt, geen oogcontact door andere persoon met je hond, negeren, zelf contact laten maken.

Het is natuurlijk de vraag of je hond haar nog herkent, dan kun je snel dichterbij verder.

Mijn ene hond gaat al staan aanblaffen als ik met iemand op afstand praat. Meestal strooi ik dan voer en kom langzamer dichtbij als ze niet meer blaft maar de persoon nog wel ziet. Ook bij persoon zelf nog brokjes strooien. Eigenlijk werkt het het best als eerst even niet praat dan kun je je ook volledig op je hond focussen.
Wat ook wel werkt is als ik achter andere mensen aanloop en die negeren de hond, dan kun je steeds wat meer 'inlopen'.
Maar goed jij hebt een ander kaliber hond dan ik

Met je trainer overleggen lijkt me ook een goed plan.

Ik zou ook gaan voor samen buiten wandelen en dan steeds iets dichter bij als hij ontspannen genoeg is. Eventueel uiteindelijk op afstand wat zitten/pauze houden. En muilkorf indien nodig.

En overleg met de trainer kan nooit kwaad. Als deze persoon er voor open staat om een relatie rustig op te bouwen is dat alleen maar mooi meegenomen

Waarom wil je dat? Is geen strikvraag. Er zijn verschillende invalshoeken.

In eerste instantie zou ik mezelf afvragen hoe belangrijk het is dat er contact is tussen vriendin en Mattie en wat het toevoegt voor hem.
En uiteraard hoe belangrijk het voor jou is.

Inmiddels al bijna 17 jaar geleden kreeg ik kennis aan Jan wat nu mijn man is en had ik twee Fila's waarvan één absoluut niet van vreemde mensen hield.
Overigens niet in die mate dat ik niet met zomaar vreemde kon oplopen ofzo , dat was totaal geen probleem daar reageerde hij niet op al liet ik mensen hem niet aanraken dan.

Die relatie was belangrijk genoeg om te willen zorgen dat er goed contact was tussen de honden en Jan dus gingen we aan de slag om dat te bewerkstelligen.


Wij zijn begonnen met heel veel wandelen samen en vaak namen we Orson dan alleen mee zodat alle aandacht bij hem lag , mede ook omdat we van de andere honden geen problemen verwachten.
Dat hebben we echt veel gedaan dat wandelen en Jan nam dan ook vaak wat lekkers mee zodat Orson al snel een fijne associatie kreeg bij Jan.

Op een dag zijn we gaan wandelen met alle honden en daarna naar binnen gegaan want Jan bleef toen eten.
Dat ging prima want Orson was toen al redelijk gewend aan Jan.
Één mopper kwam er toen Jan opstond om zelf wat te drinken te pakken maar dat was alles.

Kort daarop bleef Jan voor het eerst slapen en kon hij gewoon vrij door het huis lopen waar hij wilde.
Hij heeft een prima relatie gekregen met Orson al heeft die wel altijd laten weten dat Jan niet nummer één was maar nooit met agressie.
Jan kon hem aaien ,wandelen met hem zonder mij, hem knuffelen waartoe Orson ook zelf initiatief nam want hij was duidelijk ook. dol op Jan.

We hebben het met kleine stapjes gedaan, soms tot onze eigen frustratie maar met geduld is het wel helemaal goed gekomen.
Kleine stapjes op veilige wijze zijn het belangrijkste ben ik van mening in dit soort situaties.

De kennismaking heeft inmiddels, zeer succesvol, plaats gevonden

De reden is ontstaan eigenlijk vanuit de vraag van vriendin om kennis te maken èn dat het voor mij toch ook fijn is om iemand die me dierbaar is te kunnen ontvangen thuis zonder de hond weg te hoeven stoppen.

Vandaag is ze weer langs geweest, met haar (volwassen) dochter waarbij we hetzelfde recept hebben gevolgd als gister.

Mattie in de afgesloten tuin waarbij hij de woonkamer in kan kijken.
Bezoek binnen, even zitten en ontspannen, dan Mattie met muilkorf binnen (helpt mensen bij het ontspannen).
Beide keren was hij heel relaxed, lage kwispel, rustig snuffelen, ontspannen sfeer van alle kanten waardoor iedereen comfortabel en zeker genoeg was om de muilkorf af te doen.

Hij doet het zo knap, snuffelen, er kan gekriebeld en geaaid worden, gaat ontspannen liggen slapen, laat zijn kunsten zien (zit, poot, luid, af), mensen kunnen door het huis lopen zonder dat hij daar op reageert. Het is gewoon net een echte brave hond.

Ik ben echt heel blij èn trots.
Ik weet dat hij niet opeens een brave labrador is (buiten en met vreemden) dus daarin blijf ik alert en mijn verantwoording nemen.
Maar ik ben wel blij dat ik hem dit vertrouwen heb kunnen geven waardoor hij heeft kunnen laten zien dat ie echt een kanjer is.



Je wordt alleen wel heel moe van bezoek